Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Όπου κι’ αν σκάψουν πέριξ της Μεσογείου , αλλά και ακόμη πιο πέρα ως την Ασία θα βρουν την Ελληνική προϊστορική και ιστορική παρουσία, η οποία άλλαξε από τις κοσμοπολιτικές θρησκείες που ανέτρεψαν την λογική ισορροπία με το δόγμα. Ο Συνταγματάρχης Καντάφι είχε γνώση του Ελληνικού παρελθόντος της χώρας του με τις Ελληνικές πόλεις , τους ναούς των θεών, τα θέατρα, τα αγάλματα κ.λ.π και έφτιαξε ένα θαυμάσιο μουσείο στην Τρίπολη, το οποίον είχα επισκεφθεί. Τώρα μετά την λαίλαπα των τουρκογενών στοιχείων δεν γνωρίζω αν ακόμη λειτουργεί.
Το παρόν θέμα μας είναι ο Ανταίος, ένας πανάρχαιος ήρωας της Λιβύας, όπως τότε αποκαλείτο. Ήταν γιός του Ποσειδώνα ,υπερμεγέθης εξήντα πηχών, άριστος παλαιστής με τρομερή δύναμη. Ήταν τύραννος της Λιβύας. Κατοικούσε σε ένα σπήλαιο σε σκόπελο και έπαιρνε δύναμη από την Γη. Η τροφή του ήταν κρέας λεόντων. Οποιος κατέληγε στην Λιβύα τον καλούσε σε πάλη και αν τον νικούσε τον σκότωνε. Κάποτε κατέληξε εκεί και ο Ηρακλής . Ο Ανταίος φορούσε όπως και ο Ηρακλής λεοντή. Συμφώνησαν να παλέψουν , ο μεν Ηρακλής αλείφτηκε με λάδι κατά το Ελληνικό έθιμο , ο δε Ανταίος με άμμο. Κατά την πάλη ήρθαν ισόπαλοι και κάθε φορά που ο Ηρακλής τον έριχνε κατά γης αυτός έπαιρνε περισσότερη δύναμη. Όταν το εννόησε ο Ηρακλής τον σήκωσε ψηλά και τον έπνιξε πριν πέσει στη γη . Ο μύθος αλληγορεί την στρατηγική των Ελλήνων. Ο Ηρακλής άριστος στρατηγός σε εκστρατεία στην Λιβύαν δεν είχε επαρκείς δυνάμεις, όπως ο γηγενής Ανταίος, που δεχόταν ενισχύσεις όπως ο άμμος της θάλασσας . Επομένως, ήταν υποχρεωμένος εκ των πραγμάτων να εφαρμώσει ελιγμό για να τον νικήσει . Τον περικύκλωσε και απαγόρευσε στον Ανταίο να λαμβάνει ενισχύσεις . Συγκλίνοντας τις δυνάμεις του γύρω του και μη δυνάμενος ο αντίπαλος να υποχωρήσει τον σκότωσε.
Ο Ανταίος έχτισε την πόλη Τίγγην (σημερινή Ταγγερη) στη Μαυριτανία(=Μαρόκο) Κατ’ άλλους είχε κόρη ονόματι Τίγγην και εξ αυτής ο Ηρακλής γέννησε τον Σόφακα και αυτός όταν μεγάλωσε έχτισε την πόλη και της ονόμασε Τίγγην από την μητέρα του. Εκεί έλεγαν ότι ήταν ο τάφος του Ανταίου και όταν ο Ρωμαίος Σερτώνιος τον άνοιξε εξεπλάγη για το μέγεθος των οστών του και τον έκλεισε αμέσως . Ο Σόφαξ γιός του Ηρακλή γέννησε τον Διόδωρο, ο οποίος με ισχυρό Ελληνικό στράτευμα εξ Ολβιανών και Μυκηναίων οι οποίοι έμειναν εκεί εκ της εκστρατείας του Ηρακλή κυρίευσαν πολλές χώρες . Από τον Διόδωρο δε κατάγεται ο Ιόβας ο επίσημος ιστορικός και βασιλιάς της Τίγγης.
Ο Πίνδαρος αναφέρει άλλον Ανταίο βασιλιά της πόλης Ηράσσης παρά τον Τρίτωνα ποταμό της άνω Λιβύας . Αυτός είχε θυγατέρα ονόματι Αλκηίδα ή Βάρκην και υποσχέθηκε να λάβη αυτήν γυναίκα όποιος νικήσει στον αγώνα δρόμου. Τον αγώνα νίκησε κάποιος Αλεξίδαμος Κυρηναίος πρόγονος του Τελεξικράτους τον οποίον εγκωμιάζει ο Πίνδαρος . Ο δε Σχολιαστής αυτού λέγει ότι οι απόγονοι εκείνου του Ανταίου πήγαν στην Κυρήνη και έχτισαν την Κυρηναϊκή . Προφανώς, πρόκειται για δύο διαφορετικά πρόσωπα με το ίδιο όνομα αλλά σε διαφορετικές εποχές . Ο πρώτος είναι αυτός που πάλεψε με τον Ηρακλή και δεύτερος μεταγενέστερος.
Σχολίαση:
1/ Η Λιβύη τότε ήταν Ελληνικό κράτος , όπως και η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, Κυρηναϊκή και φυσικά η Μικρά Ασία και η Νότια Ιταλία ήταν Ελλάδα .
2/ Το «κράτος των Αθηνών» έχει παντελή αμνησία της Ελληνικής Αρχαιολογίας και όταν αναφέρονται παρόμοια θέματα παθαίνει κυριολεκτικά αλλεργία. Αυτό ισχύει και στα Ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα που αγνοούνται τέτοια θέματα σαν να είναι ξένα . Ποτέ Ελληνικό ΑΕΙ δεν έδωσε διδακτορική διατριβή προκειμένου να διερευνηθεί ο ρόλος του Ελληνισμού στην πανάρχαια εποχή δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν , τότε που πρώτοι οι Έλληνες μετέδιδαν στους απολίτιστους λαούς τον πρώιμο πολιτισμό τους. Αυτός έκτοτε παγιώθηκε και αποκρυσταλώθηκε εξελισσόμενος.
Και όμως πάνω στη βάση της προιστορίας θα μπορούσε η χώρα μας να αναπτύξει πολιτιστικές δεσμούς με πάμπολλους λαούς
3/ Στην περίοδο του Α. Παπανδρέου είχαμε στενές σχέσεις με τη Λιβύη του Καντάφι και καλούσε τις φιλειρηνικές οργανώσεις σε συνέδρια και γιορτές. Τούρκοι τότε δεν προσκαλούνταν και αν προσκαλούνταν ποτέ δεν παρευρέθηκαν. Θυμάμαι και το εξής περιστατικό. Πριν βομβαρδίσουν το σπίτι του Καντάφι , είχαν οργανώσει διεθνές συνέδριο σαν ασπίδα(;), εν όψει της απειλής βομβαρδισμού από τις ΗΠΑ. Είχε διακοπεί η αεροπορική σύνδεση με την Τρίπολη και πήγαμε μέσω Τύνιδας οδικώς. Την επόμενη της επιστροφής μας έγινε σφοδρός βομβαρδισμός και σκοτώθηκε το 5χρονο κοριτσάκι του Καντάφι.
4/Τότε αρκετές Ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες εργάζονταν σε έργα στην Λιβύη. Οι Τούρκοι δεν είχαν την μονομερή επιρροή που ασκούν σήμερα .Τότε ήταν κατάλληλη εποχή για την χάραξη κοινών θαλάσσιων συνόρων, αλλά δεν την εκμεταλλευτήκαμε. Πάντα Επιμηθείς!!!
5/ Η λίμνη Τριτωνίδα βρισκόταν (στην 3η/2η χιλιετία π.Χ.) στον άνω Νείλου Η ονομασία Τριτωνίδα“ σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη Τρίτων»” ( =Νείλος Ποταμός) Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο : « “εν δε αυτή νήσος ένι, τη ούνομα Φλά ταύτην δε την νήσον Λακεδαιμονίοισί φασι λόγιον είναι κτίσαι.Στην Κλασσική Εποχή η λίμνη είχε εξαφανισθεί καθώς διαχωρίστηκε σε Τανίτιδα Λίμνη, Βουτώ Λίμνη και Κανωπίτιδα Λίμνη. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο: «Μυθολογούσι δε και την Αθηνάν κατά την Κρήτην εκ Διός εν τας πηγάς του Τρίτωνος ποταμού γεννηθήναι, διό και Τριτογένειαν ονομασθήναι.» “εν δε αυτή νήσος ένι, τη ούνομα Φλά ταύτην δε την νήσον Λακεδαιμονίοισί φασι λόγιον είναι κτίσαι.”
6/ Ο Τρίτων στην Ελληνική μυθολογία ήταν θεότητα της θάλασσας που αναφέρεται στη Θεογονία του Ησίοδου. Γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης που κατοικούσε στο βυθό της θάλασσας στα χρυσά ανάκτορα των γονιών του. Κατά το σώμα ήταν όμοιος με τους άλλους θεούς αλλά από τους γλουτούς και κάτω κατέληγε σε ουρά ψαριού.
7/ Οι ως άνω γεωλογικές μαρτυρίες είναι απόδειξη της αλήθειας που εκφράζει η Ελληνική Προϊστορία «Μυθολογία» η οποία αποδεικνύεται με την βοήθεια της επιστήμης άκρως αληθής (3/9/25)
*Αμφικτύων ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφέας, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
amphiktyon@gmail.com
http://amphiktyon.blogspot.com/
https://amphiktyon.org
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη«διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98