ΉΡΩΑΣ  ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΣΤΗ ΓΗ ΣΟΥ

ΉΡΩΑΣ  ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΣΤΗ ΓΗ ΣΟΥ

 

Τιμή και δόξα στο ηρωικό παλικάρι

έπεσε  υψώνοντας της  σημαίας το κοντάρι.

φρουρός στα βορειοηπειρωτικά βουνά

αιώνια θα μένεις

το μήνυμα της  απελευθέρωσης   στους

σκλαβωμένους Έλληνες να  στέλνεις

τρις   απελευθερώθηκε  η δόλια αδελφή μας

και ακόμη σκλάβα  παραδέρνει

 

Νύμφες και Δρυάδες στήστε το χορό

ο Κωνσταντίνος σιμά σας  ήρωας ζωντανός

στην Βόρειο Ήπειρο την φλόγα να φουντώσει

επαναστατικό παλμό στον ελληνισμό να

μεταδώσει

 

Τον Ελληνισμό τον έχεις στην ψυχή σου

“Ζητω η Ελλάς” η τελευταία πνοή σου

σένα δεν σε φόβισαν τα τσακάλια τα  αλβανικά

την κυανόλευκο  ύψωσες στα Ηπειρωτικά

βουνά

 

Σήμερα μια νέα ξεκινάει μέρα

δεν είναι όπως χθες που τάσκιαζε

η φοβέρα

ο Ελληνισμός ανοίγει τα φτερά του

να πετάξει πέρα

ο Δίας σύμμαχος μας που μας

κατευθύνει  από τον αιθέρα

 

Ο Αλέξανδρος και οι ημίθεοι στο πλευρό σου

η Ελλάδα υποκλίνεται σεμνά στο φέρετρο σου

οι στρατιώτες μας θα σου  κρατούν  παρέα

και οι Ομηρικοί ήρωες  κοντά σου

 Αχιλλέας και Αίας

εσύ αθάνατος  αιώνια θα ζήσεις

η αρβανιτιά όταν εκπολιτιστεί

κι’ αυτή σε υμνήσει

γιατί και αυτοί Έλληνες  λησμονημένοι

που έχουν ξεστρατίσει οι καημένοι

 

 *Αμφικτύων

30/10/2018

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ «ΔΙΑΓΡΑΦΗ»

«Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 2672/98 ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕεΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Γίναμε δειλοί και φοβισμένοι ;  

Γίναμε δειλοί και φοβισμένοι ;

 

Όλους τους βοηθάμε και   όλοι μας  μισούνε  τώρα

μπάσαμε την σάρα και την μάρα  και το κακό

συναπάντημα στη χώρα

οι απολίτιστοι γείτονες μας και κάτι   άλλοι

μας   έφεραν σ’ αυτό το χάλι

 

Την   Ελλάδα κάναμε  ΧΥΤΑ απορριμμάτων ,

όλων των   εθνών οι δυστυχισμένοι για τον άρτον

και μας χτυπάνε τώρα οι λαθροι, απρόσκλητοι

και από τις ΜΚΟ εισαγόμενοι
από τις ιδεοληψίες της προδοτικής αριστεροδεξιάς

πανταχόθεν  προδιδόμενοι

 

Κουνέλια μας έχουν καταντήσει  να  φαινόμαστε  πολιτισμένοι τρομάρα μας  στην δύση

και ενώ αφανιζόμαστε  και στον τάφο ακάθεκτοι τραβάμε

οι τελευταίοι των μυκηναίων και μινωιτών

την έξοδο από το μαντρί της καταστροφής  δεν τολμάμε

 

Των προγόνων μας να  μιμηθούμε  την ανδρεία

πριν μας  βάλλουν οι εχθροί μας στα μουσεία

και πριν τη χώρα μας κάνουν ισλαμική

και μετατρέψουνε ακόμη και την Ακρόπολη τζαμί

να την απελευθερώσουμε από την κατοχή


Τούτες τις κρίσιμε  ώρες  να είμαστε ενωμένοι

μακριά από τα  διχαστικά κόμματα-συμμορίες  της φυλής μας   της  προδομένης ,

με αίμα και με  πνεύμα κερδίζεται η ελευθερία

και όχι με την λούφα , την φυγή και την αδιαφορία

τούτη η επανάσταση  του 1821 θα ολοκληρώσει

την Εθνεγερσία

*Αμφικτύων

29/10/2018

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ «ΔΙΑΓΡΑΦΗ»

«Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 2672/98 ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕεΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Τιμή και Δόξα στους αθάνατους ηρωικούς νεκρούς μας. Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στο μνήμα και στην μνήμη τους και τους υποσχόμεθα ότι δεν θα αφήσουμε την πατρίδα μας να υποδουλωθεί σε κανέναν κατακτητή με στρατιωτική στολή ή με πολιτική, ούτε να μικρύνει.

Η Μακεδονία μας είναι   και θα μείνει εσαεί Ελληνική.

Δίνουμε όρκο η Ελλάδα μας  να ελευθερωθεί από τους ντόπιους  και ξένους δυνάστες . Τους προδότες   τους καταστροφείς, καθώς και τους κλέφτες. της Πατρίδος μας μια ημέρα θα τους  στήσουμε στο εδώλιο της δικαιοσύνης

Οσάκις η πατρίς μας μεγαλούργησε το οφείλει στην ένωση της σε κοινό  σκοπό, σε ένα όραμα και προ παντός στην πράξη . Η Μεγάλη Ιδέα ζει και ποτέ δεν πέθανε στο Ελληνικό Έθνος. Μόνο αλλάζει στόχους και  τακτική, η στρατηγική όμως παραμένει η ίδια. Οπλή μας το πνεύμα και η ανδρεία , η  πένα και το σπαθί. Ελλάδα και Ελληνισμός είναι παντού, όλος ο πλανήτης είναι χώρος που φθάνουν οι Ελληνικές ιδέες και αξίες και δονούν τις ψυχές όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως χρώματος , φυλής, θρησκεύματος, πολιτικών ή φιλοσοφικών πεποιθήσεων. Είναι η αληθινή δημοκρατία, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι πανανθρώπινες αξίες, οι τέχνες , τα γράμματα  , οι επιστήμες και ο Πολιτισμός.

. Είναι ο χώρος που ζει και μεγαλουργεί η Ελληνική Ομογένεια  και οι ωκεανοί και οι θάλασσες που αυλακώνουν οι Έλληνες Αργοναύτες  και τα Ελληνικά πλοία.

Σκοπός μας λοιπόν σήμερα είναι η συνένωση του Ελληνισμού,    η επιβίωση της  πατρίδος μας  από τους εξ ανατολών και όχι μόνον  εχθρούς. Είναι η εξασφάλιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και εδαφικής μας ακεραιότητος που απειλούνται από εχθρούς και άσπονδους φίλους.

Το πολιτικό μας σύστημα- ιδία από την μεταπολίτευση ως σήμερα- απεδείχθη κατώτερο των περιστάσεων  και έφερε την πατρίδα μας στο χείλος του γκρεμού υπό κατοχήν των δανειστών.  Άμεσος στόχος μας   να ελευθερωθεί από τον οικονομικό ζυγό και τα εξευτελιστικά μνημόνια. Η παρτίδα μας δέχεται μια πολλαπλή και συνδυασμένη επίθεση σε όλα τα μέτωπα(στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, ιδεολογικό κλπ) αλλά το σπουδαιότερο θεωρώ την επίθεση στην ανώτατη και κατώτερη παιδεία με τις ορδές των αναρχικών  ,  τα αντεθνικά και αναληθή βιβλία,  από   παραχαράκτες καθηγητές και της πολιτείας την  συμπαιγνία

Είναι ώρα να ορθώσουμε το ανάστημα μας στους ισχυρούς της γης και να ζητήσουμε τον δέοντα σεβασμό και την δικαιοσύνη που μας αρμόζει για αυτά που το ιστορικό και ένδοξο  έθνος μας τους έδωσε και συνεχίζει να τους δίνει αφιλοκερδώς με το πνεύμα των σοφών του και με το αίμα των παιδιών του.

Είναι καιρός να τους πούμε ότι η φυλή μας δεν ανέχεται άλλες γενοκτονίες   διότ  την  οδήγησαν στο χείλος της εξαφάνισης, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα.

Είναι καιρός να εξακτινώσουμε και πάλι το ζήδωρον  και οικουμενικό  Ελληνικό Πνεύμα, να αντιμετωπίσουμε τα νέα κύματα της βαρβαρότητος , σκοταδισμού, θεοκρατικού φανατισμού, άγριας εκμεταλλεύσεως των πολλών  από λιγοστούς, της καταστροφής της φύσεως από τους σημερινούς χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους αυριανούς κ.α .  Αντί λοιπόν να εξάγουμε την επαιτεία και να εισάγουμε μεταναστευτικές ροές που καταστρέφουν τις σημερινές και τις επόμενες γενιές να εξάγουμε πολιτισμό και τον σύγχρονο φιλοσοφικό στοχασμό .

Για να σωθεί η πατρίς κάθε Έλληνας(ελλαδίτης και ομογενής) και φιλέλληνας πρέπει να ενεργοποιηθεί  και όλοι ενωμένοι με νέα ηγεσία να βαδίσουμε μπροστά

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΖΗΤΟ Η ΑΙΩΝΙΑ  ΕΛΛΛΑΣ

ΖΗΤΩ  ΤΟ ΚΟΣΜΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 1940

ΖΗΤΩ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΑΣ

Αμφικτύων

28/10/2018

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ «ΔΙΑΓΡΑΦΗ» «Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 2672/98 ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

ΤΟ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΙΜΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940-41 ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ.


ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ 

ΤΟ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ

(του υποστρατήγου ε. α Κ. Χ. Κωνσταντινίδη)

Μετέχοντες στην εκδήλωση της Εθνικής μας επετείου για την 28η Οκτωβρίου 1940, τιμούμε τους ηρωικούς νεκρούς, τους τραυματίες και τους αγωνιστές της κοσμοϊστορικής εκείνης Εποποιίας που έκρινε την έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου(Β! Π. Π) στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Τιμούμε επίσης την ηρωική γενιά του 40’ που με το χαμόγελο στα χείλη απέκρουσαν νικηφόρα κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες στα ιερά εδάφη της πατρίδος μας τον Ιταλικό Φασισμό και τον Γερμανικό Ναζισμό .

Από προσωπικές μνήμες εκείνων των κοσμοϊστορικών ημερών, θυμάμαι την κήρυξη του πολέμου και την γενική επιστράτευση των εφέδρων που έφευγαν με το χαμόγελο στα χείλη για το μέτωπο. Ητο ένα σωστό πανηγύρι το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου! Όλοι οι Έλληνες με μια φωνή βροντοφωνάξαμε το ΟΧΙ που είχε πει στον Ιταλό πρεσβευτή Γκράτσι, λίγες ώρες νωρίτερα , ο τότε ηγέτης της χώρας Ιωάννης Μεταξάς. Το παραλήρημα του εθνικού ενθουσιασμού δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Θα το εκφράσω με τους στίχους του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά «Αυτόν τον λόγο θα σας πω δεν έχω άλλον κανέναν, μεθύστε με το αθάνατο κρασί του 21’» Και πράγματι όλοι μεθύσαμε με το κρασί της Ελευθερίας και του υπέρ πάντων αγώνα.

Η Εθνική Εποποιεία της 28ης Οκτωβρίου μπορεί να συγκριθεί σε ηρωισμό και νόημα μόνο με τη Μάχη του Μαραθώνος, τη Ναυμαχία της Σαλαμίνος και την Επανάσταση της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου του 1821. Οι δύο πρώτες απώθησαν τον άξεστο και δεσποτικό Ασιάτη εκτός Ελλάδος και προστάτευσαν τον Δυτικό Πολιτισμό της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και των πανανθρώπινων αξιών, ενώ η Επανάσταση του 1821 χάρισε στο Ελληνικό Έθνος την λευτεριά και έστειλε το μήνυμα στα υπόδουλα έθνη της Βαλκανικής και του κόσμου για την απελευθέρωση τους από τον ξένο ασιατικό ζυγό.

Η Τιτανομαχία της 28ης του 1940 άλλαξε τον ρου του Β! Π. Π διότι ήτο η πρώτη νίκη επί του θεωρουμένου ως τότε αηττήτου Άξονος της Χιτλερικής Γερμανίας και της Φασιστικής Ιταλίας-στον οποίο προχώρησε αργότερα και η μιλιταριστική Ιαπωνία. Η Ελληνική Νίκη επί των Ιταλών στα Βορειοπηρωτικά βουνά και μετέπειτα η ηρωική αντίσταση κατά των Γερμανών στα Οχυρά στην Ανατολική Μακεδονία καθυστέρησε την επιχείρηση «ΒΑΡΒΑΡΟΣΑ» κατά της Σοβιετικής Ένωσης κατά 2-3 πολυτιμότατους μήνες, με αποτέλεσμα το σταμάτημα των Χιτλερικών Δυνάμεων προ της Μόσχας τον κρίσιμο χειμώνα του 1941 και την απώλεια της Μάχης της Ρωσίας. Τούτο εξομολογήθηκε και ο Αδόλφος Χίτλερ λίγο πριν αυτοκτονήσει στον Μάρτιν Μπόρμαν :

«Άνευ της βλακώδους εκστρατείας της Ιταλίας κατά της Ελλάδος, θα είχαμε επιτεθεί εναντίον των Ρώσων εβδομάδας τινάς ενωρίτερον»-Αδόλφος Χίτλερ

Οι Έλληνες το 1940 αψήφησαν την αριθμιτική και υλική υπεροχή του αντιπάλου και είπαν το ΟΧΙ στον κοκορόφτερο Ιταλό εισβολέα. Επανέλαβαν για άλλη μια φορά το «Ελευθερία ή Θάνατος» και προχώρησαν προς την θυσία με το χαμόγελο στα χείλη, όπως το τραγούδησε η εθνική μας τραγουδίστρια Σοφία Βέμπο

«Με το χαμόγελο στα χείλη πάν’ οι φαντάροι μας μπροστά και γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι γιατί η καρδιά τους δεν βαστά»

Και εμψύχωνε τους στρατιώτες μας στο μέτωπο με το τραγούδι

«Παιδιά της Ελλάδος παιδιά που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά..»

Και με την Νίκη κατευόδωναν τους στρατιώτες μας στο μέτωπο ο κόσμος. Νίκη όμως τότε σήμαινε ν’ αντικρίσεις λεβέντικα τον θάνατο. Να γίνεις Διγενής Ακρίτας και να παλέψεις με το Χάρο στα «πέτρινα αλώνια» εκεί στα κακοτράχαλα και χιονισμένα άξενα Βορειοηπειρωτικά βουνά.

Σύσσωμος ο Ελληνικός λαός στα μετόπισθεν, αλλά και ο Ελληνισμός της Διασποράς, συμπαρίσταται ηθικά και υλικά στους ηρωικούς πολεμιστές , στον άνισο και σκληρόν αγώνα που τους επεφύλαξε η Ειμαρμένη της Ελλάδος. Η συμβολή των εθελοντών Ελλήνων της Αμερικής , που πολέμησαν σκληρά στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού το 1940 και μερικοί απ’ αυτούς θυσίασαν και την ζωή τους υπέρ της Ελευθερίας, δείχνει την ενότητα και συνέχεια της φυλής μας και την άρρηκτη φιλία Ελλάδος-Αμερικής, παρά την αγνωμοσύνη που δείχνουν οι ηγέτες της σήμερον. Η ιστορία γι’ αυτούς που έπεσαν έπαυσε να είναι λόγια των σχολικών βιβλίων και των πανηγυρικών λόγων και έγινε πράξη ζωής. Μιάς ζωής που δεν έχει τέλος γιατί έχει ηθική διαχρονική διάρκεια για τις επερχόμενες γενιές. Και ο πιο ταπεινός ως τότε φαντάρος είχε την συναίσθηση ότι σ’ αυτόν έλαχε ο κλήρος να σηκώσει στους ώμους του την τιμή της πατρίδος και να γίνει ο συνεχιστής της προαιώνιας δόξας της Ελλάδος. Με την θυσία της ζωής του ένωνε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της φυλής μας, αλλά και έδινε ηθικό νόημα στην ίδια την ζωή του. Ήταν μια τραγική και υψηλή τιμή! Ήταν η ώρα της λεβεντιάς και της ανδρείας. Δικαίως λοιπόν έγραφε τότε η Βρετανική εφημερίς της 19/4/41 :

« Του λοιπού δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολέμησαν σαν Έλληνες»- «Μάντσεστερ Γκάρντιαν»

Όταν ολόκληρη η Ευρώπη κατεχόταν από τα Χιτλερικά στρατεύματα και όταν η Αγγλία μοναδικό οχυρό των Συμμάχων στη Δύση το φθινόπωρο του 1940 κλονιζόταν από τους σφοδρούς βομβαρδισμούς της πανίσχυρης Γερμανικής Luftwaffe , τότε που το δέος κατείχε όλους τους ηττημένους και η ουδέτερη αλλά Γερμανόφιλη Τουρκία ραδιουργούσε σε βάρος της ακεραιότητος της Ελλάδος, ένα μεγάλο σε ψυχή Έθνος είπε το ΟΧΙ στον Άξονα. Η Ελλάδα !! Και λέγω μεγάλο Έθνος την Ελλάδα γιατί κατά τον εθνικό μας ποιητή

«Η μεγαλοσύνη στα Έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα, μετριέται και με το αίμα» -Κωστής Παλαμάς

Αντίθετα, η ουδέτερη Τουρκία την εποχή εκείνη:

1/ Παζάρευε -όπως συνηθίζει πάντα να κάνει -με τον Άξονα την εισδοχή της στον πόλεμο υπέρ των Γερμανών με αντάλλαγμα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και

2/ Έστελνε τους Έλληνες της Κωνστ/πόλεως, Ίμβρου και Τενέδου στα στρατόπεδα Εργασίας για να τους αρπάξει τις περιουσίες.

Η παράτολμη ηρωική αντίσταση των Ελλήνων ξαφνιάζει τον ιταμό εισβολέα, που θεωρούσε ότι θα έκανε περίπατο ως την Ακρόπολη. Συγκινεί την παγκόσμια κοινή γνώμη και ενθαρρύνει τους καταπτοημένους δυτικούς μας συμμάχους.

«Θα μοιρασθούμε την νίκη» έλεγε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Παρόμοια εγκώμια ειπώθηκαν από όλους τους ισχυρούς της γης, ήταν όμως λόγια κούφια που ξεχάσθηκαν πριν καν τελειώσει ο πόλεμος. Τώρα ξεχάσθηκαν όλες οι υποχρεώσεις των προς την Ελλάδα και θωπεύουν την Τουρκία.

Οι δυνάμεις μας, αφού συνέτριψαν ταχύτατα τους εισβολείς στη Σαμαρίνα και στο Καλπάκι, στις 14 Νοεμβρίου , μετά από μεγαλειώδη αντεπίθεση τους απώθησαν τον αντίπαλο σε μεγάλο βάθος, πέραν των συνόρων μας . Έτσι στις 22/11/40 καταλαμβάνεται η Κορυτσά, στις 3/12 η Πρεμετή, στις 4/12 το Πόγραδετς, στις 6/12 οι Άγιοι Σαράντα, στις 8/12 το Αργυρόκαστρο, στις 28/12 η Κλεισούρα και η Χειμάρρα. Από τις 29 Δεκεμβρίου 1940 έως τις 8 Μαρτίου 1941 έγιναν σκληρότατες και αιματηρότατες μάχες για την κατάληψη της οροσειράς της Τρεμπεσίνας. Ο Ντούτσε αλλόφρων από τις συνεχείς ήττες του στρατού του μετέβη αυτοπροσώπως και διηύθυνε την περίφημη Ιταλική εαρινή επίθεση από τις 9 έως 25 Μαρτίου 1941. Όμως κι’ αυτή απέτυχε και έφυγε ντροπιασμένος, διότι ο στρατός του υπέστη βαρείες απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες , αιχμαλώτους και πολεμικό υλικό.

Την στιγμή της καταρρεύσεως του Ιταλικού μετώπου στην Αλβανία επενέβησαν ναυαγοσωστικά οι Γερμανικές Δυνάμεις του στρατηγού φον Λίστ που στο μεταξύ είχαν προωθηθεί μέσω Γιουγκοσλαβίας στα βόρεια σύνορα μας στην Μακεδονία. Στις 6 Απριλίου 1941 προσβάλλουν τα οχυρά Ρούπελ και Ιστίμπεη . Εκεί διεξάγεται ένας άνισος επικός αγών μεταξύ του ισχυρότερου στρατού του κόσμου, του σιδηρόφρακτου Γερμανικού Στρατού, και των ελαφρών τμημάτων που επάνδρωναν τα οχυρά μας, τα οποία αποτελούντο κυρίως από τραυματίες του Αλβανικού μετώπου . Οι μαχητές των οχυρών μας πολέμησαν ηρωικά. Σε λόγο του στο Ράιχσταγ στις 4/5/41 ο Αδόλφος Χίτλερ έπλεξε το εγκώμιο του Έλληνα Στρατιώτη ειπών τα εξής:

« Ο Ελληνικός λαός ηγωνίσθη τόσον γεναίως ώστε και αυτοί οι εχθροί του ακόμη δεν δύνανται ν’ αρνηθώσι την προς αυτόν εκτίμησιν. Εξ όλων των αντιπάλων μας ο ΕΛΛΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ επολέμησε με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον»- Αδόλφος Χίτλερ

Η συμβολή της Ελλάδος στον Β! Π. Π ήτο καθοριστική. Έναντι 28 Ιταλικών Μεραρχιών , εκ των οποίων μία τεθωρακισμένη, συνολικής δυνάμεως 560.000 ανδρών, που υποστηρίζοντο από ισχυρή ναυτική και αεροπορική δύναμη, οι Έλληνες αντέταξαν 14 Μεραρχίες και μια Ταξιαρχία, τις οποίες υποστήριζαν συγκριτικά μικρές ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Αργότερα έναντι των 19 Γερμανικών Μεραρχιών που υποστηρίζοντο από 1900 περίπου άρματα μάχης και 1000 πολεμικά αεροπλάνα οι Ελληνικές δυνάμεις, επικουρούμενες από το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα, αντέταξαν 10 Μεραρχίες, υποστηριζόμενες από 170 άρματα μάχης και 45 αεροσκάφη.

Χάριν συγκρίσεως αρκεί να αναφερθεί ότι η Μάχη κατά της Ελλάδος διήρκεσε 216 ημέρες, ενώ της Πολωνίας 27 ημέρες, της Νορβηγίας 30, της Δανίας 1 ημέρα, του Βελγίου 18, της Ολλανδίας 3 και της Γαλλίας-που εθεωρείτο η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης – 45 μόλις ημέρες.

Το τίμημα όμως ήτο βαρύτατον . Ποταμούς αίματος, μεγάλος πόνος και φοβερές υλικές ζημίες στοίχισε εκείνος ο πόλεμος.[Ο γράφων έχασε τον πάτέρα του. Τυφεκίσθηκε από τους Ναζί]

Στο Αλβανικό Μέτωπο έπεσαν στο πεδίο της μάχης 11.890 νεκροί , 61.000 υπέστησαν κρυοπαγήματα και έγιναν εσαεί ανάπηροι, ενώ πολυάριθμοι ήσαν οι τραυματίες. Ο συνολικός απολογισμός των Ελλήνων κατά τον Β! Π. Π υπολογίζεται σε 1.000.000 νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες περίπου. Οι πόλεις και τα χωριά μετεβλήθησαν σε σωρούς ερειπίων , ενώ η πλουτοπαραγωγική και αυλικοτεχνική μας υποδομή κατεστράφη σχεδόν ολοσχερώς. Και αντ’ αυτού οι Γερμανοί δεν αποζημίωσαν ούτε καν τους νεκρούς της θηριωδίας του Διστόμου και των Καλαβρύτων. Τέτοια ολιγωρία και λήθη.

Άξιζε όμως αυτό το βαρύ τίμημα ; Όλοι οι άλλοι λαοί θα έδιναν γη και ύδωρ στους εισβολείς. Ο Λαός μας όμως είπε ΟΧΙ. Αναμφισβήτητα υπάρχει λίγος ρεαλισμός και πολύς ρομαντισμός στο λαό μας. Παραδειγματιζόμαστε όχι μόνον από την ένδοξη Ιστορία, αλλά και από την Προϊστορία μας, δηλαδή την Ελληνική Αρχαιολογία (κακώς την λένε Μυθολογία) των Θεών, των Ημιθέων και των Ηρώων προγόνων μας. Μια τέτοια σελίδα δόξης Ημιθέων και Ηρώων έγραψε το 1940-45 ο λαός μας στην Πίνδο. Κι’ αυτό δεν το κάνουμε από άγνοια του κινδύνου , αλλά από την υποσυνείδητη βεβαιότητα ότι κερδίζει αυτός που είναι διατεθειμένος ακόμη και να πεθάνει με γενναιότητα και ευψυχία για να ζήσει ελεύθερος. Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να πολεμήσεις έστω και χωρίς ελπίδα νίκης για να μην ταπεινωθείς με την ατιμωτική παράδοση. Για να παραμείνεις ηθικά ελεύθερος και ακέραιος και για να μην χάσεις την αξιοπρέπεια σου, τις αξίες και τα ιδανικά σου. Αυτό κάνει τον Έλληνα όπου κι’ αν βρίσκεται ξεχωριστό, δυνατό και δημιουργικό άτομο. Γιατί ο Έλληνας θέλει να μείνει ελεύθερος και μοναδικός. Και ξέρει από τον πολυτάραχο ιστορικό του βίο ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κατακτάται με σκληρούς αγώνες και συχνά με αίμα και θυσίες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ είπε :

« Η Ελλάδα έδωσε το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσει ο καθένας από εμάς, μέχρις ότου οι σφετεριστές της Ελευθερίας, οπουδήποτε και αν βρίσκονται στη γη να υποστούν τη δίκαιη καταδίκη τους» – Φραγκλίνος Ρούσβελτ

Τώρα όμως τα παιδιά τους αγκαλιάζουν την Τουρκία. Δεν πειράζει…

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Οι Έλληνες μαχητές το 1940 υπάκουσαν στην ρήση των 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες «Ω! ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» Ο φρονηματισμός του πανάρχαιου Έθνους μας ξεκινάει από την λογοτεχνία του Ομήρου, Θουκυδίδη, Πινδάρου, Τυρταίου, Σιμωνίδη και φθάνει ως το δημοτικό μας τραγούδι και τους νεωτέρους όπως ο Κοραής, Ρήγας, Σολωμός, Κάλβος, Βαλαωρίτης, Παλαμάς, Σικελιανός κ. α. Αυτοί είναι οι μεγάλοι διδάσκαλοι του Έθνους και ενσαρκώνουν τις παραδόσεις μας . Οι πράξεις και το ήθος εκείνων που έπεσαν υπέρ πατρίδος πρέπει να προβληματίζει και να διδάσκει εμάς τους ζώντες.

Και τώρα ας μεταφερθούμε νοερά στα Βορειοηπειρωτικά βουνά κοντά στους φαντάρους μας στο μέτωπο να δούμε πως πολεμούσαν. Όλοι σχεδόν οι πόλεμοι αρχίζουν την Άνοιξη και τελειώνουν το φθινόπωρο. Ο Μουσολίνι ξεκίνησε εκείνον τον πόλεμο στις αρχές του χειμώνα και μάλιστα στις απρόσιτες κορυφές της Πίνδου. Εκείνος ο χειμώνας ήταν εξαιρετικά βαρύς. Για ν’ αποφεύγει τα τεθωρακισμένα του εχθρού ο στρατός μας έδωσε τη μάχη σε ορεινά εδάφη. Εκεί όμως οι φαντάροι μας υπέφεραν από τη βροχή, το χαλάζι, τα χιόνια, το δριμύ ψύχος και τις χιονοθύελλες που έκαναν δραματική την ζωή των στρατιωτών και σχεδόν αδύνατη την κίνηση των εφοδιοπομπών μας . Όλοι από τον συνταγματάρχη μέχρι τον τραυματιοφορέα έσπρωχναν τα πυροβόλα βουτηγμένοι στο νερό ως το στήθος. Ο αέρας ξέσκιζε τα πρόσωπα και τα κακοτράχαλα βουνά ξέσκιζαν τα άρβυλα και τις στολές . Βαδίζοντας πάνω στο χιόνι με σκισμένα άρβυλα οι στρατιώτες μας πάθαιναν κρυοπαγήματα. Όσοι ήσαν τυχεροί και δεν πέθαναν από γάγγραινα ακρωτηριάσθηκαν και έμειναν εσαεί ανάπηροι,.

Από τα αρχεία του ΓΕΣ πληροφορούμεθα

Οι Βορειοηπειρώτισσες γυναίκες σκαρφάλωναν σαν ζαρκάδια στις βουνοκορυφές ζαλωμένες με πολεμοφόδια και επέστρεφαν φορτωμένες με τραυματίες όταν δεν έπλεκαν τσουράπια και φανέλες για τους φαντάρους .

Ο λοχαγός Παπαδόπουλος ανέθεσε σε έναν στρατιώτη να μεταφέρει στα μετόπισθεν 13 Ιταλούς αιχμαλώτους. Ο δαιμόνιος εκείνος στρατιώτης για να μην του φύγουν τους έβγαλε τις ζωστήρες με αποτέλεσμα να είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε τα παντελόνια τους να μην τους πέσουν και τους πήγε ασφαλώς στον προορισμό τους.

Οι στρατιώτες μας ήταν νύχτα ημέρα όρθιοι μέσα στο χιόνι. Βρεγμένοι ως το κόκαλο, θεονήστικοι, ζωντανοί νεκροί , κι’ όμως με την ξιφολόγχη και με την κραυγή ΑΕΕΡΑ!! ξετρύπωναν τους Ιταλούς από τα χαρακώματα ή απέκρουαν τις Ιταλικές αντεπιθέσεις.

Στο ύψωμα 731 στα Στενά της Κλεισούρας έγιναν οι φονικότερες μάχες του πολέμου . Εκεί οι Ιταλοί έριξαν τον όγκο των δυνάμεων τους . Το ύψωμα αυτό δέχθηκε μέσα σε 17 ημέρες 24 επιθέσεις του εχθρού. Οι γενναίοι του 731 επί 24 ημέρες δεν έλαβαν ούτε ρόφημα, ενώ για νερό χρησιμοποιούσαν γάζες για να στραγγίζουν τα χώματα. Οι Ιταλικές απώλειες εκεί έφθασαν τους 7.500 άνδρες και τους Στρατού μας 3.400 άνδρες.

Ο Πολύβιος Μπάλτας , έφεδρος λοχαγός στην Αλβανία γράφει στο ημερολόγιο του : «Ο αέρας ήταν πρωτοφανής, ούρλιαζε απαίσια και κινδύνευε να μας παρασύρει. Και χιόνιζε πάλι ψιλό-ψιλό το χιόνι. Ήταν αδύνατον να κρατηθούμε εκεί. Ο γιατρός και οι άλλοι αξιωματικοί έλεγαν στον ταγματάρχη να κατέβουμε στο χωριό. Εκείνος όμως είχε διαταγή να μείνουμε εκεί και δεν το αποφάσιζε. Έτρεμε κι’ αυτός περισσότερο αλλά δεν έφευγε. Και πολύ σωστά. Όταν όμως είδε ότι οι στρατιώτες πέφτανε ο ένας μετά τον άλλον και φώναζαν να κατέβουν κάτω, δεν είχε τη δύναμη να αρνηθή . Δεν μπορούσε όμως να διατάξει και να φύγωμε. Και έκανε κάτι άλλο. Όποιος θέλει παιδιά να φύγη, ας φύγει. Εμείς οι αξιωματικοί σας θα μείνωμε εδώ κι’ ας πεθάνωμε μόνοι μας, χωρίς τους στρατιώτες μας. Και για να μην παγώσωμε εμπρός να χορέψωμε. Και στήσαμε χορό, έναν τρελό χορό!!» Αργότερα ήλθε διαταγή και κατέβηκαν στο χωριό.

