Γράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης Αμφικτύων
Μοναχικό πουλί στην πιο ψηλή κορυφή
σε τούτο το δενδρί της παραλίας
έφτιαχνε φωλιά στα πιο ψηλά κλαριά
αριστερά του Ταΰγετου βλέπει την πλαγιά
δεξιά τα βουνά του Ιθωμάτα Δία
μια φύση μεθυστική μια μυθική τοποθεσία
Θα έκανε παιδιά ανδρεία ζωηρά
τα χρόνια τα παλιά ήταν στην Κυπαρισσία
μετά σκόπευε μακριά
με ενέργεια δικιά του
εγχώρια τροφή και ρούχα φυσικά
για τα παιδιά του
έτσι ζούσε παλιά ο κόσμος στα χωριά του
Εφιαλτικές του πολέμου οι μνήμες και αναμνήσεις
στα στοιχισμένα μέρη της Μεσσηνιακής φύσης
όπου με το θάνατο παίζαμε καθημερινά κρυφτούλι
για μας τότε δεν υπήρχε θεούλης
χωρίς ρούχα, χωρίς παπούτσια, χωρίς ψωμί και φαγητό
μας θέριζε η πείνα μονίμως ήμουν νηστικός
Σε λίγο ο κότσιφας αναπέμπει Μυθωδία
για τους θεούς μας και το Δία
ωδή υψώνει και στην Εστία
για την Ομογενειακή Αδελφοσύνη και Συνεργασία
Κραυγή παντού ύψωσε να ακουστεί
της πανώριας χώρας μας η πολιτιστική φήμη
του Κολοκτρώνη και του Νικηταρά η αντρειοσύνη
και των γειτόνων μας η αγριοσύνη
των Γενοκτονιών που υπεστήκαμε τη φρικτή οδύνη
και η Κύπρος μας καθημερινή του καθενός ευθύνη
επέτειο υπέρ της μνήμης της Ποντιακής
και ακόμη ο Πορθητής ζει αιμοσταγής
Τώρα που μπαίνουμε στη νέα εποχή
της Τεχνητής Νοημοσύνης
εξόχως επαναστατική όπως λένε οι ειδικοί
η χώρα δεν πρέπει να βραδύνει
με ατομική του καθενός ευθύνη
και σύμπας ο Ελληνισμός μαζί
λαός και κυβέρνηση να προχωρήσει
μέσα από τη διεθνή δίνη
την πατρίδα ισχυρή να καταστήσει
ενωμένος ο Ελληνισμός θα θαυματουργήσει
την πατρίδα ελεύθερη και ακεραία να κρατήσει
και στον κόσμο το πνεύμα της να σκορπίσει
δυστυχώς ένεκα κομματικού κόστους
η κομματοκρατία πενταράκι δεν δίνει
Αν ήμουν πελαγίσιος Γλάρος
από τον ψηλό θα επόπτευα το φάρο
θα κοίταζα προς ανατολάς με τα νώτα προς δυσμάς
και στο μικρότερο βραχάκι θα έστηνα φωλιά
και σε κάθε μεγάλο και μικρό νησάκι
θα ύψωνα κάστρο και παλατάκι
θα εμπόδιζα τον άνεμο να πάρει τις σημαίες
από τις βραχονησίδες και τις προκυμαίες
γην και ύδωρ ΔΕΝ θα χαρίσω στην Τουρκία
και οι «ΕΛΙΑΜΕ(π)-δες» ας πάνε στα τσακίδια
Αυτά και άλλα σκεφτόμουν στην ακτή στο Πεταλίδι
και ιδού ο γλάρος βούτηξε και έπιασε το σαφρίδι
η ζωή θέλει ζωή για να τραφεί
ισότητα μόνο στις χίμαιρες θα βρείς
και σε άδειες κεφαλές
η Χιμάρα ανθισταμένη το κάνει πράξη
ενάντια στις Αλβανικές ορδές
η ζωή το θάνατο καταπατά
και πάντα εμπρός προχωρά
και η Δικαιοσύνη στο τέλος θα λάμψει(10/6/23)
Αμφικτύων
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
http://amphiktyon.blogspot.com/
Όποιος επιθυμεί να διαγραφεί να επιστρέφει το παρόν με την ένδειξη «διαγραφή» «σύμφωνα με το άρθρο 14 του νόμου 2672/98