ΟΙ Ε.Δ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΕΦ’ ΟΣΟΝ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ ΓΙΑ ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ , ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΑΓΩΓΗ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΟΥΡΚΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΧΘΗΚΑΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΗΤΤΑ ΣΑΝ ΤΑ ΙΜΙΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ ΤΗΣ ΑΚΤΑΙΩΡΟΥ. ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΝΙΣΕΙ ΟΤΙ Η ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΗΚΕ ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΣΑΝ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ . ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΒΕΒΑΙΟΝ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΟΛΟΥ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ . ΟΜΩΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΑΡΤΟΥΦΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΥ ΑΡΧΙΠΡΟΔΟΤΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΟΥΔΕΝ ΕΠΡΑΞΕ -ΩΣ ΩΦΕΙΛΕ- ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ ΜΕ ΕΠΙΛΕΚΤΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ ΑΡΙΘΜΟΥ ΤΟΥΡΚΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ. ΠΕΡΑΝ ΤΟΥΤΟΥ Η ΚΥΒΗΕΡΝΗΣΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΕΤΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΟΝΕΣΕΙ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΧΩΡΑ.
ΠΟΙΟΣ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΙΑ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ; ΑΥΤΟΙ ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΝΔΙΙΑΦΕΡΘΟΥΝ ΓΙΑ ΔΥΟ ΑΘΩΑ ΘΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΣΤΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ;
ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΠΕΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΕΠΑΝΑΝΣΤΑΣΗ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΑΝ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΓΟΥΔΙ ΤΟΥ 1909. ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΗ ΚΑΙ Η ΝΔ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;
ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΚΛΑΣΑΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΠΗΓΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΣΝ ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟ.
ΟΣΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΔΙΣΤΑΖΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΥΣΣΩΜΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΟΣΟ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΠΙΟ ΒΑΡΙΕΣ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΣΤΑ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΑ Ή ΝΑ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΜΕ ΤΕΛΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ
Στο πρόσωπο των δυο Ελλήνων στρατιωτικών παραδόθηκε άνευ όρων ολόκληρος ο ελληνικός στρατός στην Τουρκία
Τρίτη, Ιουλίου 10, 2018 Α, ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ, Του Δημήτρη Καζάκη
Μετά την απόδοση τιμών σε ένστολους που εγκατέλειψαν εθνικό χώρο σε δυνάμεις άλλης χώρας, δηλαδή της Τουρκίας, ήρθε και η θεσμοθέτηση επιδόματος ομηρίας για όσους στρατιωτικούς κρατούνται ή θα κρατηθούν από ξένη δύναμη. Να λοιπόν ένας καλός και βολικός τρόπος για όσα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να προσφερθούν ως όμηροι της Τουρκίας και να περάσουν κάμποσους μήνες υπό συνθήκες «Εξπρές του Μεσονυκτίου». Άλλωστε υπάρχει καλύτερη εγγύηση αξιοπρεπούς μεταχείρισης στις φυλακές της Τουρκίας από εκείνη που δίνει η παρέμβαση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ; Ύστερα πίσω στην πατρίδα με μια παχυλή ανταμοιβή με την μορφή επιδόματος.
Ποια άλλη χώρα στον κόσμο; Ποιος άλλος υπουργός άμυνας; Ποια στρατιωτική ηγεσία στον πλανήτη θα ανεχόταν έναν τέτοιο εξευτελισμό για την τιμή και την υπόληψη των στελεχών της; Καμία, σας διαβεβαιώ. Με μοναδική εξαίρεση φυσικά την Ελλάδα.
Βρείτε μου σας παρακαλώ άλλη χώρα που αντιμετωπίζει την παράνομη κράτηση δικών της στελεχών με τον ίδιο τρόπο;
Βρείτε μου σας παρακαλώ άλλη χώρα που να παραιτείται επίσημα και μάλιστα με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κομμάτων της Βουλής, από το καθεστώς ετεροδικίας των στελεχών της έναντι ξένης δύναμης;
Όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε. Όσο μικρή κι αν είναι. Όσο ασήμαντη κι αν είναι από άποψη παγκόσμιας πολιτικής.
Το λέμε και το ξαναλέμε γιατί σαν πολίτες αυτής της χώρας πρέπει να αντιληφθούμε το μέγεθος του εγκλήματος σε βάρος της πατρίδας που έχει συντελεστεί. Δεν έχει να κάνει τόσο με τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς που κρατούνται παράνομα στην Ανδριανούπολη, αλλά με το αν αναγνωρίζει ή όχι η Τουρκία την εθνική κυριαρχία της χώρας μας.
Κάθε ελάχιστα νοήμων νομομαθής ανά την υφήλιο γνωρίζει ότι τα εντεταλμένα όργανα ενός κράτους δεν υπόκεινται στην δικαιοδοσία των δικαστηρίων άλλου κράτους. Πρόκειται για μια αρχή που ισχύει από τότε που αναγνωρίστηκε επίσημα το απαραβίαστο της κρατικής κυριαρχίας. Δηλαδή από την εποχή της Συνθήκης της Βεστφαλίας το 1648.
Ένα κράτος δεν μπορεί να δικάσει στα δικά του δικαστήρια εντεταλμένα όργανα άλλου κράτους. Ακόμη κι αν τα όργανα αυτά είναι στρατιωτικοί και παραβιάζουν τον εθνικό χώρο αυτού του κράτους. Ακόμη κι αν έχουν συλληφθεί ως αιχμάλωτοι λόγω εμπολέμου κατάστασης, ή εχθροπραξιών. Τελεία και παύλα!
