Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Άλλοι την ονόμασαν γηραιά
οι αρχαίοι την ανακήρυξαν Θεά
άλλοι τη λένε στιβαρή, ανυποχώρητη και τιμωρητική
φοβερή τη θεωρούν και τρομερή
γιατί εμπόδια στην ανέμελη βάζει τη ζωή μας
και στην καλοπέραση μας με τα μή και μη
Αδράστεια το όνομα της , περιώνυμη η γενιά της
θυγατέρα του Δία αδελφή της όμορφης της Ιδης
τις εντολές της μη παρείδεις
πλήρης παντοδυναμία ακόμη και στον πατέρα της ασκεί εξουσία
στο κατώφλι της Νύκτας(Κοσμογονίας) θα τη συναντήσεις
το Φυσικό Νόμο με στεντόρεια φωνή να διαλαλήσει
«Ανάγκας και οι Θεοί πείθονται»
και οι ανυπάκουοι στα τάρταρα γκρεμίζονται
Οι ακραίοι στο “Δαφνί” είπαν να την κλείσουμε
«εμείς θέλουμε ανέμελα να ζήσουμε
με το Φυσικό Νόμο δεν μας παρατάς
οι περισσότεροι το θέμα είπαν δεν μας αφορά
αρκεί εμείς καλά να ζούμε
μια ζωή την έχουμε να τη χαρούμε»
Και οι αγέννητοι πως θα βολευθούνε ;
δικό τους θέμα, αν προλάβουν να γεννηθούνε
Όλοι στην καταστροφή αναμεμειγμένοι
στην υποκρισία όλοι βουτηγμένοι χωρίς άλλο
Όλοι κόπτονται δήθεν για το Περιβάλλον
αλλά το παραμελούν με ζήλον υπερβάλλον
στα πεδία των μαχών χύνουν αίμα
στους γαλαζοαίματους φοράνε στέμμα
παντού βία και ψέμα
Χρόνο με το χρόνο περισσότερους καύσωνες έχουν
η μόλυνση αυξάνει και χίμαιρες εκτρέφουν
η αγωνία μεγαλώνει και άλλο δεν αντέχουν
όλοι στην Αδράστεια να τους σώσει τρέχουν
Πότε θα την δούμε επί τέλους να φανεί
το θεϊκό της μήνυμα στη Γη να μεταφέρει
με την εντολή τη θεϊκή στο χέρι
την ποθητή σωτηρία να μας φέρει;
να σωθεί η Γη να πάψει να ψυχορραγεί και να υποφέρει
εκ της κλιματικής αλλαγής το κοφτερό μαχαίρι;
Και περιμένουν και περιμένουν την Αδράστεια
σαν την «Αγία Αμάλθεια» με τα ορφικά τα άμφια
σαν παναγία την αναμένουμε εναγωνίως
λύση να μας χαρίσει ισοβίως
Κανείς δεν βλέπει τη Φύση που αγκομαχά
της Αδράστειας η καρδιά χτυπά
ο Φυσικός Νόμος που καθημερινά καταπατάς
το περιβάλλον από υπερπληθυσμό ασφυκτιά
ο καύσωνας που μεγαλώνει και τη γη πυρακτώνει
ο βιότοπος που αραιώνει και μικραίνει
το φαγητό λόγω λειψυδρίας και πολέμων ακριβαίνει
ο πόλεμος όμως ποτέ δεν πεθαίνει
ο αέρας μας βρωμίζει και η βροχή σπανίζει
Το ζωικό βασίλειο σε πανωλεθρία
το φυτικό συρρικνώνεται θύμα της αδιαφορίας
Οι επιδημίες φουντώνουν, τα δάση πυρακτώνουν
οι ωκεανοί με πλαστικά ασφυκτιούν
τα ακραία φαινόμενα χρόνο με το χρόνο προχωρούν
Οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι
και ο πλούσιοι πλουσιότεροι
αστάθεια παντού και αβεβαιότητα
συνεχώς αυξάνει η λιτότητα και η περιβαλλοντική τρωτότητα
Και όλοι την Αδράστεια πότε επί τέλους θα φανεί;
κι’ όμως αυτή εδώ και έναν αιώνα μας παρακολουθεί
τον κώδωνα μας κρούει και μας προειδοποιεί
το « δίκιο» των ΛΟΑΤΚΙ τη Δύση απασχολεί
περισσότερο
και ας παραβιάζουν τον Φυσικό Νόμο τον σπουδαιότερο
Εξανίσταται και μας «τιμωρεί» η κόρη του Δία
τάξη στη Γη να επαναφέρει και ισορροπία
εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία
Ως πότε Άνθρωποι θα είμαστε άφρονες;
θα συμπεριφερόμαστε σαν παράφρονες;
της καταστροφής μας οι θιασώτες;
της Γης μας οι επίορκοι στρατιώτες;
μάρτυρες είμαστε αυτόπτες ( 1/5/23)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98
ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