Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Το έργο τούτο τελείωσε σε δέκα χρόνια εργάζονταν υποχρεωτικά 100.000 άνθρωποι οι οποίοι άλλαζαν κάθε τριμηνία.
Πέραν των ανωτέρω εξομάλυναν και τον λόφο πάνω στον οποίο χτίστηκε η πυραμίδα διότι ήταν τραχύς και ανώμαλος. Τα υλικά τα ανέβαζαν στο λόφο του οποίου το ύψος ήταν εκατό πόδια(έκαστος πους 32,2 εκατ.= 32, 2μ) υψηλότερος από την επιφάνεια του Νείλου.
Εσκαψαν υπόγεια εκσκαφή για να ενταφιαστεί εκεί ο Φαραώ και δημιούργησε τεχνητή νήσο για να εισέλθουν τα νερά του Νείλου Μετά τις προκαταρκτικές κατασκευές άρχισε το κτίσμο της μέγιστης Πυραμίδας του Χέοπος . Για την κατασκευή της εργάζονταν 360.000 άνθρωποι και την αποπεράτωσαν σε είκοσι (20) χρόνια. Ηταν τετράγωνη . Μήκος κάθε πλευράς οκτώ(8) πλέθρων(πλέθρον 30μ =8χ30=240μ) Ο Διόδωρος λέγει επτάπλεθρον της πλευράς το πλάτος και εξάπλεθρον το ύψος(180μ)
Χίλια εξακόσια τάλαντα αργυρίου δαπανήθηκαν μόνο για τα σκόρδα, ράπανα και κρεμμύδια που έφαγαν οι εργαζόμενοι ( 160χ26.000γραμ το ταλάντον .Το 2017, με βάση την αξία 547 δολάρια ανά κιλό, το αργυρό τάλαντο αξίζει 14.113 δολάρια Σήμερα έχει ανέβη η αξία του αργύρου .) Αυτά είναι γραμμένα στη βάση της πυραμίδας. Κατά τον Ηρόδοτο οι πέτρες για την εσωτερική και εξωτερική τοιχοποιία ήταν ανώτερες των τριάντα(30) ποδών σε μήκος Δεν θα σας κουράσω με κατασκευαστικές λεπτομέρειες, μόνο θα σας πω ότι η ανύψωση των υλικών γινόταν με αναβαθμούς . Το έργο για το ανέβασμα των υλικών στις ανώτερες βαθμίδες ήταν δυσκολότατο. Οι πέτρες ήταν μαρμάρινες από λευκό μάρμαρο από το όρος της Αραβίας. Το παράδοξο είναι ότι δεν άφησαν ίχνη του πελεκίσματος της πέτρας και του ξύλου στο περιβάλλον. Ισως λένε να τα πήρε ο Νείλος που τον έστρεψαν για τον σκοπό αυτό, ή οι ίδιοι εργαζόμενοι καθάρισαν τα πάντα .
Το εσωτερικό των πυραμίδων είναι χάος τετράγωνο όγκου 2.400,000 κυβικών ποδών. Η είσοδος είναι μικρή τετράγωνη λίγο ανώτερη των τριών ποδών ύψος. Στην πυραμίδα αυτή ενταφιάστηκε ο Χέοψ. Αυτός είχε και μία θυγατέρα και επειδή κατασπατάλησε τα χρήματα του στην κατασκευή της πυραμίδας έβαλε την κόρη του σε πορνείο με καθορισμένη αμοιβή . Εκείνη όμως υπερτιμούσε την αμοιβή της υποχρεώνουσα τους πελάτες να φέρνουν και ένα λίθο. Με αυτούς έκτισε και αυτή δική της μικρότερη πυραμίδα της οποίας κάθε πλευρά είχε ενάμιση πλέθρον.[Σκεφθείτε πόσο εντατικά εργαζόταν σαν εταίρα] Η πυραμίδα της βρίσκεται μεταξύ των τριών και μπροστά στη μεγάλη.[ Οι εταίρες της αρχαιότητας ήταν δύο ειδών 1/ στην πλειονότητα ήταν σκλάβες, δίχως δικαιώματα, που με πολύ κόπο συντηρούνταν στη ζωή! Μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, όπως τότε, αυτός ήταν ο κανόνας με λιγοστές εξαιρέσεις. 2/ Τις εταίρες πολυτελείας . Ανήκαν στην “ανώτερη” τάξη . Τότε οι καθαυτό εταίρες, ήταν απαραίτητο τμήμα της αστικής κοινωνίας. Δεν είχε να κάνει με την ταχεία ικανοποίηση της βιολογικής ανάγκης των ανδρών, αλλά με τον πιο απαιτητικό ψυχαγωγικό ερωτισμό. Στο είδος αυτό των εταίρων ανήκαν και οι Γκέισες της Ιαπωνίας
Στα συμπόσια όπου δεν επιτρεπόταν η είσοδος στις ευυπόληπτες γυναίκες. παράλληλα με το φαγητό το ποτό και με τους φιλοσοφικούς διαλόγους, λάβαιναν χώρα χορός, τραγούδι και παιγνίδια. Εδώ ήταν το κύριο πεδίο δράσης των εταίρων, οι οποίες προσέφεραν την ψυχαγωγία τους, με τις συζητήσεις,το θέαμα , τα αστεία τους και τελικά με την σεξουαλική επικοινωνία. Αφού, λοιπόν, η πόρτα της δημόσιας ζωής ήταν ερμητικά κλειστή για τις συζύγους και τις θυγατέρες των πολιτών, οι εταίρες ως συνοδοί, σύντροφοι και συμπαίχτριες αναλάμβαναν τον ρόλο της αναπληρωματικής συζύγου! Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι ο θεσμός της εταίρας χαρακτηριζόταν από την υψηλής ποιότητα πορνεία, τον πλούτο(σε κάποιες περιπτώσεις), την υψηλή, συνήθως, μόρφωση και την ντελικάτη ερωτική διάθεση, που την διαχώριζε από την πρότυπη και καθιερωμένη έννοια της πόρνης. Φημισμένες εταίρες της εποχής ήταν η Ασπασία γυναίκα μετέπειτα του Περικλή, η Θαίς, η Φρύνη κ.α στην Κίνα η Su Xiaoxiao(4oν αι. μ.Χ) στη Γαλλία η Μαντάμ Ντυ Μπαρί τελευταία μαιτρέσα του Γαλλου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ’ , η οποίε είχε οικτρό τέλος στην γκιλοτίνα ]
Τον Χέοπα διαδέχθηκε ο Χεφρήν τύραννος και καταπιεστικός όπως ο προκάτοχος του , έκτισε κι’ αυτός Πυραμίδα στο λόφο λίγο μικρότερη δίπλα στην μεγάλη.. Αυτή δεν είχε υπόγεια δομή όπως η άλλη. Και οι δύο βασίλευσαν στην Αίγυπτο πενήντα χρόνια ο καθένας . Κατά την βασιλεία τους οι Αιγύπτιοι στερήθηκαν τους ναούς , τις εορτές , τις θυσίες , τα πάντα. Εργάζονταν συνεχώς σαν είλωτες και γι’αυτό εμίσησαν τα έργα αυτά και τα περιφρονούσαν καθώς και τα ονόματα των φαραώ
Επειρα βασίλευσε ο Μικερίνος γιός του Χέοπα , ο οποίος άνοιξε τους ναούς και πάλι, τις εορτές και τις θυσίες και ο λαός ανέπνευσε. Και αυτός έκτισε την τρίτη Πυραμίδα μικρότερη εκείνης του πατέρα του . Αλλοι λένε ότι αυτή είναι της Ροδώπις αλλά ο Ηρόδοτος το αναιρεί.
Μετά βασίλευσε ο Ασυχις ο οποίος έκτισε τα προς ανατολάς ωραιότατα και πολυτελέστατα προπύλαια του ναού του Ηφαίστου.. Αυτός έκτισε μια πυραμίδα από πλίνθους σε αντίθεση προς τους προκατόχους του που χρησιμοποίησαν μάρμαρα Αραβίας
Ο δε Μοίρις κατασκεύασε την επώνυμη λίμνη και στο μέσον αυτής έκτισε δύο πυραμίδες . Στην πραγματικότητα η λίμνη αυτήν ήταν πλουτοπαραγωγική εγκατάσταση
εκτροφής και συλλογής ψαριών από το Νείλο, διότι είχε δύο στόμια εισροής και εκροής υδάτων προς τον ποταμό. Οι περιηγητές βρήκαν ως σαράντα ερείπια πυραμίδων αλλά οι πέντε(5) είναι οι επισημότερες, οι μεταξύ της Μέμφιδος και του Νείλου. Κατά τον Στράβωνα δύο εξ αυτών συγκαταλέγονται στα επτά θαύματα του κόσμου. Οι αρχιτέκτονες και κτίστες των πυραμίδων και ο σκοπός για τον οποίον κτίστηκαν είναι αβέβαιος , όπως είναι και οι βασιλείς και η χρονολογία αυτών.( 28/4/25)
* Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνώνν
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
https://amphiktyon.org
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη
«διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98