Αυτό που γνωρίζει ακόμη και ο πιο άσχετος πρωτοετής φοιτητής νομικής σχολής σ’ ολόκληρο τον κόσμο, δεν βρέθηκε ούτε ένας επίσημος φορέας να το ισχυριστεί στην Ελλάδα. Ούτε η κυβέρνηση, αλλά ούτε και η στρατιωτική ηγεσία, η οποία επιμένει με σκόπιμες διαρροές στη δημοσιογραφία της φημολογίας, του κουτσομπολιού και της κλειδαρότρυπας να σπιλώνει τα δυο στελέχη που κρατούνται ως όμηροι από την Τουρκία.
Κι έτσι εμφανίζονται ευφάνταστα σενάρια που θέλουν τους δυο στρατιωτικούς να έχουν προσκληθεί σε τέιον από την τουρκική πλευρά, αλλά πηγαίνοντας εκεί βρήκαν να τους περιμένουν οι Τούρκοι στρατοχωροφύλακες. Αλήθεια, πόσο σοβαροί μπορούν να θεωρούνται οι δημοσιογράφοι που παίρνουν στα σοβαρά τέτοιες «πληροφορίες»;
Με άλλα λόγια επιδιώκουν να ρίξουν την ευθύνη στους δυο στρατιωτικούς γιατί δήθεν δέχθηκαν την πρόσκληση για τσάι. Δηλαδή να χρεώσουν την ευθύνη της ενέδρας στα θύματά της. Κι επομένως να δικαιολογήσουν τη δική τους απραξία, τη δική τους προδοσία επενδύοντας στα κατώτερα ένστικτα του πιο χυδαίου ωχαδερφιστή: ηθελέστα και παθέστα!
Δεν υπάρχει τίποτε πιο πρόστυχο από αυτή την διατεταγμένη φημολογία. Ακόμη κι αν ισχύει αυτή η δικαιολογία της ντροπής, ένα είναι σίγουρο. Η αναγνώριση της δικαιοδοσίας των τουρκικών δικαστηρίων για τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς συνιστά πράξη καραμπινάτης προδοσίας της ανώτατης πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Τόσο με βάση το Ποινικό Κώδικα, όσο και με βάση τον Στρατιωτικό Κανονισμό. Ισοδυναμεί με εγκατάλειψη της εθνικής κυριαρχίας της χώρας έναντι ξένης δύναμης, και πιο συγκεκριμένα της Τουρκίας.
Ποια χώρα θεωρεί ότι τα δικά της δικαστήρια έχουν αρμοδιότητα να δικάζουν ακόμη και εντεταλμένα όργανα άλλου κράτους; Μόνο εκείνη η χώρα που δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία του άλλου κράτους. Και για την Τουρκία η Ελλάδα δεν έχει το δικαίωμα να ασκεί εθνική κυριαρχία, ούτε καν με τις ένοπλες δυνάμεις της. Να γιατί οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί αντιμετωπίζονται ως απλοί παραβάτες του τουρκικού νόμου.
Πότε μια χώρα δεν αναγνωρίζει την άσκηση εθνικής κυριαρχίας από τα εντεταλμένα όργανα άλλου κράτους; Μόνο όταν η συγκεκριμένη χώρα έχει την πρόθεση και σχεδιάζει να προσαρτήσει το κράτος, ολόκληρο ή μέρος του, του οποίου δεν αναγνωρίζει την άσκηση εθνικής κυριαρχίας.
Αυτό που έκανε η Τουρκία με την ομηρία των δυο Ελλήνων στρατιωτικών είναι τόσο βάναυση καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, όσο η σύλληψη και κράτηση ως ομήρων των πρεσβευτικών αρχών. Η χώρα που προχωρά σε μια τέτοια κίνηση έχει τουλάχιστον σχεδιάζει την πολεμική εμπλοκή με την χώρα της οποίας την εθνική κυριαρχία προσβάλει.
Κι αυτή η άμεση πολεμική απειλή δεν μπορεί να αποτραπεί με ενδοτισμό, ή κατευνασμό, αλλά με τις προβλεπόμενες ενέργειες σε στρατιωτικό, πολιτικό και διπλωματικό πεδίο. Κάθε άλλη ενέργεια ενδοτισμού δίνει σήμα στον επιτιθέμενο να προχωρήσει με τα σχέδια του.
Η Τουρκία αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως Failed State, δηλαδή ως «αποτυχημένο κράτος» – σύμφωνα με την ορολογία των αναλυτών εξ ΗΠΑ, η οποία χρησιμοποιείται για ένα κράτος το οποίο έχει αποτύχει στην άσκηση της εθνικής του κυριαρχίας. Κι αυτό συμβαίνει όταν το κράτος δείχνει:
- Αδυναμία στον έλεγχο της γεωγραφικής του επικράτειας.
- Αδυναμία της νόμιμης αρχής στη λήψη αποφάσεων.
- Αδυναμία παροχής βασικών υπηρεσιών στον πληθυσμό.
- Αδυναμία συνεργασίας με άλλα κράτη και λειτουργίας ως υπεύθυνου μέλους της διεθνούς κοινότητας.
Οι θεωρητικοί και πολιτικοί εμπνευστές του συγκεκριμένου όρου επιμένουν ότι το πρόβλημα των «αποτυχημένων κρατών» μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω ενός συστήματος «νεοκηδεμονίας», το οποίο αποκαλούν «μεταμοντέρνο ιμπεριαλισμό». Με άλλα λόγια στην περίπτωση ενός «αποτυχημένου κράτους» δικαιολογείται η επέμβαση είτε απευθείας της «διεθνούς κοινότητας», είτε άλλων συγκροτημένων και ισχυρών κρατών προκειμένου υπό τον άμεσο έλεγχό τους να ανοικοδομηθεί το συγκεκριμένο κράτος για το καλό της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Και φυσικά για το καλό του πληθυσμού του, που κινδυνεύει από την κατάρρευση του failed state.
