ΑΙΑΣ Ο ΤΕΛΑΜΩΝΙΟΣ

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων

Οι Έλληνες δεν έβγαλαν μόνο μεγάλους φιλοσόφους, τεχνολόγους, γλύπτες, ποιητές, μαθηματικούς, φυσικούς αλλά και ένδοξους  θεούς  . Έβγαλαν όμως πρωτίστως  μεγάλους ήρωες που δόξασαν  τη χώρα. Χάρις σε αυτούς παραμένει   ελεύθερη ακόμα.

Ο  εμφύλιος  Τρωικός Πόλεμος ανέδειξε ηρωικές μορφες όπως ο Αχιλλέας  των Αχαιών  και ο Έκτορας  των Τρώων,  αλλά δύο συνονόματοι  ηγήτορες των Ελλήνων έδειξαν  ιδιαίτερη  γενναιότητα και διακρίθηκαν στις μάχες έναντι των άλλων . Αυτοί ήταν ο Αίας ο Τελαμώνιος  και  Αίας ο Λοκρός

Ο  πατέρας του Αίαντα ονόματι Τελαμών ήταν γιός του Ακταίου και της Γλαύκης θυγατέρας του Κρηθέως και φίλος του Πηλέως. Ωστόσο, νομίζεται γιός του Αιακού και αδελφός του Πηλέως και διώχθηκε και αυτός από την Αίγινα από τον Αιακό , αλλά έγινε δεκτός από τον Κυχρέα τον οποίον διαδέχθηκε στο θρόνο. της Σαλαμίνας. Γυναίκα έλαβε την Περίβοιαν του Αλκάθου και γέννησαν τον Αίαντα. Ύστερα ήρθε στην Τρωάδα με τον Ηρακλή έλαβε γυναίκα την Ησιόνη και γέννησε τον Τεύκρον αδελφό του Αίαντα . Έλαβε μέρος στην θύρα του Καλυδωνίου Κάπρου και στην  Αργοναυτική εκστρατεία στην Κολχίδα.

Ο Αίας ήταν βρέφος όταν ήλθε ο Ηρακλής στο νησί, τον πήρε στα χέρια του και τον σκέπασε με την λεοντή και για αυτό ήταν άτρωτος.. Τρωτός λέγεται ότι ήταν μόνο στον αυχένα ή στο πλευρόΈπειτα του έδωσε την λεοντή να την φοράει , ονομάστηκε δε Αίας ο Μέγας Τελαμώνιος  και Σαλαμίνιος. Ήταν δε διασημότερος του Αίαντα   Λοκρού. Και οι δύο ήταν μνηστήρες της Ελένης . Ο Αίας Τελαμώνιος πήγε στην Τροία με δώδεκα πλοία και υπήρξε ο ανδρειότερος πάντων των Ηρώων μετά τον Αχιλλέα .

1/ Εστάλη στην χερσόνησο της Θράκης για να φέρει τρόφιμα και ανάγκασε τον Πολυμήστορα να του παραδώσει τον Πολύδωρο   τον γιό του Πριάμου και μαζί και πολλά χρήματα , αρκετά για να θρέψει το στράτευμα επί ένα έτος

2/ Ήρθε στην Φρυγία και φόνευσε τον Τεύθραντα σε μονομαχία, κατέλαβε  την πόλη του , αρκετά λάφυρα  και την θυγατέρα του Τέκμησαν.

3/ Φόνευσε είκοσι οκτώ(28) Τρώες  αξιωματούχους.

4/ Μονομάχησε με τον Έκτορα και αφού έριξε τα δόρατα  εμαχετο  με τεράστιες  πέτρες . Ομως τους διαχώρισαν οι θεοί και ο Αίας εξήλθε της μονομαχίας ανδρειότερος. Μετά συμφιλιώθηκαν και αντάλλαξαν δώρα  και ο μεν Εκτωρ έδωσε στον Αίαντα ξιφος  και εκείνος του έδωσε ζώνην(τελαμώνα) Αυτά τα δώρα όμως αποδείχθηκαν ολέθρια και για τους δυο , διότι με αυτή την ζώνη έσυρε ο Αχιλλέας τον Εκτορα νεκρό από το αρμα του , ο δε Αίας εσφαγη με εκείνο το ξίφος

Μετά τον θάνατον του Αχιλλέα φιλονείκησε με τον Οδυσσέα για τα όπλα του, επειδή αυτός τα  έσωσε στην αμφίρροπη μάχη για το σώμα του Αχιλλέα και τον έφεραν στο στρατόπεδο. Τελικά ρώτησαν τους Τρωαδίτες αιχμαλώτους ποιός τους έβλαψε περισσότερο  και εκείνοι απάντησαν ο Οδυσσέας με την πανουργία του περισσότερο από  τον Αίαντα με την ανδρεία του . Ετσι έλαβε  ο Οδυσσέας τα όπλα. Εξ αυτού ο Αίας έπεσε σε μελαγχολία και καταφρόνηση, εγκατέλειψε δε την αρετή και  το έριξε στην κακία . Τελικά, έγινε μανιακός και έσφαζε τα πρόβατα νομίζοντας ότι σφάζει τους Έλληνες. Το κριάρι της στάνης το έδεσε από τα κέρατα  νομίζοντας ότι αυτό ήταν ο Οδυσσέας και το πήγε προκλητικά στην σκηνή αυτού μαστιγωνοντας το. Ο  Σοφοκλής έγραψε τη τραγωδία «Αίας ο μαστιγοφόρος» και λέγει ότι  αυτοχειριάστηκε  μαινόμενος.Περι του θανάτου του λέγονται πολλά, ότι ο Αγαμέμνων , Μενέλαος και Οδυσσέας τον φόνευσαν τη νύχτα μυστικά, ή τον πλήγωσε ο Πάρις στη μάχη και πέθανε  στην σκηνή του  καταματωμένος .

