γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Οι δύο Αίαντες: Τελαμώνιος και Λοκρός πήγαιναν ζευγάρι σε όλες τις μάχες του Τρωικού Πολέμου και ήταν το φοβητρο των Τρώων. Πάντα λέγει ο Ομηρος μάχονταν οι δύο Αίαντες μαζί:
“Αμφί δ’ αρ’ Αίαντας δοιούς ίσταντο φάλαγγες..”
Οταν δε κινδύνευσε το τείχος των Ελλήνων μεταμορφωθείς ο Ποσειδών σε Κάλχαντα αυτούς τους δύο συμβούλευσε να πολεμήσουν σκληρά για να σώσουν το τείχος. Στο παρόν γράφουμε για τον Αίαντα τον Λοκρό
Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς των Οπουντίων Λοκρών Οιλευς και Ιλεύς , διακεκριμένος μαχητής και ανδρείος. Στις μάχες πληγώνει τους εχθρούς στα νώτα γι’αυτό τον κατηγόρησαν. Συμμετείχε σε όλες τις εκστρατείες του Ηρακλή, στην θύρα των Στυμφαλίδων Ορνίθων πληγώθηκε βαριά , επισης συμμετείσε στην Αργοναυτική Εκστρατεία , αλλά περισσότερο γνωστός έγινε από τον γιό του Αίαντα τον Λοκρόν. Μητέρα του Αίαντος ήταν η Εριωπις. Ο Αίας τον διαδέχθηκε στο θρόνο και υπήρξε μνηστήρας της Ελένης και συμμετείχε στον Τρωικό Πόλεμο με σαράντα(40) πλοία. Οι κυριότερες πόλεις της Λοκρίδας ήταν : Κύνον, Οπούντα, Καλλίαρον , Βήσσαν,Σκάρφη, Αυγειάς, Τάφη και Θρόνιον. Οι Λοκροί ήταν οι Οπούντιοι και Επικνημίδιοι που ζούσαν σε πόλεις. Ο Αίας ονομαζόταν μικρός ή του Οϊλέως σε αντιδιαστολή από τον Αίαντα τον Τελαμώνιο.[Σε ταξίδι στη Σκωτία επισκεφθήκαμε ΄ αρχαίο χωριό που λέγεται ότι έφτιαξε το πρώτο Ουίσκι και μου έκανε εντύπωση το όνομα του «Λοκρι» . Αλλά και το όνομα της Σκωτίας Ελληνικό είναι. (ΣΚΩΤΙΑ, η ΧΩΡΑ των ΕΛΛΗΝΩΝ)και( Βρετανία, η Υπερβόρεια Ελλάς]
Ο Αίας Λοκρός ήταν εξαιρετικά ανδρείος . Είχε φονεύσει είκοσι τέσσερις(24) αξιωματούχους του εχθρού, τον δε Κλεόβουλο συνέλαβε ζωντανό και τον σκότωσε.
¨Αίαντε πρώτω προσέφη, μέμαώτε και αυτώ
Αίαντε , σφω μεν κε σαώσετε λαόν Αχαιών“
Στον επιτάφιο αγώνα του Πατρόκλου φιλονείκησε με τον Ιδομενέα. Αγωνίστηκε στο δρόμο και με τον Οδυσσέα αλλά γλίστρησε όταν πάτησε κοπριά βοδιών και έπεσε πρηνής πάνω στην κοπριά. Τότε γέλασαν όλοι διότι όταν τερμάτισε έφτυνε ακαθαρσίες από το στόμα του. Ωστόσο του έδωσαν βραβείο ένα ταύρο. Του καταμαρτυρούν πολλά για τον θάνατο του. Οταν έγινε άλωση της Τροίας η Κασσάνδρα κόρη του Πριάμου και μάντισσα κατέφυγε στο ναό της Αθηνάς και αγκάλιασε το Παλλάδιον. Ο Αίας την τράβηξε βιβαίως και έριξε το Παλλάδιο κατά γης και την βίασε μέσα στο ναό. Λέγεται ότι τότε το Παλλάδιον έστρεψε τους οφθαλμούς προς την οροφή για να μην βλέπει την παρανομία. Ενεκα τούτου οργίσθηκε η Αθηνά και παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να κάνει τρικυμία και να βυθίσει όλο το στόλο των Αχαιών στο ακρωτήριο του Καφηρέως(Κάβο Ντόρο) κατά την επιστροφή τους στην πατρίδα. Αυτός κολυμπώντας βγήκε σε ένα βράχο αλλά με την τρίαινα του Ποσειδώνα ή με την τρικυμία ξεκόλλησε αυτός και ο Αίας πνίγηκε στη θάλασσα. Το σώμα του εκβράστηκε στην Δήλο όπου τον έθαψε η Θέτις στον Τρέμοντα καλούμενον τόπο , όπου ο τάφος του είχε και το εξής επίγραμμα:
“Ενθάδε τον Λοκρόν ηγήτορα γαία κατέσχεν Αίαντι Οιλιάδην, εν πελάγι φθίμενον”
Άλλοι λένε διαφορετικά , ότι δηλαδή ούτε την Κασσάνδρα βίασε ούτε τους θεούς βλαστήμησε , αλλά απλούστατα την πήρε για σύντροφο του , όπως έκαναν όλοι τότε οι ηγήτορες όταν συνελάμβαναν ευγενείς και όμορφες γυναίκες . Όλα αυτά λέγει ο Αίας ήταν συκοφαντίες του Οδυσσέα ο οποίος παρακινούσε τους άλλους να τον λιθοβολήσουν με την κατηγορία ότι αυτός βίασε την Κασσάνδρα μέσα στο ναό. Αλλά ο Αίας κρίθηκε αθώος από την Εκκλησία των Ελλήνων και ορκίστηκε μπροστά στο βωμό ότι είναι αθώος και έτσι σώθηκε από τον λιθοβολισμό.
Η σχέση των δύο ανδρών θυμίζει αυτή του πολέμαρχου Θεόδ. Κολοκοτρώνη με τον παμπόνηρο και άκαπνο Φαναριώτη Αλέξ. Μαυροκορδάτο
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης(1770-1843
Σύμφωνα με τη διήγηση του η οικογένεια του, από τον πρώτο γνωστό γενάρχη της, κατά τον 16ο αιώνα, μέχρι τον πατέρα του Κωνσταντή, επί πέντε γενιές, «ἐδῶ καὶ 300 χρόνους», βρισκόταν σε αδιάκοπο πόλεμο με τους Οθωμανούς ενώ, «στα 1780 … ὁ πατέρας μου ἐσκοτώθηκε μὲ δύο του ἀδέλφια, Ἀποστόλη καὶ Γεώργη». Ο πόλεμος και ο θάνατος θα αποτελούν στο εξής την καθημερινότητά του, η δε ζωή του
Φυλακή στην Ύδρα Ο Γέρος, καταρρακωμένος από τη δολοφονία του πρωτότοκου παιδιού του το 1824 , αποφάσισε να θέσει τέλος στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο με την κυβέρνηση των εφοπλιστών και φαναριωτών και δέχθηκε να μεταβεί στο Ναύπλιο …“Μετά από μια δίκη παρωδία, ο θριαμβευτής του Βαλτετσίου, της Τριπολιτζάς και των Δερβενακίων καταδικάστηκε σε φυλάκιση στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα”,
“Στην αποβάθρα του Ναυπλίου, καθώς τον μεταφέρουν στο καράβι για Ύδρα, ο στημένος από την κυβέρνηση όχλος τον γιουχάρει, πετώντας του πέτρες και αποφάγια. Μια πέτρα μάλιστα τον τραυματίζει σοβαρά στο μάτι. …Ο Κολοκοτρώνης κοντοστέκεται και τους κοιτάζει με μάτια βουρκωμένα και το αίμα να τρέχει από το μάτι του. Ο όχλος σαστίζει και σταματά την οχλοβοή. Ο Γέρος προτάσσει τα αλυσοδεμένα χέρια του και τους λέει
Τι µε κοιτάτε, βρε Ελληνες; Εγώ είµαι, ο Κολοκοτρώνης. θάλασσα εµένα δεν µε τρώει, αλλ’ ούτε τα ψάρια…
Από τη φυλακή τον έβγαλαν µόνο όταν έφθασε ο Ιµπραήµ πασάς της Αιγύπτου µε τα στρατεύµατά του στην Πελοπόννησο και ο Οθωµανός Μεχµέτ Ρεσίτ πασάς ( Κιουταχής) πολιόρκησε το Μεσολόγγι..
Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος
Ο «πρίγκηπας», στο λαϊκό φαντασιακό και στα απομνημονεύματα των αγωνιστών, υπήρξε πάντοτε το σύμβολο της φαναριώτικης δολιότητας και της υποταγής στα ξένα κελεύσματα. Αντίθετα, με θετικά χρώματα τον περιγράφουν οι «εκσυγχρονιστές» ιστορικοί, και ο γαμβρός του, Σπυρίδων Τρικούπης.
Ο Ν. Σπηλιάδης γράφει : «Υπήρξε υπέρτατος άρχων της διαιρέσεως των Ελλήνων. Θα καταστήσει θέατρον εμφυλίων πολέμων και ταραχών την Ελλάδα, και θα την ρίψει εις μυρίας συμφοράς». Οπερ και εγένετο.
Ο Φιλήμων τον στηλιτεύει διότι, μαζί με τον Νέγρη, κατόρθωσαν να «ενωθώσι με τους Πολιτικούς της Πελοποννήσου(κοτζαμπάσηδες) και τους ισχυρούς της Ύδρας και να σπείρωσι την Διχόνοιαν και μέχρις αυτής του χωρικού της καλύβης», αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζει πως «ήνωνε μεθ’ όλων αυτών και δυσπαράμιλλον αοκνίαν γραφικήν, και ζήλον πλήρη διά τον αγώνα».
Ο δε Δημήτριος Βερναρδάκης θα συνοψίσει αυτό τον δισυπόστατο ρόλο: «Ο Μαυροκορδάτος προσήνεγκε μεν εις τον αγώνα πολυτιμους υπηρεσίας εξωτερικώς και διπλωματικώς, εσωτερικώς όμως υπήρξε ο ολέθριος της Ελλάδος δαίμων».
«Ο τρόπος με τον οποίο ο Μαυροκορδάτος χρησιμοποίησε το ντόπιο σύστημα…, για να γίνει ένας ισχυρός πολιτικός πάτρωνας, φανερώνει τον αξιοπρόσεκτο ρεαλισμό με τον οποίο οι εκσυγχρονιστές προσέγγισαν τα ήθη και τους θεσμούς του αυτόχθονα πολιτισμού, χρησιμοποιώντας τους για τους δικούς τους σκοπούς…(Οι απαρχές της συγκρότησης σύγχρονου κράτους 1821-1828).
Ο Κωστής Παπαγιώργης γράφει: («Η Επανάσταση του 1821 και οι “εκσυγχρονιστές”»): «Ο τόπος διέθετε, όπως ξέρουμε, προεστούς, ιερείς, αρματολούς, εμπόρους, γιατρούς, τεχνίτες, αλλά πολιτικούς – ούτε για δείγμα. Έτσι μονάχα ο κύκλος της Πίζας (Μαυροκορδάτος)κατάφερε να βάλει στο χέρι την πολιτική εξουσία. Ώστε να στερεί διά της καλάμου από τους στρατιωτικούς ό,τι κέρδιζαν στα πεδία των μαχών… Και τι απέγινε; κατασυκοφάντησε όλους τους αρματολούς της Ρούμελης, δίκασε τον Καραϊσκάκη, εξοβέλισε τον Βαρνακιώτη, τον Μπακόλα και τον Ίσκο ως τουρκόφρονες, επικήρυξε τον Ανδρούτσο… Αυτός ευθύνεται για όλα τα δεινά του Μεσολογγίου». Η αντινομία του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους ακόμη και σήμερα συνεχίζεται . Άλλα θέλει ο λαός και άλλα πράττουν οι ξενολάγνες κυβερνήσεις του. Τα ίδια και τότε οι παλιοί κοτζαμπάσηδες τα ίδια και τώρα οι νέοι “εκσυγχρονιστές” και ο λαός και οι αγωνιστές πάντα στη γωνία. Είναι αυτοί που σκότωσαν και τον Ιωάννη Καποδίστρια .Πότε θα ξυπνήσει αυτός ο λαός να πάρει την εξουσία στα χέρια του με Σύνταγμα Άμεσης Δημοκρατίας, σαν αυτό που εφάρμοσε ο Καποδίστριας στην Ελβετία; (5/2/25)
* Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
https://amphiktyon.org
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98