Ο Ερντογάν καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν έπαψε να τονίζει πώς το ελληνικό κράτος έχει καταρρεύσει και πώς αδυνατεί να φροντίσει τον πληθυσμό του. Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός του «αποτυχημένου κράτους».
Συνεπώς η ισχυρή Τουρκία δεν μπορεί να αντιμετωπίζει ένα «αποτυχημένο κράτος» με τους ίδιους όρους κυριαρχίας που αντιμετωπίζει ένα οποιοδήποτε άλλο κράτος στον κόσμο. Να γιατί δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Διότι πολύ απλά ως «αποτυχημένο κράτος» δεν μπορεί να την ασκήσει αποτελεσματικά. Κι επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ισότιμα με την ίδια, όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο.
Και σ’ αυτό η Τουρκία έχει την πλήρη υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και του ΝΑΤΟ. Δείτε με τι ευκολία τόσο η ΕΕ, όσο και το ΝΑΤΟ αποδέχθηκαν τη δικαιοδοσία των τουρκικών δικαστηρίων για τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς. Μόνο για «δίκαιη δίκη» μιλούν.
Γνωρίζουν πολύ καλά που μας οδεύουν. Γνωρίζουν πολύ καλά την άνευ προηγουμένου καταστροφή που επιβάλλουν στην Ελλάδα και τον λαό της με το καθεστώς κατοχής υπέρ των δανειστών. Και είναι απολύτως διατεθειμένοι να αναγνωρίσουν στην Τουρκία του Ερντογάν δικαιώματα ανοικοδόμησης σε εδάφη του «αποτυχημένου κράτους» έναντι ανταλλαγμάτων για τους ίδιους.
Η επίσημη Τουρκία εφαρμόζει μια πολύ παλιά αρχή της τέχνης του κατακτητικού πολέμου. Την αποτυπώνει καθαρά ο Σουν Τζου όταν πριν από 2400 χρόνια μιλούσε για την «επίθεση με στρατήγημα»:
«Στην πρακτική τέχνη του πολέμου, το καλύτερο από όλα είναι να κατακτήσεις τη χώρα του εχθρού ολόκληρη και άθικτη. Να την τσακίσεις και να την καταστρέψεις δεν είναι τόσο καλό. Επίσης, είναι καλύτερο να συλλάβεις έναν στρατό ολόκληρο από το να τον καταστρέψεις, να συλλάβεις ένα σύνταγμα, ένα απόσπασμα ή έναν λόχο ολόκληρο από το να τον καταστρέψεις.»
«Ως εκ τούτου η εμπλοκή και η κατάκτηση με μάχες δεν είναι η υπέρτατη αξία. Η υπέρτατη αξία συνίσταται στο σπάσιμο της αντίστασης του εχθρού χωρίς μάχες.»
Αυτό επιχειρεί η Τουρκία με τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς. Την στρατηγική ήττα των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας, χωρίς καν να διεξαχθεί μάχη.
Στο κάτω-κάτω της γραφής τόσο η πολιτική ηγεσία, όσο και η στρατιωτική αναγνώρισαν επίσημα ότι η Τουρκία έχει κάθε δικαίωμα να μην αναγνωρίζει την κρατική κυριαρχία της Ελλάδας. Και σαν αποζημίωση για ότι πάθουν τόσο οι δυο κρατούμενοι ως όμηροι Έλληνες στρατιωτικοί, όσο κι όσοι στρατιωτικοί συλληφθούν και κρατηθούν στο μέλλον από ξένη δύναμη, θεσμοθέτησαν το επίδομα ομηρίας.
Πρόκειται επί της ουσίας για ανοιχτή πρόσκληση προς την Τουρκία να προχωρήσει με τα σχέδια προσάρτησης εθνικού χώρου της Ελλάδας. Δεν έχει να φοβηθεί τίποτε.
Πώς μετά από μια τέτοια κίνηση μπορούμε να μιλάμε για αξιόμαχο στράτευμα;
Και φυσικά η Τουρκία πήρε το μήνυμα. Δυνατά και καθαρά! Σε απάντηση έστειλε επίσημη επιστολή προς τον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου με την υπογραφή του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, Αχμέτ Μπεράτ Τζονκάρ, με ημερομηνία 31 Μαΐου. Σ’ αυτήν ο Τούρκος αξιωματούχος κατηγορεί ευθέως τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ότι συμπεριφέρονται με δύο μέτρα και δύο σταθμά στις υποθέσεις των δύο Ελλήνων και των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, τους οποίους μάλιστα αποκαλεί «δολοφόνους» και «εγκληματίες», και στηλιτεύει το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε ψήφισμα υπέρ της επιστροφής των Ελλήνων αλλά όχι υπέρ της έκδοσης των Τούρκων.
Με τα λόγια αυτά και με τον πιο επίσημο τρόπο η Τουρκία όχι μόνο δεν αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, κρατώντας παράνομα του δυο Έλληνες στρατιωτικούς, αλλά αρνείται και στην ελληνική δικαιοσύνη τη δικαιοδοσία να κρίνει το αίτημα για πολιτικό άσυλο των 8 Τούρκων στρατιωτικών. Με άλλα λόγια ο Τούρκος αξιωματούχος θεωρεί τη δικαιοδοσία της Τουρκίας, αλλά και των δικαστηρίων της, ανώτερη της Ελλάδας και της ελληνικής δικαιοσύνης.
Πώς απάντησε η ελληνική πλευρά; Με την (ν)τροπολογία του Καμμένου για το επίδομα ομηρίας στους στρατιωτικούς. Δηλαδή αναγνωρίζοντας επίσημα ότι όντως η δικαιοδοσία της Τουρκίας είναι υπεράνω της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδα.
Μετά από την (ν)τροπολογία δεν μου βγάζει κανένας από το μυαλό ότι οι δυο Έλληνες στρατιωτικοί συνελήφθησαν σε ενέδρα – που τώρα πια ομολογεί και η ίδια η κυβέρνηση – με σκοπό να κρατηθούν ως όμηροι με τη σύμφωνη γνώμη και συμμετοχή της ελληνικής πλευράς. Και γι’ αυτό είμαι απολύτως βέβαιος.
Όπως επίσης είμαι απολύτως βέβαιος ότι η συμφωνία που έχει γίνει στα παρασκήνια με την σχεδιασμένη απαγωγή και ομηρία των δυο Ελλήνων στρατιωτικών κι ότι ακολουθήσει δεν έγινε για τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς. Έγινε με κύριο σκοπό τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος που να ευνοεί την αποστρατικοποίηση του Έβρου και στη συνέχεια της Θράκης.
Όπως άλλωστε έχει γίνει ήδη στις παραμεθόριες περιοχές της Μακεδονίας, της Ηπείρου και πολλών νησιών του Αιγαίου.
Η «δυτική Θράκη» έχει ήδη παραδοθεί στις ορέξεις της Τουρκίας. Κι αυτό έχει συναποφασιστεί με την ελληνική πλευρά να γίνει – φυσικά με τις ευλογίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ – με τον τρόπο που έχει διδάξει από τα πανάρχαια χρόνια ο Σουν Τζου. Δηλαδή μέσω της «επίθεσης με στρατήγημα».
Άλλωστε ποιος θα αντισταθεί; Κανένας από τους ανευθυνοϋπεύθυνους της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Κανένας από τους ευαγείς εκπροσώπους της νομικής και δικαστικής εξουσίας στην Ελλάδα, οι οποίοι δεν τόλμησαν ούτε καν να δηλώσουν το αυτονόητο ακόμη και για έναν πρωτοετή της νομικής: τα κρατικά όργανα δεν τελούν υπό την δικαιοδοσία άλλων κρατών!
Μόνο ο λαός υπάρχει. Κι αυτός δεν πρέπει να αντιληφθεί με τι έχει να κάνει, πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα. Δεν πρέπει να αντιληφθεί ότι στο πρόσωπο των δυο Ελλήνων στρατιωτικών έχει παραδοθεί ολόκληρη η άμυνα, το σύνολο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας στην Τουρκία. Μαζί με την εθνική κυριαρχία της χώρας.
Είναι τόσο, μα τόσο σοβαρά τα πράγματα, αλλά μάλλον θα χρειαστεί να δούμε τις βόμβες να πέφτουν στα κεφάλια μας, ή να δούμε ξένους στρατούς στους δρόμους μας για να αντιληφθούμε το παιχνίδι που μας παίζουν σήμερα.
Μέχρι τότε μπορεί ο καθένας να πάρει το σημαιάκι του, το κουβαδάκι του και να παίξει τον πατριώτη στις σικέ διαδηλώσεις εκτόνωσης για το λεγόμενο «μακεδονικό». Δυστυχώς η μασκαράτα σ’ αυτή την χώρα δεν έχει ανάγκη τις Απόκριες για να βρεθεί στο απόγειό της. Για πολλούς άλλωστε πατρίδα δεν είναι το έδαφος, η ενιαία και αδιαίρετη επικράτεια της χώρας και ο λαός που έχει τεθεί υπό κατοχή και εκποίηση, αλλά η μυθιστορία και οι μουτσούνες του εθνικισμού.
Βλέπετε είναι πολύ πιο εύκολο και πολύ πιο άνανδρο να διαρρηγνύει κανείς ακινδύνως τα ιμάτιά του για ένα όνομα, παρά να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά για να ανατρέψει το καθεστώς κατοχής της πατρίδας.
Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ.
@@@@σι και πρόστιμο!!
Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος
Η μεγάλη κι ατέλειωτη αλητεία των μνηνονιακών κυβερνήσεων με την τάχα “δημοσιονομική μεταρρύθμιση” μπάζει από παντού και την έχουμε πάρει όλοι είδηση.
Η ουσία είναι τα πρόστιμα.
Όποιες ειδήσεις κι αν ακούσεις, όποιες
εφημερίδες κι αν διαβάσεις, η μόνιμη επωδός, η σπέκουλα κι η τρομοκρατία μαζί είναι τα “αυστηρά πρόστιμα”, τα “πρόστιμα φωτιά”, τα “εξοντωτικά πρόστιμα”.
Οι νόμοι που ψηφίζονται, οι ερμηνευτικές διατάξεις, οι εγκύκλιοι, τα πάντα έχουν έναν μόνο σκοπό: εισπρακτικό.
Με αιχμή του δόρατος τα πρόστιμα.
Όλα για τις τσέπες των αφεντικών-τοκογλύφων τών προδοτών που μας κυβερνούν όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια.
Φτιάχνουν νόμους και διατάξεις για τα πιό ακραία και βλακώδη πράγματα μόνο και μόνο για εισπρακτικούς λόγους, για λόγους εξόντωσης του πολίτη και έμμεσης δήμευσης των εσόδων και της περιουσίας του.
Σε λίγο θα ψηφίσουν νόμους για το κάθε πότε πρέπει να βάφουμε τα παράθυρα των σπιτιών μας, και για το αν τα μπαλκόνια μας είναι βορεινά ή ανατολικά, ή πόσες μέρες μπορούμε να αφήνουμε παρκαρισμένο το αυτοκίνητό μας.
Όσοι θα είναι συνεπείς με τους κατοχικούς αυτούς νόμους θα πληρώνουν κάποια παράβολα, κάποιες εισφορές, κάτι θα πληρώνουν τέλος πάντων απρόσμενο, έκτακτο και φορομπηχτικό,
..οι δε υπόλοιποι θα πληρώνουν τα “τσουχτερά πρόστιμα”.
Όσοι δεν πληρώνουν ούτε αυτά, σε λίγο καιρό μέσω της πατέντας “βεβαίωση στην εφορία” θα δούνε λογαριασμούς μισθοδοσίας και συντάξεων να μπλοκάρονται (έτσι ώστε το σύστημα να είναι βέβαιο πως με τα 1250 ευρώ τον μήνα που αφήνουν κανείς δεν θα μπορεί να πληρώσει τίποτα, και άρα το πλιάτσικο θα είναι σίγουρό), και κατοικίες να βγαίνουν στο (ηλεκτρονικό) σφυρί.
Η αλητεία (πολιτική και προσωπική), η απάτη, η μοχθηρία, σε όλο τους το μεγαλείο.
Τελικά όλη αυτή η κυβέρνηση (όπως και οι προηγούμενς μνημονιακές) είναι ένα πρόστιμο.
Ένα πρόστιμο για να μάθουμε να ψηφίζουμε,
..για να μάθουμε να μη ξεσηκωνόμαστε.
@@@@σι και πρόστιμο μας χρειάζεται.
Ήτανε δίκαιο κι έγινε πράξη!.. Πηγή: mandatoforos
Παζάρι, αποπροσανατολισμός και απόλυτο έλλειμμα δημοκρατίας
Κυριακή, Ιουλίου 08, 2018 ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ, Πολιτική
Από τον Ρούντι Ρινάλντι
Σε ένα εντελώς θολό τοπίο όπου τα πάντα ανακατεύονται και δεν ξεκαθαρίζουν, και διάφοροι κύκλοι της βαθιάς κρίσης συναντώνται δημιουργώντας μεγάλα κύματα, το πολιτικό σκηνικό προσπαθεί να συγκρατήσει το χάσμα που το χωρίζει από την κοινωνία. Ιδιαίτερα τώρα που εισερχόμαστε σε μια προεκλογική περίοδο με την επικείμενη τριπλή εκλογική αναμέτρηση. Όμως, ο εκλογικός σχεδιασμών επιτελείων, κομμάτων, λόμπι και ομάδων, δεν είναι αρκετός για να αναχαιτίσει τα κύματα των σημαντικών γεγονότων που εκτυλίσσονται στην περιοχή και την αντανάκλαση που αυτά έχουν στις λαϊκές διαθέσεις.
Ο ευρωσκεπτικισμός και η απώλεια κάθε εμπιστοσύνης προς τον πολιτικό κόσμο που ακολουθεί τις συνταγές της παγκοσμιοποίησης, μαζί με το άνοιγμα του ασκού του Αιόλου στην ταραγμένη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, προμηνύουν την είσοδο σε μια περίοδο σημαντικών πολιτικών γεγονότων και ανακατατάξεων που δεν αντιμετωπίζονται με «ασπιρίνες». Το Μεταναστευτικό προκαλεί πολιτική κρίση στην Ε.Ε., το Μακεδονικό ανοίγει μια περίοδο μεγάλης δυσπιστίας και ρευστότητας στα Βαλκάνια, ο τουρκικός επεκτατισμός δεν αποποιείται διόλου τις στοχεύσεις του, ενώ τα οικονομικά προγράμματα εποπτείας της χώρας, μόνο κατ’ ευφημισμό μπορούν να ονομάζονται «έξοδος από μνημόνια». Με δυο λόγια, οι κομπίνες και τα μικροεπεισόδια που γεννιούνται στη βάση του στημένου «διπολισμού» που επιλέγουν ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., δεν μπορούν διόλου να συγκρατήσουν τα κύματα που ογκώνονται.
Γενικευμένο παζάρι Οι εξελίξεις είναι τέτοιες που πιστοποιούν ότι πολλά θέματα υπόστασης μιας χώρας (οικονομία, πολιτική, παιδεία, πολιτισμός κ.λπ.) μπαίνουν στο πάγκο του κρεοπωλείου σε κάθε διάσκεψη, διαπραγμάτευση και ενέργεια της μυστικής διπλωματίας ή στις συναντήσεις με τους πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων και τα παραόργανα που στήθηκαν στο Χίλτον και πέριξ αυτού.
Οι αποκαλύψεις που έγιναν από τον χώρο των ΑΝΕΛ πως για την συμφωνία των Πρεσπών έπεσαν στο τραπέζι και ανταλλάγματα για το χρέος, δείχνουν την «υπευθυνότητα» των διαπραγματευτών Κοτζιά-Τσίπρα-Καμμένου.
Ακόμα πιο κυνικά, ο ίδιος ο Τσίπρας δηλώνει έτοιμος να δεχτεί επαναπροωθήσεις μεταναστών από Γερμανία προς Ελλάδα για να διευκολυνθεί η Μέρκελ. Διάβαζε, για να τηρηθούν συμφωνημένα και παζαρεμένα ζητήματα για Μακεδονικό, επιτήρηση και μέτρα. Πίσω από αυτές τις διευκολύνσεις και κάπως πονηρά, ασκούνται αιτήματα για κάποια «ρεγάλα» προς την ελληνική κυβέρνηση ώστε οι περικοπές στις συντάξεις να γίνουν με πιο εύσχημο τρόπο και μοίρασμα επιδομάτων.
Η στάση «λέμε ναι σε όλα», «υπογράφουμε ό,τι ζητήσουν» με ολίγα ανταλλάγματα δευτερεύουσας σημασίας φτάνει να κάνουμε τη δουλειά μας, απηχεί την «εθνική στάση» της κυβέρνησης και το γενικό παζάρι που έχει στήσει. Παζάρι που είχε και εσωτερική πλευρά. Το είδαμε με τους βουλευτές που έκαναν μεταγραφή από το ΠΑΣΟΚ το 2014, τους καναλάρχες, τους βαρόνους του ποδοσφαίρου, τους ανθρώπους του καραμανλικού και πασοκικού κατεστημένου στο δικαστικό σώμα. Το βλέπουμε και τώρα με τον χώρο του Ποταμιού για στήριξη στο Μακεδονικό.
Βέβαια, το παζάρι υπήρχε και με τον κυβερνητικό συνέταιρο, τους ΑΝΕΛ. Τώρα λέγεται ότι Παπαχριστόπουλος και Κουντουρά… τσιπρίζουν, ενώ ο Καμμένος φαίνεται να είχαν συνεννοηθεί με τον Τσίπρα για «βελούδινο διαζύγιο» λίγο πριν τις εκλογές. Τώρα, η μπόρα του Μακεδονικού αλλάζει τους σχεδιασμούς και ο Τσίπρας είναι ξεκάθαρο πως έχει τελειώσει με τους ΑΝΕΛ.
Διαλυτικός αποπροσανατολισμός Βασικό στοιχείο της πολιτικής Τσίπρα και Μαξίμου, είναι η παραπλάνηση και το συνεχές άνοιγμα θεμάτων που λειτουργούν διαλυτικά μέσα στην κοινωνία. Η διαρκής μετάθεση των ζητημάτων, το γενικευμένο ανακάτωμα, το άνοιγμα «μετώπων» όπως φύλο, εκκλησία, κάνναβη κ.λπ. Από κοντά, η υποκριτική ανάδειξη του φασισμού σε υπ’ αριθ. 1 πρόβλημα. Επί της ουσίας, στόχος τους είναι κάθε λαϊκή αντίδραση (που βαφτίζεται φασιστική), ενώ την ακροδεξιά τη «φουσκώνουν» για ψηφοθηρικούς λόγους. Αλλά και η ασύστολη χρήση άσχετων ιστορικών προηγούμενων για τρέχουσες βρώμικες υποθέσεις. Ο Μπουτάρης γίνεται… Λαμπράκης και η αποχώρηση Λαζαρίδη ή η επίθεση του Ρουβίκωνα στα γραφεία του Κατσίκη συγκρίνονται με τα Ιουλιανά!
Η μηχανή του αποπροσανατολισμού περνά λοιπόν μέσα από την ανάδειξη στο προσκήνιο πολλών ζητημάτων. Πετάγεται, για παράδειγμα, η πονηρή ιδέα περί δημοψηφίσματος για τον χωρισμό εκκλησίας και κράτους, για να παριστάνουν τους μεταρρυθμιστές. Άστο να παίζει το θέμα και βλέπουμε… Αδιαφορούν βέβαια αν οι πράξεις τους διαιωνίζουν ή ενισχύουν διάφορες αντιθέσεις, όπως αυτή ανάμεσα στον ελληνικό Βορρά και το «κράτος των Αθηνών».Όλα αυτά σκοπεύουν στην κονιορτοποίηση της συνείδησης και την κατασκευή ενός βολικού σχήματος: Η κυβέρνηση και οι φίλοι της σώζουν τον τόπο και κάποιοι οπισθοδρομικοί προσπαθούν να ανακόψουν αυτήν την πορεία. Η παραπλάνηση έχει ανάγκη από το ψέμα, το διευρυμένο ψέμα. «Έξοδος από τα μνημόνια», «παράθυρο ευκαιρίας», «κλείσιμο των εκκρεμοτήτων με τους γείτονες», «δεν μειώνονται οι συντάξεις», «δεν κόβεται σε κανέναν το ρεύμα», «δεν γίνονται πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας», «η ανεργία μειώνεται»…
Σε αυτά τα παιχνίδια μέχρι τώρα ήταν αποτελεσματικός και ικανός ο Τσίπρας. Βέβαια, ο λαός λέει κάτι (λαϊκιστικό) για αυτούς που «πηδάνε πολλά παλούκια». Τώρα έχει να αντιπαλέψει την φθορά του και την οργή που αναπτύσσεται μέσα στην κοινωνία. Τα μηνύματα από τη Μακεδονία τα λαμβάνει, όπως και απ΄ όλη την χώρα. Τα επιχειρήματα των Καρτερού-Κυρίτση της κυβερνητικής προπαγάνδας και οι πιρουέτες του Βούτση, δεν πείθουν. Είναι μεγάλη η σαπίλα στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…
Δεν χρειάζεται δημοκρατία!
Μετά το «mea culpa» για το δημοψήφισμα, ο Τσίπρας πήρε φόρα και ανέπτυξε τις παράδοξες απόψεις του για την δημοκρατία. Σε συνέντευξη στο γαλλικό περιοδικό Le Point, αναφερόμενος ξανά στο δημοψήφισμα, δηλώνει: «Μερικές φορές πρέπει να ξέρει κανείς να πάει κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα, κόντρα στα στερεότυπα επίσης… Μερικές φορές όμως είναι απαραίτητο να πάμε ενάντια στην πλειοψηφία. Τούτο ονομάζεται υπευθυνότητα». Τον άκρως επικίνδυνο αυτό ορισμό της «υπευθυνότητας», αποπειράται να τον δικαιολογήσει ως εξής: «Οι γενναίες αποφάσεις χρειάζονται χρόνο για να αποκαλύψουν την αξία τους»… Έτσι, για το Μακεδονικό δηλώνει: «Πολλές εθνικιστικές δυνάμεις κατήγγειλαν την απόφαση αυτή. Θα ήταν εύκολο να παίξει κανείς με τα συναισθήματα των Ελλήνων. Το αρνήθηκα όμως, προτίμησα να κοιτάξω πιο μακριά: Σκέφθηκα το καλό της περιοχής».
Πάμε ενάντια στην πλειοψηφία γιατί αυτό είναι υπευθυνότητα, εθνικιστικές δυνάμεις δεν βλέπουν το καλό της περιοχής (όπως το βλέπει για παράδειγμα το ΝΑΤΟ). Γράφουμε δηλαδή στα παλιά μας τα παπούτσια τον λαό, τη θέλησή του, τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία. Βαράμε παλαμάκια στους ευρωατλαντιστές, παραχωρούμε την κυριαρχία της χώρας σε πολλούς τομείς και αρχίζουμε να περιφρονούμε ανοιχτά τη δημοκρατία.
Όταν υπογράφει ο Τσακαλώτος («τα Ιμαλάια του μαρξισμού…») στα Eurogroup, δεσμεύει ολόκληρη τη χώρα σε πράγματα που ουδείς γνωρίζει αλλά όλοι θα πληρώσουν. Ξέρει αυτός το καλό της χώρας…
Όταν υπογράφει ο «τιτάνας της διπλωματίας» Κοτζιάς στις Πρέσπες, δεσμεύει επίσης τη χώρα, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου στα Βαλκάνια, περηφανεύεται σε δηλώσεις ότι αρκούν οι 151 για την κύρωση της συμφωνίας, αγνοώντας το Σύνταγμα και ολόκληρη σχεδόν την κοινωνία που έχει εκφραστεί κατά της συμφωνίας. Λάτρης κι αυτός της δημοκρατίας, από καλή σχολή.
Εμπιστοσύνη στον λαό – Δημοκρατία – Δημοψήφισμα για την συμφωνία των Πρεσπών
Χωρίς πολλά πολλά λόγια. Είναι ανάγκη να απαιτηθεί η διεξαγωγή Δημοψηφίσματος για ένα μόνο θέμα, αυτό της Μακεδονίας για να μην ισχύσει η συμφωνία των Πρεσπών. Τόσο απλά. Καμία εμπιστοσύνη σε 151 –ή λίγο περισσότερους– βουλευτές που δεν εκφράζουν το λαό και δεν έχουν καμιά δικαιοδοσία να πάρουν τέτοια απόφαση που θα δεσμεύσει την χώρα. Η πιο πλατιά λαϊκή και εθνική ενότητα είναι απαραίτητη. Απέναντι σε όσους βαράνε παλαμάκια σε ό,τι τους υπαγορεύουν τα υπερεθνικά αφεντικά και οι δικές τους μικρόψυχες σκοπιμότητες. Πηγή: e-dromos,
Το καντήλι και η Φωτιά.
Σημ.ΔΛ: Ακολουθεί κείμενο που αναφέρεται σε πραγματικά “”ασφυξιογόνα”” γεγονότα και εκφράζει απόψεις που αναμφίβολα ταυτίζονται με εκείνες του 90% των Ελλήνων. Αυτό το 90% χαρακτηρίζεται “”κομματικός συρφετός και ετερόκλητος όχλος….”” εάν δηλώσει και ….ψηφοφόρος του συγκεκριμένου κόμματος?? Είναι Αναίσθητος ο Λαός??
Συμπληρώσαμε 8 χρόνια Μνημονίων και 2 χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015 και βεβαίως είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι με την «αρωγή» των κατά καιρούς ξενόδουλων κυβερνήσεων έχουμε εισέλθει σε μια νέα ιστορική περίοδο, κατά την οποία το Ελληνικό κράτος μεταβάλλεται ολοένα και περισσότερο σε ανοιχτή αποικία, ο δε Ελληνικός Λαός υποβαθμίζεται με κεντρικό στόχο την μετατροπή του, σε μακροπρόθεσμη βάση, από ένα Ομοιογενές Εθνικό Σύνολο σε ετερογενή πολυεθνικό πληθυσμό.
Τόσο οι διεθνείς τοκογλύφοι-νεοαποικιοκράτες όσο και οι νεοοθωμανοί της Τουρκίας είναι αυτοί που, ο καθένας από την δική του πλευρά, σχεδιάζουν το κατοχικό μέλλον της Ελλάδας. Η μετατροπή των «αντιμνημονιακών δυνάμεων» των ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σε ηθελημένα εξαρτημένα ανδρείκελα των ΗΠΑ σε γεωστρατηγικό επίπεδο και της Γερμανίας (και της ΕΕ συνολικά) σε οικονομικό επίπεδο, έδειξε τον πραγματικό χαρακτήρα αυτών των αδίστακτων πολιτικών απατεώνων, οι οποίοι αποδείχθηκαν τελικά ότι οι μόνες υπαρκτές «κόκκινες γραμμές» που είχαν ήταν η όσο το δυνατόν περισσότερη χρονική προσκόλλησή τους στις άνετες και κερδοφόρες καρέκλες της εξουσίας.