Δύο Έλληνες στρατιώτες κατέβηκαν από την πλαγιά και έρριξαν τις κουβέρτες τους στις ερπύστριες των τανκς τα ακινητοποίησαν και συνέλαβαν τα πληρώματα τους . Ο πρώτος λόχος Ιταλών αιχμαλώτων οδηγείται από τέσσερις τσολιάδες . Μας κοιτούσαν σαν ετοιμοθάνατοι αφηγείται μαχητής. Ο Ιταλός ανθυπολοχαγός Ραφαέλο μουρμουρίζει: «Σας περιμέναμε για ανθρωποφάγους» Έτσι τους έλεγε η Ιταλική προπαγάνδα!

Όμως οι στρατιώτες μας συχνά μοιράσθηκαν την κουραμάνα τους με τους αιχμαλώτους, κι’ αυτό δεν το ξεχνούν οι Ιταλοί, ούτε και την ανθρωπιστική βοήθεια του λαού μας κατά την συνθηκολόγηση Μπαντόλιο το 1943, όταν τους γλιτώσαμε από τα νύχια των Ναζί. Εξ ίσου ευσπλαχνικά φέρθηκε ο λαός μας και στους Εβραίους στην Κατοχή και γλίτωσε αρκετούς από τα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

Γι’ αυτούς που πέφτουν στο πεδίο της μάχης μαχόμενοι υπέρ πατρίδος ισχύει το «ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος» Η μνήμη των ηρώων του Βοερειοηπειρωτικού Έπους και των αγωνιστών μας της Εθνικής Παλιγγενεσίας παραμένει άσβεστος. Η θυσία τους θα φωτίζει εσαεί την πορεία μας προς τα εμπρός. Όμως για τα κοσμοϊστορικά γεγονότα περιττεύουν τα μεγάλα και τα πολλά λόγια, αφού τα λόγια είναι ανίσχυρα να εκφράσουν το πραγματικό νόημα του αγώνα τους.

Το κεντρικό δίδαγμα από την Εποποιεία του 40’ είναι ότι όταν το Ελληνικό Έθνος είναι ενωμένο δεν μπορεί να το νικήσει ούτε η ισχυρότερη δύναμη.

Τιμή και Δόξα λοιπόν στους νεκρούς που έπεσαν υπέρ πατρίδος. Τιμή και Δόξα στην ηρωική γενιά του 40’. Ζήτω η αιωνία Ελλάς! Ζήτω το Έθνος!

ΤΕΛΟΣ

========================================================

ΤΟ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ομπρός! Με ορθή μεσούρανη της Λευτεριάς τη Δάδα,

Ανοίγεις δρόμο Ελλάδα,

Στον άνθρωπο…Ομπρός

Ορμάνε πρώτοι οι Έλληνες

Κι’ όλοι οι λαοί σιμά Σου

-Μεγάλο τα’ όνομα Σου-

Βροντοφωνάν ‘Ομπρός’

Ομπρός να γίνουμε τρανός

στρατός που θα νικήσει,

Σ’ Ανατολή και Δύση,

Το μαύρο Φίδι, Ομπρός!

Ομπρός κι’ η Ελλάδα ΣΗΚΩΘΗΚΕ

Και διασκορπάει τα Σκότη.

Ανάστα η Ανθρωπότη

Κι’ ακολούθα την …Ομπρός! (ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΕΡΖΑΚΗΣ Α. Ελληνική Εποποιία 1940-41, Αθήναι 1964

ΚΑΤΣΑΔΗΜΑΣ Ι. Σ Οι Μύθοι και το Έπος. Πολιτικά Θέματα 8-12 Νοεμβρίου 1987

ΚΑΤΣΙΜΗΤΡΟΣ Χ. Η Ήπειρος Προμαχούσα,Εκδ. ΓΕΣ αρ. 97, 1982

RICHTER A. H, Η Ιταλό-γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος, Εκδ. Γκοβόστη 1998

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, ΣΕΠ-ΟΚΤ. 2001, Εκδ. ΓΕΣ

ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ, ΟΚΤ. 2000, Εκδ. ΕΑΑΣ

ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ Ε. Π, 28η Οκτωβρίου 1940, εφημ. «ΤΟ ΒΗΜΑ» 28/10/48

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ Κ. Χ , Δημιουργοί και Παραχαράκτες, Εκδ. Χάρη Πατση,σελ.198-199

http://www.e-e-e.gr/_amfiktyon/

http://www.achilleous.com

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Συντάκτης: Ν. ΚΟΛΟΜΒΑ

Παρασκευή, 24 Οκτωβρίου 2008 13:26

Με την ευκαιρία του εορτασμού της 68ης επετείου του ΟΧΙ, ο Αντιστράτηγος ε.α. και συγγραφέας κ. Νικόλαος Κολόμβας φωτίζει για τους επισκέπτες του Διπλωματικού Περισκοπίου σημαντικές πολιτικο-στρατιωτικές πτυχές της Εποποιϊας του 1940-1, διαλύοντας συγχρόνως και ορισμένες σχετικές πλάνες.·

Κατά γενική αναγνώριση, η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί περίοπτο σταθμό στη μακραίωνη διαδρομή της Ελληνικής Ιστορίας και τους επικούς αγώνες της φυλής ενάντια στη βία και τη βαρβαρότητα. Η ιταλική «Μεγάλη Ιδέα» υπό την μορφή της αναγόρευσης της Μεσογείου σε «Mare Nostrum» επλανάτο από μακρού στον ορίζοντα. Ο Μουσολίνι, ωστόσο, συνέχισε τη σχετική πολιτική των προκατόχων του πολύ πιο δραστήρια. Ο δε κίνδυνος για την Ελλάδα κατέστη έκδηλος, αφότου οι Ιταλοί, στις 7 Απριλίου 1939, κατέλαβαν «αιφνιδιαστικά» την Αλβανία – επιδοθέντες εν συνεχεία, κατά διαστήματα, σε προκλητικές εις βάρος μας ενέργειες. Η απειλή, όμως, αποκαλυπτόταν ιδιαίτερα στυγνή με την επίδοση τις πρωϊνές ώρες της 28 Οκτωβρίου 1940 του ιταμού τελεσιγράφου από τον Ιταλό πρέσβη Εμανουέλε Γκράτσι στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. O οποίος, διερμηνεύοντας την από καιρό διαμορφωθείσα ομόφωνη απόφαση του Έθνους, το απέρριψε ασυζητητί με τη γνωστή φράση «Αlors, c’ est. la guerre » (Λοιπόν, έχουμε πόλεμο). Ήτοι αντιτάσσοντας το κοσμοϊστορικό «Όχι». Ο εθνεγερτήριος παιάνας των αρχαίων προγόνων μας «Ίτε παίδες Ελλήνων…» αντηχεί στους αιθέρες. Η οργή του ελληνικού λαού για τις προηγηθείσες αυθάδεις προκλήσεις των Ιταλών φασιστών, με κορυφαία τον άνανδρο τορπιλισμό της «Έλλης» μας στις 15 Αυγούστου, κατά την εορτή της θεομήτορος στην Τήνο, γαλβάνισε την εθνική ομοψυχία και τη μετουσίωσε σε ορμή και πάθος για τη ν ί κη.

Η εξοπλιστική προσπάθεια

Αλλά ας έλθουμε στο κυρίως θέμα μας, αρχίζοντας με την προς πόλεμο προπαρασκευή. Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να διαπιστωθεί ότι, κατά τα έτη 1923 έως 1935, η κυβέρνηση Μιχαλακοπούλου (1924-1925) και, κυρίως, το καθεστώς Στρατηγού Πάγκαλου (1925-1926) είχαν καταβάλει αξιόλογες προσπάθειες στον τομέα των εξοπλισμών. Ωστόσο, κατά την πενταετία 1927-32, οι στρατιωτικές μας δαπάνες μειώθηκαν δραστικά, σε σημείο που η αναλογία έναντι εκείνων των επίβουλων γειτόνων μας περιορίσθηκε σε 1:3 έως και 1:4. Με την τότε κυβέρνηση να προβάλλει ως δικαιολογία για την παραμέληση των στρατιωτικών εξοπλισμών το επιχείρημα ότι η κυρία προσπάθεια της χώρας απέβλεπε στη διπλωματική της ισχυροποίηση και στην οικονομική της ανόρθωση. Εν συνεχεία, όμως, η μερική επιστράτευση που πραγματοποιήθηκε κατά τα σοβαρά πολιτικο-στρατιωτικά κινήματα της 6ης Μαρτίου 1933 και της 1ης Μαρτίου 1935 απεκάλυψε δυστυχώς τη γυμνότητα μας σε εφόδια και υλικά.

Κατά την τετραετία 1936- 40 διετέθησαν από εθνικούς πόρους πιστώσεις ύψους 15,7 δισεκατομμυρίων δραχμών – δηλαδή ποσό υπέρ πενταπλάσιο των διατεθέντων κατά τη δωδεκαετία 1923-35 3 δις. δρχ.. Και ναι μεν, παρέμεναν σοβαρές ελλείψεις πολεμικού υλικού – οφειλόμενες κυρίως στην απροθυμία ικανοποίησης των προπληρωθεισών παραγγελιών μας από τις προμηθεύτριες χώρες, εξαιτίας των προβλημάτων που οι ίδιες οι τελευταίες αυτές αντιμετώπιζαν τότε. Πλην όμως οι σημαντικές αυτές πιστώσεις, σε συνδυασμό με τις καταβληθείσες άοκνες προσπάθειες, επέτρεψαν, από τη μια, την έγκαιρη κινητοποίηση των προβλεπομένων από το Σχέδιο Επιστρατεύσεως δέκα έξι μεραρχιών και έξι ταξιαρχιών, και, από την άλλη, την κατασκευή, κατά το μείζον μέρος της, της απαραίτητης έναντι της Βουλγαρίας οχυρώσεως – της γνωστής ως «Γραμμής Μεταξά». Κρίνεται δε σκόπιμο να επισημανθεί εδώ, ότι μέχρι τον Απρίλιο του 1939 ως εν δυνάμει αντίπαλος εθεωρείτο μόνον η Βουλγαρία. Διό και τα πολεμικά μας σχέδια μέχρι το 1939 αντιμετώπιζαν μόνον την εκ Βουλγαρίας (Β) απειλή.

Όσον αφορά, εξ άλλου, στο Πολεμικό μας Ναυτικό, επιβάλλεται να επισημανθεί ότι λίγο πριν από τον πόλεμο είχαν παραληφθεί δύο νεότευκτα αντιτορπιλικά αγγλικής προελεύσεως – τα «Βασιλεύς Γεώργιος» και «Βασίλισσα Όλγα». Και ότι στην περίοδο 1935-40 και κυρίως μετά το 1938, είχαν κατασκευασθεί οκτώ μεγάλα ναυτικά οχυρά, τα οποία συνδυάσθηκαν με ναρκοπέδια και ανθυποβρυχιακά κωλύματα. Σε σχέση δε με την Πολεμική μας Αεροπορία, δεν πρέπει να λησμονείται ότι, ενώ μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 30, η κατάσταση των αεροδρομίων μας ήταν μάλλον πρωτόγονη, στις παραμονές του πολέμου είχε ολοκληρωθεί η οργάνωσή τους σε νέες βάσεις, με τη συγκρότηση επτά κύριων, είκοσι δύο βοηθητικών και είκοσι πέντε εμπιστευτικού δικτύου αεροδρομίων. Χωρίς, ωστόσο, η κατάσταση όλων και κυρίως των βοηθητικών να ήταν ικανοποιητική.

Προπαρασκευαστικές πολιτικο-στρατιωτικές ενέργειες

Ως ενδεικτικά της ακλονήτου αποφάσεως να αντιταχθούμε στον εισβολέα σημειώνονται τα ακόλουθα:

α)Την επομένη της αποβάσεως των Ιταλών στην Αλβανία, ήτοι στις 8 Απριλίου, εκδίδονται άμεσες διαταγές προς τις VIII και ΙΧ Μεραρχίες των συνόρων μας για άμυνα του πατρίου εδάφους, με ταυτόχρονη εξουσιοδότηση για κήρυξη τοπικής επιστρατεύσεως.

β) Στις 13 Απριλίου 1939 οι Πρωθυπουργοί Αγγλίας και Γαλλίας εγγυώνται την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος και της Ρουμανίας. Και η μεν Ελλάς αποδέχεται την εγγύηση, όχι όμως και η Ρουμανία.

γ) Στις 4 Μαΐου τίθεται εν ισχύ το νέο Σχέδιο Επιχειρήσεων που προβλέπει την άμυνα ολοκλήρου του Ελλαδικού χώρου και αντιμετωπίζει ταυτόχρονη πλέον εισβολή από Ιταλία (Ι) και Βουλγαρία (Β) ήτοι το ΙΒ σχέδιο, ενώ παράλληλα αρχίζουν σύντονες εργασίες οχυρώσεως των τοποθεσιών έναντι του Αλβανικού μετώπου.

δ) Η θητεία αυξάνεται σταδιακά από 18 σε 24 μήνες, στις παραγωγικές στρατιωτικές σχολές εισάγεται σημαντικός αριθμός μαθητών, αρχίζει εντατική εκπαίδευση των αγύμναστων και μετεκπαίδευση των γυμνασμένων, καθώς και διεξαγωγή ασκήσεων μεγάλης κλίμακας.

ε) Το τελευταίο 10ήμερο του Αυγούστου 1939, λόγω προωθήσεως των ιταλικών δυνάμεων στα σύνορα μας, κηρύσσεται τοπική επιστράτευση. Στις 17 Σεπτεμβρίου, όμως, οι Ιταλοί αποσύρονται και οι δυνάμεις μας μεταπίπτουν στην ειρηνική τους κατάσταση.

στ) Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, μετά την εσπευσμένη οχύρωση του τομέως έναντι της Αλβανίας και τις πληροφορίες περί ουδετερότητας της Γιουγκοσλαβίας, κοινοποιείται το ΙΒα Σχέδιο Επιχειρήσεων, το οποίο προέβλεπε προωθημένη άμυνα εγγύς της ορίου γραμμής, έναντι του ΙΒ που παραχωρούσε σημαντικό χώρο στην Ήπειρο και την Δυτική Μακεδονία.

ζ) Μετά την έναρξη στις 3 Σεπ. 1939 του Β! Παγκόσμιου Πολέμου, το εμπορικό μας ναυτικό αφήνεται σιωπηρά να υποστηρίξει τις θαλάσσιες μεταφορές παντοειδούς υλικού των συμμάχων, υποστάν έκτοτε σοβαρότατες απώλειες.

η) Στις 20 Απριλίου 1940 εκδίδεται και δεύτερη παραλλαγή του αρχικού σχεδίου, το ΙΒβ, το οποίο αντιμετώπιζε και θαλάσσιες ενέργειες των Ιταλών, με τη διάθεση χερσαίων δυνάμεων σε κρίσιμες περιοχές (Πρέβεζα, Κρήτη κ.α.)

θ) Μετά την υπογραφή, στις 22 Μαΐου, από τη Γερμανία και την Ιταλία του «Χαλύβδινου Συμφώνου», ο Μεταξάς καλεί τον Γκράτσι και του ανακοινώνει ότι «αν προσβληθούν τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα αντισταθούμε αντί πάσης θυσίας και δι’ όλων των μέσων».

ι) Στις 10 Ιουνίου, η Ιταλία – «κατόπιν εορτής», με τη Γαλλία ψυχομαχούσα – κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Αγγλίας και της Γαλλίας. Έκτοτε δε οι Ιταλοί αποθρασύνονται και τα εις βάρος μας επεισόδια είναι αλλεπάλληλα.

ια) Κατά την ίδια εκείνη περίοδο, περατώθηκε η κατασκευή της νευραλγικής οδικής αρτηρίας Καλαμπάκας Μετσόβου – Ιωαννίνων και αναβλήθηκε η αποξήρανση των ελών του ποταμού Καλαμά στην περιοχή Καλπακίου – τα οποία έλη, λίγο αργότερα, έγιναν ο τάφος των Ιταλικών αρμάτων.

ιβ) Μετά τον άνανδρο τορπιλισμό της «Έλλης» στις 15 Αυγούστου 1940, οι μεν ιταλικές δυνάμεις προωθούνται στα σύνορα μας και λαμβάνουν σαφώς επιθετική διάταξη, εμείς δε κηρύσσουμε και πάλι επιστράτευση των έναντι της Αλβανίας δυνάμεων μας, καθώς, σταδιακά, από το τελευταίο 10ήμερο του Αυγούστου, και ορισμένων άλλων. Και φθάνουμε έτσι στις 28 Οκτωβρίου, οπότε, μαζί με την κήρυξη του πολέμου αναγγέλλεται και η γενική επιστράτευση.

Θα επικαλεσθούμε, τέλος, την εγγραφή στις 9 Απριλίου 1939 στο «Ημερολόγιο» του Ιωάννου Μεταξά της φράσης «…θα προτιμήσω ακόμη την καταστροφήν της πατρίδος μου παρά την ατίμωσιν…», για να διατυπώσουμε την άποψη ότι το ΟΧΙ στους εισβολείς, μολονότι τυπικά ελέχθη από τον τότε πρωθυπουργό στις 28 Οκτωβρίου 1940, είχε ουσιαστικά αποφασισθεί από την αξία πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία άμα τη αποβιβάσει των Ιταλών στην Αλβανία στις 7 Απριλίου 1939.

Συσχετισμός δυνάμεων και επακόλουθοι περιορισμοί

Πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι σε ολόκληρο αυτό το διάστημα ο Λαός υφίστατο αγόγγυστα το βάρος των παραπάνω επαχθών μέτρων και είχε σιωπηρά και ομόθυμα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, συναινέσει σε αυτήν την απόφαση.

Ας εξετάσουμε ήδη πολύ συνοπτικά τις αιτιάσεις ορισμένων περί ηττοπάθειας, αλλά και στρατηγικών σφαλμάτων, της τότε πολιτικό-στρατιωτικής ηγεσίας.

Η Ιταλία, στα πρόθυρα του πολέμου, υπολογιζόταν ως μεγάλη ευρωπαϊκή και αποικιοκρατική δύναμη. Μετά την ενσωμάτωση της Αλβανίας τον Απρίλιο 1939, οι Ιταλοί είχαν, στις 10 Ιουνίου 1940, εισβάλει στην ασπαίρουσα Γαλλία και προσαρτήσει τη γαλλική Σαβοΐα και την Κορσική. Το θέρος, επίσης, του 1940, είχαν εκδιώξει τους ανέτοιμους και ολιγάριθμους Βρετανούς από την Ερυθραία και την Σομαλία. Μεθυσμένοι, δε, από τις σχετικά εύκολες επιτυχίες τους και μη λαμβάνοντας τα επιβαλλόμενα μέτρα ασφαλείας, πραγματοποιούν στις 15 Οκτωβρίου ευρεία σύσκεψη στη Ρώμη, στο περίφημο Παλάτσο Βενέτσια, κατά την οποία, αφού διαβεβαιώνουν τον Μουσολίνι ότι θα έκαναν στην Ελλάδα στρατιωτικό περίπατο (passegiata militare), αποφασίζουν να εισβάλουν στις 26 Οκτωβρίου – για να μεταθέσουν, λίγες ημέρες αργότερα, την ημερομηνία για τις 28 Οκτωβρίου. Όλα δε τα όσα εν συντομία εκθέσαμε, έκαναν την υπεύθυνη πολιτικό-στρατιωτική ηγεσία μας να αντιμετωπίζει με σύνεση και διακριτικότητα – υπερβολική, ίσως – τις αήθεις προκλήσεις του Ευρωπαίου, και όχι Βαλκανίου, αντιπάλου, τον οποίο εκαλείτο εντελώς μόνη και αβοήθητη να αντιμετωπίσει.

Συγκρίνοντας, τώρα, τις αντίπαλες δυνάμεις στις παραμονές της ιταλικής επιθέσεως, διαπιστώνουμε τα ακόλουθα:

Από πλευράς στρατού ξηράς, η υπεροχή των ιταλικών ετοιμοπόλεμων δυνάμεων ήταν σημαντική (3,5:1) σε πεζικό – συμπεριλαμβανομένων και περίπου δέκα πέντε ταγμάτων Αλβανών, κυρίως Τσάμηδων – και ακόμη σοβαρότερη ( 4:1) σε πυροβολικό. Ενώ, η παρουσία της ιταλικής τεθωρακισμένης μεραρχίας «Centavro» (Κένταυρος), με σύνολο εκατόν εξήντα εννέα ελαφρών αρμάτων, έναντι ουδενός δικού μας, ενίσχυε σημαντικά τις ιταλικές επιθετικές δυνατότητες.

Ακόμη δυσμενέστερες ήταν ο συσχετισμός στους τομείς του πολεμικού ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, έναντι εξήντα ενός ιταλικών αντιτορπιλικών, διαθέταμε δέκα, εξ ων μόνον δύο προσφάτου κατασκευής, και έναντι εκατόν δέκα εννέα υποβρυχίων, μόνον έξι παλαιά. Και ότι οι Ιταλοί διέθεταν παρατακτή δύναμη τετρακοσίων εξήντα τριών περίπου αεροσκαφών πρώτης γραμμής, έναντι εβδομήντα επτά δικών μας μαχητικών.

Με τις αδυναμίες αυτές να αναγκάζουν τις δυνάμεις μας να αποφεύγουν τις πεδινές ζώνες, οι οποίες θα επέτρεπαν την ταχεία κίνηση και τα αποφασιστικά αποτελέσματα, και να τις υποχρεώνουν να ελίσσονται πεζή, με χαρακτηριστική βραδύτητα, από τις πανύψηλες και χιονισμένες ορεινές προσβάσεις. Στους περιορισμούς δε αυτούς εστιάζονται κυρίως οι διχογνωμίες που έκτοτε ανεφύησαν – ειδικότερα σε ό,τι αφορά στη διστακτικότητα των μεγάλων κλιμακίων να εκμεταλλευθούν τις τοπικές επιτυχίες και να αποδυθούν εν συνεχεία στην καταδίωξη του εν συγχύσει υποχωρούντος εχθρού.

Κατά τα λοιπά, σημειώνοντας και την επαμφοτερίζουσα στάση των Γιουγκοσλάβων, πρέπει να επισημάνουμε ότι οι Άγγλοι σύμμαχοι μας – και δεν παραβλέπουμε τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετώπιζαν – δεν μας ενίσχυσαν στο μέτρο που όφειλαν και μπορούσαν να το πράξουν. Και κυρίως ότι δεν απέτρεψαν την δια θαλάσσης μεταφορά μεγάλου όγκου Ιταλικών Δυνάμεων στην Αλβανία από τον Δεκέμβριο κι έπειτα. Παρ’ όλα δε αυτά, ο Στρατός μας, διαπνεόμενος από υψηλό φρόνημα και αντιπαρερχόμενος τις κακουχίες, κατόρθωσε μέσα σε ενάμισυ μήνα, όχι μόνο να εκδιώξει τον εισβολέα, αλλά και να απελευθερώσει μεγάλο τμήμα της μαρτυρικής μας Βορείου Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας σε βάθος κυμαινόμενο από 30 έως 50 χλμ, μέσα σ’ ένα παραλήρημα χαράς των Ελλήνων κατοίκων τους και ενώ ήδη οι Ιταλοί από τις αρχές Δεκεμβρίου συζητούσαν περί συνθηκολογήσεως. Ενώ αργότερα, μετά την οικτρή αποτυχία της μεγάλης εαρινής επιθέσεως των Ιταλών, της γνωστής «ΠΡΙΜΑΒΕΡΑ» (διεξαχθείσης από τις 9 έως 24 Μαρτίου 1941), ο Μουσολίνι, υπό τα όμματα του οποίου εξελίχθηκε η αποτυχία αυτή, ταπεινωμένος και απογοητευμένος θα αναμείνει την επέμβαση του Χίτλερ για να τον βγάλει, ως «ο από μηχανής θεός», από το αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει.

Αμφισβητήσεις και παρανοήσεις

Στο σημείο αυτό, κρίνεται επιβεβλημένο να παρατεθούν ορισμένα στοιχεία, προκειμένου να διαλυθεί ο μύθος, σύμφωνα με τον οποίο το κύριο βάρος του πολέμου έφεραν οι έφεδροι αξιωματικοί, με αποτέλεσμα να υποστούν δυσαναλόγως υπέρτερες απώλειες έναντι των μονίμων συναδέλφων τους. Από επίσημα κείμενα προκύπτει ότι οι συνολικές απώλειες των αξιωματικών του στρατού ξηράς της περιόδου 1940-41 ανήλθαν σε 754 νεκρούς, εξ ων 346 μόνιμοι επί συνόλου 4130 και 408 έφεδροι επί δυνάμεως 5200, αποτελούντες, αντιστοίχως, το 8,84% και το 7,85% της συνολικής αριθμητικής τους δύναμης. Και σε 1484 τραυματίες, εξ ων 529 μόνιμοι και 955 έφεδροι, αποτελούντες αντιστοίχως το 12,3% και το 18,4% της συνολικής αριθμητικής τους δύναμης.

Ένα δεύτερο θέμα που κατά καιρούς έχει δώσει λαβή σε διϊστάμενες εκτιμήσεις είναι η απόφαση να διευθύνει ο Αρχιστράτηγος τις επιχειρήσεις από την Αθήνα. Καθώς ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το Γενικό Στρατηγείο έπρεπε να είχε προωθηθεί στην Ήπειρο. Θα παρατηρούσαμε, ωστόσο, ότι οι αντιμετωπιζόμενες τότε απειλές κάλυπταν ολόκληρο τον χερσαίο και νησιώτικο χώρο του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους, καθώς και την Κρήτη – και ότι, συνεπώς, μόνο από κεντρική θέση, διαθέτουσα κατάλληλη επικοινωνιακή υποδομή, μπορούσαν να ελέγχονται. Πέραν τούτου, όμως, οι πληροφορίες των διπλωματικών πηγών από τις αρχές Νοεμβρίου περί σχεδιαζόμενης γερμανικής εισβολής στη Μακεδονία και Θράκη, η ανάγκη συντονισμού των επιχειρήσεων και των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως και οι αλλεπάλληλες αφίξεις πολιτικοστρατιωτικών βρετανικών κλιμακίων από την έναρξη του πολέμου, επέβαλλαν την παραμονή του Αρχιστρατήγου στην Αθήνα, πλησίον της κυβερνήσεως, της οποίας άλλωστε αποτελούσε και τον κυριότερο σύμβουλο επί στρατιωτικών θεμάτων. Και, πάντως, ας σημειωθεί, ότι από την 17η Δεκεμβρίου και μέχρι τον Μάρτιο 1941, όταν ιδρύθηκε το Τμήμα Στρατιάς Ηπείρου (ΤΣΗ), κλιμάκιο του Γενικού Στρατηγείου λειτουργούσε στην περιοχή Ιωαννίνων και ότι ο Αρχιστράτηγος, τουλάχιστον μια φορά τον μήνα και για αριθμό ημερών, βρισκόταν στη γραμμή των πρόσω.

Τέλος, έχει υποστηριχθεί ότι κακώς δεν χρησιμοποιήθηκαν οι απότακτοι ή επιστρατευθέντες αξιωματικοί των κινημάτων 1933 και 1935. Θα αντιτάσσαμε, όμως, ότι οι μεν πλείστοι των κατωτέρων αξιωματικών αυτής της κατηγορίας, όπως και αρκετοί ανώτεροι μη έχοντες σοβαρή εμπλοκή στα κινήματα, ανεκλήθησαν στην ενεργό υπηρεσία. Αλλά και ότι εύλογο ήταν, λόγω και της φύσεως του καθεστώτος, όπως και της αναταραχής που θα επροκαλείτο στο στράτευμα από την ανατροπή της επετηρίδος, οι ολίγοι πρωταίτιοι και οι υψηλόβαθμοι – μερικοί από τους οποίους είχαν καθαιρεθεί – να μην τύχουν της αυτής μεταχειρίσεως.

***

Εν κατακλείδι, ας αναρωτηθούμε: Τι θα συνέβαινε, αν εκείνο το δραματικό πρωινό της 28ης Οκτωβρίου η Ελλάδα είχε πει ΝΑΙ – όπως έκαναν στη ροή του Πολέμου τόσες άλλες χώρες;

Ο τότε Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς, στις 30 Οκτωβρίου 1940, σε έναν μνημειώδη αλλά και προφητικό λόγο του προς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες των αθηναϊκών εφημερίδων, αφ’ ενός μεν, είχε προβλέψει ότι τελικά τον πόλεμο θα κέρδιζαν οι Άγγλοι, αφ’ετέρου όμως, είχε προεξοφλήσει ότι, αν αντί του ΟΧΙ είχαμε πει ΝΑΙ, η Ελλάδα θα ετριχοτομείτο. Με ένα κράτος των Αθηνών, περιορισμένο κατά κύριο λόγο στην ηπειρωτική Ελλάδα, να καθίσταται προτεκτοράτο των Ιταλών. Με τη Δυτική Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία προσαρτώνται από τους Βουλγάρους. Και με την Κρήτη και ορισμένα νησιά του Αιγαίου να καταλαμβάνονται για ευνόητους λόγους από τους Άγγλους.

Μια τέτοια δε εξέλιξη των πραγμάτων θα είχε τεράστιες, και άκρως αρνητικές για τη συμμαχική υπόθεση, πολιτικές, ηθικές και στρατιωτικές συνέπειες. Πολιτικές, στα Βαλκάνια τουλάχιστον, γιατί θα εξωθούσε τη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία, αλλά και αυτήν την Τουρκία να προσεγγίσουν ακόμη περισσότερο τον Άξονα ή και να ευθυγραμμισθούν με αυτόν. Ηθικές, γιατί θα αποθάρρυνε πλήρως κάθε σκέψη αντιστάσεως κατά του Άξονος. Και σρατιωτικές, γιατί δεν θα είχε φθαρεί ο ιταλικός στρατός στην Αλβανία. Κυρίως, όμως, η Γερμανία δεν θα είχε αναγκασθεί να διεξαγάγει τον Απρίλιο – Μάιο την εκστρατεία κατά της Ελλάδος. Και συνακόλουθα δεν θα καθυστερούσε η εξαπόλυση της επιθέσεως κατά της Σοβιετικής Ενώσεως κατά πέντε, τουλάχιστον, εβδομάδες.

Βέβαια, η ανεκτίμητη αυτή συμβολή μας στον συμμαχικό αγώνα ξεχάστηκε στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων της ειρήνης, το 1946. (Μολονότι δεν πρέπει να παραβλέπεται, εν προκειμένω, και η δική μας σοβαρή υπαιτιότητα, με τις έκρυθμες καταστάσεις που επικρατούσαν τότε στη χώρα μας, αλλά και τα όσα θλιβερά είχαν προηγηθεί, κατά τη διάρκεια της κατοχής, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Μέση Ανατολή.) Οπωσδήποτε, όμως, η ηρωική αντίσταση της Ελλάδος κατά των δυνάμεων του Άξονος είχε παγκόσμια απήχηση – αλλά και σημαντικότατη επίδραση στην πορεία και έκβαση του Β! Παγκόσμιου Πολέμου. Διότι, επί πλέον των όσων λίαν σημαντικών επιπτώσεων ήδη αναφέρθηκαν: Διέλυσε τον μύθο για την ισχύ του ιταλικού στρατού. Ενθάρρυνε τους ολιγάριθμους Βρετανούς στην Αίγυπτο να ενεργήσουν επιθετικά. Και κυρίως κατέδειξε ότι ο Άξονας δεν ήταν «αήττητος». Και επειδή δεν είναι στις προθέσεις μας η ωραιοποίηση των πραγμάτων, δεν θα αρνηθούμε ότι μπορεί και σφάλματα να έγιναν και παραλείψεις να σημειώθηκαν και ακόμη και λιποψυχίες να παρατηρήθηκαν – όπως συνέβη και θα συμβαίνει παντού και πάντοτε στους πολέμους. Αλλά τέτοια περιστατικά δεν πρέπει να απομονώνονται ή να διογκώνονται – και πάντως δεν είναι ικανά να αμαυρώσουν την συνολική εικόνα της καθολικής συμμετοχής και εθελοθυσίας Λαού και Στρατού στην Εποποιία του 1940-41. Στις 28 Οκτωβρίου 1940, η γενιά των πατέρων μας αποδύθηκε σ’ έναν αγώνα με πίστη και αυταπάρνηση αντάξια των προγόνων μας και των πεπρωμένων της φυλής μας.