Οι Τρωαδίτες πήραν χρησμό να τον σκεπάσουν με πηλό επειδή ήταν άτρωτος  και  φοβήθηκαν πολύ την τόλμη και την ανδρεία του. Για τον θάνατο του έκλαψε όλος ο Ελληνισμός και ο Οδυσσέας μεταμεληθείς τον έκλαψε πικρά και έθεσε τα όπλα του Αχιλλέα  στη σορό του . Ο Αθηναίος Μενεσθεύς εκφώνησε τον επιτάφιο λόγο. Ετάφη στο ακρωτήριο της Τρωάδος απέναντι από τον τάφο του Αχιλλέα , μάλιστα βρέθηκε και επίγραμμα :

“….Αίαντος τύμβω κειραμένα πλοκάμους

“Θυμόν άχει μεγάλω βεβαρυμένα, ως παρ’ Αχαιοίς…”. 

Ο Αίας ήταν μεγαλόσωμος και ψηλός , ώστε οι άλλοι ήρωες έφταναν ως τον ώμο του. Οι Φρύγες είπαν ότι η θάλασσα ξέβρασε την μύλη του οστού του γόνατος του, η οποία ήταν σαν δίσκος μεγάλη. Ηταν πλατύ στήθος, μελανό τριχος , μελαχρινός , μεγαλόφωνος και λαμπρόφωνος, μάτια είχε σοβαρά και γένια ωραία και τέλος ο χαρακτήρας του ήταν ωραίος , αλλά όταν εξοργίζονταν ήταν φοβερός. Λένε ότι ήταν οργίλος, αυστηρός  και αδιάφορος προς τους θεούς(δεν ήταν θεοσεβούμενος) και ότι ο  πατέρας του Τελαμών τον συμβούλευε σχετικώς. Ποτέ δεν καταδεχόταν να συλήσει φονευθεντα αντίπαλο. Έλεγε ” Το να φονεύεις τον εχθρόν είναι έργον ανδρός , το να αρπάζεις τα όπλα του είναι έργο ληστού” Ήταν στενός φίλος του  Αχιλλέα και    Παλαμίδη

 και ποτέ δεν ήταν ζηλόφθων προς τους άλλους . Όταν  έπαθε την κρίση    και έγινε μανιακός τον συνέδραμαν όλοι και ζήτησαν συμβουλές από τα μαντεία . Απόδειξη της αξίας του τα πάμπολλα ονόματα που του είχαν δώσει: Αιακίδης, Αρήιος, Αντίθεος, Αμύμων, Αυτοσφαγής, Ατάρβητος, Βαρύς, Βουγαίος Δαίφρων,  Διογενής, Θρασύς, Θούριος, Καρτερός, Καρτερόθυμος, Μέγας, Μεγαλήτωρ, Ομριμος,  Πελώριος, Σακεσφόρος, Τελαμώνιος , Τρικόρυβος,  Φέρασπις.

Από την Γλαύκη την Τρωαδίτισσα  γέννησε τον Ευρυσάκην , ενώ από την   Τεμέση τη Φρύγισσα   γέννησε τον Αιακίδη. Ο  Ευρυσάκης γέννησε τον Φίλαιον ο οποίος ήρθε στην Αθήνα και έγινε Αθηναίος πολίτης. Αυτός έδωσε την Σαλαμίνα στους Αθηναίους  και εξ αυτού κατάγεται ο Μιλτιάδης και ο Αλκιβιάδης , ο οποίος απεκαλείτο και Ευρυσακίδης . Τον Αίαντα τίμησαν   οι Σαλαμίνιοι σαν θεό. Υπάρχει και άνθος στη Σαλαμίνα που ονομάζεται Αιάντιον και έχει το σχήμα “Αία”  , ονόμασε δε και μία φυλή της Αττικής  “Αιαντίδα” προς τιμήν του η πόλη των Αθηνών.

Το φαινόμενο  του Αίαντος επαναλαμβάνεται συχνά σε ένδοξους Έλληνες που στο τέλος του βίου τους καταστρέφουν   το  ένδοξο  έργο τους . Ο ήρωας του πολέμου του 1940 και νικητής της μάχης του Καλπακίου  Στρατηγός Κατσιμήτρος Χαράλαμπος διοικητής της VIII Μεραρχίας ,  αργότερα διετέλεσε υπουργός της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου (Απρίλιο 1941 μέχρι  Σεπτέμβριος του ίδιου έτους). Μετά την απελευθέρωση  στις 31 Μαΐου 1945, ο Χ. Κατσιμήτρος καταδικάστηκε από το   ειδικό  δικαστήριο  δωσιλόγων, «εις ειρκτήν» (κάθειρξη) 5,5 ετών «δια διευκολύνσεις» που παρείχε στις δυνάμεις Κατοχής ως υπουργός της κατοχικής Κυβέρνησης   και  υποβιβάστηκε στο βαθμό του  στρατιώτη. Όμως στις 5 Οκτ. του 1949 με διάταγμα του Βασιλέως Παύλου χαρίστηκε το υπόλοιπο της ποινής του και το 1953 αποκαταστάθηκε αναδρομικά με επαναφορά του βαθμού, του αντιστράτηγου εν αποστρατεία και όλων των παρασήμων του. Αμφότεροι μετά θάνατον δικαιώθηκαν για τα ηρωικά κατορθώματα τους . Επομένως, είναι σωστό το «μηδένα προ του τέλους μακάριζε» που είπε ο Σόλων για τον Κροίσο(1/2/25)

* Αμφικτύων   ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

 amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
https://amphiktyon.org

Όποιος επιθυμεί  να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την   ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *