Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Σε συζητήσεις με καθημερινούς ανθρώπους διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι θεωρούν περιττή κάθε σκέψη για πράγματα που δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητα και την ωφελιμότητα. Ενώ έχουν και σχετικές γνώσεις του αντικειμένου και οξυδέρκεια. Ωστόσο, θεωρούν περιττή την ενασχόληση με την σκέψη διότι ή δεν τους αφορά το αντικείμενο ή θεωρούν τους εαυτούς τους ανίκανους να αντιστρέψουν την παρούσα κατάσταση . Επομένως, προς τί το όφελος; Άστα να κυλούν ως έχουν
Και τι μπορούμε εμείς να κάνουμε;Και όταν τους κάνεις την ανάλυση της καταστάσεως φθάνουν στο αδιέξοδο και σε ερωτούν ; Και τι μπορούμε να κάνουμε αφού οι αποφάσεις λαμβάνονται τόσο ψηλά και δεν μετράει ο ψήφος μας; Νοιώθουν εαυτούς αδύνατους. Και δεν είναι μόνο αυτοί που δεν διαθέτουν διπλώματα, αξιώματα, ή δεν ξέρουν να συντάξουν μια επιστολή στα ΜΜΕ, αλλα και άλλοι εγγράμματοι, οι οποίοι θεωρούνται «μορφωμένοι» . Δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να σκεφθεί και να δώσει τον αγώνα του προς αντιστροφή της κατάστασεως, αντί να μένει αδρανής .
Τίποτα δεν πάει χαμένο Αγνοούν οι περισσότεροι ότι οι σκέψεις –ακόμη και η αγανάκτηση- δεν μεταφέρονται πάντα με ηλεκτρονικά μέσα. Ο αχός φθάνει μέσω του «πληροφοριακού αιθέρα» . Σε τι ποσοστό ; Άγνωστο προς το παρόν, διότι δεν έχει ερευνηθεί το θέμα. Όμως δεν πρέπει να παραβλέπεται.
Από προσωπικές εμπειρίες ο άνθρωπος γίνεται τηλεπαθητικός πομπός και δέκτης μηνυμάτων εκ του μακρόθεν. Όταν έπεσεε νεκρός ο πατέρας μου από γερμανικό βόλι στο Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας εγώ ήμουν 2-3 χλμ μακριά έξω από το χωριό σε ένα δάσος και όταν άκουσα τον πρώτο πυροβολισμό ένοιωσα σαν με χτύπησε η σφαίρα
Άκουσα εκείνη τη στιγμή μιά φωνή πολύ καθαρά: «σκότωσαν τον Χρήστο Κωνσταντινίδη». Έξαλλος άρχισα να ψάχνω μεταξύ των συγκεντρωμένων συγχωριανών και να ρωτώ ποιος το είπε. Όλοι μου έλεγαν ότι τέτοια είδηση δεν υπήρχε . Και πως να έλθει αφού δεν υπήρχαν το 1943 κινητά τηλέφωνα, η απόσταση δε από το χωριά των 2-3 χλμ απαιτούσε τουλάχιστον 20’-30 ‘ λεπτά σε πεζό ή 10’ λεπτά σε ιππέα. Αλλά το χωριό ήταν στις εισόδους και εξόδους αποκλεισμένο από τα Γερμαικά στρατεύματα. Ύστερα από λίγες ώρες πήραμε την είδηση τυφεκισμού του πατέρα μου έξω από το πατρικό του . Όμως εγώ το ήξερα από τη στιγμή που έπεσε η πρώτη ριπή.
Συχνά όταν σκέπτομαι έντονα κάποιον τον συναντώ ή θα με πάρει τηλέφωνο εντός ολίγου . Χθες στον πεζόδρομο ρωτάω τον φίλο το Γιώργο αν έχει νέα από το Νικόλα. Έλλειπε εδώ και μήνες. Δεν πρόλαβα να το πω και πίσω μου στα 50 μ. ερχόταν ο Νικόλας να με συναντήσει.
Υπάρχει και επιστημονική απόδειξη του φαινομένου. Ομάδα πιθήκων ήταν αντικείμενο έρευνας από ειδικούς . Οι πίθηκοι έσκαβαν , έβγαζαν τις γλυκοπατάτες και τις έτρωγαν άπλυτες. Τους έμαθαν να τις πλένουν στο νερό και μετά να τις τρώνε, πράγμα που τους έγινε συνήθεια .Αυτό που παρατηρήθηκε στην άλλη μεριά της ηπείρου σε άλλες ομάδες πιθήκων έκαναν το ίδιο, δηλαδή είχαν και αυτοί συνηθίσει να πλένουν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε χωρίς προηγουμένη εκπαίδευση.
Μήπως μεταδόθηκε έτσι και ο πολιτισμός, Είναι γεγονός ότι οι Έλληνες με τις πολιτιστικές τους εκστρατείες, με τις εμπορικές τους ανταλλαγές με πλοία και με την προοδευτική μετανάστευση προς βορρά μετέδωσαν τον πολιτισμό. Όμως φαίνεται ότι μετεδόθη και αυτομάτως δια της τηλεπάθειας
Μην αδρανείτε Αν έτσι συμβαίνει, σήμερα με τα πάμπολλα μέσα επικοινωνίας όλες οι πληροφορίες φθάνουν σε όλους όσοι θέλουν να τις στείλουν και να τις λάβουν, αλλά και αυτοί που δεν έχουν επαφή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι σε γενικές γραμμές ενήμεροι. Απανταχού Έλληνες και φιλέλληνες το 2023 ας κινητοποιηθούμε με αγαθή πρόθεση για το καλό της Ελλάδος και ολόκληρου του Κόσμου. Κανένας μας δεν περισσεύει (2/1/23)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε. α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωναμε το άρθρο 14 του νόμου 2672/98
ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