Στη σημερινή δε συγκυρία, όταν διαγράφεται σοβαρή και διαρκής η απειλή κυρίως από τον εξ ανατολών γείτονα μας και όταν το μείζον που μπορούμε να προσδοκούμε από τους ισχυρούς της γης είναι δυστυχώς η τακτική του Ποντίου Πιλάτου, επιτακτική προβάλλει υπέρποτε άλλοτε η ανάγκη να ενστερνισθούμε την επιταγή που μας άφησε η γενιά του 40 για αρραγή ενότητα και εθνική ομοψυχία, ως τη μοναδική συνταγή για την επιτυχή αντιμετώπιση των εθνικών μας προβλημάτων.

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1940-41 ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. ΑΥΤΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΚΦΩΝΗΤΕΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ.

ΝΑ ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

«….τέταρτο γένος έπλασεν ο Δίας,…..πιο δίκαιο και πιο ανδρείο, το θείο το γένος των ηρώων που τους λεν ημίθεους…..ο Δίας τους έφερε στα πέρατα της γης…..και ζούνε αυτοί μ απίκραντη στα στήθη τους ψυχή μέσα στων μακαρίων τα νησιά…..μακάριοι ήρωες αυτοί…». Ησίοδος

Ιστορικά, είναι χρέος να αναφέρουμε μερικές απόψεις:

Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Ουίνστον Τσώρτσιλ, τηλεγραφούσε στις 28 Οκτωβρίου στον Έλληνα Πρωθυπουργό: “Ο τρόπος με τον οποίο, ο Ελληνικός λαός, αντιμετώπισε την Ιταλική πρόκληση, κατέκτησε το θαυμασμό του Βρετανικού λαού. Θα σας παράσχουμε όλη τη δυνατή βοήθεια μαχόμενοι εναντίον του κοινού εχθρού και θα μοιρασθούμε την κοινή νίκη.”

Την ίδια μέρα, ο Πρωθυπουργός του Καναδά, Μακένζυ Κινγκ, τηλεγραφούσε: “Όταν η κοιτίδα του ευγενέστερου πολιτισμού, που γνώρισε η ανθρωπότητα, η χώρα που της οφείλουμε ό,τι καθιστά τη ζωή ανώτερη και ωραιότερη, υφίσταται τέτοια επίθεση, η θέση όλων των αληθινών ανθρώπων είναι στο πλευρό της.”

Ο Γαλλικός Ραδιοφωνικός Σταθμός της Αφρικής, βεβαίωνε τους Έλληνες ότι: “όλοι οι αληθινοί Γάλλοι βρίσκονται πλάι στην Μικρή Ελλάδα, που δίνει σε άλλα μεγαλύτερα έθνη ένα υπέροχο παράδειγμα”.

Στις 4 Νοεμβρίου, η Αμερικάνικη εφημερίδα “Κρίστιαν Σάοενς Μόνιτορ”, σχολίαζε: “…Εκεί πάνω στα βουνά της Πίνδου, ίσως κρίνεται η τύχη όλου του κόσμου.”

Στις 10 Νοεμβρίου, η “Σάνταιη Εξπρές” του Λονδίνου, έγραφε: “Η Ελλάδα επιτελεί αξιοθαύμαστο έργο. Η κατάσταση στην Ελλάδα μπορεί να αποβεί εξαιρετικά σοβαρή για μας. Μπορεί όμως και να γίνει το κλειδί της νίκης”.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1940, ο Βρετανός Υφυπουργός Μόρισσον, δήλωσε: “Η Ελλάδα μας χάρισε την πρώτη κατά σειρά νίκη εναντίον του Άξονα”.

Οι “Τάιμς” του Λονδίνου, στις 30 Ιανουαρίου 1941, μεταξύ άλλων πολλών γράφει: “…Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι και αυτός ακόμη ο στρατός του Νείλου ενθαρρύνθηκε, όταν πληροφορήθηκε, ότι τα Ιταλικά στρατεύματα, που προετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει, ήταν λιγότερο τρομερά από όσο ενομίζετο… Η ηχώ των μαχών, στις χαράδρες του Αώου και στα υψώματα στην Κορυτσά, είχε απήχηση στον Αραβόφωνο κόσμο και προκάλεσε βαθύτατη εντύπωση στην Ιβηρική Χερσόνησο… Στην Βρετανική Αυτοκρατορία και στην Αμερική, οι νίκες αυτές χαιρετίστηκαν με χαρά, ανακούφιση και θαυμασμό, γιατί ο Δαβίδ μεταξύ των Εθνών αντιστάθηκε στο θωρακισμένο Γολιάθ…”

Η “Νταίηλυ Τέλεγκραμ” έγραφε την 1η Δεκεμβρίου 1940:

“…Ο Νοέμβριος έφερε μεγάλη μεταβολή στη διπλωματική μας κατάσταση. Ο Χίτλερ γύριζε δεξιά και αριστερά στην Ευρώπη, προσπαθώντας μάταια να βρεί συμμάχους. Δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει παρά μόνο την Ουγγαρία και την Ρουμανία, που ήταν ήδη υπό το πέλμα του. Οι άλλες δεν του έδωσαν τίποτα και ο κύριος λόγος της αποτυχίας αυτής ήταν οι ελληνικές επιτυχίες εναντίον της Ιταλίας”.

Την ίδια μέρα, ο Βρετανός Υπουργός των Ινδιών, Λίμερυ, έλεγε: “Τις τελευταίες λίγες εβδομάδες, χάρις στους Έλληνες η όλη μορφή του πολέμου μεταβλήθηκε… Στις άλλες Βαλκανικές Χώρες, στην Τουρκία, σε όλη τη Μέση Ανατολή και ακόμα μακρύτερα, οι νέες δυνατότητες της κατάστασης χαροποίησαν μόνο τους φίλους μας και συγκράτησαν εκείνους, που θα μπορούσαν να παρασυρθούν, ίσως προς το μέρος των εχθρών μας.”

Αλλά και ο ίδιος ο Χίτλερ στις 20 Νοεμβρίου 1940, έγραφε στο Μουσολίνι “…Η κατάσταση που διαμορφώθηκε, έχει βαρύτατες ψυχολογικές και στρατιωτικές συνέπειες, δυσάρεστες καθόσον βαρύνει τις διπλωματικές προπαρασκευές. Η Βουλγαρία που έδειχνε λίγη προθυμία να προχωρήσει στο τριμερές σύμφωνο, αποφεύγει τώρα εντελώς ακόμη και να σκεφθεί παρόμοια ενέργεια. Και σ’αυτή τη Γαλλία ακόμη, παρατηρείται αμφιβολία και επιφυλακτικότητα εκείνων, που βεβαιώνουν, ότι ίσως δεν έχει λεχθεί ακόμη η τελευταία λέξη αυτού του Πολέμου…”

Από τα παραπάνω και από τα τόσα άλλα, που δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν, σκιαγραφείται το μέγεθος της Ελληνικής Συμμετοχής. Βεβαίως, χωρίς καμία αμφιβολία, πρέπει να θεωρήσουμε ως σπουδαίους παράγοντες για τη “Νίκη των Συμμάχων”, την ηρωική άμυνα της Μ. Βρετανίας σε όλα τα μέτωπα, την πεισματώδη Ρωσική αντίσταση και την τεράστια Αμερικάνικη συμβολή.

Αλλά ένας άλλος ουσιώδης παράγοντας, μικρότερης μεν υλικής έκτασης αλλά με ίση και ίσως ανώτερη ηθική αξία, είναι η εποποιία του 1940-1941, η αντίσταση στη Γερμανική εισβολή και η πρωτοπόρα Ελληνική αντίσταση, μέσα και έξω από την υπόδουλη Ελλάδα. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1942, ο Υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, Άντονυ Ήντεν, σε ομιλία του στη Βρετανική Αυτοκρατορική Λέσχη του Λονδίνου είπε: “Άσχετα προς το τι θα πουν οι Ιστορικοί του μέλλοντος, εκείνο, που εμείς μπορούμε να πούμε από τώρα, είναι ότι η Ελλάδα πρώτη έδωσε αλησμόνητο μάθημα στο Μουσολίνι, ότι υπήρξε αυτή η αφορμή της εθνικής επανάστασης στη Γιουγκοσλαβία εναντίον του Άξονα, ότι αυτή, με τη μικρή βοήθεια, που σταθήκαμε τότε ικανοί να της δώσουμε, κράτησε τους Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη έξι (6) εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τη χρονική σειρά όλων των Σχεδίων του Γερμανικού Επιτελείου και έτσι επέφερε ριζική μεταβολή στις εκστρατείες του και ίσως στην όλη πορεία του πολέμου. Εμείς οι Άγγλοι, δεν θα λησμονήσουμε ποτέ, την ανακούφιση και την παρηγοριά, που μας προσέφερε κατά τις στιγμές εκείνες της αγωνίας, η τιμιότητα και η αξιοπρέπεια της στάσης των Ελλήνων.”

Kαι για να κλείσουμε εδώ την ατελείωτη πραγματικά, αναφορά στα όσα ελέχθησαν τότε, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι στις 27 Απριλίου 1942 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μόσχας, ανέφερε σε εκπομπή με θέμα: “Χαιρετισμός προς τους Έλληνες”: Επολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά, γιατί είσαστε Έλληνες. Ως Ρώσοι κερδίσαμε, χάρις στη θυσία σας, χρόνο για να αμυνθούμε. Σας ευγνωμονούμε”.

Όλα αυτά καθώς και πάρα πολλά άλλα, που δεν είναι του παρόντος ας τα βλέπουν οι απαισιόδοξοι και μονίμως ανησυχούντες, οι οποίοι δεν εκτιμούν και δεν αναγνωρίζουν τίποτε θετικό στους νεοέλληνες. Πέρα όμως απ’όλα αυτά, ο αγώνας της Ελλάδας το 1940-41, ήταν αγώνας με πανανθρώπινη ιστορική και ηθική σημασία. Ήταν αγώνας και θυσία στο πλευρό των συμμάχων, για την επικράτηση των δημοκρατικών ιδεωδών και των αρχών του διεθνούς νόμου. Αγώνας για την αναγνώριση των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Αγώνας για την πραγματική εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς ηθικής. Για να τεθεί οριστικά τέρμα στις τάσεις και μεθόδους του ιμπεριαλισμού, του επεκτατισμού, της βίας και της αυθαιρεσίας, που τόσο πολύ ταλαιπώρησαν (και δυστυχώς ακόμα ταλαιπωρούν) την ανθρωπότητα.

Πως έγινε αυτό το θαύμα; Πως το κατόρθωσαν οι Έλληνες, μια δράκα ανθρώπων, χωρίς μέσα και όπλα βαριά, χωρίς τάνκς και αεροπλάνα; Κατόρθωσαν το ακατόρθωτο. Το έπος του σαράντα.

Η πίστη τους όπλισε. Θάνατος ή Λευτεριά, το σύνθημα. Ένας λαός με μια φωνή. ΟΧΙ. Κανένας τότε ηττοπαθής ή ακριτόθυμος. Κανένας θερσίτης δεν βρέθηκε μεταξύ Ελλήνων. Διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά αυτό, που είπε ο Πλάτων: “Εμείς οι Έλληνες ηνωμένοι και ομονοούντες και μακράν εσωτερικών διχονοιών, είμεθα αήττητοι έναντι εξωτερικών κινδύνων. Μόνον εις το εσωτερικόν – αλλοίμονο – μέτωπον, νικώμεν και ηττούμεθα”.

Ζούσε τότε, τις μεγάλες εκείνες μέρες, ο εθνικός ποιητής, ο βάρδος της φυλής μας, Κωστής Παλαμάς. Κι όταν τον ρώτησαν, πώς θα μπορούσαμε να αντισταθούμε σε δύο αυτοκρατορίες, είπε το περίφημο:

Γράφει ο *Αμφικτύων

“Μόνο ένα λόγο θα σας πώ, δεν έχω άλλο κανένα,

μεθύστε με τ’αθάνατο κρασί του εικοσιένα.”

Η ιστορική μνήμη είναι καθήκον. Είναι διδαχή. Δεν είναι κατανομή ευθυνών. Είναι μελλοντική ενόραση και προσδοκία. Προσδοκία για μια πανανθρώπινη ειρήνη. Μέσα σε μια παγκόσμια έννομη τάξη με ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες. Χωρίς επιβουλές και αδικίες.

Ας ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον, με την ελπίδα ότι όλοι οι λαοί θα συμβάλλουν πιο ενεργητικά στο σκοπό αυτό. Ας κρατήσουμε ψηλά τα ζώπυρα του Γένους και το Λάβαρο των Εθνικών μας παλμών. Οι θρύλοι και οι χίμαιρες αξίζουν περισσότερο κι από την αλήθεια. Γιατί συνθέτουν τα ιδανικά μας και δημιουργούν ισχυρά κίνητρα δράσεως.

Ας κλείσουμε βαθειά στην ψυχή μας την Ελλάδα και ας μην απογοητευόμαστε από την κατάφορη αδικία που χαρακτηρίζει τους κυβερνώντες τη Γη. Γι’αυτούς υπάρχει η θεία δίκη, που πολλές φορές εκδηλώνεται με πράξεις ανθρώπων.(ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ)

«Τίμα ήρωες αγαυούς.» μας λέγει ο Σόλων ο Αθηναίος . Και ο Αριστοφάνης γραφει: «Τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι»

ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΤΑΡΑΞΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ Ή ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΕΦΤΑΔΕΣ. ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΙΛΙΣΙΑ ΠΕΔΙΑ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ, ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΣΤΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ . ΑΛΛΑ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΕΡΓΑ ΗΡΩΙΚΑ ΕΙΡΗΝΙΚΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΝ ΛΑΧΕΙ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΛΟΓΙΑ.

*Αμφικτύων είναι ο Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης ,

μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ , ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Το Έπος της Αλβανίας

——————————————————————————–

Στις 20 Οκτωβρίου ένας νέος και μια νέα, παντρεύονται στην εκκλησία της Μυρτιδιώτισας στο Νέο Φάληρο (κοντά στο σημερινό γήπεδο Ειρήνης και Φιλίας).

Ήταν αποτέλεσμα ενός πολύ μεγάλου έρωτα, που τα είχε όλα, καντάδες, στενή πολιορκία, αρνήσεις γονιών της νύφης στα πεταχτά ανταμώματα και όλα τα σχετικά. Αλλά όπως λέει η παροιμία, άμα θέλει η νύφη και ο γαμπρός, τι να σου κάνει και αυτός ο Πεθερός θα πει το ναι…

Έφυγαν για τον μήνα του μέλιτος στην ρομαντική τότε Κηφισιά σε ξενοδοχείο στο Κεφαλάρι. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, μια βδομάδα μετά τον γάμο περίπου, ακούνε φασαρία στους δρόμους του ήσυχου προαστίου (τότε), καμπάνες ηχούσαν, φωνές φασαρία, κατεβαίνει ο σύζυγος μέχρι την ρεσεψιόν και ξανανεβαίνει βιαστικός. Ξενούλα οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο, έχουμε γενική επιστράτευση, πρέπει να πάω Καλαμάτα, που εκεί θα πρέπει να παρουσιαστώ.

Οκτώ μόνο ημέρες μετά τον γάμο τους, αποχαιρετούσε τον αγαπημένο της στο Σταθμό Λαρίσης, με ευχές να τον συνοδεύουν από την κακιά ώρα.

Από τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου μέχρι τον Απρίλιο της Γερμανικής επίθεσης ο Παναγιώτης έστειλε 120 γράμματα τα δελτάρια στην Ξένη και εκείνη τα φύλαξε όλα για να τα έχει τώρα ο γιος τους, να τα διαβάζει και να συγκινείται.

Σ’ αυτά τα γράμματα αν βγάλει κανείς τον ερωτισμό και την αγάπη που τα έκανε ιδιαίτερα, θα μπορούσε να είναι και ένα χρονικό του Έπους της Αλβανίας και της πρώτης νίκης των ελευθέρων ανθρώπων κατά του άξονα του φασισμού και του ναζισμού.

Ας δούμε λίγο το χρονικό εκείνων των ημερών και τι είχε προηγηθεί

1 Σεπτεμβρίου 1939 Γερμανική εισβολή στην Πολωνία. Η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και οι κτήσεις της κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γερμανία. Η Ιταλία από τις 7 Απριλίου του 1939 είχε καταλάβει την Αλβανία.

9 Απριλίου 1940 Γερμανική επίθεση στη Δανία και τη Νορβηγία.

10 Μαϊου 1940 Γερμανική επίθεση στην Ολλανδία το Βέλγιο και τη Γαλλία, που θα συνθηκολογήσει στις 22 Ιουνίου.

10 Ιουνίου 1940 Η Ιταλία εισέρχεται στον πόλεμο. Δημιουργείται έτσι ο γερμανοϊταλικός Άξονας.

Ιούνιος-Ιούλιος 1940 Η Σοβιετική Ένωση καταλαμβάνει την Εσθονία, τη Λιθουανία, τη Λετονία, τη Βεσαραβία και άλλα όμορα εδάφη.

Αύγουστος 1940 Οι Ιταλοί εισβάλλουν στην Αίγυπτο και οι Βρετανοί στη Σομαλία.

4 Οκτωβρίου 1940 Συνάντηση Χίτλερ και Μουσολίνι. Καμιά αναφορά για Ελλάδα και Ρουμανία.

Και οι Έλληνες τι έκαναν; Σύμφωνα με περιγραφές δικών μου ανθρώπων μέχρι τις 15 Αυγούστου του 1940, οι Έλληνες ήθελαν να αποφύγουν τον πόλεμο σαν τον διάολο το λιβάνι. Ο φόβος του πολέμου τους είχε πλακώσει όλους, ειδικά όταν έβλεπαν τις κινήσεις της Ιταλίας, ώσπου το πρωί της 15ης Αυγούστου του 1940 οι Ιταλοί έκαναν το ολέθριο λάθος να προσβάλουν το συναίσθημα των Ελλήνων, κτυπώντας άνανδρα το καταδρομικό ‘Έλλη΄ την ώρα που απέδιδε τιμές στην χάρη της Μεγαλόχαρης στην Τήνο. Βύθισαν με τορπίλες αναίτια το καμάρι του στόλου μας και πρόσβαλαν με τέτοιο τρόπο τους Έλληνες ώστε να το νοιώσουν καλά δυόμισι μήνες μετά.

Άλλαξαν την ψυχολογία του Έλληνα, τον τσάντισαν, στην κοινή γλώσσα και τον έκαναν να ζητάει εκδίκηση, όταν λίγο πριν αδιαφορούσε και δεν ήθελε τον πόλεμο σε καμιά περίπτωση.

Ήταν τόσο βλακώδης τακτική που χρόνια αργότερα Ιταλός στρατηγός το περιγράφει ‘Σαν ένα από τα χειρότερα λάθη στρατηγικής που έγιναν ποτέ στην ιστορία’.

Στα εκατοντάδες γράμματα του πατέρα μου, διαβάζοντας τα σήμερα, διακρίνω ένα πνεύμα πολεμικών ημερολογίων.

«Ξενούλα μου σήμερα μπήκαμε στην Κορυτσά, με σύσταση του υπολοχαγού μου, κάθισα στο δεξιό ψαλτήρι όταν έγινε δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης.

Ήταν τέτοια συγκίνηση των Βορειοηπειρωτών που έβγαζαν από τα σπίτια τους ότι είχαν και δεν είχαν και μας αποθέωναν, λες …και ήμασταν ήρωες’

Παντού κυμάτιζαν Ελληνικές σημαίες, που βρέθηκαν τόσες πολλές σημαίες;»

Υπήρχαν και άλλα γράμματα που έκρυβαν την φρίκη του πολέμου.

«Ξενούλα μου δυστυχώς οδηγώντας σε μια αποστολή, έξω από το Αργυρόκαστρο, μας κτύπησε μια οβίδα, στην πλευρά του συνοδηγού. Το αυτοκίνητο καταστράφηκε αλλά το χειρότερο είναι ότι κτυπήθηκε ο υπολοχαγός μας, μαζί με τον δεκανέα τον πήγαμε σε μεγάλη απόσταση μέχρι να βρούμε μεταφορικό μέσο για να τον πάμε σε ιατρείο. Ο Γιατρός μας είπε ότι η κατάσταση του είναι πολύ σοβαρή, το ένα πόδι τουλάχιστον θα χαθεί. Θέλω να πας στην Γυναίκα του στην τάδε δ/ση να της κάνεις παρέα και να της δώσεις ότι χρειαστεί.»

(Για την ιστορία ο Υπολοχαγός τελικά έχασε την ζωή του)

Οι σύζυγοι από τις δύο άλλες αδελφές της Ξένης, ήταν κα αυτοί στο Πόλεμο, ο ένας σαν Συνταγματάρχης πεζικού και ο άλλος σαν έφεδρος υπολοχαγός του πυροβολικού.

Ο Συνταγματάρχης γυρνώντας στο σπίτι κουβαλούσε μαζί του το όπλο του, που ένοιωσε ντροπή να το παραδώσει και με κίνδυνο της ζωής του, το έφερε και το έκρυψε στο σπίτι του. Και οι δύο αυτοί είχαν πολεμήσει σε όλους τους πολέμους του 12-13, στην Μικρά Ασία του 22 και στην Αλβανία το 40-41.

Πόση ιστορία έμαθα από αυτούς τους ανθρώπους; γιατί νομίζω ότι είναι περιττό να προσθέσω ότι ο Παναγιώτης και η Ξένη είναι γονείς μου και οι δύο αξιωματικοί θείοι μου. Έχω τόσο γλαφυρές περιγραφές που νοιώθω σαν το έζησα.

Το έχω ξαναπεί και παλαιότερα και θέλω να το επαναλάβω, το Έπος του ’40 δεν το έγραψαν ανώνυμοι ή επώνυμοι, το έγραψαν οι δικοί μας άνθρωποι, που τους γνωρίσαμε σαν πατεράδες θείους και παππούδες.

Είναι ένα τρανό παράδειγμα πως μπορεί απλοί καθημερινοί άνθρωποι, να μεταμορφώνονται κάτω από κάποιες καταστάσεις, που ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην τύχει σε εμάς, αν όμως ο μη γένοιτο τύχει, να είστε σίγουροι ότι μπορούμε και έχουμε την δύναμη να το επαναλάβουμε.

Τιμή σ’ αυτούς, που τη ζωή τους όρισαν, να φυλάνε Θερμοπύλες.

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1940-41 ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. ΑΥΤΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΚΦΩΝΗΤΕΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ.

ΝΑ ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

«….τέταρτο γένος έπλασεν ο Δίας,…..πιο δίκαιο και πιο ανδρείο, το θείο το γένος των ηρώων που τους λεν ημίθεους…..ο Δίας τους έφερε στα πέρατα της γης…..και ζούνε αυτοί μ απίκραντη στα στήθη τους ψυχή μέσα στων μακαρίων τα νησιά…..μακάριοι ήρωες αυτοί…». Ησίοδος

Ιστορικά, είναι χρέος να αναφέρουμε μερικές απόψεις:

Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Ουίνστον Τσώρτσιλ, τηλεγραφούσε στις 28 Οκτωβρίου στον Έλληνα Πρωθυπουργό: “Ο τρόπος με τον οποίο, ο Ελληνικός λαός, αντιμετώπισε την Ιταλική πρόκληση, κατέκτησε το θαυμασμό του Βρετανικού λαού. Θα σας παράσχουμε όλη τη δυνατή βοήθεια μαχόμενοι εναντίον του κοινού εχθρού και θα μοιρασθούμε την κοινή νίκη.”

Την ίδια μέρα, ο Πρωθυπουργός του Καναδά, Μακένζυ Κινγκ, τηλεγραφούσε: “Όταν η κοιτίδα του ευγενέστερου πολιτισμού, που γνώρισε η ανθρωπότητα, η χώρα που της οφείλουμε ό,τι καθιστά τη ζωή ανώτερη και ωραιότερη, υφίσταται τέτοια επίθεση, η θέση όλων των αληθινών ανθρώπων είναι στο πλευρό της.”

Ο Γαλλικός Ραδιοφωνικός Σταθμός της Αφρικής, βεβαίωνε τους Έλληνες ότι: “όλοι οι αληθινοί Γάλλοι βρίσκονται πλάι στην Μικρή Ελλάδα, που δίνει σε άλλα μεγαλύτερα έθνη ένα υπέροχο παράδειγμα”.

Στις 4 Νοεμβρίου, η Αμερικάνικη εφημερίδα “Κρίστιαν Σάοενς Μόνιτορ”, σχολίαζε: “…Εκεί πάνω στα βουνά της Πίνδου, ίσως κρίνεται η τύχη όλου του κόσμου.”

Στις 10 Νοεμβρίου, η “Σάνταιη Εξπρές” του Λονδίνου, έγραφε: “Η Ελλάδα επιτελεί αξιοθαύμαστο έργο. Η κατάσταση στην Ελλάδα μπορεί να αποβεί εξαιρετικά σοβαρή για μας. Μπορεί όμως και να γίνει το κλειδί της νίκης”.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1940, ο Βρετανός Υφυπουργός Μόρισσον, δήλωσε: “Η Ελλάδα μας χάρισε την πρώτη κατά σειρά νίκη εναντίον του Άξονα”.

Οι “Τάιμς” του Λονδίνου, στις 30 Ιανουαρίου 1941, μεταξύ άλλων πολλών γράφει: “…Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι και αυτός ακόμη ο στρατός του Νείλου ενθαρρύνθηκε, όταν πληροφορήθηκε, ότι τα Ιταλικά στρατεύματα, που προετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει, ήταν λιγότερο τρομερά από όσο ενομίζετο… Η ηχώ των μαχών, στις χαράδρες του Αώου και στα υψώματα στην Κορυτσά, είχε απήχηση στον Αραβόφωνο κόσμο και προκάλεσε βαθύτατη εντύπωση στην Ιβηρική Χερσόνησο… Στην Βρετανική Αυτοκρατορία και στην Αμερική, οι νίκες αυτές χαιρετίστηκαν με χαρά, ανακούφιση και θαυμασμό, γιατί ο Δαβίδ μεταξύ των Εθνών αντιστάθηκε στο θωρακισμένο Γολιάθ…”

Η “Νταίηλυ Τέλεγκραμ” έγραφε την 1η Δεκεμβρίου 1940:

“…Ο Νοέμβριος έφερε μεγάλη μεταβολή στη διπλωματική μας κατάσταση. Ο Χίτλερ γύριζε δεξιά και αριστερά στην Ευρώπη, προσπαθώντας μάταια να βρεί συμμάχους. Δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει παρά μόνο την Ουγγαρία και την Ρουμανία, που ήταν ήδη υπό το πέλμα του. Οι άλλες δεν του έδωσαν τίποτα και ο κύριος λόγος της αποτυχίας αυτής ήταν οι ελληνικές επιτυχίες εναντίον της Ιταλίας”.

Την ίδια μέρα, ο Βρετανός Υπουργός των Ινδιών, Λίμερυ, έλεγε: “Τις τελευταίες λίγες εβδομάδες, χάρις στους Έλληνες η όλη μορφή του πολέμου μεταβλήθηκε… Στις άλλες Βαλκανικές Χώρες, στην Τουρκία, σε όλη τη Μέση Ανατολή και ακόμα μακρύτερα, οι νέες δυνατότητες της κατάστασης χαροποίησαν μόνο τους φίλους μας και συγκράτησαν εκείνους, που θα μπορούσαν να παρασυρθούν, ίσως προς το μέρος των εχθρών μας.”

Αλλά και ο ίδιος ο Χίτλερ στις 20 Νοεμβρίου 1940, έγραφε στο Μουσολίνι “…Η κατάσταση που διαμορφώθηκε, έχει βαρύτατες ψυχολογικές και στρατιωτικές συνέπειες, δυσάρεστες καθόσον βαρύνει τις διπλωματικές προπαρασκευές. Η Βουλγαρία που έδειχνε λίγη προθυμία να προχωρήσει στο τριμερές σύμφωνο, αποφεύγει τώρα εντελώς ακόμη και να σκεφθεί παρόμοια ενέργεια. Και σ’αυτή τη Γαλλία ακόμη, παρατηρείται αμφιβολία και επιφυλακτικότητα εκείνων, που βεβαιώνουν, ότι ίσως δεν έχει λεχθεί ακόμη η τελευταία λέξη αυτού του Πολέμου…”

Από τα παραπάνω και από τα τόσα άλλα, που δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν, σκιαγραφείται το μέγεθος της Ελληνικής Συμμετοχής. Βεβαίως, χωρίς καμία αμφιβολία, πρέπει να θεωρήσουμε ως σπουδαίους παράγοντες για τη “Νίκη των Συμμάχων”, την ηρωική άμυνα της Μ. Βρετανίας σε όλα τα μέτωπα, την πεισματώδη Ρωσική αντίσταση και την τεράστια Αμερικάνικη συμβολή.

Αλλά ένας άλλος ουσιώδης παράγοντας, μικρότερης μεν υλικής έκτασης αλλά με ίση και ίσως ανώτερη ηθική αξία, είναι η εποποιία του 1940-1941, η αντίσταση στη Γερμανική εισβολή και η πρωτοπόρα Ελληνική αντίσταση, μέσα και έξω από την υπόδουλη Ελλάδα. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1942, ο Υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας, Άντονυ Ήντεν, σε ομιλία του στη Βρετανική Αυτοκρατορική Λέσχη του Λονδίνου είπε: “Άσχετα προς το τι θα πουν οι Ιστορικοί του μέλλοντος, εκείνο, που εμείς μπορούμε να πούμε από τώρα, είναι ότι η Ελλάδα πρώτη έδωσε αλησμόνητο μάθημα στο Μουσολίνι, ότι υπήρξε αυτή η αφορμή της εθνικής επανάστασης στη Γιουγκοσλαβία εναντίον του Άξονα, ότι αυτή, με τη μικρή βοήθεια, που σταθήκαμε τότε ικανοί να της δώσουμε, κράτησε τους Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη έξι (6) εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τη χρονική σειρά όλων των Σχεδίων του Γερμανικού Επιτελείου και έτσι επέφερε ριζική μεταβολή στις εκστρατείες του και ίσως στην όλη πορεία του πολέμου. Εμείς οι Άγγλοι, δεν θα λησμονήσουμε ποτέ, την ανακούφιση και την παρηγοριά, που μας προσέφερε κατά τις στιγμές εκείνες της αγωνίας, η τιμιότητα και η αξιοπρέπεια της στάσης των Ελλήνων.”

Kαι για να κλείσουμε εδώ την ατελείωτη πραγματικά, αναφορά στα όσα ελέχθησαν τότε, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι στις 27 Απριλίου 1942 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μόσχας, ανέφερε σε εκπομπή με θέμα: “Χαιρετισμός προς τους Έλληνες”: Επολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά, γιατί είσαστε Έλληνες. Ως Ρώσοι κερδίσαμε, χάρις στη θυσία σας, χρόνο για να αμυνθούμε. Σας ευγνωμονούμε”.

Όλα αυτά καθώς και πάρα πολλά άλλα, που δεν είναι του παρόντος ας τα βλέπουν οι απαισιόδοξοι και μονίμως ανησυχούντες, οι οποίοι δεν εκτιμούν και δεν αναγνωρίζουν τίποτε θετικό στους νεοέλληνες. Πέρα όμως απ’όλα αυτά, ο αγώνας της Ελλάδας το 1940-41, ήταν αγώνας με πανανθρώπινη ιστορική και ηθική σημασία. Ήταν αγώνας και θυσία στο πλευρό των συμμάχων, για την επικράτηση των δημοκρατικών ιδεωδών και των αρχών του διεθνούς νόμου. Αγώνας για την αναγνώριση των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Αγώνας για την πραγματική εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς ηθικής. Για να τεθεί οριστικά τέρμα στις τάσεις και μεθόδους του ιμπεριαλισμού, του επεκτατισμού, της βίας και της αυθαιρεσίας, που τόσο πολύ ταλαιπώρησαν (και δυστυχώς ακόμα ταλαιπωρούν) την ανθρωπότητα.

Πως έγινε αυτό το θαύμα; Πως το κατόρθωσαν οι Έλληνες, μια δράκα ανθρώπων, χωρίς μέσα και όπλα βαριά, χωρίς τάνκς και αεροπλάνα; Κατόρθωσαν το ακατόρθωτο. Το έπος του σαράντα.

Η πίστη τους όπλισε. Θάνατος ή Λευτεριά, το σύνθημα. Ένας λαός με μια φωνή. ΟΧΙ. Κανένας τότε ηττοπαθής ή ακριτόθυμος. Κανένας θερσίτης δεν βρέθηκε μεταξύ Ελλήνων. Διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά αυτό, που είπε ο Πλάτων: “Εμείς οι Έλληνες ηνωμένοι και ομονοούντες και μακράν εσωτερικών διχονοιών, είμεθα αήττητοι έναντι εξωτερικών κινδύνων. Μόνον εις το εσωτερικόν – αλλοίμονο – μέτωπον, νικώμεν και ηττούμεθα”.

Ζούσε τότε, τις μεγάλες εκείνες μέρες, ο εθνικός ποιητής, ο βάρδος της φυλής μας, Κωστής Παλαμάς. Κι όταν τον ρώτησαν, πώς θα μπορούσαμε να αντισταθούμε σε δύο αυτοκρατορίες, είπε το περίφημο:

“Μόνο ένα λόγο θα σας πώ, δεν έχω άλλο κανένα,

μεθύστε με τ’αθάνατο κρασί του εικοσιένα.”

Η ιστορική μνήμη είναι καθήκον. Είναι διδαχή. Δεν είναι κατανομή ευθυνών. Είναι μελλοντική ενόραση και προσδοκία. Προσδοκία για μια πανανθρώπινη ειρήνη. Μέσα σε μια παγκόσμια έννομη τάξη με ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες. Χωρίς επιβουλές και αδικίες.

Ας ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον, με την ελπίδα ότι όλοι οι λαοί θα συμβάλλουν πιο ενεργητικά στο σκοπό αυτό. Ας κρατήσουμε ψηλά τα ζώπυρα του Γένους και το Λάβαρο των Εθνικών μας παλμών. Οι θρύλοι και οι χίμαιρες αξίζουν περισσότερο κι από την αλήθεια. Γιατί συνθέτουν τα ιδανικά μας και δημιουργούν ισχυρά κίνητρα δράσεως.

Ας κλείσουμε βαθειά στην ψυχή μας την Ελλάδα και ας μην απογοητευόμαστε από την κατάφορη αδικία που χαρακτηρίζει τους κυβερνώντες τη Γη. Γι’αυτούς υπάρχει η θεία δίκη, που πολλές φορές εκδηλώνεται με πράξεις ανθρώπων.(ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ)

«Τίμα ήρωες αγαυούς.» μας λέγει ο Σόλων ο Αθηναίος . Και ο Αριστοφάνης γραφει: «Τους ήρωες δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι»

ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΤΑΡΑΞΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ Ή ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΕΦΤΑΔΕΣ. ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΙΛΙΣΙΑ ΠΕΔΙΑ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ, ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΣΤΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ . ΑΛΛΑ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΜΕ ΕΡΓΑ ΗΡΩΙΚΑ ΕΙΡΗΝΙΚΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΝ ΛΑΧΕΙ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΛΟΓΙΑ.

ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ

Γίνετε μέλος του ιστοτόπο

http://amphiktyon.blogspot.com/

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ

ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940

Παλιώσανε τα ίδια λόγια, ξεθώριασαν τα λιγοστά πρόσωπα που έχουν απομείνει απο την γιγαντομαχία του Κοσμοιστορικού ΟΧΙ. Οι εκφράσεις έχασαν κι’ αυτές το νόημα τους, διότι το χθες δεν είναι σαν το σήμερα. Τώρα πιά η λησμονιά είναι του συρμού για τα μεγάλα και ωραία . Ομως, τι κι’ αν οι σημερινοί στρεβλόψυχοι λόγχισαν την καρδιά του Φωτός. Η δική μας ψυχή κάθε τέτοια ημερομηνία απαιτεί μιά στερνή απολογία. Δονείται όπως τότε.

Για Λευτεριά πολέμησαν σαν λιοντάρια τα παιδιά της Ελλάδος στις χιονισμένες κορυφογραμμές της Ηπείρου. Και στήσαν των αδύτων ενστίκτων χορό, αντάμα με την Δόξα και την Νίκη, αψηφώντας το θάνατο . Σαν άλλοι Μαραθωνομάχοι και Σαλαμινομάχοι κάναν της προαιώνιας φυλής το Χρέος. Με το όπλο ψηλά για το Ταν ή επί Τας. Τους βεβήλους δεν αφήκαν να μολύνουν το ιερό χώμα της Τετρακτύος Γης. Ησαν αιθεροβάμονες ; Μπορεί . Και οι Ελληνες θεοί στα σύννεφα του Ολύμπου κατοικούν.

Θυμάμαι το πρωινό εκείνης της Δευτέρας . Στο σχολείο της ομηρικής Κυπαρισσίας ακούσαμε την ιαχή των δασκάλων: ΠΟΛΕΜΟΣ ! Το φοβερό νέο απλώθηκε γρήγορα παντού σαν αστραπή. “ Ιταλικές δυνάμεις εισβαλλουν στο Ελληνικό έδαφος. Οι ημέτερες δυνάμεις αμύνονται υπέρ πατρίου εδάφους” ήτο περίπου το πρώτο λιτό ανακοινωθέν. Απρόβλεπτα ήρθαν τα φαινόμενα, αν και είχαμε ειδοποιηθεί με την βύθιση της “ΕΛΛΗΣ”. Φωλιά σκορπιών και αρπακτικών οι ηγεμόνες του Αξονος. Τέτοιοι δυστυχώς απεδείχθησαν μετά τον πόλεμο και οι Σύμμαχοι. Αγνώμονες και δόλιοι !

“ Αυτό σημαίνει πόλεμο”, ήτο η φράση του Ι. Μεταξά προς τον Ιταλό πρέσβυ. Την στιγμή εκείνη ο δικτάτωρ είχε εξαγνισθεί στην εθνική συνείδηση. Εξέφραζε την καθολική συνείδηση του Εθνους. Οι μικρόψυχοι δεν μπόρεσαν ποτέ να το αντιληφθούν. Ο Ελληνικός Στρατός κονιορτοποίησε τις δυνάμεις του άξονος μόνος και αβοήθητος. Το ταπεινό Ελληνικό λιχνάρι έγινε δαυλός Ελευθερίας και Αντίστασης στην Ευρώπη. Οι κοκορόφτεροι του αρχιστρατήγου Βισκόντι Πράσκα, Σοντού και Καμπαλέρο έγιναν λαγοί, όσοι πρόλαβαν να ξεφύγουν. Ετσι ο περίπατος τους μεταβλήθηκε σε όλεθρο. Δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοπεί και τι να ιστορήσει : Αγ. Σαράντα, Αργυρόκαστο, Κορυτσά, Τεπελένι, τα δοξασμένα βήματα του Ελληνα μαχητή υπέρ βωμών και εστιών. Η Β. Ηπειρος για τρίτη φορά ελεύθερη. Αλλά και πάλι τώρα σκλαβωμένη.

Δόξα και τιμή Στους σταυραετούς της Πίνδου. Αιωνία η μνήμη Στους πεσόντες το 40-41. Το Εθνος Σας ευγνωμονεί! Ο κόσμος Σας θαυμάζει! Μόνον οι λωτοφάγοι και ανοσιουργοί Σας λησμόνησαν. Ζήτω το Επος του 1940-41 !

Κ. Χ.Κ

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Τιμή σου πρέπει  και έπαινος

ηρωική γυναίκα

πολεμοφόδια στο  μέτωπο μετέφερες

σε Τεπελένι και Ερσέκα

Σε απάτητες βουνοκορφές επάτησες

του ανθρωπισμού και  της δόξης

εκεί ψηλά συνάντησες

τον Έλληνα Στρατιώτη

Θάρρος και εμψύχωση τούδωσες

τη ζεστασιά να νοιώσει

κάλτσες, φανέλες τούπλεξες

το παλληκάρι να μην παγώσει

Σαν μάνα τον  πόνεσες

και σαν μεγαλαδερφή του

όταν το χιόνι ήταν  παχύ

τον ζέσταινες  στην αυλή σου

Πίτες , κοψίδια πήγαινες

και τάφηνες στη σκηνή του

σαν από τη μάχη τέλειωνε

να φάει  το παιδί σου

Μέσα στο χιόνι το κρύο και τη λάσπη

σε  κορυφές που μόνο αετοί έχουν πετάξει

πολεμοφόδια κουβάλαγες στην πλάτη

τον Ιταλο-αλβανό εισβολέα από τη Βόρειο Ήπειρο

να πετάξεις

Και  σαν το κακότυχο φανταράκι

το Ιταλικό έφαγε βόλι

εσύ το σαβάνωσες και το φίλησες

το ύστατο του τραγούδησες μοιρολόι

Λυγερή, δωρική πανέμορφη η μορφή σου

ηρωική σαν Σπαρτιάτισσα  είναι και η ψυχή σου

κρίνα φύτρωσαν στα αχνάρια σου μέγιστη η συμβολή σου

Ηπειρώτισσα γυναίκα αιώνια θα μείνει  η θύμηση σου

Με ορμή  αγωνίστηκες

σαν τη Μπουμπουλίνα

Ηπειρώτισσα γυναίκα

σβέλτη  και ανάλαφρη σαν ελαφίνα

Ηρωική Ηπειρώτισσα ποτέ   δεν θα πεθάνεις

δόξα αιώνια  εσαεί θα σε   σκεπάζει

κι’ όσο θα ζει  ο Ελληνισμός κάθε 28 του Οκτώβρη

μαζί του θα γιορτάζεις

τον έπαινο του Έθνους μας εσύ θα απολαμβάνεις

*Αμφικτύων

28/10/2015

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,

Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

Τα εγκλήματα του ναζισμού στην Ελλάδα 1941-1944

Παρασκευή, 08 Ιανουάριος 2010 16:00

Θυσίες του λαού μας στην Αντίσταση

Κατακτώντας την Ελλάδα οι φασίστες οι Ναζί, δεν κάθισαν πάνω σε δάφνες, αλλά σε δηλητηριασμένα αγκάθια. Κάθε ημέρα που περνούσε είχαν και πολλές λαχτάρες, στα βουνά, από τον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ, στις πολιτείες, στα χωριά, κάθε ημέρα άφηναν πλήθος νεκρούς και τραυματίες. Είχαν αρχίσει να χάνουν την ψυχραιμία τους μ’ αυτόν τον ατίθασο λαό και ξεθύμαιναν όπου έφταναν. “Γκρέκο Παρτιζάνι” ξεφώνιζαν με λύσσα, για κάθε Έλληνα αντιστασιακό.

Μετά από κάθε λαχτάρα, μη μπορώντας να ξεθυμάνουν αλλού έμπαιναν στα ελληνικά χωριά, γκρέμιζαν, έβαζαν φωτιά και σκότωναν, όσους κατοίκους μπορούσαν να πιάσουν εκεί ή και περαστικούς στους δρόμους.

Στην Κρήτη στις 2 Ιουνίου 1941 ο στρατηγός Στουρμ έκαψε τα χωριά Πηγή, Αδέλη, Λουτρό, Παλαιοχώρι και σκότωσε όσους μπόρεσε (αριθμός κατηγορητηρίου Εγκλ. Πολέμου 58/1945) και την ίδια ημέρα ο στρατηγός Στουντέντ ισοπέδωσε το χωριό Κάνδανος και σκότωσε όσους κατοίκους έπιασε. Ακολούθησε την 1η Αυγούστου 1941 η καταστροφή των χωριών Αλικανό, Βατόλικος, Σκηνές,Μουρνιές, Μεσαρά, Πρασσέ, Νέα Ρούματα, Ορθώνι, Κάραντο, Σκαφιδάκια με πολλές δεκάδες εκτελέσεις χωρικών (αριθ. κατηγορ. 49/1947).

Στις 3 Μάη του 1943 κατέστρεψαν τα χωριά Σαχτούρια, Μαγαρικάρι κλπ. και σκότωσαν πολλούς αμάχους. Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1943 ο στρατηγός Μπρόγκιερ κατέστρεψε τα χωριά Βουρμιές, Μουρτιά, Ριζά κλπ. και σκότωσε δεκάδες χωρικούς (κατηγορητήριον 1/1946) κι ακολούθησαν οι καταστροφές των χωριών Συκολογος, Κάλαμη, Πεύκο, Σύμη, Κεφαλόβρυσα, Κρεββατά και Βιάνου με πολλές δεκάδες θύματα απ’ τον άμαχο πληθυσμό (κατηγορητήριον 16/1946). Στις 15 Σεπτέμβρη 1943 κατέστρεψαν τα χωριά Άγιος Βασίλης, Μουρνιές, Μύρτα, Κάτω Σίμη, Ρίζες και τουφέκισαν 62 ομήρους. Στην πόλη του Ηρακλείου, στις 30 Σεπτέμβρη του 1943 βομβάρδισαν από αέρος και κατέστρεψαν τα χωριά Σούγια, Λειβαδά, Μονις, Κωστογέρακο, Γδόχτα με διαταγή του στρατηγού Αντρέ.

Τον Αύγουστο του 1944 εξόντωσαν την ομάδα του Μπαντουβά, έκαψαν τα χωριά Ανώγεια, Βρύνες, Σαχτουρία, Άγιοι Δέκα, Γκογκόλες, Βελή, Βασιλική, Βαρίζια, Αγ. Αντώνης και άλλα 30 γύρω χωριά και (κατηγορητήριον 16/1946), στις 7 Ιουνίου, κλείδωσαν κι αμπάρωσαν 250 έξω απ’ τη Σαντορίνη και λίγους μήνες πριν φύγουν απ’ την Ελλάδα κατέστρεψαν αμέτρητα χωριά. Αμυδρή εικόνα της αντίστασης της Κρήτης είναι η πάραπάνω περιγραφή. Η Κρήτη είταν πολύ σκληρό καρύδι για τους Ναζί. Κι αυτό αποδεικνύεται από την επιτύμβια πλάκα που εντοίχισαν στο λιμάνι του Ηρακλείου για να θυμούνται ότι «εδώ σκοτώθηκαν 18.000 αλεξιπτωτιστές”. Αλλά και οι ηρωικοί Κρητικοί είχαν αρκετές απώλειες (αριθμός κατηγορητηρίου 16/1946). Τους Γερμανούς πολέμησαν εκεί και διάφορα άλλα αντάρτικα, μαζί με τον ΕΛΑΣ Κρήτης.

Αγαπητέ νεώτερε αναγνώστη. Είμαι βέβαιος πως νιώθεις σωστά το νόημα του πρώτου στίχου του “Ύμνου εις την Ελευθερίαν”, όπως τον έγραψε ο Σολωμός.

Κατά τη γνώμη του γράφοντος, μετά την Αθήνα η Κρήτη έρχεται δεύτερη σε αγώνες και θυσίες, αλλά και όλα τα λοιπά διαμερίσματα της χώρας όμως δεν υστέρησαν στην προσφορά τους στον αντιστασιακό αγώνα. Δεν είναι δυνατόν βέβαια να έχουμε εδώ πλήρη εικόνα των γεγονότων. Απλώς θα σημειώσουμε μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία, ενδεικτικώς, όσα είδαμε με τα μάτια μας προ παντός κι όσα ακούσαμε τότε.

Από τους τελευταίους μήνες του 1942 τα βουνά, οι πόλεις και τα χωριά όλης της Ελλάδος είχανε τελείως ξεσηκωθεί σ’ έναν παλλαϊκό αντιστασιακό οργασμό που όσο πήγαινε δυνάμωνε διαρκώς. Οι πολλές ενέδρες πέτυχαν όχι μόνον να έχει μια σημαντική αιμορραγία απωλειών, αλλά και να αισθάνεται ότι δεν είναι ο κυρίαρχος στον τόπο που κατέκτησε. Όλα αυτά πολλαπλασίασαν το μίσος των κατακτητών κατά του λαού μας και για κάθε ζημιά που πάθαινε στις μάχες, ξεσπούσε σε αντίποινα. Και κατ’ αρχήν είχαν διακηρύξει πως για κάθε Γερμανό που θα σκοτωνότανε στην Ελλάδα, από Έλληνες της αντίστασης θα εκτελούσαν 10 Έλληνες. Αργότερα το ποσοστό τροποποιήθηκε. Για κάθε Γερμανό που θα σκοτωνόταν στην Ελλάδα, από Έλληνες της αντίστασης θα εκτελούσαν 50 ομήρους και για κάθε άνδρα των ταγμάτων ασφαλείας 10 ομήρους.

Έτσι για κάθε συφορά που πάθαιναν λυσσούσαν και τελικά ξέσπαζαν στα χωριά, στους ομήρους, στους διαβάτες των δρόμων και στα γυναικόπαιδα. Σκότωναν, εβίαζαν, λεηλατούσαν, γκρέμιζαν και έκαιγαν σπίτια, κατέστρεφαν ολόκληρα χωριά. Για πολλές ατομικές περιπτώσεις υπάρχουν κατατεθειμένα στο Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου κατηγορητήρια και βουλεύματα για πράξεις πρωτοφανούς κτηνωδίας.

Στις 26.11.43 υπό τας διαταγάς του στρατηγού Λε Σουίρ, του συνταγματάρχη Ντάουνερ, του λοχαγού Τάννερ και άλλων χιτλερικών αξιωματικών (αριθμός κατηγορητηρίου 5/1947) κρέμασαν στο Μονοδέντρι της Λακωνίας 110 ομήρους Σπαρτιάτες, σ’ αντίποινα για τις μεγάλες απώλειες που είχαν στη μάχη που έγινε εκεί με τους αντάρτες. Το Νοέμβριο του 1943 σκότωσαν 50 στο Άργος (αριθ. κατηγ. 253/1946). Στη Μεσσηνία εκτέλεσαν το 1943-1944 πάνω από 500 ομήρους για τρομοκράτηση του πληθυσμού (αριθ. κατηγ. 56/1947). Στις 13 Δεκέμβρη 1943 έκαψαν τα Καλάβρυτα και σκότωσαν σε 3 ώρες 689 άνδρες που δεν πρόλαβαν να φύγουν (αριθ. κατηγ. 35/1946) και συνέχισαν το όργιο αίματος στην Κερκίνη και στους Ρόγους που έβαλαν πολυβόλα και σκότωσαν τους εκκλησιαζόμενους όπως έβγαιναν απ’ το σκόλασμα της εκκλησίας του χωριού, και τερμάτισαν την επιδρομή μεταφέροντας τα λάφυρα, σε 80 κατάφορτα ζώα, τα πιο πολλά κειμήλια της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου.

Στις 5 Δεκέμβρη 1943 κρέμασαν στην Ανδρίτσα του Ναυπλίου 50 ομήρους και σκότωσαν άλλους τόσους διαβάτες που συναντούσαν στο δρόμο. Τον Ιανουάριο του 1944 μόνο, σκότωσαν 456 ομήρους από τις φυλακές της Τρίπολης, 15 στο Αίγιο, 60 στην Κόρινθο, 10 στο Ναύπλιο και ανάλογους σ’ όλες τις πόλεις της Πελοποννήσου. Στις 24.2.1944 σκότωσαν 200 ομήρους στο Παλαιοχώρι της Μεγαλούπολης και συνέχισαν το όργιό τους μέχρι τέλους της κατοχής σ’ όλο το Μωρηά, σκοτώνοντας, κρεμώντας, λεηλατώντας, καίγοντας σπίτια και χωριά.

Στη Στερεά Ελλάδα και στην Εύβοια τα ίδια. Στις 10.1.1944 (αριθ. κατηγ. 116 και 166γ/1945) οι Γερμανοί υπό τον ταγματάρχη Ρίκερτ και το λοχαγό Φαμπ, για να παγιδεύσουν τους αντάρτες έντυσαν σαν δραπέτες τάχα των φυλακών Λειβαδιάς 20 Γερμανούς φαντάρους. Πίσω ερχότανε γερμανικός στρατός. Οι αντάρτες σκότωσαν 18 απ’ τους μασκαρεμένους αυτούς και απομακρύνθηκαν. Σ’ αντίποινα οι Γερμανοί έκαψαν το Δίστομο και σκότωσαν 218 πολίτες, αφού διέπραξαν λεηλασίες και άλλες φοβερές ωμότητες. Στις 10-15 Νοέμβρη του 1942 ο Ιταλός συνταγματάρχης Κονσόλμι (αριθ. κατηγ. 252/1945) έκαμε φρικτά βασανιστήρια στη Βόνιτσα και πολλούς φόνους αργότερα στη Λευκάδα.

Τον Ιούλιο του 1943 οι Γερμανοί βομβάρδισαν το Γαλαξίδι με πολλές δεκάδες νεκρούς και τουφέκισαν στα χωριά Σούρτζα και Βραϊλα τουλάχιστον 50 κατοίκους. Στις 5 Μάη του 1943 ο Ιταλός συνταγματάρχης Ουγκολίνι κι ο στρατηγός Μπονέλε (κατηγορητήριον 228/1946) κατέστρεψαν το Δαδί και σκότωσαν πολλούς κατοίκους, τον Οκτώβρη του 1943 οι Γερμανοί κατέστρεψαν το Καρπενήσι και τα χωριά Κάψη, Φραγκίστα, Μικρό και Μεγάλο Χωριό, Μακρακώμη, Αγ. Βλάσση κλπ.

Στις 9 Σεπτέμβρη 1943 σε προσπάθεια των ανταρτών να αφοπλίσουν παραδοθέντα τμήματα των Ιταλών, ύστερα από μικρή μάχη, κατέφθασαν Γερμανικές δυνάμεις υπό τον Διευθυντή των Ες-Ες Ρούγκελ (αριθ. κατηγορητηρίου 18/1946) και λεηλάτησαν, γκρέμισαν και έκαψαν σπίτια και σκότωσαν πολλούς πολίτες στη Λειβαδιά. Στις 27.2.44 στο χωριό Στενή της Λειβαδιάς σκότωσαν πολλούς κατοίκους και στις 4 Απριλίου 1944 σε μια μάχη με τους αντάρτες πλησίον εκεί στη θέση “Καρακόλιθο”, που υπεχώρησαν οι αντάρτες με αρκετές απώλειες, ο συνταγματάρχης Χάιτελ και ο λοχαγός Βέρνερ, έφεραν επιτόπου και εξετέλεσαν 110 κρατουμένους απ’ τις φυλακές Λειβαδιάς (κατηγορητήριον 287 και 368/1945).

Βέβαια δεν είναι δυνατόν να περιγράψουμε εδώ όλες τις θυσίες και τους αγώνες του λαού μας στην κατοχή. Ενδεικτικώς αναφέρουμε ελάχιστα περιστατικά, από τα κυριότερα που διαλέξαμε.

Κατά τη διάρκεια που ιστορούμε στη Στερεά Ελλάδα έγιναν εκτελέσεις πολιτών, 250 στο Μεσολόγγι, 130 στο Αγρίνι, 180 στη Λειβαδιά και ανάλογες σ’ όλες τις πόλεις και στα χωριά της Στερεάς και της Ευβοίας.

Στη Θεσσαλία τα ίδια.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1943 μια Ιταλική μονάδα έπεσε σ’ ενέδρα των ανταρτών. Μετά τη μάχη ο στρατηγός Μπονέλλι και ο συνταγματάρχης Βάλι έκαψαν το χωριό και σκότωσαν επί τόπου πολλούς κατοίκους (κατηγορητήριον 8/1946). Στις 28 Φεβρουαρίου 1943 έκαψαν το χωριό Τσιότσι και σκότωσαν πολλούς κατοίκους γιατί έξω απ’ το χωριό είχαν υποστεί επίθεση ανταρτών. Στις 7 Μαρτίου 1943 επειδή σε μάχη με τους αντάρτες είχαν 70 Ιταλούς νεκρούς και 100 αιχμαλώτους ξέσπασαν στο κοντινό χωριό Οξυνιά Καλαμπάκας που το κατέστρεψαν με 9 κοντινά χωριά. Στην Τσαρίτσανη κάνοντας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις οι Ιταλοί στις 12 Μαρτίου 1943 έκαψαν το χωριό και σκότωσαν 40 κατοίκους (κατηγορητήριον 79 και 198/1946).

Στα Φάρσαλα όπου σε μάχη οι αντάρτες εξόντωσαν τη φρουρά στις 29 Μαρτίου 1943, μια ισχυρή μηχανοκίνητη ιταλική φάλαγγα κατέστρεψε την πόλη και σκότωσε 50 πολίτες. Στο Δομοκό 12-28 Απρίλη 1943 σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατέστρεψαν 27 χωριά. Στις 8 Απριλίου 1943 μετά από μάχη με αντάρτες οι Ιταλοί κατέστρεψαν τα χωριά Βουνοχώρα και Αγία Ευφημία, στο τέλος Μαϊου 1943 για το σαμποτάζ στη γαλαρία του Κούρνοβου, σκότωσαν 50 ομήρους.

Στις 17 Αυγούστου 1943 ο στρατηγός Ινφάντε (αριθ. κατηγ. 184/1946) χρησιμοποίησε στρατήγημα κατά των ανταρτών. Μια μονάδα κάλεσε τον ΕΛΑΣ για να του παραδοθεί και ενώ ένα τμήμα ανταρτών πήγαινε με προφύλαξη να τους παραλάβει, έπεσε σε ιταλική ενέδρα. Έγινε τότε εκεί γερή μάχη και σκοτώθηκαν πολλοί κι απ’ τα δυο μέρη. Μετά τη μάχη ο Ινφάντε διέταξε να καταστραφεί η πόλη του Αλμυρού και σκότωσαν 33 ομήρους.

Στις 31 Μαρτίου 1944 οι Γερμανοί σκότωσαν στην Κρανώνα για σαμποτάζ 65 ομήρους. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1943 οι συνταγματάρχες Σιούμερς και ο υποστράτηγος Μπέκερτ, σε αντίποινα εναντίον των ανταρτών σκότωσε και τους 44 άρρενες κατοίκους του χωριού Ελευθέριον. Στις αρχές Οκτωβρίου 1943 έγιναν πολλές συλλήψεις στο Βόλο και στις 24 Φεβρουαρίου 1944 σκότωσαν 100 σ’ αντίποινα για πολύνεκρο σαμποτάζ. Έξω από τ’ άλλα στη Θεσσαλία κατεστράφησαν τα χωριά Χαλίκι, Μαλακάσι, Δολιανά, Κρανιά, Περλιάγκο, Άνω και Κάτω Μουτσιάρα, Γαρδίκι, Βετερνίκο, Βιτζίστα, Τουρνά, Δραμίζι, Πύρα, Ξηροχώρι, Τυφλοσέλι, Τζούρτζια, Μισδάνι, Καλιφωνι κλπ.

Η Ήπειρος πότισε κι αυτή με πολύ αίμα, το δέντρο της Ελευθερίας.

Τον Ιούλιο του 1943 γερμανικά τμήματα με το πρόσχημα εκκαθαριστικών επιχειρήσεων των στρατηγών Λαντς και Φον Στέντερ (αριθ. κατηγορητηρίου 61/1946) κατέστρεψαν τη Μπισοτίτσα και εκτέλεσαν 165 κατοίκους. Οι ίδιοι, κι ο ταγματάρχης Φούλνερ, μπήκαν στις 5 το πρωί της 16 Αυγούστου του 1943 στο χωριό Κομένο, που ήταν γεμάτο κόσμο από το πανηγύρι της Παναγίας, χύθηκαν στο χωριό σκότωσαν 318 άτομα, λεηλάτησαν, έβαλαν φωτιά κι έφυγαν, στις 4 Σεπτέμβρη 1943 πολιόρκησαν το χωριό Λιγγάδες, έβαλαν φωτιά και έκαψαν ζωντανούς 84 κατοίκους απ’ τους οποίους οι 40 ήσαν παιδιά κάτω των 10 ετών. Στις 5.7.44 ο συνταγματάρχης Ντιόνερ (αριθ. κατηγ. 200/1945), λεηλάτησε κι έκαψε τα Γρεβενά και σκότωσε πολλούς κατοίκους. Σ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής ο στρατηγός Λαντς, ο Ιταλός αντιβασιλεύς της Αλβανίας Φραντζέσκο Ζακομπίνι και οι αδελφοί Ντίνο, Τσάμηδες αρχηγοί της φασιστικής “Μιλίτσια” των Αλβανών, μόνο στην Περιφέρεια Παραμυθιάς διέταξαν και εκτελέστηκαν 201 Έλληνες, στο Μαργαρίτι 114 και στην Περιφέρεια Πάργας 600 (αριθ. κατηγ. 2/1948).

Στη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία έδρασαν ο στρατηγός Κρένσκυ και ο συνταγματάρχης Ρίττερ φον Έμπερλαϊν (αριθ. κατηγορητηρίων 486/1945). Κατά διαταγή τους, στις 17 Οκτωβρίου 1941 σκότωσαν 212 κατοίκους των Άνω και Κάτω Κορδιλίων, στις 20 Οκτωβρίου 1941, 135 κατοίκους στο Μεσόβανο, στις 25 Οκτωβρίου 1941 όλους όσους κατοίκους βρήκαν στο χωριό Αμπελόφυτο και αργότερα εκατοντάδες ομήρους στα στρατόπεδα της Θεσσαλονίκης. Οι ίδιοι αξιωματικοί ευθύνονται για τις καταστροφές και το λουτρό αίματος που εξαπελύετο περιοδικώς στις Περιφέρειες Καστοριάς, Άργους Ορεστικού και Εδέσσης, όπου στα έτη 1942 και 1943 οργίασαν και οι Ιταλοί συνταγματάρχες Ντελ Ζούντιτσε και Βενιέρι (αριθ. κατηγορητηρίου 206/1944 και 206/1946) με εκατοντάδες εκτελεσθέντες εκεί.

Αλλά και οι Βούλγαροι κατακτητές, σύμμαχοι των Γερμανών οι άνθρωποι του φασιστικού καθεστώτος του Βασιλέα Βόρι δεν πήγαν πίσω. Οι Βούλγαροι φασίστες νόμισαν πως ήρθε η ευκαιρία να εκβουλγαρίσουν δια της βίας τον ελληνικό πληθυσμό. Στην προσπάθειά τους αυτή έκαναν εγκλήματα που ξεπέρασαν τη θηριωδία των χιτλερικών. Μέσα σε δύο ημέρες, από 28-30 Σεπτέμβρη του 1941 έκαναν μια εξωφρενικά εγκληματική εξόρμηση. Μέσα σε συνθήκες φρίκης βασάνισαν και σκότωσαν χιλιάδες Έλληνες που δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι είναι Βούλγαροι.

Ο συνταγματάρχης Μιχαήλωφ εκτέλεσε τις 2 ημέρες αυτές πολλές εκατοντάδες Ελλήνων στη Δράμα, ο αντισυνταγματάρχης Μπεκιόρωφ έκαψε το Δοξάτο και σκότωσε 400, ο αντισυνταγματάρχης Χρίστεφ, με τον ταγματάρχη Κεραμιχαήλωφ κλπ. έκαψαν τα Κουδούνια και το Νικηφόρο όπου σκότωσαν 77 Έλληνες και κατερήμαξαν τα χωριά Κοργών, Αδριανης, Χωριστής, Προσωτσάνης, Μικρόπολι, Τουρβοβο, Αγιοχώρι, Καληβρύση, Κάτω Νευροκόπι, Κοκινόγεια, Χρυσοκέφαλο, Φιλίππων, Αλιστράτη, Μεγαλόκαμπο και στην Καβάλα Πλατάνια, Τρινόλοφο, Πλατανόβρυση, Τερψιθέα, Λικνίσκη, Χαμοκερασιά, Σαχίνη, Δρυόμοτπο, Παληάμπελα κλπ. όπου έσφαξαν, τουφέκισαν και κρέμασαν συνολικά πολλές εκατοντάδες Έλληνες που αρνήθηκαν να εκβουλγαριστούν.

Οι βασανισμοί, οι λεηλασίες, οι βιασμοί, οι εκτοπίσεις στη Βουλγαρία και η τρομοκρατία κατά του πληθυσμού στη Μακεδονία και Θράκη κατά το δεκαήμερο αυτό, αλλά και σε όλη την κατοχή, δεν περιγράφονται. Στις αρχές του Απρίλη 1944 σημειώθηκε μια νέα εξόρμηση στα μέρη αυτά, από μικτές γερμανοβουλγαροϊταλικές μονάδες στρατού. Νέες λεηλασίες, νέα απάνθρωπα τρομοκρατικά μέτρα και σκοτωμοί. Μόνο στην Κλεισούρα εκτελέστηκαν στις 5 Απρίλη 233 γυναικόπαιδα, και έδρασαν τότε ο στρατηγός Μαρίνωφ (αριθ. κατηγορητηρίου 25/1946), ο συνταγματάρχης Κάλτσεφ, ο στρατηγός Ζούντιτσε και ο συνταγματάρχης Βενιέρι (αριθμός κατηγορητηρίου 206/1946). Τα ίδια βάσανα και θυσίες υπέστη ο λαός μας τότε και στα Νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου, αλλά και παντού έδειξαν οι Έλληνες την ίδια αντιστασιακή επιμονή και δεν έπαυσαν να σκοτώνουν κατακτητές.

Αυτά που αναφέραμε είναι πάρα πολύ λίγα και σε χονδρές γραμμές από το απερίγραπτο μαρτύριο του λαού μας, που υπέστη, τάχα σε αντίποινα για την αντιστασιακή του δράση στις πόλεις και τα χωριά.

Αντίποινα και οι Τούρκοι στα 1821 έκαναν ίσως μόνο τις σφαγές της Χίου και εφρικίασε και εξανέστη τότε όλη η Ευρώπη. Οι κατακτητές μας στην εποχή που ιστορούμε, άλλα ήλπιζαν να επιτύχουν στη χώρα μας και άλλα βρήκαν. Οι Γερμανοί ήθελαν προπαντός να στείλουν Έλληνες στρατιώτες, να πολεμήσουν στο Ρωσικό μέτωπο, πράγμα που το κατόρθωσαν σε όλες σχεδόν τις κατεχόμενες χώρες, ενώ από την Ελλάδα όχι μόνο δεν πήγε, ούτε ένας φαντάρος αλλά τους απασχολήσαμε και 300.000 στρατό. Οι Ιταλοί αφετέρου ήθελαν να κάνουν αποικία τους, τους “λαούς της Ελλάδος”, όπως έλεγαν, και οι Βούλγαροι να εκβουλγαρίσουν τη Μακεδονία και Θράκη και να τις ενσωματώσουν στο κράτος του Βόρι. Όχι μόνο δεν πέτυχαν τους σκοπούς τους αλλά και 50.000 τουλάχιστον απ’ αυτούς την περίοδο αυτή έφαγε το σκοτάδι.

Απ’ όλες αυτές τις χιλιάδες εγκλημάτων πολέμου που αναφέρονται στα κατηγορητήρια του Ελληνικού Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου (πολλαστημόριο της πραγματικότητος), μόλις 11 Γερμανοί, ένας Βούλγαρος κι ένας Ιταλός βρέθηκαν και δικάστηκαν, και στο κατηγορητήριο των στρατηγών Λιστ, Κούντζε, Φέλμυ, Λαντς, Σπάϋντελ, Ντένερ, Φον Λάιζερ και Ρεμπλιτς στη δίκη της Νυρεμβέργης, προσετέθησαν στα εγκλήματα που είχαν κάνει και σε άλλες χώρες και οι ελληνικές κατηγορίες, και τιμωρήθηκαν οι δύο πρώτοι σε ισόβια και οι υπόλοιποι σε φυλάκιση από 20-7 ετών. Ο Φέρτς και ο Γκέτνερ μάλιστα αθωώθηκαν! Αν τους ζητήθηκε και συγνώμη για την ταλαιπωρία δεν έγινε γνωστό. Στο ελληνικό κατηγορητήριο τότε αναφέρεται πολύ σωστά επί λέξει “ότι τα θύματά των, εξετελούντο εις αντίποινα, δια πολεμικάς ενεργείας νομίμως συγκροτημένων στρατιωτικών σωμάτων εις τας κατεχομένας χώρας”.

Αγαπητέ αναγνώστη. Υπάρχουν αρκετοί ίσως που εκφράζουν τη γνώμη ότι σκαλίζοντας τις φρικτές συνθήκες των αντιθέσεων του παρελθόντος, κάνουμε κακό, διότι δηλητηριάζουμε τις καλές σχέσεις που έχουν ήδη αποκατασταθεί μεταξύ των εθνών. Την θεωρία αυτή πρόβαλλαν προ ολίγων ετών και οι Τούρκοι, όταν μας παρεκάλεσαν να ξεκρεμάσουμε από το Εθνικό Περίπτερο της Έκθεσης Θεσσαλονίκης, τις προσωπογραφίες του Κολοκοτρώνη, του Μπότσαρη, του Καραϊσκάκη και του Μιαούλη, ώστε να ξεχαστεί κάθε σκιά που θίγει τάχα τη “φιλία” των 2 εθνών μας, διότι αλλιώς δε θα μπορέσουν να συμμετάσχουν στην Έκθεση. Αλίμονο όμως στο έθνος που δεν προβάλλει με υπερηφάνεια τις τιμητικότερες εθνικές περγαμηνές του, τις θυσίες του δηλαδή και τους ιερούς νεκρούς που πρόσφερε στους αγώνες για την Ελευθερία του. Άσχετο μ’ αυτό το χρέος, είναι η διατήρηση της φιλίας ανάμεσα στους λαούς. Οι λαοί δεν τρέφουν έχθρα ένας για τον άλλο, ούτε μίσος. Οι εγκληματικές ηγεσίες των λαών, όταν παίρνουν την εξουσία, δημιουργούν τους πολέμους για ατομικό τους όφελος και εκεί ο άνθρωπος αποθηριώνεται.

Οι λαοί φταίνε μόνο όταν με την αδιαφορία τους αφήνουν ν’αναρριχώνται στην εξουσία εγκληματικοί χαρακτήρες και αντιλαϊκά καθεστώτα. Εξαπολύονται τότε οι πόλεμοι και οι καταστροφές απλώνονται και στα δύο μέρη. Ας πάρουμε παράδειγμα τους αγώνες του λαού μας κατά τον αντιστασιακό αγώνα που ιστορούμε. Θυσίασε ο λαός μας 70.000 περίπου ήρωες και θύματα που εκτέλεσαν οι επιδρομείς, και ακόμα 30.000 νεκρούς ήρωες στρατιώτες στην Αλβανία, στο αντάρτικο και στις μαχητικές μονάδες στις πόλεις. Αλλά μήπως τουλάχιστον 50.000 νεκρούς δεν άφησαν στη χώρα μας οι κατακτητές, στα αλβανικά βουνά, στην αντίσταση της Κρήτης, στις μάχες με τους αντάρτες στα βουνά και στις πόλεις;

( Από το τελευταίο βιβλίο του Θόδωρου Τσερπέ, επιμέλεια Στέφανου Ληναίου, «ΤΟ ΑΓΙΟ ΧΑΙΔΑΡΙ,» εκδόσεις ΔΙΟΓΕΝΗΣ, Νοέμβρης 2007 )

Στης ιστορίας το διάσελο

Posted: 23 Oct 2010 10:52 AM PDT

Tου Δημήτρη Νατσιού

«στης ιστορίας το διάσελο

όρθιος ο γιος πολέμαγε

κι η μάνα κράταε τα βουνά

όρθιος να στέκει ο γιος της»

Νικ. Βρεττάκος

Το 1999 από τις εξαίρετες εκδόσεις «Γκοβόστης» μεταφράστηκε και κυκλοφορήθηκε το βιβλίο του Ιταλού στρατηγού Βισκόντι Πράσκα με τίτλο: «Εγώ εισέβαλα στην Ελλάδα» (Το βιβλίο γράφτηκε το 1946). Ο συγγραφέας του ήταν Ανώτερος Διοικητής των Ιταλικών Δυνάμεων Αλβανίας από τις 5 Ιουνίου έως τις 8 Νοεμβρίου του 1940, όταν λόγω αποτυχίας των σχεδίων του, αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Σοντού, μέχρι τότε υφυπουργό Στρατιωτικών. Το βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, επέχει θέση ντοκουμέντου, όχι μόνο για τους απλούς φιλίστορες αναγνώστες, αλλά και για τους επίμονους ιστορικούς ερευνητές.

Ως είθισται, στα αυτοβιογραφικά κείμενα ηττημένων σε πολέμους πρωταγωνιστών, ο Πράσκα προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες του και αποδίδει την μη ευνοϊκή εξέλιξη των επιχειρήσεων στις πρώτες κρίσιμες ημέρες στου πολέμου, πέρα από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες στην Ανώτατη Στρατιωτική Ηγεσία, καταλογίζοντας της ευθύνες για:

Α) Ανεπαρκή αεροπορική υποστήριξη.

Β) Καθυστέρηση της αφίξεως των προβλεπόμενων από την Ιταλία ενισχύσεων.

Γ) Ματαίωση της προκαθορισμένης καταλήψεως της Κέρκυρας ταυτόχρονα με την έναρξη των εχθροπραξιών.

Καταλήγει ότι κανείς δεν ήθελε τον πόλεμο, εκτός από τον Μουσολίνι, αποκαλύπτοντας την σαθρότητα και την δουλοπρέπεια που διέτρεχε το φασιστικό καθεστώς, αποκρύπτοντας και τις ευθύνες του, αλλά και την έπαρση της τότε ιταλικής ηγεσίας. Μέχρι την έναρξη του πολέμου οι ποταποί υμνωδοί του Μουσολίνι, περιφρονούσαν τους Έλληνες, βαυκαλίζονταν με στρατιωτικούς περιπάτους των οκτώ εκατομμυρίων λογχών, φούσκωναν τον λαό τους με ρωμαϊκές αυτοκρατορίες. Οι σημαντικότερες, όμως, σελίδες του βιβλίου δεν είναι οι ενδιαφέρουσες εκμυστηρεύσεις του Πράσκα, αλλά τα «Παραρτήματα» και δη το 7ο.

Η ιταλική εφημερίδα « Il Tempo» στις 13 Ιουλίου 1944, δημοσίευσε τα πρακτικά της περίφημης σύσκεψης του Ανωτάτου Φασιστικού Συμβουλίου που έγινε στις 15 Οκτωβρίου 1940, στο Παλάτσο Βενέτσια και στο οποίο καθορίστηκαν οι γενικές γραμμές της εισβολής στην Ελλάδα. Μετέχουν: ο Μουσολίνι, ο Τσιάνο, γαμπρός του και ΥΠΕΞ, ο Πράσκα, ο Σοντού, ο Μπαντόλιο, τοποτηρητής του καθεστώτος στην Αλβανία. Από τις συζητήσεις διαφαίνεται η κουφότητα, η αθλιότητα, η αλαζονεία, η ασυνειδησία αυτών των ανθρώπων. Μεταφέρω κάποιους διαλόγους:

«Μουσολίνι: Ποια είναι η κατάσταση του ηθικού του ελληνικού πληθυσμού;

Τζακομόνι: Φαίνεται ότι είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Τσιάνο: Παρουσιάζεται μια σαφής, διαίρεση μεταξύ του πληθυσμού και μιας ηγετικής τάξεως πολιτικών και πλουτοκρατών. Η τελευταία διατηρεί ζωντανό το πνεύμα της αντιστάσεως και την αγγλοφιλία στη χώρα. Αυτή είναι μια ελάχιστη τάξη ανθρώπων πολύ πλουσίων, ενώ η άλλη (ο λαός) είναι αδιάφορη για όλα τα συμβαίνοντα, συμπεριλαμβανομένης και της εισβολής μας….

Μουσολίνι: Ποιο είναι το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών;

Πράσκα: Δεν είναι άνθρωποι που θα τους άρεσε να πολεμήσουν.

Μουσολίνι: Θα πρέπει να δούμε πως θα παρουσιάσουμε τα προσχήματα γι’ αυτήν την επιχείρηση… να σκηνοθετήσουμε ένα επεισόδιο.

Τζακομόνι: Εγώ μπορώ να κάνω κάτι στα σύνορα, όπως επεισόδια μεταξύ κατοίκων της Τσαμουριάς και των Ελληνικών αρχών. (Εμφανέστατος ο αείδουλος και προδοτικός ρόλων των Τσάμηδων)

Μουσολίνι: Όλα αυτά έχουν μια αμελητέα αξία για μένα και συνιστούν μια κάποια συγκάλυψη. Μολαταύτα είναι καλό να μπορέσετε να τα δημιουργήσετε σε τρόπο ώστε να δοθεί αφορμή για το άναμμα του φιτιλιού…

Τσιάνο: Πότε επιθυμείτε να λάβει χώρα το επεισόδιο;

Μουσολίνι: Στις 24 Οκτωβρίου.

Τσιάνο: Στις 24 να είστε βέβαιος ότι θα συμβεί.

Μουσολίνι: Πώς βλέπετε την πορεία προς την Αθήνα, αφού θα έχει καταληφθεί η Ήπειρος;

Πράσκα: Δεν βλέπω πολλές δυσκολίες. Αρκεί μια δύναμη 5 ή 6 Μεραρχιών επιπλέον των υπαρχόντων. (Σύμφωνα με τον Ιταλό κριτικό Α. Τόστι και στο σύγγραμά του «ο πόλεμος που δεν έπρεπε να γίνει», η εκστρατεία κατά της Ελλάδας: «Απορρόφησε και καταπόνησε 30 Μεραρχίες με 700.000 άνδρες, 90.000 κτήνη και 17.000 αυτοκίνητα και στοίχισε 14.000 νεκρούς, 51.000 τραυματίες και 25.000 αιχμαλώτους και αγνοουμένους και υπέρ τους 12.000 αχρηστευθέντες από κρυοπαγήματα»).

Από τα πρακτικά της ιστορικής εκείνης συσκέψεως εξάγονται κάποια συμπεράσματα:

Πρώτον: Οι υπερφίαλοι Ιταλοί υποτιμούν και περιφρονούν την αξία (το αξιόμαχο) και την φιλοπατρία του λαού μας. Όπως και οι τωρινοί οχτροί.

Δεύτερον: Διακρίνουν «μια διαίρεση» του απλού λαού και της ηγετικής τάξης (πολιτικοί – πλουτοκράτες). Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Μόνο που ο αδιάφορος για τους Ιταλούς αυτός λαός, κατασκοτώθηκε στην Β. Ήπειρο, δείχνοντας στην γονατισμένη Ευρώπη ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. (Οι απώλειες του Ελληνικού Στρατού σύμφωνα με το Γ.Ε.Σ. ήταν: 13.752 νεκροί, 62.663 τραυματίες – από τους οποίους περίπου 25.000 παγόπληκτοι – 3.955 αγνοούμενοι και αιχμάλωτοι).

Τρίτον: Φασιστικά (ή κεμαλοφασιστικά) καθεστώτα θεωρούν τους λαούς «κρέας για μακέλλεμα». Και σήμερα που γειτνιάζουμε με τέτοια τυχοδιωκτικά κράτη, οφείλουμε να καλλιεργήσουμε το πνεύμα αυτοθυσίας και αντίστασης του λαού μας. Όλοι μαζί οι Έλληνες, πλην της ηγετικής τάξης των κηφήνων και των συμμοριών που τους διαφεντεύουν.

Κλείνω μ’ ένα ηρωικό γεγονός που διασώζει ο Σ. Μυριβήλης και το ανέφερε κατά την πανηγυρική ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών, το 1960: «Πολύς κόσμος έτρεχε να δώσει αίμα τις ημέρες του πολέμου. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε στη σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.

Εσύ παππούλη τι θέλεις εδώ; Ήρθα, κι εγώ, γιατρέ, να δώσω αίμα. Ο γιατρός τον κοίταξε με απορία και συγκίνηση. Ο γέρος παρεξήγησε το δισταγμό του. Η φωνή του έγινε πιο ζωηρή. Μη με βλέπεις έτσι, γιατρέ μου. Είμαι γέρος, το αίμα είναι καθαρό, και ποτές μου δεν αρρώστησα. Είχα τρεις γιους. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας. Μου είπαν πως οι δύο πήγαν από αιμορραγία. Λοιπόν, είπα στη γυναίκα μου, θα ‘ναι κι άλλοι πατεράδες, που μπορεί να χάσουν τα παλληκάρια τους, γιατί δεν θα ‘χουν οι γιατροί μας αίμα να τους δώσουν. Να πάω να δώσω κι εγώ το δικό μου. Άιντε, πήγαινε γέρο, μου είπε κι ας είναι για την ψυχή των παιδιών μας. Κι εγώ σηκώθηκα και ήρθα».

Τι προσθέτει τούτη η διήγηση σ’ εκείνον τον ηρωικό αγώνα; Ότι ανδρείους μπορεί να βγάλει κάθε πατρίδα. Αγίους όμως μόνον η Ελλάδα.

Αναδημοσίευση από τη Γνώμη 22-10-10- μέσω Lomak

«Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί…»

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.

»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν’ ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.

«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να ‘ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»…

Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπορημένη και απ’ όλους αδικημένη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Σωτήρα Αμμοχώστου)

Αρχική » Αρθρογραφία » Ιστορία » Ιστορία: 1940-ΟΧΙ-Εμφύλιος

Μάχη στο Οχυρό Εχίνος. Απρίλιος του 1941. Με ευκαιρία την επέτειο των 70 χρόνων από την Μάχη των Οχυρών.

Submitted by mauridhs on Wed, 06/04/2011 – 14:39

Ιστορία: 1940-ΟΧΙ-ΕμφύλιοςΔημήτρης Μαυρίδης

Το Οχυρό Εχίνος βρίσκεται βόρεια της πόλης της Ξάνθης, 30 χιλιόμετρα από αυτήν και μέσα στη δασώδη ορεινή περιοχή της νότιας Ροδόπης, κοντά στα σύνορα της χώρας μας με τη γειτονική Βουλγαρία.

Τα εκτεταμένα χερσαία σύνορα της χώρας μας με την Βουλγαρία είχαν οχυρωθεί κατά τη δεκαετία του 1930, ενέργεια που θεωρήθηκε απαραίτητη, δεδομένης της αδιάλλακτης αναθεωρητικής στάσης της Βουλγαρίας κατά τον Μεσοπόλεμο. Από το υστέρημα και τον μόχθο του ελληνικού λαού είχε κατασκευασθεί μία επιβλητική γραμμή 19 οχυρών από την κοιλάδα του Αξιού μέχρι τον Νέστο. Επρόκειτο για τεράστια συγκροτήματα από σκυρόδεμα και χάλυβα που διέθεταν βοηθητικά αμυντικά συστήματα, ώστε κάθε οχυρό να υποστηρίζει το επόμενο σε συνεχές μέτωπο. Η γραμμή των οχυρών αποτελούσε ένα πάνοπλο φράγμα όλων των προσβάσεων και δρόμων προς Νότο και κάλυπτε συνεχώς την Ανατολική Μακεδονία σε μήκος 155 χιλιομέτρων. Ολόκληρη η αμυντική αυτή γραμμή, που ονομάσθηκε «Γραμμή Μεταξά», περιελάμβανε υπόγειες στοές που κατέληγαν σε παρατηρητήρια και θέσεις άμυνας. Ποικίλα αμυντικά έργα καθιστούσαν την προσέγγιση των εχθρών δυσχερή. Στην Ελληνική Θράκη, το τεράστιο αυτό αμυντικό έργο δεν είχε ολοκληρωθεί. Υπήρχαν μόνο δύο μεμονωμένα ισχυρά οχυρά, αυτό του Εχίνου, που υπεράσπιζε την διάβαση προς την Ξάνθη και αυτό της Νυμφαίας, που κάλυπτε την Κομοτηνή.

Κατά τον σύντομο Ελληνογερμανικό Πόλεμο, τον Απρίλιο του 1941, τμήμα της λεγόμενης μάχης των Οχυρών αποτελεί η μάχη του Οχυρού Εχίνος, την οποία διεξήγαγε από ελληνικής πλευράς η Ταξιαρχία Νέστου. Η στρατιωτική αυτή μονάδα συγκροτήθηκε από επίστρατους Θράκες πολίτες, οι οποίοι κυριολεκτικά υπεράσπισαν τις εστίες τους. Για πρώτη φορά κατά τη σύγχρονη ιστορία οι Θράκες πολέμησαν για τον τόπο τους. Στις τάξεις των πολεμιστών, μάλιστα, συντάχθηκαν και οι πρόσφυγες του 1922, οι προερχόμενοι από τις πάλαι ποτέ ελληνικές εστίες της Ανατολικής Θράκης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου, οι οποίοι αποτελούν σημαντικό τμήμα του συνολικού πληθυσμού του νομού της Ξάνθης. Οι πρόσφυγες πολέμησαν έτσι για τη νέα πατρίδα τους. Αλλά και οι Έλληνες Πομάκοι, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, που κατοικούν στον ορεινό όγκο της νότιας Ροδόπης, συντάχθηκαν και αυτοί στις γραμμές της Ταξιαρχίας Νέστου και υπεράσπισαν τα πάτρια εδάφη.

Η Ελλάδα στη δίνη του Παγκόσμιου Πολέμου.

Υποχρεωμένος να αμύνεται και να αντιστέκεται βρίσκεται κατά κανόνα ο ελληνικός λαός. Σε κατάσταση άμυνας και αντίστασης είμαστε αναγκασμένοι να βρισκόμαστε μόνιμα και σταθερά.

Κατά τον τρομερό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον καταστρεπτικότερο της παγκόσμιας ιστορίας, η Ελλάδα έγινε στόχος της κατακτητικής δαιμονικής ορμής δύο ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών. Η υπερφίαλη, επιθετική και επεκτατική Ιταλία της εποχής εκείνης επιχείρησε να κατακτήσει τη χώρα μας. Η αποτυχία της, αποτέλεσμα της ηρωικής άμυνας και αντίστασης του ελληνικού λαού, υποχρέωσε τη σύμμαχό της αδίστακτη, αλαζονική και στυγνή Γερμανία του 1941 να σπεύσει να διασώσει τη σύμμαχό της Ιταλία, αλλά και να εξασφαλίσει τα Βαλκάνια με προοπτική την επέκταση του πολέμου ανατολικά. Ο γερμανικός στρατός, ο ισχυρότερος του κόσμου κατά την εποχή εκείνη, έλαβε θέσεις κατά μήκος των εκτεταμένων συνόρων Βουλγαρίας-Ελλάδας σχεδιάζοντας να καταλάβει ολόκληρη τη Βαλκανική και να δώσει τέλος στην κατάσταση που η ελληνική αντίσταση είχε δημιουργήσει. Παράλληλα, η σύμμαχος των Γερμανών Βουλγαρία ήταν έτοιμη να επωφεληθεί από ενδεχόμενη νίκη της γερμανικής στρατιάς.

Την Άνοιξη του 1941 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν στην Βόρειο Ήπειρο, τμήμα της οποίας είχε απελευθερώσει, και είχε αποκρούσει τη μεγάλη εαρινή επίθεση των Ιταλών.

Ωστόσο, οι ανάγκες του αλβανικού μετώπου και η στενότητα των μέσων που διέθετε η χώρα μας, είχαν υποχρεώσει το ελληνικό στρατηγείο να αποδυναμώσει την γραμμή των οχυρών από αριθμό υπερασπιστών και αριθμό πυροβόλων όπλων, που είχαν μεταφερθεί στις αρχές του 1941 στο μέτωπο της Αλβανίας. Τα οχυρά διέθεταν έτσι μειωμένη ικανότητα αντίστασης, ενώ απέναντί τους είχε παραταχθεί ο ισχυρότερος και πλέον εμπειροπόλεμος στρατός του κόσμου.

Το αγγλικό στρατηγείο, που με μεγάλη καθυστέρηση είχε αρχίσει να αποβιβάζει ένα εκστρατευτικό σώμα στην Ελλάδα, θεώρησε ότι, δεδομένης της συντριπτικής υπεροχής της γερμανικής στρατιάς, η υπεράσπιση της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης ήταν μάταιες. Ζητήθηκε τότε η εγκατάλειψη της Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης και ο περιορισμός της άμυνας στον Αλιάκμονα. Η απαίτηση αυτή των Άγγλων απορρίφθηκε από το ελληνικό στρατηγείο, το οποίο αποφάσισε να δώσει μια απέλπιδα μάχη σύμφωνα με τις καλύτερες ελληνικές παραδόσεις.

Η Μάχη των Οχυρών

Η Μάχη του Οχυρού Εχίνος εντάσσεται στη γενικότερη μάχη των οχυρών που δόθηκε από τις 6.4.1941 έως τις 10.4.1941.

Για την προσβολή και κατάληψη της Ελλάδας το γερμανικό στρατηγείο συγκρότησε μία επιβλητική στρατιά από τέσσερα σώματα στρατού με 18 μεραρχίες, εκ των οποίων οι τέσσερις τεθωρακισμένες, που πλαισίωναν χιλιάδες αυτοκίνητα, πυροβόλα και μηχανικά πολεμικά μέσα και συμπλήρωνε μία σύγχρονη αεροπορική δύναμη από 1200 αεροσκάφη.

Στις 6 Απριλίου 1941 η γερμανική στρατιά προσέβαλε την συμπαγή γραμμή των οχυρών και η Ελλάδα βρέθηκε να πολεμά και με την Γερμανία. Σε μερικές ώρες τα εμπειροπόλεμα πληρώματα των γερμανικών τεθωρακισμένων και οι γερμανοί πιλότοι των αεροπλάνων διεπίστωσαν ότι τα κτυπήματά τους ανταποδίδονταν στα ίσα και ότι οι δρόμοι προς το Αιγαίο ήταν κλειστοί. Η χρήση μοντέρνων όπλων και ισχυρών αεροπορικών μέσων απεδείχθη ατελέσφορη, τόσο ώστε το βράδυ της πρώτης μέρας του πολέμου επεκράτησε αμηχανία στο γερμανικό στρατηγείο και το γερμανικό πολεμικό ανακοινωθέν για πρώτη φορά, μετά από πολλούς μήνες δεν αναφέρθηκε σε σαρωτική νίκη των Γερμανών, αλλά στην «πείσμονα αντίσταση των Ελλήνων». Φαινόταν τότε ότι η τακτική του κεραυνοβόλου πολέμου είχε αποτύχει.

Παρά την κινητοποίηση μεγάλων μέσων από την πλευρά των Γερμανών και τον σκληρό αγώνα των υπερασπιστών τους η Μάχη των Οχυρών συνεχίστηκε για δύο ακόμη ημέρες με την γραμμή των οχυρών αραγή και ακλόνητη. Ωστόσο, στις 8.4.1941 η ελληνική στρατιά της Ανατολικής Μακεδονίας βρισκόταν σε θανάσιμο κίνδυνο: τεθωρακισμένες γερμανικές μονάδες είχαν ήδη πλαγιοκοπήσει την γραμμή των Οχυρών εισβάλλοντας στην Ελλάδα από την κοιλάδα του Αξιού, αφού η Γιουγκοσλαβία είχε καταρρεύσει. Τα ελληνικά οχυρά είχαν περικυκλωθεί. Το απόγευμα της 10.4.1941 η ελληνική στρατιωτική διοίκηση της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης συνθηκολόγησε με τους Γερμανούς και παρέδωσε τα οχυρά.

Το Οχυρό Εχίνος

Το Οχυρό Εχίνος βρίσκεται σε λόφο νότια της κωμόπολης Εχίνος, που είναι και το κέντρο των μουσουλμάνων Πομάκων της Ροδόπης. Το οχυρό φρουρεί τον δρόμο που από την μεγάλη πεδιάδα της Βουλγαρίας καταλήγει στο Θρακικό Πέλαγος, αλλά και ελέγχει τη συνάντηση τριών βασικών δρόμων από τους λίγους που διαθέτει η ορεινή Ροδόπη.

Το Οχυρό Εχίνος αποτελείται από τέσσερα αμυντικά συγκροτήματα που στο μεγαλύτερο τμήμα τους είναι υπόγεια σε βάθος τριών ορόφων. Το κεντρικό οχυρό «Ίσαυρος» πλαισίωναν τα μικρότερα οχυρά «Αναρρωτήριο», «Αντλιοστάσιο», «Σ» και «Μ». Συνολικά το οχυρό διέθετε σε ανάπτυγμα καταφύγεια 765 μέτρων και υπόγειες στοές συνολικού μήκους 1229 μέτρων. Τα αμυντικά συγκροτήματα όμως, δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους με υπόγειες σήραγγες, όπως συμβαίνει στα άλλα οχυρά της γραμμής. Πυροβολεία, πολυβολεία και παρατηρητήρια πλαισιώνουν τα αμυντικά συγκροτήματα. Διοικητής του οχυρού ήταν ο Ταγματάρχης Χρήστος Δρακούσης. Το σύνολο της στρατιωτικής δύναμης του οχυρού ανερχόταν σε 20 αξιωματικούς και 645 στρατιώτες.

Ο εξοπλισμός του οχυρού παρουσίαζε το 1941 σοβαρές ελλείψεις και εστερείτο πυροβολικού, ώστε να μην μπορεί να αντιμετωπίσει τη συντονισμένη επίθεση του γερμανικού στρατού. Σημαντικό μάλιστα μέρος του οπλισμού του είχε μεταφερθεί στο μέτωπο της Αλβανίας, όπως είχε μετατεθεί και όλο το τεχνικό προσωπικό του οχυρού.

Η Ταξιαρχία Νέστου

Η ταξιαρχία αυτή είχε συγκροτηθεί από στρατεύσιμους της περιοχής και είχε διοικητή τον συνταγματάρχη Αναστάσιο Καλή που έδρευε στην Ξάνθη. Αποστολή της ήταν η φύλαξη των συνόρων της περιοχής Ξάνθης κλείνοντας όλες τις διόδους από Βορρά προς Νότο. Η αμυντική οργάνωση της Ταξιαρχίας Νέστου περιελάμβανε το απομονωμένο Οχυρό Εχίνος και πολλά πολυβολεία και οχυρώσεις κατά μήκος του Νέστου. Η τακτική της Ταξιαρχίας Νέστου σκόπευε στην καθήλωση των Γερμανών, ώστε να αποφευχθεί η κατάληψη της Ξάνθης και να εμποδισθεί η διάβαση του Νέστου. Ωστόσο, η συντριπτική υπεροχή των γερμανικών δυνάμεων, που είχαν παραταχθεί στα σύνορα της Ελληνικής Θράκης, δεν άφηνε περιθώρια αντοχής στις ελληνικές δυνάμεις. Η γερμανική δύναμη, ένα ολόκληρο σώμα στρατού και τμήματα μιας τεθωρακισμένης μεραρχίας, ήταν τεράστια και δυσανάλογα ισχυρή και σκόπευε να εισβάλει ταχύτατα στην Ανατολική Μακεδονία για να υπερκεράσει τη γραμμή των Οχυρών και να προωθηθεί στα νησιά του Αιγαίου. Παράλληλα, η τεράστια γερμανική δύναμη αποσκοπούσε στο να αποθαρρύνει την Τουρκία από οποιαδήποτε ενέργεια.

Το πρωί της 6ης Απριλίου του 1941 τα μηχανοκίνητα γερμανικά τμήματα κινήθηκαν στον δρόμο προς το Οχυρό Εχίνος, το οποίο τα καθήλωσε. Παράλληλα, πεζοπόρα τμήματα πρόσβαλαν τα φυλάκια στο Δάσος της Χαϊντούς, τα οποία κράτησαν τους Γερμανούς μέχρι το βράδυ, όταν πήραν διαταγή να συμπτυχθούν.

Το βράδυ της πρώτης μέρας του πολέμου οι Γερμανοί αποφάσισαν να παρακάμψουν το οχυρό από τα δυτικά και να βαδίσουν από μονοπάτια προς την Ξάνθη, την οποία κατέλαβαν την επόμενη μέρα.

Την επόμενη μέρα 7.4.1941, δεύτερη μέρα του πολέμου, η Ταξιαρχία Νέστου συμπτύχθηκε οργανωμένα στην δυτική όχθη του Νέστου ανατινάζοντας όλες τις γέφυρες. Την ίδια μέρα παραδόθηκε το Οχυρό της Νυμφαίας. Το Οχυρό Εχίνος βρέθηκε έτσι απομονωμένο από παντού, αλλά συνέχισε να εμποδίζει την δίοδο των γερμανικών μηχανοκίνητων μέσων.

Στις 8.4.1941, τρίτη μέρα του πολέμου, οι Γερμανοί βομβάρδισαν τις θέσεις της Ταξιαρχίας Νέστου που είχε οχυρωθεί στη δυτική όχθη του ποταμού στο ύψος των Τοξοτών. Ωστόσο, παρά τον σφοδρό βομβαρδισμό, οι Γερμανοί υπέστησαν αιματηρή ήττα, όταν τα ελληνικά πυροβόλα κατέστρεψαν τις κατάμεστες λέμβους με τις οποίες οι εισβολείς προσπάθησαν να περάσουν τον ποταμό.

Όμως ο αγώνας των ανδρών της Ταξιαρχίας Νέστου, που εμπόδιζε την διάβαση του ποταμού και είχε καθηλώσει τον εισβολέα, έληξε το πρωί της 10.4.1941, όταν έγινε γνωστή η ελληνική συνθηκολόγηση. Οι άνδρες της Ταξιαρχίας διέφυγαν και διασκορπίστηκαν στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου.

Η Μάχη του Οχυρού Εχίνος

Τα ξημερώματα της 6.4.1941 ο ουρανός γύρω από το οχυρό γέμισε με φωτοβολίδες που ήταν το σύνθημα ότι οι προφυλακές των συνόρων είχαν προσβληθεί από τον εχθρό. Σήμανε συναγερμός και τμήματα από το οχυρό άρχισαν να ανατινάζουν τις γέφυρες και να εκκενώνουν τα γειτονικά χωριά. Ενδεικτικό του φρονήματος των υπερασπιστών του οχυρού είναι ότι υπεδέχθησαν με κραυγές ενθουσιασμού το σήμα του συναγερμού.

Λίγο πριν το μεσημέρι εμφανίσθηκαν μπροστά στο οχυρό φάλαγγες μοτοσυκλετιστών και ποδηλατών, ενώ πλησίαζε ακάλυπτη σε σχηματισμό παρέλασης φάλαγγα πεζικού. Οι υπερόπτες και παράτολμοι Γερμανοί διασκορπίσθηκαν, όταν οι υπερασπιστές του οχυρού άρχισαν να πυροβολούν ομαδικά. Μπροστά στο οχυρό οι δρόμοι γέμισαν από τραυματίες και νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες. Πολύ γρήγορα οι τραυματιοφορείς των Γερμανών μετέφεραν τους τραυματίες στην όχθη του διπλανού ποταμού.

Τη νύχτα κάτω από πυκνό σκοτάδι δύο λόχοι γερμανικού πεζικού πλησίασαν και συνεπλάκησαν σε μάχη σώμα προς σώμα, πράγμα που συνεχίσθηκε όλη τη νύχτα με τους Γερμανούς να πλησιάζουν και τους Έλληνες να εξέρχονται από το οχυρό για να τους εξουδετερώσουν. Ήδη την πρώτη μέρα της μάχης οι απώλειες των Γερμανών ανερχόταν σε δεκάδες και σχημάτιζαν θλιβερούς σωρούς έξω από το Οχυρό.

Την επομένη 7.4.1941, δεύτερη μέρα του πολέμου, οι Γερμανοί επισκεύασαν τις κατεστραμμένες γέφυρες και πλησίασαν το οχυρό με φάλαγγες αυτοκινήτων και αρμάτων. Είχαν επισκευάσει τις γέφυρες που κατέστρεψαν οι Έλληνες. Παράλληλα, συνέχισαν τους βομβαρδισμούς με βαρέα τηλεβόλα που είχαν μεταφέρει. Ακολούθησε μαζική επίθεση γερμανικού πεζικού, το οποίο βρέθηκε ακάλυπτο με αποτέλεσμα τα πυρά του οχυρού να τους αποκρούσουν και να προξενήσουν μεγάλες απώλειες. Τότε εμφανίσθηκαν πυκνός σχηματισμός από γερμανικά τανκς, τα οποία πήραν θέσεις στους γύρω λόφους, όπου και καθηλώθηκαν και παρέμειναν σε απόσταση ασφαλείας περιμένοντας να νυχτώσει. Το Οχυρό είχε περικυκλωθεί. Ακολούθησαν αλλεπάλληλες σφοδρές επιθέσεις των Γερμανών, κατά τις οποίες οι υπερασπιστές του οχυρού ξαναεπέστρεφαν αστραπιαία τις χειροβομβίδες που τους έριχναν οι Γερμανοί προτού αυτές εκραγούν. Το απόγευμα ήταν φανερό ότι η προσπάθεια κατάληψης του οχυρού κόστιζε ήδη στους Γερμανούς μεγάλο αριθμό ανδρών.

Από το πρωί της 7.4.1941 το Οχυρό Εχίνος είχε παρακαμφθεί από δυτικά από τα πεζοπόρα γερμανικά τμήματα, αλλά το οχυρό έφραζε τον κύριο δρόμο ενώ συνέχιζε να εμποδίζει την δίοδό τους χωρίς υποστήριξη από τον γύρω χώρο. Ήδη το οχυρό δεχόταν σφοδρούς βομβαρδισμούς από τηλεβόλα και αεροπλάνα.

Τη νύχτα της 7ης προς 8η Απριλίου οι ειδικές δυνάμεις των Γερμανών προσπάθησαν να ανοίξουν διόδους με φλογοβόλα και δυναμίτιδα, αλλά αποκρούστηκαν. Στόχος τους ήταν το συγκρότημα «Μ».

Το πρωί της 8ης Απριλίου, τρίτη μέρα του πολέμου, οι Γερμανοί ενισχύθηκαν και συγκέντρωσαν στην προσπάθειά τους στο ασθενέστερο αμυντικό συγκρότημα «Μ», το οποίο τα άλλα συγκροτήματα δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν, αφού είχαν εξαντλήσει τα πυρομαχικά τους. Οι Γερμανοί σκαπανείς κατόρθωσαν έτσι να επικαθίσουν στην επιφάνεια του Οχυρού «Μ». Ακολούθησε μέχρι το απόγευμα μάχη σώμα προς σώμα, κατά την οποία οι Γερμανοί ανατίναζαν με δυναμίτη τις στοές για να διοχετεύσουν καπνογόνα και δηλητηριώδη αέρια, ώστε να αναγκάσουν τους υπερασπιστές να παραδοθούν. Το απόγευμα διακόπηκε η επικοινωνία με το αμυντικό συγκρότημα που είχε εξαντλήσει τα πυρομαχικά του. Απόπειρα των Ελλήνων να ανακαταλάβουν το συγκρότημα απέτυχε.

Η νύχτα της 8ης προς την 9η Απριλίου άρχισε με πυκνούς πυροβολισμούς με τους οποίους τα υπόλοιπα τρία συγκροτήματα προσπαθούσαν να εμποδίσουν τους Γερμανούς να πλησιάσουν. Ωστόσο, τα ελληνικά πυρομαχικά είχαν εξαντληθεί και ο βαρύς εξοπλισμός είχε αχρηστευθεί. Στο συγκρότημα του «Αναρρωτηρίου» οι Γερμανοί διοχέτευσαν ασφυξιογόνα αέρια με αποτέλεσμα να προσβληθούν οι μισοί από τους υπερασπιστές του και να καταφύγουν στο κεντρικό συγκρότημα «Ίσαυρος».

Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα ήταν φανερό ότι τα δύο συγκροτήματα που απέμεναν στα χέρια των Ελλήνων δεν θα μπορούσαν να ανθέξουν και δεν διέθεταν πλέον πυρομαχικά. Τα μεσάνυχτα ο Διοικητής του οχυρού κάλεσε τους αξιωματικούς σε συμβούλιο όπου διαπιστώθηκε ότι ο αγώνας δεν μπορούσε να συνεχισθεί και συμφωνήθηκε η εγκατάλειψη του οχυρού και η συνέχιση του αγώνα από την δυτική όχθη του Νέστου. Η εγκατάλειψη του οχυρού έγινε τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 9.4.1941 από κρυφές εξόδους από τις οποίες διέρρευσαν κάτω από καταρρακτώδη βροχή 18 αξιωματικοί και 550 στρατιώτες μεταφέροντας στα χέρια τους τραυματίες. Η φρουρά κατευθύνθηκε συντεταγμένη προς την Ξάνθη. Σύντομα όμως πληροφορήθηκε ότι η Ξάνθη και η Κομοτηνή βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή. Μη έχοντας οδό διαφυγής οι υπερασπιστές του Οχυρού Εχίνος αναγκάσθηκαν να παραδοθούν στις 9.4.1941. Κατά τη μεταφορά των αιχμαλώτων στην Ξάνθη, οι Ξανθιώτες υπό τα βλέμματα των Γερμανών υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό και συγκινητικές εκδηλώσεις τους πολεμιστές.

Η σημασία της Μάχης των Οχυρών

Η χωρίς ελπίδα νίκης Μάχη των Οχυρών, δόθηκε εναντίον συντριπτικά ισχυρότερων εχθρικών δυνάμεων. Πρόκειται για τραγικό ηρωισμό που επαναλαμβάνει τη γνωστή από την αρχαία, μέση και νεότερη ελληνική ιστορία στάση των Ελλήνων να πολεμούν ανυποχώρητα και με οποιεσδήποτε αντικειμενικές συνθήκες. Ήδη στην κλασσική αρχαιότητα, οι μάχες των Περσικών Πολέμων γέννησαν στους ιστορικούς, τους ποιητές και τους φιλοσόφους της εποχής την απορία για το τι είναι εκείνο που εμψυχώνει έναν ασθενέστερο αντίπαλο να αντισταθεί απέναντι σε έναν ισχυρό εισβολέα και να νικήσει. Ο Ηρόδοτος μας παρουσιάζει τον Ξέρξη να οδηγεί υπερήφανος και αλαζών την ασιατική πανστρατιά κατά της Ελλάδας, αλλά να απορεί και να ανησυχεί μπροστά στην ακατανόητη για αυτόν επιμονή των Ελλήνων να περιφρονούν τους συντριπτικούς αριθμούς της κολοσσιαίας στρατιάς του και να αντιστέκονται. Πέρα από τις ερμηνείες που από την αρχαιότητα αποδίδουν την υπεροχή των Ελλήνων σε όρους πολιτικής διακυβέρνησης, ο Πλάτων έδωσε μία φιλοσοφική και συμβολική ερμηνεία στους διαλόγους του «Τίμαιος» και «Κριτίας» μέσα από ένα μύθο. Κατά την μυθική-συμβολική ερμηνεία του Πλάτωνα ο πολιτισμός νομοτελειακά θα κατανικήσει τον βαρβαρισμό και τη βία και θα επιβάλει την κοσμική τάξη. Πρόκειται για την ιδέα της υπεράσπισης της κοσμικής τάξης ως κεντρικού άξονα της ιστορίας. Η ιδεαλιστική αυτή ερμηνεία τροφοδοτεί το φρόνημά μας και γίνεται η αρχή κάτω από την οποία οι Έλληνες δίνουν ένα ηθικιστικό περιεχόμενο στις αντιθέσεις τους με τους άλλους λαούς. Η ιδέα της κατίσχυσης του πολιτισμού προς τον βαρβαρισμό συνεχίζει έκτοτε να συνοδεύει τους αγώνες του Γένους και να τροφοδοτεί το φρόνημά του. Ο πολιτισμός θα είναι μόνιμα και σταθερά δικαιωμένος απέναντι στην άδικη επιβουλή της δύναμης και, βέβαια, θα βρίσκεται πάντα αντιμέτωπος με τον βαρβαρισμό. Οι Έλληνες θα παραμένουν πάντα ιδιαίτεροι, αφού μόνιμα και νομοτελειακά θα υπερασπίζονται τον πολιτισμό απέναντι στη βαρβαρότητα. Μέσα στις πλατιές αναταράξεις της ιστορίας ο απόηχος του πλατωνικού ιδεαλισμού διασχίζει τους αιώνες και τον Απρίλιο του 1941 φθάνει μέχρι τις μέρες μας.

» Login or register to post commentsΤρία τινά: 1. Ο Alex Buchner,

Submitted by Ευμένης Καρδιανός (not verified) on Thu, 07/04/2011 – 10:22.

Τρία τινά:

  1. Ο Alex Buchner, συγγραφευς του βιβλίου Der Griechenland Feldzug-Operation Marita, Kurt Vowinkel Verlag, Scharnhorst Buchkamaradschaft, περιγράφει το αγώνα των Ελλήνων ως επικό, καθώς και ότι για πρώτη φορά αντιμετώπιζαν οι Γερμανοί τέτοια τρομερή και πείσμονα αντίσταση.
  2. O Στρατηγός Von Mellenthin, στο θεωρούμενο από τους ειδήμονες τεθωρακισμένων ως “βίβλος των τεθωρακισμένων” βιβλίο του Panzerschlachten (Αγγλική έκδοση “Panzerbattles”, χωρίς όμως τους επαίνους προς τους Έλληνες!), ίδιος εκδοτικός οίκος, αναφέρει τον αγώνα των Ελλήνων ως “ηρωϊκό”, αλλά ότι κατέστη μάταιος όταν κατέρρευσε το Γιουγκοσλαυικό μέτωπο καιη γραμμή Μεταξά υπερφαλλαγγίστηκε.
  3. Ο Στρατηγός Ζήσης, εξ Εφέδρων Στρατηγός, Διοικητής μιάς εκ των “Ταξιαρχιών” (περίπου 1200 άνδρες) όταν διετάχθη να υποχωρήσει μαχόμενος προς την Τουρκική μεθόριο και να παραδοθή στους Τούρκους, απήντησε με την χαρακτηριστική ντοποιολαλιά -Ιγού δεν υπουχουρώ!

Εν τέλει επείσθη να εκτελέση την διαταγή, όταν όμως το τμήμα του παραδόθηκε στους Τούρκους, αυτός αυτοκτόνησε.

Κατά τον Buchner, όταν οι Έληνες υπερασπισταί ενός εκ των πολυβολείων των οχυρών εφονεύοντο, αμέσως εισήρχετο νέα ομάδα και συνέχιζε τον αγώνα, πράγμα που δεν είχε συναντήσει η Βέρμαχτ ούτε στην Πολωνία, ούτε στην Γραμμή Μαζινό.

»

Login or register to post comments

Η μάχη των Οχυρών είναι μια

Submitted by Νεκτάριος Κατσιλιώτης (not verified) on Fri, 08/04/2011 – 16:32.

Η μάχη των Οχυρών είναι μια σπάνια στρατιωτική εποποία.Η μικρή

Ελλάδα είχε ακινητοποιήσει την ναζιστική Γερμανία,σωστή μηχανή

θανάτου,στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.Μάλιστα θα έπαιρνε την νίκη

και θα άλλαζε την ροή του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου στα Βαλκάνια,εάν δεν μεσολαβούσε η προδοτική κλίκα Τσολάκογλου που

ερήμην του βασιλιά,της κυβέρνησης και του αρχιστρατήγου υπέγραψε ανάκωχη συνθηκολόγησης οδηγώντας την χώρα στη γερμανική κατοχή.

Νεκτάριος Κατσιλιώτης

Ιστορικός-Εκδότης

Καλό θα ήταν να αποφεύγουμε τις υπερβολές. Η “ΓΡΑΜΜΗ ΜΕΤΑΞΑ” αποδείχτηκε ένα εξαίρετο οχυρωματικό έργο και κατάφερε να ανακόψει για λίγες μέρες την γερμανική προέλαση. Οι Γερμανοί, κατά την πάγια στρατηγική που εφάρμοζαν στον Β’ΠΠ, την παρέκαμψαν και πέρασαν από τα σημερινά Σκόπια. Όσο γενναίοι και αν ήσαν οι υπερασπιστές των οχυρών, σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να σταματήσουν την προέλαση του γερμανικού στρατού και μάλιστα να πάρουν την νίκη (!!!). Δεν άλλαξε ο Τσολάκογλου την ροή του πολέμου στα Βαλκάνια…

Ας μην ξεχνάτε, τέλος, ότι ο ελληνικός στρατός είχε φτάσει πια στα όρια της αντοχής του μετά από πέντε μήνες πολέμου με τους Ιταλούς.



Η αντίσταση στην κατοχή στην Κρήτη

Προς τιμήν των αγωνιστών της Ιστορικής «Μάχης της Κρήτης».

“A strong body makes the mind strong. As to species of exercises, I advise the gun. While this gives moderate excercise to the body, it gives boldness, enterprise and independence to the mind. Games played with the ball, and others of that nature, are too violent for the body and stamp no character on the mind. Let your gun, therefore, be your constant companion of your walks.” – Thomas Jefferson, letter to Peter Carr, August 19, 1785.

“Ένα δυνατό σώμα δυναμώνει και τον νου. Όσον αφορά τα είδη ασκήσεων, προτείνω το όπλον. Που ενώ επιβάλλει μέτρια άσκηση στο σώμα, προσφέρει τόλμη, επιχειρηματικότητα και ανεξαρτησία στη σκέψη. Αγωνίσματα που παίζονται με μπάλα, και άλλα τέτοιας ιδιοσυγκρασίας, παρα-είναι βίαια για το σώμα και δεν αναπτύσσουν χαρακτήρα στο πνεύμα. Επέτρεψε στο όπλο σου, λοιπόν, να είναι ο σταθερός σου σύντροφός στον τρόπο ζωής σου.” – Θωμάς Τζέφερσον, επιστολή προς Πήτερ Καρ, 19 Αυγούστου, 1785. (Μετάφραση Πολύδωρου [μη Αμερικανόφιλου]).

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Ανιγραφή από: http://filonohpontou.wordpress.com/2011/05/20/205/

Ἡ Πύρρειος νίκη τοῦ Γκαίρινγκ

Κρήτη μου ὄμορφο νησί, πού ΄γραψες Ἱστορία,

δίχως στρατό πολέμησες μιάν αὐτοκρατορία.

Ἡ μάχη τῆς Κρήτης ὅπως ἐπεκράτησε νά λέγεται ἠ ἐπική ἀντίστασι τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς νήσου κατά τῶν Γερμανῶν εἰσβολέων τό τελευταῖο δεκαήμερο τοῦ Μαΐου τοῦ 1941, εἶναι τό τελευταῖο μεγάλο γεγονός στήν Ἱστορία τῆς Κρήτης. Ἡ μάχη αὐτή εἶναι «ὁ δραματικός ἐπίλογος τοῦ Ἑλληνοιταλικοῦ πολέμου.

Μετά τήν ὑποταγή τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος τόν Ἁπρίλιο τοῦ 1941 ἀπό τούς Γερμανούς, ἡ Κρήτη περέμενε τό τελευταῖο ἐλεύθερο τμῆμα της. Λίγο πρίν καταληφθεῖ ἡ Ἀθήνα κατέφυγαν στήν Κρήτη ὁ βασιλιᾶς Γεώργιος ὁ Β καί ἡ κυβέρνησις τοῦ Ἐμμ. Τσουδεροῦ (23 Ἀπριλίου 1941). Τήν ἄμυνα τῆς νήσου εἶχαν ἀναλάβει δυνάμεις Ἄγγλων, Αὐστραλῶν καί Νεοζηλανδῶν, πού εἶχαν ἐσπευσμένως μεταφερθεῖ μετά τήν κατάρρευσι τῆς Ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος. Οἱ δυνάμεις αὐτές ὑπολογίζονται σέ 30.000 – ἔως 32.000 ἄνδρες. Στήν Κρήτη βρίσκονται ἐπίσης ἔλάχιστες Ἑλληνικές δυνάμεις: ὀκτώ τάγματα νεοσυλλέκτων πού εἶχαν μεταφερθεῖ ἀπό τήν Τρίπολη καί τό Ναύπλιο, ἀγύμναστοι καί χωρίς ὁπλισμό.Ἀξιόμαχη ἦταν ἡ δύναμις τῆς Σχολῆς Χωροφυλακῆς καί οἱ πρῶτες τάξεις τῶν σχολῶν εὐελπίδων καί Ἰκάρων πού ὅμως εἶχαν ἀνεπαρκῆ ὁπλισμό καί ἐλάχιστα ἐφόδια. Συνολικά οἱ Ἑλληνικές δυνάμεις ἀριθμοῦσαν 11.500 ἄνδρες. Κρητικοί στρατιῶτες δέν ὑπῆρχαν στήν νῆσο, γιατί ἡ μεραρχία Κρήτης εἶχε ἀποκλειστεῖ στήν ἄλλη Ἑλλάδα. Τήν ἀνωτάτη στρατιωτική διοίκησι τῶν συμμαχικῶν καί τῶν Ἑλληνικῶν δυνάμεων ἀνέλαβε ὁ Ἄγγλος ὑποστράτηγος Φράιμπέργκ, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τίς δυνάμεις του στίς περιοχές τοῦ Μάλεμε, τῶν Χανίων, τῆς Σούδας, τοῦ Ρεθύμνου καί τοῦ Ἡρακλείου. Ἀπό τήν ἄποψιν τῶν βαρέων ὅπλων ἡ κατάστασις ἦτο οἰκτρά. Σέ ὅλη τήν Κρήτη ὑπῆρχαν 69 ἀντιαεροπορικά πυροβόλα, 4 ἀντιαρματικά καί 103 διαφόρων διαμετρημάτων.

Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ ἄμυνα τῆς Κρήτης δέν εἶχε ἀπασχολήσει τή συμμαχική ἡγεσία, γιατί κανένας δέν μποροῦσε νά διανοηθῆ ὁτι ὁ Χἰτλερ θά ἀποτολμοῦσε μιά δύσκολη ἐπιχείρησι γιά τήν κατάληψί της, ὅταν εἶχε νά ἀντιμετωπίση ἄλλους μεγαλύτερους στόχους. Ἐν τούτοις ἡ γερμανική στρατιωτική ἡγεσία ἀπεφάσισε τήν κατάληψι τῆς Κρήτης καί προετοίμασε ἕνα πολεμικό σχέδιο, τό γνωστό «Merkur» ( «Ἑρμῆς»), πού θά στηριζόταν κυρίως στήν χρησιμοποίησι ἀερομεταφερομένων ἐπιλέκτων μονάδων ἀλεξιπτωτιστῶν.Ἡ ἐπιχείρησις αὐτή ἀνταποκρινόταν στήν ἀχαλίνωτη φιλοδοξία τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς γερμανικῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας, τοῦ Γκαίρινγκ (Göring) καί τοῦ ὑπαρχηγοῦ του Στούντεντ ( Student). Ὁ δεύτερος μάλλιστα εἶχε ἐκπονήσει τά πολεμικά σχέδια καί ἐτέθη ἐπικεφαλῆς τῆς ὅλης ἐπιχειρήσεως γιά τήν κατάληψιν τῆς Κρήτης.

Ἀπό τίς 14 Μαΐου ἡ γερμανική ἀεροπορία ἐπιχειροῦσε, σχεδόν καθημερινά, ἰσχυρούς βομβαρδισμούς ἐπιλεγμένων στρατηγικῶν στόχων στήν Κρήτη. Ἡ εἰσβολή ἄρχισε τήν αὐγή τῆς 20ης Μαΐου 1941, μέ ἰσχυρό βομβαρδισμό καί ῥίψη ἀλεξιπτωτιστῶν στήν περιοχή τοῦ ἀεροδρομίου τοῦ Μάλεμε καί γύρω ἀπό τά Χανιά. Οἱ δυνάμεις τῶν εἰσβολέων ἦταν τρομακτικές ὁλόκληρη ἡ ἀερομεταφερόμενη μεραρχία ἀλεξιπτωτιστῶν, ἐφοδιασμένη μέ βαρέα ὅπλα καί ἀντιαεροπορικά πυροβόλα. Ἡ ὀρεινή μεραρχία πεζικοῦ, 1.080 ἀεροπλάνα. Σέ αὐτά πρέπει νά προστεθῆ μεγάλος ἀριθμός πολεμικῶν πλοίων, πού θά μετέφεραν ἄνδρες, ὁπλισμό καί ἐφόδια. Ἡ ῥίψις ἀλεξιπτωτιστῶν συνεχίστηκε ἀσταμάτητη. Τό μεσημέρι τῆς ἴδιας ἡμέρας ἔπεσαν ἀλεξιπτωτιστές στό Ρἐθυμνο καί τό ἀπόγευμα στό Ἡράκλειο. Ὁ πρῶτος στόχος, βέβαια τῶν Γερμανῶν ἦταν ἡ κατάληψις τοῦ ἀεροδρομίου τοῦ Μάλεμε, ὅπου θά προσεγειώνοντο κατόπιν ἀνενόχλητα τά ἀεροσκάφη τους μέ τίς ἀπαραίτητες ἐνισχύσεις σέ ἄνδρες καί σέ πολεμικό ὑλικό.

Αὐτό πού συνέβη τότε στήν Κρήτη εἶναι ἀληθινά ἀπερίγραπτο καί κίνησε τόν παγκόσμιο θαυμασμό. Οἱ Γερμανοί προσέκρουσαν σέ ἄμεση καί καθολική ἀντίστασι τοῦ πληθυσμοῦ, πού προσέτρεξε αὐθόρμητα σέ ἕναν ἄγριο καί πρωτοφανῆ ἀγῶνα ὑπερασπίσεως τῆς πατρίδος καί τῆς ἐλευθερίας του. Οἱ συμμαχικές δυνάμεις καθήλωσαν τούς Γερμανούς καί ἀνέτρεψαν τά ἀρχικά σχέδια τους. Χρειάστηκαν 10 ὁλόκληρες ἡμέρες γιά νά καταλάβουν τήν νῆσο. Οἱ ἀπώλειες ἦταν τρομακτικές.Σκοτώθηκαν περισσότεροι ἀπό 4.000 ἀλεξιπτωτιστές «ἡ αιχμή τῆς ναζιστικῆς λόγχης», ἡ ἀερομεταφερόμενη μεραρχία διαλύθηκε, κατεστράφησαν περισσότερα ἀπό 170 ἀεροπλάνα. Στήν Κρήτη δοκιμάστηκε τό ὅπλο τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν, πού τό θεωροῦσαν ἀήττητο καί εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι δέν χρησιμοποιήθηκε ποτέ πιά σέ μεγάλες ἐπιχειρήσεις. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Χίτλερ ὀμολόγησε: «ἡ Κρήτη ἀπέδειξε ὅτι οἱ μεγάλες ἡμέρες τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν τελείωσαν».

Ἡ Κρήτη ὑπέκυψε κάτω ἀπό τό βάρος τῆς τρομερὀτερης πολεμικῆς μηχανῆς, πού εἶχε γνωρίσει ὥς τότε ὁ κόσμος.Στίς 27 Μαΐου κατελήφθησαν τά Χανιά καί τό Ρέθυμνο.Στίς 30 Μαΐου ἔπεσε καί τό Ἠράκλειο. Τίς δύο τελευταῖες μέρες τοῦ Μαΐου τά συμμαχικά στρατεύματα εἶχαν συγκεντρωθεῖ στά νότια παράλια τῆς Κρήτης καί ἔφυγαν μέ πλοῖα τοῦ συμμαχικοῦ στόλου στή Μέση Ἀνατολή. Ἡ Κρήτη περνοῦσε μέ τήν σειρά της στή ζοφερή νύκτα τοῦ Ναζιστικοῦ τρόμου.

Ἡ Μάχη τῆς Κρήτης ἀνέτρεψε τά σχέδια τοῦ Χίτλερ καί ἐπηρέασε ἀποφασιστικά, τήν ἐξέλιξι τῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ μεγάλου πολέμου. Ὁ Οὐίνστον Τςῶρτσιλ σημειώνει στά ἀπομνημονεύματά του: «Στήν Κρητη ὁ Γκαίρινγκ κέρδισε μιά πύρρειο νίκη, γιατί μέ τίς δυνάμεις πού σπατάλησε ἐκεῖ, θά μποροῦσε εὔκολα νά κατακτήση τήν Κύπρο, τή Συρία, τό Ἰράκ καί ἴσως ἀκόμη καί τήν Περσία…Διέπραξε τήν ἀνοησία νά ἀφήση νά τοῦ διαφύγουν αὐτές οἱ μεγάλες εὐκαιρίες, μέ τό νά θυσιάση τίς ἀναντικαταστατες αὐτές δυνάμεις σ΄ ἕναν θανάσιμο ἀγῶνα, πού διεξάγετο συχνά σῶμα μέ σῶμα…». Ἡ καθυστέρησις τῶν Γερμανῶν στήν Κρήτη ἐπέτρεψε στόν Ἄγγλο στρατάρχη Γουέιβελ νά ὀργανώση τήν ἄμυνα τῆς Αἰγύπτου καί ὁ ἴδιος ἀνέφερε στήν κυβέρνησι του: «Οἱ ἀπώλειες τῶν Γερμανῶν στήν Κρήτη ἔσωσαν τήν γενική κατάστασι στή Μεσόγειο γιατί καταστράφηκε μέγα μέρος ἀπό τά ἀεραγήματα τοῦ ἐχθροῦ καί τεράστιος ἀριθμός ἀεροπλάνων».

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Αντιγραφή από: http://www.pentapostagma.gr/2011/05/blog-post_1921.html

Παντού θα υπάρχει ένας “Εφιάλτης” στην Κρήτη οι προδότες είχαν τη μοίρα που τους άξιζε…

Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πέρα για πέρα πραγματική. Είναι μια από τις εκατοντάδες τραγικές ιστορίες στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, στη Κρήτη. Μια ιστορία που τα έχει όλα. Θάρρος, ηρωισμό, αγάπη για την πατρίδα αλλά και προδοσία…

“Κατεδικάσθην εις θάνατον. Σήμερον Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 1944. Περιμένω χάριν. Ο Θεός βοηθός. Συγχωρέστε με και ο

Θεός να σας συγχωρέσει. Έχετε υγεία για πάντα. Ο υιός και σύζυγος σας Δημήτρης”

Αχνοχάραζε η 21η Φεβρουαρίου, έξω από τα Χανιά, στην Αγιά. Οι φυλακές δεν είχαν πάρει ακόμη τον ρυθμό της μουντής καθημερινότητας τους. Στο παράθυρο ενός κελιού στην πτέρυγα των μελλοθάνατων, ένα παλικάρι 30 ετών, κοιτάει τον ουρανό που ξημέρωνε. Στα χέρια του κρατάει ένα γράμμα που μόλις έγραψε (με μεγάλη δυσκολία και πόνο, αφού από τα δάχτυλα του έλειπαν τα νύχια από τα βασανιστήρια) για την λατρεμένη γυναίκα του, τη Μαρία και τους αγαπημένους γονείς του. Βαθιά μέσα του ο Δημήτρης Βαλαβάνης, ήξερε ότι δεν θα του έδιναν χάρη. Ήξερε ότι δεν θα ξαναδεί την Μαρία και τους γονείς του. Το απόγευμα θα τον οδηγούσαν στο απόσπασμα. Ο άνθρωπος που τον κάρφωσε ήταν Έλληνας. Στενός συνεργάτης των Γερμανών. Ο λόγος του προδότη ενάντια στον δικό του. Δεν είχε καμία ελπίδα στο στρατοδικείο…

Η ζωή του πέρασε σαν σε ταινία μπροστά από τα μάτια του καθώς είχε αφεθεί να κοιτά ανάμεσα από τα κάγκελα, τον ουρανό. Το χωριό του τον Σοκαρά στο Ηράκλειο, τα παιδικά του χρόνια, τη γνωριμία του με τη Μαριώ, τον πόλεμο. Το Αλβανικό μέτωπο. Υπηρέτησε σαν ανθυπολοχαγός Μηχανικού στη χιονισμένη Πίνδο όταν παίρναμε φαλάγγι τους Ιταλούς. Μετά ήρθαν οι Γερμανοί. Επέστρεψε στο νησί του όταν εκείνο είχε πέσει στα χέρια τους. Ξεκίνησε την αντίσταση μαζί με τα αδέρφια του, τον Πέτρο τον Κώστα και τον Γιώργη. Μαζί ήταν και άλλοι συχωριανοί του από τον Σοκαρά.

Αντίσταση, σαμποτάζ, δολιοφθορές στους Γερμανούς. Τον έψαχναν αλλά δεν ήξεραν ποιος είναι. Ήταν ένα φάντασμα που έκρυβε στο σπίτι του Εγγλέζους σαμποτέρ, και πράκτορες των συμμάχων που τους κυνηγούσαν οι Γερμανοί. Μιλούσε στον ασύρματο από τον “μπλουμέ” (το υπόγειο) του σπιτιού του. Έπαιρνε οδηγίες από το Κάιρο, επαναπροωθούσε αλλά και δεχόταν Άγγλους. Ήταν αριστερός αλλά εκείνη την εποχή ακόμη δεν είχε καμία σημασία. Ο κοινός εχθρός ήταν ο Γερμανός. Έξω από το χωριό του σε μια σπηλιά που γα να ανέβεις θα έπρεπε να είσαι αγριοκάτσικο, έκρυβε όπλα. “Η σπηλιά του Βαλαβάνη”.

25η Μαρτίου 1942, η αρχή του τέλους. Στη σχολική εορτή για την επανάσταση, έβγαλε πύρινο πατριωτικό λόγο στους μικρούς μαθητές. Οι γονείς των παιδιών κοιτάζονταν μεταξύ τους έντρομοι. “Μα ήντα κάνει ο κουζουλός” Ανάμεσα στο πλήθος και κάποιοι Γερμανοί. Τον άκουσαν και τους κίνησε την περιέργεια. Αμέσως άρχισαν να τον παρακολουθούν στενά. Δηλαδή όχι οι ίδιοι αλλά οι συνεργάτες τους, τα τσιράκια τους οι Έλληνες Εφιάλτες. Ο διορισμένος από τις δυνάμεις κατοχής, κοινοτάρχης του Ασημίου, Μανώλης Καλιτσούνης, δεν τον έχασε ποτέ από τα μάτια του. Κατέγραφε όλες του τις κινήσεις…

Όσο και να είχε μυηθεί στο αντάρτικο και στους κανόνες συνωμοσίας που διέπουν κάποιον που κάνει αντίσταση, ο Δημήτρης βαλαβάνης έκανε μικρά λαθάκια. Μικρά λάθη που σε άλλη περίπτωση θα περνούσαν απαρατήρητα. Όχι όμως και στη δική του. Ήταν “σταμπαρισμένος” και περίμεναν πότε θα αποκαλυφθεί. Ένα πρωινό στο σπίτι του στον οικισμό Βελούλι στον Σοκαρά ένα Γερμανικό απόσπασμα χτύπησε δυνατά την βαριά ξύλινη πόρτα. Άνοιξε ο ίδιος και οι Γερμανοί του παρέδωσαν ένα επίσημο έγγραφο: “Καλείσθε όπως δίδετε το παρών κάθε εβδομάδα εις το Φρουραρχείον Πύργου”. Ο Βαλαβάνης ήξερε πλέον πια θα ήταν η μοίρα του…

Ο διερμηνέας της Μυστικής Αστυνομίας Μοιρών Ηρακλείου, Νίκος Μαγιάσης μαζί με τον Κοινοτάρχη Ασημίου Μανώλη Καλιτσούνη, είχαν βάλει τον Βαλαβλανη στο μάτι. Ο κλοιός έκλεινε γύρω του επικίνδυνα. Ο 30χρονος υπολοχαγός (πλέον) του μηχανικού αποφάσισε να βγει στα βουνά. Οι Γερμανοί τον κήρυξαν φυγόδικο αφού σταμάτησε να εμφανίζεται στο Φρουραρχείο της Κράις Κομμαντατούρ.

Κάποια στιγμή στις αρχές Φεβρουαρίου 1944 ο Δημήτρης Βαλαβάνης συνελήφθη από Γερμανικό απόσπασμα συνοδευόμενος από το Νικόλαο Μαγιάση. Αρχικά μεταφέρθηκε στις Μοίρες. Εκεί υπέστη απάνθρωπα βασανιστήρια. Τον χτύπησαν άσχημα, του τσάκισαν τα κόκαλα, του έβγαλαν τα νύχια με τανάλια, του έσπασαν τα δόντια και τη μύτη με σφυρί. Παρών σε όλα τα βασανιστήρια και ο Έλλην διερμηνέας… Κάποια στιγμή λιποθύμησε. Ο Μαγιάσης του έριξε ένα κουβά νερό στο πρόσωπο. Συνήλθε. Το στόμα του ήταν μια άμορφη μάζα κρέατος. Η γλώσσα του είχε πρηστεί τόσο που με δυσκολία ανέπνεε. Σήκωσε το κεφάλι και είδε τον Μαγιάση να χαμογελάει ειρωνικά. Έφτυσε αίμα και κατάφερε να ψελλίσει: “ Εγώ μωρέ Μαγιάση θα πεθάνω Έλληνας. Εσύ όμως θα πεθάνεις προδότης”… Από τις Μοίρες τον μετέφεραν στις φυλακές της Αγιάς. Εκεί πέρασε από το Γερμανικό στρατοδικείο όπου και καταδικάστηκε “εις θάνατον” .

Το απόγευμα της 21ης Φλεβάρη ο Βαλαβάνης εκτελέστηκε πίσω από μια μάντρα που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για τον σκοπό αυτό. Αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια. Ήταν ένας υπερήφανος Κρητικός…

Τι απέγιναν όμως ο Καλιτσούνης και ο Μαγιάσης; Κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κρήτη, και οι δυο είχαν άμεση σχέση με τον ταγματάρχη Χάρτμαν. Ο Χάρτμαν συγκέντρωνε πληροφορίες για την δράση των ανταρτών αλλά και των Άγγλων, στη μεγαλόνησο και τις έδινε στους συνεργάτες του, Γερμανούς. Ο Χάρτμαν δεν ήταν Γερμανός. Ήταν Έλληνας. Ήταν ένας από τους δυο Έλληνες αξιωματικούς που το 1920 είχε αποπειραθεί να δολοφονήσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Παρίσι.

Με το τέλος του πολέμου ο Καλιτσούνης συνελήφθη και πέρασε από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσίλογων , στο Ηράκλειο. Πρόεδρος του δικαστηρίου, ήταν ο Εφέτης Κρήτης Γιώργος Βάρσαμος. Ο Καλιτσούνης κατηγορήθηκε όχι μόνο για την κατάδοση του Βαλαβάνη, αλλά και για την κατάδοση άλλων 27 κατοίκων του Σοκαρά, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου του 1945 και ολοκληρώθηκε σε 5 ημέρες. Η ποινή ήταν πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Για την κατάδοση των 27 κατοίκων στους Γερμανούς ο πρώην κοινοτάρχης Ασημίου καταδικάστηκε “εις Θάνατον” και για την “ανάληψη υπηρεσίας στις Αρχές κατοχής” σε “δις ισόβια”. Δυο χρόνια αργότερα στις 18 Μαΐου του 1947 ο Καλιτσούνης εκτελέστηκε στις φυλακές Καλλιθέας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός που εκτελούσε και χρέη Αντιβασιλέα, απέρριψε όλες τις αιτήσεις χάριτος του Καλιτσούνη.

Ο Νίκος Μαγιάσης σκοτώθηκε 18 ημέρες νωρίτερα από τον πρώην συνεργάτη του. Για την ακρίβεια δολοφονήθηκε. Και για να είμαστε ακόμη πιο ακριβείς ο Νίκος Μαγιάσης βρήκε τη Νέμεση του… Ο θάνατος και το φρικτό του τέλος συγκλόνισαν το Πανελλήνιο.

30 Απριλίου 1947. Το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων που συνεδρίαζε στο Ηράκλειο, ήταν έτοιμο να βγάλει την ετυμηγορία του. Ο Πρόεδρος ζητά από τον κατηγορούμενο να σηκωθεί και να ακούσει την ποινή του. Ο Μαγιάσης δικαζόταν για τον φόνο του Μιχάλη Βρέντζου στη Νίδα του Ψηλορείτη. Ο Μαγιάσης σηκώθηκε. Από το πρόσωπο του είχε χαθεί η αλαζονεία που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Έμοιαζε με ανθρωπάκι που εάν δεν γνώριζες τη φριχτή του δράση θα σου προκαλούσε λύπη. Στην Κρήτη όμως κανείς δεν ξεχνούσε και κανείς δεν “παρασύρονταν” από την μάσκα του καλού που φόρεσε ο δοσίλογος. Και κυρίως οι συγγενείς των θυμάτων. Οι άνθρωποι που έθαψαν τα αδέρφια, τους γονείς και τα παιδιά τους εξαιτίας του Μαγιάση. Από τα πίσω καθίσματα του δικαστηρίου μια μορφή σηκώθηκε.

ο αδελφος του Μιχάλη, Γιώργος Βρεντζος, χρόνια μετά

Φορούσε μαύρα και είχε αφήσει μούσια σαν ένδειξη πένθους,όπως συνηθίζουν στην Κρήτη. Με τρεις δρασκελιές διέσχισε την αίθουσα και έφτασε κάτω από τα έδρανα, ακριβώς δίπλα στις θέσεις που κάθονται οι κατηγορούμενοι. Ο Πρόεδρος δεν πρόλαβε να πει λέξη. Οι χωροφύλακες μέσα στην αίθουσα ούτε που κατάλαβαν τι έγινε. Ο Μαγιάσης που είχε σηκωθεί όρθιος κοίταζε με γουρλωμένα μάτια τον άγνωστο που σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρέθηκε δίπλα του. Ο κατηγορούμενος άκουσε τον άγνωστο να του ψιθυρίζει: “Τον Μιχάλη τον θυμάσαι;” Ένα μεγάλο κρητικό μαχαίρι εμφανίστηκε στα χέρια της σκιάς. “Σκυλί…” ακούστηκε σιγανά και το μαχαίρι άστραψε για λίγο πριν χωθεί στην κοιλιά του Μαγιάση για 5 φορές. Σωριάστηκε. Πνιγόταν στο ίδιο του το αίμα. Στις 5 το απόγευμα πέθανε στο Πανάτιο νοσοκομείο Ηρακλείου.

Ο άγνωστος πέταξε το μαχαίρι του στο γεμάτο αίματα πάτωμα του Δικαστηρίου. Σήκωσε τα χέρια του και παραδόθηκε στους Χωροφύλακες. Το όνομα του ήταν Γιώργος. Ο αδερφός του, Μιχάλης Βρέντζος μπορούσε τώρα να αναπαυθεί…

Η μαντινάδα μιλάει μόνη της:” Ένας αετός των Βρέντζηδων έσφαξε τον Μαγιάση και όλοι μαζί φωνάξαμε, η χέρα του ν’αγιάσει. Μέσα στο δικαστήριο γιατί ‘χενε σκοτώσει και έπρεπε οπωσδήποτε ψυχή να παραδώσει”

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/05/blog-post_1921.html#ixzz1MzcKagOJ

Η αντίσταση στην κατοχή στην Κρήτη

Προς τιμήν των αγωνιστών της Ιστορικής «Μάχης της Κρήτης».

“A strong body makes the mind strong. As to species of exercises, I advise the gun. While this gives moderate excercise to the body, it gives boldness, enterprise and independence to the mind. Games played with the ball, and others of that nature, are too violent for the body and stamp no character on the mind. Let your gun, therefore, be your constant companion of your walks.” – Thomas Jefferson, letter to Peter Carr, August 19, 1785.

“Ένα δυνατό σώμα δυναμώνει και τον νου. Όσον αφορά τα είδη ασκήσεων, προτείνω το όπλον. Που ενώ επιβάλλει μέτρια άσκηση στο σώμα, προσφέρει τόλμη, επιχειρηματικότητα και ανεξαρτησία στη σκέψη. Αγωνίσματα που παίζονται με μπάλα, και άλλα τέτοιας ιδιοσυγκρασίας, παρα-είναι βίαια για το σώμα και δεν αναπτύσσουν χαρακτήρα στο πνεύμα. Επέτρεψε στο όπλο σου, λοιπόν, να είναι ο σταθερός σου σύντροφός στον τρόπο ζωής σου.” – Θωμάς Τζέφερσον, επιστολή προς Πήτερ Καρ, 19 Αυγούστου, 1785. (Μετάφραση Πολύδωρου [μη Αμερικανόφιλου]).

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Ανιγραφή από: http://filonohpontou.wordpress.com/2011/05/20/205/

Ἡ Πύρρειος νίκη τοῦ Γκαίρινγκ

Ἀπὸ τὸν/τὴν Φίλοι

Κρήτη μου ὄμορφο νησί, πού ΄γραψες Ἱστορία,

δίχως στρατό πολέμησες μιάν αὐτοκρατορία.

Ἡ μάχη τῆς Κρήτης ὅπως ἐπεκράτησε νά λέγεται ἠ ἐπική ἀντίστασι τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς νήσου κατά τῶν Γερμανῶν εἰσβολέων τό τελευταῖο δεκαήμερο τοῦ Μαΐου τοῦ 1941, εἶναι τό τελευταῖο μεγάλο γεγονός στήν Ἱστορία τῆς Κρήτης. Ἡ μάχη αὐτή εἶναι «ὁ δραματικός ἐπίλογος τοῦ Ἑλληνοιταλικοῦ πολέμου.

Μετά τήν ὑποταγή τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος τόν Ἁπρίλιο τοῦ 1941 ἀπό τούς Γερμανούς, ἡ Κρήτη περέμενε τό τελευταῖο ἐλεύθερο τμῆμα της. Λίγο πρίν καταληφθεῖ ἡ Ἀθήνα κατέφυγαν στήν Κρήτη ὁ βασιλιᾶς Γεώργιος ὁ Β καί ἡ κυβέρνησις τοῦ Ἐμμ. Τσουδεροῦ (23 Ἀπριλίου 1941). Τήν ἄμυνα τῆς νήσου εἶχαν ἀναλάβει δυνάμεις Ἄγγλων, Αὐστραλῶν καί Νεοζηλανδῶν, πού εἶχαν ἐσπευσμένως μεταφερθεῖ μετά τήν κατάρρευσι τῆς Ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος. Οἱ δυνάμεις αὐτές ὑπολογίζονται σέ 30.000 – ἔως 32.000 ἄνδρες. Στήν Κρήτη βρίσκονται ἐπίσης ἔλάχιστες Ἑλληνικές δυνάμεις: ὀκτώ τάγματα νεοσυλλέκτων πού εἶχαν μεταφερθεῖ ἀπό τήν Τρίπολη καί τό Ναύπλιο, ἀγύμναστοι καί χωρίς ὁπλισμό.Ἀξιόμαχη ἦταν ἡ δύναμις τῆς Σχολῆς Χωροφυλακῆς καί οἱ πρῶτες τάξεις τῶν σχολῶν εὐελπίδων καί Ἰκάρων πού ὅμως εἶχαν ἀνεπαρκῆ ὁπλισμό καί ἐλάχιστα ἐφόδια. Συνολικά οἱ Ἑλληνικές δυνάμεις ἀριθμοῦσαν 11.500 ἄνδρες. Κρητικοί στρατιῶτες δέν ὑπῆρχαν στήν νῆσο, γιατί ἡ μεραρχία Κρήτης εἶχε ἀποκλειστεῖ στήν ἄλλη Ἑλλάδα. Τήν ἀνωτάτη στρατιωτική διοίκησι τῶν συμμαχικῶν καί τῶν Ἑλληνικῶν δυνάμεων ἀνέλαβε ὁ Ἄγγλος ὑποστράτηγος Φράιμπέργκ, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε τίς δυνάμεις του στίς περιοχές τοῦ Μάλεμε, τῶν Χανίων, τῆς Σούδας, τοῦ Ρεθύμνου καί τοῦ Ἡρακλείου. Ἀπό τήν ἄποψιν τῶν βαρέων ὅπλων ἡ κατάστασις ἦτο οἰκτρά. Σέ ὅλη τήν Κρήτη ὑπῆρχαν 69 ἀντιαεροπορικά πυροβόλα, 4 ἀντιαρματικά καί 103 διαφόρων διαμετρημάτων.

Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ ἄμυνα τῆς Κρήτης δέν εἶχε ἀπασχολήσει τή συμμαχική ἡγεσία, γιατί κανένας δέν μποροῦσε νά διανοηθῆ ὁτι ὁ Χἰτλερ θά ἀποτολμοῦσε μιά δύσκολη ἐπιχείρησι γιά τήν κατάληψί της, ὅταν εἶχε νά ἀντιμετωπίση ἄλλους μεγαλύτερους στόχους. Ἐν τούτοις ἡ γερμανική στρατιωτική ἡγεσία ἀπεφάσισε τήν κατάληψι τῆς Κρήτης καί προετοίμασε ἕνα πολεμικό σχέδιο, τό γνωστό «Merkur» ( «Ἑρμῆς»), πού θά στηριζόταν κυρίως στήν χρησιμοποίησι ἀερομεταφερομένων ἐπιλέκτων μονάδων ἀλεξιπτωτιστῶν.Ἡ ἐπιχείρησις αὐτή ἀνταποκρινόταν στήν ἀχαλίνωτη φιλοδοξία τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς γερμανικῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας, τοῦ Γκαίρινγκ (Göring) καί τοῦ ὑπαρχηγοῦ του Στούντεντ ( Student). Ὁ δεύτερος μάλλιστα εἶχε ἐκπονήσει τά πολεμικά σχέδια καί ἐτέθη ἐπικεφαλῆς τῆς ὅλης ἐπιχειρήσεως γιά τήν κατάληψιν τῆς Κρήτης.

Ἀπό τίς 14 Μαΐου ἡ γερμανική ἀεροπορία ἐπιχειροῦσε, σχεδόν καθημερινά, ἰσχυρούς βομβαρδισμούς ἐπιλεγμένων στρατηγικῶν στόχων στήν Κρήτη. Ἡ εἰσβολή ἄρχισε τήν αὐγή τῆς 20ης Μαΐου 1941, μέ ἰσχυρό βομβαρδισμό καί ῥίψη ἀλεξιπτωτιστῶν στήν περιοχή τοῦ ἀεροδρομίου τοῦ Μάλεμε καί γύρω ἀπό τά Χανιά. Οἱ δυνάμεις τῶν εἰσβολέων ἦταν τρομακτικές ὁλόκληρη ἡ ἀερομεταφερόμενη μεραρχία ἀλεξιπτωτιστῶν, ἐφοδιασμένη μέ βαρέα ὅπλα καί ἀντιαεροπορικά πυροβόλα. Ἡ ὀρεινή μεραρχία πεζικοῦ, 1.080 ἀεροπλάνα. Σέ αὐτά πρέπει νά προστεθῆ μεγάλος ἀριθμός πολεμικῶν πλοίων, πού θά μετέφεραν ἄνδρες, ὁπλισμό καί ἐφόδια. Ἡ ῥίψις ἀλεξιπτωτιστῶν συνεχίστηκε ἀσταμάτητη. Τό μεσημέρι τῆς ἴδιας ἡμέρας ἔπεσαν ἀλεξιπτωτιστές στό Ρἐθυμνο καί τό ἀπόγευμα στό Ἡράκλειο. Ὁ πρῶτος στόχος, βέβαια τῶν Γερμανῶν ἦταν ἡ κατάληψις τοῦ ἀεροδρομίου τοῦ Μάλεμε, ὅπου θά προσεγειώνοντο κατόπιν ἀνενόχλητα τά ἀεροσκάφη τους μέ τίς ἀπαραίτητες ἐνισχύσεις σέ ἄνδρες καί σέ πολεμικό ὑλικό.

Αὐτό πού συνέβη τότε στήν Κρήτη εἶναι ἀληθινά ἀπερίγραπτο καί κίνησε τόν παγκόσμιο θαυμασμό. Οἱ Γερμανοί προσέκρουσαν σέ ἄμεση καί καθολική ἀντίστασι τοῦ πληθυσμοῦ, πού προσέτρεξε αὐθόρμητα σέ ἕναν ἄγριο καί πρωτοφανῆ ἀγῶνα ὑπερασπίσεως τῆς πατρίδος καί τῆς ἐλευθερίας του. Οἱ συμμαχικές δυνάμεις καθήλωσαν τούς Γερμανούς καί ἀνέτρεψαν τά ἀρχικά σχέδια τους. Χρειάστηκαν 10 ὁλόκληρες ἡμέρες γιά νά καταλάβουν τήν νῆσο. Οἱ ἀπώλειες ἦταν τρομακτικές.Σκοτώθηκαν περισσότεροι ἀπό 4.000 ἀλεξιπτωτιστές «ἡ αιχμή τῆς ναζιστικῆς λόγχης», ἡ ἀερομεταφερόμενη μεραρχία διαλύθηκε, κατεστράφησαν περισσότερα ἀπό 170 ἀεροπλάνα. Στήν Κρήτη δοκιμάστηκε τό ὅπλο τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν, πού τό θεωροῦσαν ἀήττητο καί εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι δέν χρησιμοποιήθηκε ποτέ πιά σέ μεγάλες ἐπιχειρήσεις. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Χίτλερ ὀμολόγησε: «ἡ Κρήτη ἀπέδειξε ὅτι οἱ μεγάλες ἡμέρες τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν τελείωσαν».

Ἡ Κρήτη ὑπέκυψε κάτω ἀπό τό βάρος τῆς τρομερὀτερης πολεμικῆς μηχανῆς, πού εἶχε γνωρίσει ὥς τότε ὁ κόσμος.Στίς 27 Μαΐου κατελήφθησαν τά Χανιά καί τό Ρέθυμνο.Στίς 30 Μαΐου ἔπεσε καί τό Ἠράκλειο. Τίς δύο τελευταῖες μέρες τοῦ Μαΐου τά συμμαχικά στρατεύματα εἶχαν συγκεντρωθεῖ στά νότια παράλια τῆς Κρήτης καί ἔφυγαν μέ πλοῖα τοῦ συμμαχικοῦ στόλου στή Μέση Ἀνατολή. Ἡ Κρήτη περνοῦσε μέ τήν σειρά της στή ζοφερή νύκτα τοῦ Ναζιστικοῦ τρόμου.

Ἡ Μάχη τῆς Κρήτης ἀνέτρεψε τά σχέδια τοῦ Χίτλερ καί ἐπηρέασε ἀποφασιστικά, τήν ἐξέλιξι τῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ μεγάλου πολέμου. Ὁ Οὐίνστον Τςῶρτσιλ σημειώνει στά ἀπομνημονεύματά του: «Στήν Κρητη ὁ Γκαίρινγκ κέρδισε μιά πύρρειο νίκη, γιατί μέ τίς δυνάμεις πού σπατάλησε ἐκεῖ, θά μποροῦσε εὔκολα νά κατακτήση τήν Κύπρο, τή Συρία, τό Ἰράκ καί ἴσως ἀκόμη καί τήν Περσία…Διέπραξε τήν ἀνοησία νά ἀφήση νά τοῦ διαφύγουν αὐτές οἱ μεγάλες εὐκαιρίες, μέ τό νά θυσιάση τίς ἀναντικαταστατες αὐτές δυνάμεις σ΄ ἕναν θανάσιμο ἀγῶνα, πού διεξάγετο συχνά σῶμα μέ σῶμα…». Ἡ καθυστέρησις τῶν Γερμανῶν στήν Κρήτη ἐπέτρεψε στόν Ἄγγλο στρατάρχη Γουέιβελ νά ὀργανώση τήν ἄμυνα τῆς Αἰγύπτου καί ὁ ἴδιος ἀνέφερε στήν κυβέρνησι του: «Οἱ ἀπώλειες τῶν Γερμανῶν στήν Κρήτη ἔσωσαν τήν γενική κατάστασι στή Μεσόγειο γιατί καταστράφηκε μέγα μέρος ἀπό τά ἀεραγήματα τοῦ ἐχθροῦ καί τεράστιος ἀριθμός ἀεροπλάνων».

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Αντιγραφή από: http://www.pentapostagma.gr/2011/05/blog-post_1921.html

Παντού θα υπάρχει ένας “Εφιάλτης” στην Κρήτη οι προδότες είχαν τη μοίρα που τους άξιζε…

Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι πέρα για πέρα πραγματική. Είναι μια από τις εκατοντάδες τραγικές ιστορίες στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, στη Κρήτη. Μια ιστορία που τα έχει όλα. Θάρρος, ηρωισμό, αγάπη για την πατρίδα αλλά και προδοσία…

“Κατεδικάσθην εις θάνατον. Σήμερον Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 1944. Περιμένω χάριν. Ο Θεός βοηθός. Συγχωρέστε με και ο

Θεός να σας συγχωρέσει. Έχετε υγεία για πάντα. Ο υιός και σύζυγος σας Δημήτρης”

Αχνοχάραζε η 21η Φεβρουαρίου, έξω από τα Χανιά, στην Αγιά. Οι φυλακές δεν είχαν πάρει ακόμη τον ρυθμό της μουντής καθημερινότητας τους. Στο παράθυρο ενός κελιού στην πτέρυγα των μελλοθάνατων, ένα παλικάρι 30 ετών, κοιτάει τον ουρανό που ξημέρωνε. Στα χέρια του κρατάει ένα γράμμα που μόλις έγραψε (με μεγάλη δυσκολία και πόνο, αφού από τα δάχτυλα του έλειπαν τα νύχια από τα βασανιστήρια) για την λατρεμένη γυναίκα του, τη Μαρία και τους αγαπημένους γονείς του. Βαθιά μέσα του ο Δημήτρης Βαλαβάνης, ήξερε ότι δεν θα του έδιναν χάρη. Ήξερε ότι δεν θα ξαναδεί την Μαρία και τους γονείς του. Το απόγευμα θα τον οδηγούσαν στο απόσπασμα. Ο άνθρωπος που τον κάρφωσε ήταν Έλληνας. Στενός συνεργάτης των Γερμανών. Ο λόγος του προδότη ενάντια στον δικό του. Δεν είχε καμία ελπίδα στο στρατοδικείο…

Η ζωή του πέρασε σαν σε ταινία μπροστά από τα μάτια του καθώς είχε αφεθεί να κοιτά ανάμεσα από τα κάγκελα, τον ουρανό. Το χωριό του τον Σοκαρά στο Ηράκλειο, τα παιδικά του χρόνια, τη γνωριμία του με τη Μαριώ, τον πόλεμο. Το Αλβανικό μέτωπο. Υπηρέτησε σαν ανθυπολοχαγός Μηχανικού στη χιονισμένη Πίνδο όταν παίρναμε φαλάγγι τους Ιταλούς. Μετά ήρθαν οι Γερμανοί. Επέστρεψε στο νησί του όταν εκείνο είχε πέσει στα χέρια τους. Ξεκίνησε την αντίσταση μαζί με τα αδέρφια του, τον Πέτρο τον Κώστα και τον Γιώργη. Μαζί ήταν και άλλοι συχωριανοί του από τον Σοκαρά.

Αντίσταση, σαμποτάζ, δολιοφθορές στους Γερμανούς. Τον έψαχναν αλλά δεν ήξεραν ποιος είναι. Ήταν ένα φάντασμα που έκρυβε στο σπίτι του Εγγλέζους σαμποτέρ, και πράκτορες των συμμάχων που τους κυνηγούσαν οι Γερμανοί. Μιλούσε στον ασύρματο από τον “μπλουμέ” (το υπόγειο) του σπιτιού του. Έπαιρνε οδηγίες από το Κάιρο, επαναπροωθούσε αλλά και δεχόταν Άγγλους. Ήταν αριστερός αλλά εκείνη την εποχή ακόμη δεν είχε καμία σημασία. Ο κοινός εχθρός ήταν ο Γερμανός. Έξω από το χωριό του σε μια σπηλιά που γα να ανέβεις θα έπρεπε να είσαι αγριοκάτσικο, έκρυβε όπλα. “Η σπηλιά του Βαλαβάνη”.

25η Μαρτίου 1942, η αρχή του τέλους. Στη σχολική εορτή για την επανάσταση, έβγαλε πύρινο πατριωτικό λόγο στους μικρούς μαθητές. Οι γονείς των παιδιών κοιτάζονταν μεταξύ τους έντρομοι. “Μα ήντα κάνει ο κουζουλός” Ανάμεσα στο πλήθος και κάποιοι Γερμανοί. Τον άκουσαν και τους κίνησε την περιέργεια. Αμέσως άρχισαν να τον παρακολουθούν στενά. Δηλαδή όχι οι ίδιοι αλλά οι συνεργάτες τους, τα τσιράκια τους οι Έλληνες Εφιάλτες. Ο διορισμένος από τις δυνάμεις κατοχής, κοινοτάρχης του Ασημίου, Μανώλης Καλιτσούνης, δεν τον έχασε ποτέ από τα μάτια του. Κατέγραφε όλες του τις κινήσεις…

Όσο και να είχε μυηθεί στο αντάρτικο και στους κανόνες συνωμοσίας που διέπουν κάποιον που κάνει αντίσταση, ο Δημήτρης βαλαβάνης έκανε μικρά λαθάκια. Μικρά λάθη που σε άλλη περίπτωση θα περνούσαν απαρατήρητα. Όχι όμως και στη δική του. Ήταν “σταμπαρισμένος” και περίμεναν πότε θα αποκαλυφθεί. Ένα πρωινό στο σπίτι του στον οικισμό Βελούλι στον Σοκαρά ένα Γερμανικό απόσπασμα χτύπησε δυνατά την βαριά ξύλινη πόρτα. Άνοιξε ο ίδιος και οι Γερμανοί του παρέδωσαν ένα επίσημο έγγραφο: “Καλείσθε όπως δίδετε το παρών κάθε εβδομάδα εις το Φρουραρχείον Πύργου”. Ο Βαλαβάνης ήξερε πλέον πια θα ήταν η μοίρα του…

Ο διερμηνέας της Μυστικής Αστυνομίας Μοιρών Ηρακλείου, Νίκος Μαγιάσης μαζί με τον Κοινοτάρχη Ασημίου Μανώλη Καλιτσούνη, είχαν βάλει τον Βαλαβλανη στο μάτι. Ο κλοιός έκλεινε γύρω του επικίνδυνα. Ο 30χρονος υπολοχαγός (πλέον) του μηχανικού αποφάσισε να βγει στα βουνά. Οι Γερμανοί τον κήρυξαν φυγόδικο αφού σταμάτησε να εμφανίζεται στο Φρουραρχείο της Κράις Κομμαντατούρ.