Την ίδια αθλιότητα και σπουδή που έδειξαν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των διεθνών τοκογλύφων φρόντισαν να επιδείξουν και στα λεγόμενο «προσφυγικό». Αντί οι «αντιμνημονιακοί» να αποδεχθούν πως αυτό αποτέλεσε ένα εγχείρημα γερμανοτουρκικής κοπής, ένα ακόμα βήμα για την μεταβολή της Χώρας μας σε χώρο και του Ομοιογενούς Λαού της σε ετερογενή πληθυσμό (δηλαδή, σε έναν πολυπολιτισμικό χυλό που θα εξυπηρετεί τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα οποιουδήποτε άλλου εκτός της Ελλάδας), προτάσσει έναν γενικό και αόριστο «ανθρωπισμό» των Ελλήνων. Έναν «ανθρωπισμό», ο οποίος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κρύψει το σοβαρότατο πλήγμα που υπέστη η Πατρίδα και ο Λαός στο συλλογικό Εθνικό επίπεδο και επί της ουσίας κρύβει την παραίτηση από την Εθνική Κυριαρχία, τα σύνορα, την υπεράσπιση της Πατρώας Γης. Όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε στρωθεί το κατάλληλο «χαλί», με την εγκατάλειψη της Κύπρου και την αποδοχή των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, την προσπάθεια κοσοβοποίησης της Θράκης, την συκοφαντία και την περιθωριοποίηση του Στρατού, της Εκκλησίας, της Οικογένειας.
Όμως, όπως δεν είμαστε διατεθειμένοι να χαριστούμε στο ελάχιστο σ’ αυτούς τους εγχώριους εντολοδόχους που ξεπουλούν σε καθημερινή βάση το Έθνος των Ελλήνων, έτσι δεν πρόκειται και να χαϊδέψουμε τα αυτιά του Ελληνικού Λαού, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν είναι άμοιρος ευθυνών για το πώς φτάσαμε στην σημερινή οικτρή κατάσταση, τόσο σε Εθνικό όσο και σε Κοινωνικό επίπεδο. Εάν οι Έλληνες δεν αντιληφθούν ότι η μεταπολιτευτική και μνημονιακή παρακμή έχει έναν καθολικό χαρακτήρα στο περιεχόμενό της, τότε δεν μπορούν να βαδίσουν πραγματικά εναντίον της. Δεν αρκεί να επισημαίνονται οι τεράστια καταστροφικές ευθύνες της πολιτικής και «πνευματικής» ηγεσίας όλες αυτές τις δεκαετίες, αλλά και η (είτε εκούσια είτε ακούσια) συμπαράσταση των Ελλήνων σε αυτές ακριβώς τις θλιβερές πρακτικές. Ο παρασιτικός-εκτρωματικός εκσυγχρονισμός της μεταπολίτευσης δεν αποσύνθεσε μόνο τις διεφθαρμένες πολιτικές ηγεσίες, αλλά «αρρώστησε» και τον Ελληνικό Λαό.
Σήμερα, λοιπόν, και έχοντας μπροστά μας την επικείμενη εθνική προδοσία με την παραχώρηση του ονόματος (αρχικά) της Μακεδονίας ΜΑΣ στους σκοπιανούς σφετεριστές, φαίνεται ο κύκλος της μεταπολίτευσης να κλείνει με (μια ακόμη) εθνική καταστροφή, όπως συνέβη το 1922 και το 1974. Μια εθνική καταστροφή ευρισκόμενη σε ακόμη χαμηλότερο σκαλί μάλιστα, καθώς η Χώρα δείχνει να πνέει τα λοίσθια. Σε αυτά τα 8 χρόνια της μνημονιακής κατοχής αρκετοί ήσαν οι αγνοί μεν, ανενημέρωτοι δε, πατριώτες που δεν είχαν την απαραίτητη πολιτική ωριμότητα για να αντιληφθούν το μέγεθος του κοσμοπολιτισμού και του εθνομηδενισμού που διέπει την ΕΕ και την σταδιακή επιστροφή της Ελλάδος υπό το τουρκικό (νεοοθωμανικό) άρμα.
Παράλληλα, δεν είχαν τα κατάλληλα πολιτικά εργαλεία γνώσης για να «ανιχνεύσουν» σ’ όλο το βάθος την γενικευμένη δημογραφική, πολιτισμική, κοινωνική, παιδαγωγική, οικονομική παρακμή, ορθώνοντας έτσι αποτελεσματική αντίσταση στην πολυποίκιλη αποσύνθεση. Στην απαρχή μιας νέας ιστορικής περιόδου, το διακύβευμα της οποίας είναι η ίδια η επιβίωση του Έθνους μας, απαιτείται μια νέα Εθνική και Λαϊκή Επανάσταση με σαφή πολιτικό χαρακτήρα. Έναν χαρακτήρα που δεν έχει το παραμικρό περιθώριο για «θαύματα»-απάτες και σωτηρίες από ξένους ηγέτες, «προφητείες» ακόμη και… διαστημόπλοια με εξωγήινους και παρόμοιες φαιδρές συνομωσιολογίες. Μακριά από αυτή την λεωφόρο αυταπατών, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε καταστροφικά αδιέξοδα, έχει τεράστια σημασία να μετατρέψουμε σε πύρινη φωτιά το «καντήλι» που επί πολλά χρόνια κρατάει αναμμένο το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, σε πλήρη ταύτιση με το βαθύ νόημα της Καζαντζάκειας ρήσης «Φωτιά! Να το μέγα χρέος μας σήμερα μέσα σε τόσο ανήθικο και ανέλπιδο χάος». Για το Αίμα και την Τιμή, την Ελευθερία και την Ευτυχία της Πατρίδας και του Λαού των Ελλήνων! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