Κάποια στιγμή στις αρχές Φεβρουαρίου 1944 ο Δημήτρης Βαλαβάνης συνελήφθη από Γερμανικό απόσπασμα συνοδευόμενος από το Νικόλαο Μαγιάση. Αρχικά μεταφέρθηκε στις Μοίρες. Εκεί υπέστη απάνθρωπα βασανιστήρια. Τον χτύπησαν άσχημα, του τσάκισαν τα κόκαλα, του έβγαλαν τα νύχια με τανάλια, του έσπασαν τα δόντια και τη μύτη με σφυρί. Παρών σε όλα τα βασανιστήρια και ο Έλλην διερμηνέας… Κάποια στιγμή λιποθύμησε. Ο Μαγιάσης του έριξε ένα κουβά νερό στο πρόσωπο. Συνήλθε. Το στόμα του ήταν μια άμορφη μάζα κρέατος. Η γλώσσα του είχε πρηστεί τόσο που με δυσκολία ανέπνεε. Σήκωσε το κεφάλι και είδε τον Μαγιάση να χαμογελάει ειρωνικά. Έφτυσε αίμα και κατάφερε να ψελλίσει: “ Εγώ μωρέ Μαγιάση θα πεθάνω Έλληνας. Εσύ όμως θα πεθάνεις προδότης”… Από τις Μοίρες τον μετέφεραν στις φυλακές της Αγιάς. Εκεί πέρασε από το Γερμανικό στρατοδικείο όπου και καταδικάστηκε “εις θάνατον” .

Το απόγευμα της 21ης Φλεβάρη ο Βαλαβάνης εκτελέστηκε πίσω από μια μάντρα που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για τον σκοπό αυτό. Αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια. Ήταν ένας υπερήφανος Κρητικός…

Τι απέγιναν όμως ο Καλιτσούνης και ο Μαγιάσης; Κατά τη διάρκεια της κατοχής στην Κρήτη, και οι δυο είχαν άμεση σχέση με τον ταγματάρχη Χάρτμαν. Ο Χάρτμαν συγκέντρωνε πληροφορίες για την δράση των ανταρτών αλλά και των Άγγλων, στη μεγαλόνησο και τις έδινε στους συνεργάτες του, Γερμανούς. Ο Χάρτμαν δεν ήταν Γερμανός. Ήταν Έλληνας. Ήταν ένας από τους δυο Έλληνες αξιωματικούς που το 1920 είχε αποπειραθεί να δολοφονήσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Παρίσι.

Με το τέλος του πολέμου ο Καλιτσούνης συνελήφθη και πέρασε από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσίλογων , στο Ηράκλειο. Πρόεδρος του δικαστηρίου, ήταν ο Εφέτης Κρήτης Γιώργος Βάρσαμος. Ο Καλιτσούνης κατηγορήθηκε όχι μόνο για την κατάδοση του Βαλαβάνη, αλλά και για την κατάδοση άλλων 27 κατοίκων του Σοκαρά, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου του 1945 και ολοκληρώθηκε σε 5 ημέρες. Η ποινή ήταν πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Για την κατάδοση των 27 κατοίκων στους Γερμανούς ο πρώην κοινοτάρχης Ασημίου καταδικάστηκε “εις Θάνατον” και για την “ανάληψη υπηρεσίας στις Αρχές κατοχής” σε “δις ισόβια”. Δυο χρόνια αργότερα στις 18 Μαΐου του 1947 ο Καλιτσούνης εκτελέστηκε στις φυλακές Καλλιθέας. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός που εκτελούσε και χρέη Αντιβασιλέα, απέρριψε όλες τις αιτήσεις χάριτος του Καλιτσούνη.

Ο Νίκος Μαγιάσης σκοτώθηκε 18 ημέρες νωρίτερα από τον πρώην συνεργάτη του. Για την ακρίβεια δολοφονήθηκε. Και για να είμαστε ακόμη πιο ακριβείς ο Νίκος Μαγιάσης βρήκε τη Νέμεση του… Ο θάνατος και το φρικτό του τέλος συγκλόνισαν το Πανελλήνιο.

30 Απριλίου 1947. Το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων που συνεδρίαζε στο Ηράκλειο, ήταν έτοιμο να βγάλει την ετυμηγορία του. Ο Πρόεδρος ζητά από τον κατηγορούμενο να σηκωθεί και να ακούσει την ποινή του. Ο Μαγιάσης δικαζόταν για τον φόνο του Μιχάλη Βρέντζου στη Νίδα του Ψηλορείτη. Ο Μαγιάσης σηκώθηκε. Από το πρόσωπο του είχε χαθεί η αλαζονεία που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Έμοιαζε με ανθρωπάκι που εάν δεν γνώριζες τη φριχτή του δράση θα σου προκαλούσε λύπη. Στην Κρήτη όμως κανείς δεν ξεχνούσε και κανείς δεν “παρασύρονταν” από την μάσκα του καλού που φόρεσε ο δοσίλογος. Και κυρίως οι συγγενείς των θυμάτων. Οι άνθρωποι που έθαψαν τα αδέρφια, τους γονείς και τα παιδιά τους εξαιτίας του Μαγιάση. Από τα πίσω καθίσματα του δικαστηρίου μια μορφή σηκώθηκε.

ο αδελφος του Μιχάλη, Γιώργος Βρεντζος, χρόνια μετά

Φορούσε μαύρα και είχε αφήσει μούσια σαν ένδειξη πένθους,όπως συνηθίζουν στην Κρήτη. Με τρεις δρασκελιές διέσχισε την αίθουσα και έφτασε κάτω από τα έδρανα, ακριβώς δίπλα στις θέσεις που κάθονται οι κατηγορούμενοι. Ο Πρόεδρος δεν πρόλαβε να πει λέξη. Οι χωροφύλακες μέσα στην αίθουσα ούτε που κατάλαβαν τι έγινε. Ο Μαγιάσης που είχε σηκωθεί όρθιος κοίταζε με γουρλωμένα μάτια τον άγνωστο που σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρέθηκε δίπλα του. Ο κατηγορούμενος άκουσε τον άγνωστο να του ψιθυρίζει: “Τον Μιχάλη τον θυμάσαι;” Ένα μεγάλο κρητικό μαχαίρι εμφανίστηκε στα χέρια της σκιάς. “Σκυλί…” ακούστηκε σιγανά και το μαχαίρι άστραψε για λίγο πριν χωθεί στην κοιλιά του Μαγιάση για 5 φορές. Σωριάστηκε. Πνιγόταν στο ίδιο του το αίμα. Στις 5 το απόγευμα πέθανε στο Πανάτιο νοσοκομείο Ηρακλείου.

Ο άγνωστος πέταξε το μαχαίρι του στο γεμάτο αίματα πάτωμα του Δικαστηρίου. Σήκωσε τα χέρια του και παραδόθηκε στους Χωροφύλακες. Το όνομα του ήταν Γιώργος. Ο αδερφός του, Μιχάλης Βρέντζος μπορούσε τώρα να αναπαυθεί…

Η μαντινάδα μιλάει μόνη της:” Ένας αετός των Βρέντζηδων έσφαξε τον Μαγιάση και όλοι μαζί φωνάξαμε, η χέρα του ν’αγιάσει. Μέσα στο δικαστήριο γιατί ‘χενε σκοτώσει και έπρεπε οπωσδήποτε ψυχή να παραδώσει”

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/05/blog-post_1921.html#ixzz1MzcKagOJΗ καταστροφη της ελληνικής οικονομίας από τους Γερμανούς κατακτητές την τριετία 1941-1944

Τρίτη, 23 Φεβρουάριος 2010 11:00

Οι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα ως κατακτητές στις 27 Απριλίου του 1941. Λίγες μέρες πριν, είχε συνθηκολογήσει ο στρατηγός Τσολάκογλου, ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση και ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ είχαν μεταφερθεί στην Κρήτη για να συνεχίσουν τον Αγώνα.

Ο στρατηγός Τσολάκογλου σχημάτισε μια κυβέρνηση “δοσίλογων”, που αρχικά μέσα από την συνεργασία με τον Κατακτητή προσπάθησε να ομαλοποιήσει την ζωή στην Χώρα εξασφαλίζοντας την ειρηνική επάνοδο όλων των Ελλήνων στρατιωτών από τα μέτωπα στις εστίες τους. Ο Τσολάκογλου προσπάθησε επίσης να έρθει σε συνεννόηση με τον Κατακτητή για να διασώσει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας έναντι της Βουλγαρίας. Ελληνική κυβέρνηση φεύγοντας απέσυρε και τον χρυσό από την τράπεζα της Ελλάδος για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού.

Τον Οκτώβριο του 1942 με απόφαση του ίδιου του Χίτλερ, ανέλαβε υπεύθυνος για την ελληνική οικονομία στην Αθήνα ο Χέρμαν Νόιμπαχερ (Hermann Neubacher), με αποστολή να συγκρατήσει τον πληθωρισμό, να πετύχει τον καλύτερο επισιτισμό του αστικού πληθυσμού αλλά και να συνεχίσει την απόσπαση αγαθών από την Ελληνική αγορά με οποιοδήποτε κόστος. Ο Νόιμπαχερ είχε οικονομολογικές γνώσεις καθώς είχε διατελέσει ανώτατο στέλεχος στην βιομηχανία Farben. Αρχικά μείωσε την τύπωση χαρτονομίσματος, καθώς οι φήμες ότι η Γερμανία χάνει τον πόλεμο, οδήγησε πολλούς εμπόρους να επανεμφανίσουν εμπορεύματα που έκρυβαν και έτσι να πέσουν οι τιμές και να μην χρειάζονται μεγάλα ποσά για να αγοραστούν Μια άλλη πρωτότυπη τακτική του Νόιμπαχερ ήταν η πώληση χρυσού (λέγεται πως είχε κατασχεθεί από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης) στο Ελληνικό χρηματιστήριο, ώστε να ενισχυθεί η δραχμή απορροφώντας ταυτόχρονα τα υπέρογκα χρηματικά διαθέσιμα των Ελλήνων βιομηχάνων. Γενικά είναι αλήθεια ότι ο Νόιμπάχερ βελτίωσε τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων των πόλεων, ενώ καταπολέμησε την κερδοσκοπία των Ελλήνων εμπόρων και βιομηχάνων. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι Έλληνες προστατεύθηκαν από τις αυθαιρεσίες αξιωματικών των αρχών Κατοχής.

Αυτό φάνηκε αμέσως όταν η ανάπτυξη της Ελληνικής Εθνικής αντίστασης σε μεγάλα τμήματα της Ελληνικής επαρχίας το φθινόπωρο του 1943, μείωσε την εισροή αγαθών στα αστικά κέντρα. Αυτό οδήγησε τον Νόιμπαχερ (να εντείνει πάλι την τύπωση χαρτονομίσματος καταρρακώνοντας πλήρως την αξία του. Τον Αύγουστο του 1943 οι “δαπάνες Κατοχής” άγγιξαν τα 850 εκατομμύρια δραχμές που αντιστοιχούσε στο 80% του συνολικού εθνικού εισοδήματος. Η μαύρη αγορά εντάθηκε, ενώ η δραχμή είχε χάσει την αξία της και προς το τέλος της Κατοχής δεν την χρησιμοποιούσαν πλέον ως μέσο συναλλαγών.

Το μικρότερο χαρτονόμισμα που κυκλοφορούσε ήταν ονομαστικής αξίας 100 δισεκατομμυρίων που είχε την αξία μιας προπολεμικής δραχμής και αγοραστική δύναμη για ένα αβγό. Ο παραγωγικός ιστός της Χώρας αποσυντέθηκε, ενώ ο εμπορικός στόλος της Ελλάδος μειώθηκε σε τόνους χωρητικότητας κατά 72%. Οι συγκοινωνίες και το οδικό δίκτυο της Χώρας διαλύθηκαν, περιουσίες άλλαξαν χέρια σε εξευτελιστικές τιμές, λόγω των αναγκών και του ανορθολογισμού της Ελληνικής οικονομίας. Οι Γερμανοί είχαν επιτάξει η κατάσχει, όχι μόνο τις σοδειές και τα ζώα των Ελλήνων, αλλά ως και τα πιο ασήμαντα εργαλεία. Η δραχμή είχε χάσει κάθε αξία καθώς λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα τον Ιούνιο του 1944 οι “δαπάνες κατοχής” είχαν σκαρφαλώσει στο ιλιγγιώδες ποσό των 450.000 δις δραχμές με το Ελληνικό δημόσιο να “τυπώνει” 500 δις δρχ την μέρα! http://www.istoria.gr/oct03/content04.htm

Οι Γερμανοί όμως είχαν εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες που δεν συμβάδιζαν με τις Ελληνικές επιδιώξεις. Αφού τεμάχισαν την Ελλάδα μοιράζοντας τα εδάφη της σε Βουλγαρία και Ιταλία, αποφάσισαν να μεταβάλλουν την Χώρα σε προκεχωρημένη αποθήκη προμηθειών για την στρατιά του Ρόμελ που αγωνιζόταν στην Μέση Ανατολή. Για να πετύχουν τον σκοπό αυτό ακολούθησαν μια εξοντωτική “κρυφή” οικονομική πολιτική. Συγκεκριμένα επέβαλλαν στην κυβέρνηση δοσίλογων να πληρώνει χρήματα με την μορφή δανείων για την συντήρηση των Γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα (“δαπάνες κατοχής”). Το Ελληνικό δημόσιο όμως, δεν είχε ταμειακά διαθέσιμα για να ανταπεξέλθει καθώς είχε ήδη ένα τεράστιο έλλειμμα (7,5 δις δρχ)που άφησε η Ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, ενώ η

Έτσι τα δάνεια αυτά για τις “δαπάνες κατοχής” δεν ήταν τίποτε άλλο από τυπωμένα πληθωριστικά χαρτονομίσματα (δραχμές) που οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν για να αγοράσουν τρόφιμα, εμπορεύματα και πρώτες ύλες από την Ελληνική αγορά. Για το 1941 μόνο, οι “δαπάνες Κατοχής” ήταν 25 εκατομμύρια δρχ, δηλαδή το 40% του τότε εθνικού εισοδήματος που ούτως η άλλως είχε μειωθεί αφού η οικονομική δραστηριότητα είχε εκμηδενιστεί και δεν εισπράττονταν φόροι. Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν άμεσο: είχαμε τον υψηλότερο πληθωρισμό στην σύγχρονη Ιστορία μας, ενώ η Ελληνική αγορά “στέγνωνε” από τρόφιμα και αγαθά επιδεινώνοντας περαιτέρω την αναντιστοιχία προσφοράς – ζήτησης. Το κόστος ζωής σε σχέση με το προπολεμικό, διπλασιάστηκε μέσα στο πρώτο εξάμηνο της Κατοχής. Ο Συμμαχικός αποκλεισμός, η καταστροφή του δικτύου συγκοινωνιών και η άρνηση της Βουλγαρίας να παρέχει τρόφιμα από την ζώνη κατοχής της στην Μακεδονία, επιδείνωσαν τις δυσκολίες τροφοδοσίας. Η έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης έκανε την εμφάνιση της το Φθινόπωρο του 1942. Ακόμη και η οργάνωση συσσιτίων απέτυχε, αφού δεν βρίσκονταν τρόφιμα. Η δοσιλογική κυβέρνηση όρισε ανώτατες τιμές σε αγαθά ενώ συγκέντρωνε και τρόφιμα από την επαρχία τα οποία μοίραζε με δελτίο, αλλά έτσι δεν καλυπτόταν ούτε το 1/3 των αναγκών. Παράλληλα με αυτά, οι δυνάμεις κατοχής επίταξαν εργοστάσια, πρώτες ύλες και καύσιμα. Οτι δεν αγόραζαν οι πληθωριστικές δραχμές, οι Γερμανοί είτε το αποσπούσαν ως “λεία” πολέμου, η το υπέτασσαν σε ένα καθεστώς υποχρεωτικών επιτάξεων όπου ο δικαιούχος λάμβανε ένα τυπωμένο χαρτί που αντιστοιχούσε σε κάποια “αποζημίωση” που θα λάμβανε μετά το τέλος του πολέμου.

Οι ενέργειες αυτές κατά την γνώμη μας, δεν έγιναν από ανθρωπιστικούς η φιλελληνικούς λόγους όπως έχει γραφτεί. Είχαν ως στόχο την συντήρηση της δραχμής και της Ελληνικής κοινωνίας σε οριακά ανεκτό επίπεδο, ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία του Ελληνικού δημοσίου και να έχει την ευκαιρία η Γερμανία να απομυζήσει περαιτέρω την ημιθανή.

Το αποτέλεσμα της Γερμανικής οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα τα χρόνια της Κατοχής ήταν τραγικό. Τα είδη πρώτης ανάγκης είχαν ανέβει 50.000 φορές, ενώ οι μισθοί μόνο 2.000.

Αλλά η σημαντικότερη επίπτωση της Γερμανικής οικονομικής πολιτικής ήταν τα θύματα της. Πάνω από 200.000 Έλληνες βρήκαν τραγικό θάνατο από την πείνα και τον υποσιτισμό, την ίδια στιγμή που τα θύματα των μαχών και των εκτελέσεων δεν ήταν περισσότεροι από 70.000 Έλληνες. Η θλίψη, η δυστυχία και η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής σημάδεψαν τον Ελληνικό αστικό κυρίως, κόσμο κατά την διάρκεια της Κατοχής.

ΠΗΓΕΣ

-Αλέξης Φραγκιαδής, Ελληνική Οικονομία 19ος – 20ος αιώνας, εκδόσεις Νεφέλη

-Ιστορία της Κατοχής, εκδόσεις Μέτρον

-Χρήστος Χατζηιωσηφ, Η ελληνική οικονομία, πεδίο μάχης και αντίστασης, εκδόσεις Βιβλιόραμα

-Εξαιρετικό άρθρο του κ. Ζαβάκου στο έγκυρο περιοδικό “Ιστορία εικονογραφημένη”

-Ναπολέων Μαραβέγιας, έγκυρες πληροφορίες για την οικονομία της Κατοχής από το εξαιρετικό του άρθρο στο “ΒΗΜΑ”

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=115566&ct=114&dt=24/10/1999

– Πολύ κατατοπιστικό νήμα για την οικονομία της Κατοχής, τις δυσκολίες επιβίωσης και τις κοινωνικές προεκτάσεις της από τον blogger “Αίολο”

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=169657&sid=2fd3e968d475be3ea3c6d0f81274d783

-Μαρτυρίες για την πείνα την εξαθλίωση και την απόγνωση στην Κατοχική Αθήνα

http://www.ime.gr/chronos/14/gr/1940_1945/occupation/pigi02.html

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ

Αυτό όμως που με λύπησε βαθύτατα είναι η αρνητική προς την Ελλάδα στάση της Γερμανικής Κυβέρνησης και της Γερμανικής κοινής γνώμης. Προφανώς ο σκοπός του κειμένου δεν είναι να ξύσει πληγές η να αναμοχλεύσει πάθη του παρελθόντος. Η φανατική (έως βάναυση) συμπεριφορά της Γερμανικής κοινής γνώμης και της Γερμανικής κυβέρνησης έναντι της Ελλάδας μοιραία όμως τα επαναφέρει στην επιφάνεια. Δεν θα ήθελα τον οίκτο τους, ούτε την ανέξοδη στήριξη τους με φλυαρίες, ούτε τα χρυσοπληρωμένα τοκογλυφικά δανεικά των τραπεζών τους. Θα μπορούσαν όμως τουλάχιστον να σιωπήσουν, όταν γνωρίζουν τι πόνο και δυστυχία προκάλεσαν στο πρόσφατο παρελθόν στην Ελλάδα.)

(Παρακολουθώ εδώ και μήνες, όπως όλοι σας, τον πλήρη εξευτελισμό και την ταπείνωση της πατρίδας μας σε διεθνές επίπεδο από τραπεζίτες και αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πιστεύω πως για τα αποτελέσματα αυτά έχουμε συντελέσει όλοι μας ( ο καθένας σε διαφορετικό βαθμό βέβαια), με την αδιαφορία μας για τα κοινά επιλέγοντας πολιτικές ηγεσίες που ΟΛΟΙ γνωρίζαμε ότι είναι ανίκανες και διεφθαρμένες και με την ασυγχώρητη μακαριότητα της λογικής να ζούμε σε ένα επίπεδο ζωής που δεν αντιστοιχεί στις οικονομικές μας δυνατότητες, δανειζόμενοι με συνεχώς χειρότερους όρους.

Η δήλωση του Γερμανού εκπροσώπου εξωτερικών για την δήθεν καταβολή των Γερμανικών αποζημιώσεων είναι εν μέρει ακριβής. Το ποσό που καταβλήθηκε το 1960 στην Κυβέρνηση Καραμανλή (110 εκατομμύρια μάρκα) που είχε ικετέψει σχεδόν για την καταβολή του, ήταν αστείο μπροστά σε αυτό αυτό που είχε επιδικάσει η συνδιάσκεψη των Παρισίων (8,5 δις δολάρια έναντι 14 δις που ζητούσε η Ελλάδα). Σε αυτό το ποσό ο Γερμανός εκπρόσωπος άθροισε αυθαίρετα και τα χρήματα που δάνεισε η χώρα του στην Ελλάδα στο πλαίσιο της ΕΟΚ και της Ε.Ε. Ως τώρα βέβαια, υποτίθεται ότι τα χρήματα αυτά δίνονταν, όπως σε όλες τις Χώρες άλλωστε, στο πλαίσιο της κοινοτικής αλληλεγγύης. Δεν θυμάμαι ποτέ Γερμανό αξιωματούχο να υποστηρίζει ότι ο δανεισμός αυτός ήταν για τα ναζιστικά εγκλήματα της Κατοχής.

Αμφικτύων

24-12-1989

*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Χρ. Κωνσταντινίδης

μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών

http://amphiktyon.blogspot.com/

Η Μάχη των Οχυρών (6-9 Απριλίου 1941)

Γράφει ο

Ιωάννης Κακουδάκης

H 6η Απριλίου του 1941 δεν είναι μόνο για την Ελλάδα μια κορυφαία ιστορική ημερομηνία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη, γιατί αντιμετώπισε σθεναρά στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, στην αποκαλούμενη «Γραμμή Μεταξά», τον γερμανικό χείμαρρο, που σχεδόν αμαχητί κατέκλυζε την Ευρώπη. Εκεί δόθηκε η περίφημη και γνωστή στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία η Μάχη των Οχυρών.

Λέγοντας Μάχη των Οχυρών, εννοούμε τον τετραήμερο εκείνο σκληρό, άνισο και επικό αγώνα 6-9 Απριλίου 1941, που έγινε στα Οχυρά Μακεδονίας –Θράκης, από τον ορεινό όγκο της Κερκίνης (Μπέλες) μέχρι το Νέστο ποταμό στη γραμμή των συνόρων, στη «Γραμμή Μεταξά» με την απόκρουση της γερμανικής επίθεσης από το βουλγαρικό έδαφος, κατά τον Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη συνοριακή αυτή γραμμή, μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, υπήρχαν 21 Οχυρά, που αποτελούσαν την οχυρωμένη αμυντική θωράκιση της Ελλάδας και την άμεση απόκρουση οποιασδήποτε αιφνιδιαστικής επίθεσης από Βορρά.

Η στρατηγική, η τακτική σχεδίαση, η τεχνική εκτέλεση και η υλικοτεχνική πλευρά σχεδιάστηκαν στο σύνολό τους από Έλληνες αξιωματικούς του μηχανικού και με την τακτική υποστήριξη αξιωματικών του πεζικού και του πυροβολικού. Η σχεδίαση και υλοποίηση ήταν καθαρά έργο των Ελλήνων αξιωματικών του μηχανικού με τη βοήθεια αποκλειστικά ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών και την τεχνική υποστήριξη και συμβολή του ΕΜΠ. Η αμυντική αυτή γραμμή ήταν ανώτερη της γραμμής «Μαζινώ» και εφάμιλλη της γραμμής «Ζίγριφντ (Siegfrid)».

Σκοπός της οχύρωσης της τοποθεσίας αυτής ήταν να καλύψει αρχικά την επιστράτευση και τη στρατηγική συγκέντρωση και στη συνέχεια να αποτελέσει αμυντική τοποθεσία για οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια από Βουλγαρία.

Συνοπτική Περιγραφή των Οχυρών

Τα 21 Παραμεθόρια αυτά Οχυρά κατασκευάστηκαν την περίοδο 1936-1940 και είναι: Ποποτλίβιτσα (Παπαδοπούλα),Ιστίμπεη (Οχυρό), Κελκαγιά (Σπανή Πέτρα), Αρπαλούκι ( Στήριγμα), Παλιουριώνες, Ρούπελ, Καρατάς, Κάλη, Περσέκ, Μπαμπαζώρα, Μαλιάγκα, Περιθώρι, Παρταλούσκα, Ντάσαβλη, Λίσσε, Πυραμοειδές, Καστίλλο, Άγιος Νικόλαος, Μπαρτίσεβα, Εχίνος και Νυμφαία. Τα ονόματα μέσα σε παρένθεση χρησιμοποιούνται σήμερα για ευνόητους λόγους.(ήταν με ξένες ονομασίες). Για την εξιστόρηση των γεγονότων θα χρησιμοποιήσω τα αρχικά ονόματα των Οχυρών, που είναι περισσότερο γνωστά στο ευρύ κοινό.

Στον παρακάτω Πίνακα αναφέρονται τα Οχυρά και τα ονόματα των Διοικητών της 6ης Απριλίου 1941 και συνεκδοχικά νοούνται και όλοι οι υπ’ αυτούς υπηρετήσαντες γενναίοι αξιωματικοί και οπλίτες κατά την ομώνυμη Μάχη των Οχυρών.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΩΝ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ

Το κάθε οχυρό στο σύνολό του αποτελούσε ένα περίκλειστο έργο από ένα και περισσότερα στεγανά συγκροτήματα με έναν ή περισσότερους ορόφους, ικανό να αμυνθεί προς κάθε κατεύθυνση. Περιλάμβανε ανθεκτικά σκέπαστρα, πυροβολεία, πολυβολεία, ολμοβολεία, βομβιδοβολεία, παρατηρητήρια, οπτικούς σταθμούς, έργα παραλλαγής και παραπλάνησης, πολλαπλές εισόδους και εξόδους για τον ανεφοδιασμό και την εκτέλεση αντεπιθέσεων. Οι υπόγειες εγκαταστάσεις κάθε οχυρού περιλάμβαναν διοικητήριο, θαλάμους αξιωματικών, θαλάμους οπλιτών, τηλεφωνικό κέντρο, αναρρωτήριο, μαγειρεία, δεξαμενές πόσιμου νερού, σημεία υδροληψίας, αποχωρητήρια, χώρους υγιεινής, αποθήκες πυρομαχικών, αποθήκες με επαρκή εφόδια για την κάλυψη αναγκών 15 ημερών άμυνας, χειρουργείο, φαρμακείο, συστήματα αερισμού, φωτισμού (γεννήτριες, λάμπες πετρελαίου, φακούς κ,ά.), αποχέτευση, εσωτερικές θέσεις μάχης αντιαρματικά κωλύματα, θέσεις αντιαεροπορικών όπλων, οδικό δίκτυο, κ.ά.. Αξίζει να σημειώσουμε ότι τόσο η βουλγαρική, όσο και η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών δεν είχαν πληροφορίες για τις ακριβείς θέσεις, τη δύναμη και τον οπλισμό των οχυρών, παρόλο που ορισμένα οχυρά( Ποποτλίβιτσα, Ιστίμπεη, Κελκαγιά κ.ά.) απείχαν μόνο 200- 250 μέτρα από τα σύνορα.

Την υλοποίηση του μεγαλόπνοου αυτού έργου είχε η Διοίκηση Φρουρίου Θεσσαλονίκης με διαταγές και τεχνικές οδηγίες του ΓΕΣ. Για το σκοπό αυτόν είχε συγκροτηθεί ειδική επιτροπή αξιωματικών με συμμετοχή τοπογράφων, πολιτικών μηχανικών, αρχιτεκτόνων, γεωγράφων, γεωλόγων και καθηγητών του ΕΜΠ ( Π. Παρασκευόπουλος, Α. Ρουσόπουλος κ.ά.). Ιδιαίτερη βαρύτητα είχε δοθεί στον απόρρητο χαρακτήρα των κατασκευών και στην απόλυτη μυστικότητα των εργασιών. Το προσωπικό ήταν επιλεγμένο από την Αστυνομία και τον Στρατό. Ο κύριος οπλισμός των οχυρών ήταν: πυροβόλα των 75χιλ., αντιαεροπορικά των 20 και 37 χιλ,, όλμοι, πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, βομβιδοβόλα, τυφέκια, χειροβομβίδες κλπ.

Όταν μετά την εισβολή, οι Γερμανοί και οι Βούλγαροι είδαν τα Οχυρά, έμειναν έκπληκτοι. Αλλά και σήμερα όσοι τα επισκέπτονται τα θαυμάζουν!

Κατασκευαστικά στοιχεία των Οχυρών

Εκσκαφές

  • Διάνοιξη νέων οδών: 115 χλμ.
  • Επισκευή παλαιών οδών: 92 χλμ.
  • Εκσκαφές επιφανειακών έργων: 16.000 κ.μ.
  • Εκσκαφές υπόγειων έργων: 291.000 κ.μ.

Υπόγειες εργασίες

  • Σύνολο οπλισμένου σκυροδέματος 108.000 κ.μ.
  • Σύνολο σκυροδέματος μη οπλισμένου: 63.000 κ.μ.
  • Συνολικό μήκος εξωτερικών υδραγωγείων: 74 χλμ.
  • Συνολικό μήκος εσωτερικών υδραγωγείων: 14 χλμ.
  • Συνολικό μήκος τηλεφωνικών γραμμών εκτός οχυρών: 1.216 χλμ.
  • Συνολικό μήκος τηλεφωνικών. γραμμών εντός των οχυρών: 70 χλμ.
  • Συνολικό μήκος ανάπτυξης συρματοπλέγματος: 90 χλμ.
  • Συνολική ποσότητα τσιμέντου: 66.000 τόνοι.
  • Συνολική ποσότητα σιδήρου οπλισμού σκυροδέματος: 12.000 τόνοι.
  • Συνολικό μήκος υπόγειων στοών: 24.000 μέτρα,
  • Συνολικό μήκος υπόγειων καταφυγίων – θαλάμων: 13.000 μέτρα,
  • Συνολικό μήκος σωλήνων ύδρευσης: 88.000 μέτρα,

Κόστος – χρόνος

  • Σύνολο δαπάνης και με τα έργα εκστρατείας 1,060(1059.800.600) δισ. δραχμών (ίσο με σημερινά περίπου 55,00 δις ευρώ ).
  • Σύνολο ημεροδουλίων (ημερομισθίων): 3.000.000 (2.856.554).
  • Διάρκεια κατασκευής: 3,5 χρόνια, (Νοέμβριος 1936 – Ιούλιος 1940).

ΠΙΝΑΚΑΣ

Εργασθέντων ημερησίως κατά τις θερινές και χειμερινές περιόδους.

Έτος             Θερινή Περίοδος              Χειμερινή Περίοδος

1936                   960                                       425

1937                  3025                                     1180

1938                  3630                                       550

1939                  3395                                     1240

1940                  2425                                        –

Κατά προσέγγιση, διατέθηκαν για τα έργα οχύρωσης των βουλγαρικών συνόρων (από Στρυμόνα μέχρι

Αλεξανδρούπολη) 2.900.000 ημεροδούλια (ημερομίσθια) εργατοτεχνικού ιδιωτικού προσωπικού.

Είσοδος Οχυρού

Τα παραπάνω συγκεντρωτικά στοιχεία των Οχυρών, τα οποία είναι άγνωστα στους πολλούς, επιβεβαιώνουν τον κατασκευαστικό άθλο του έργου και δίκαια και τεκμηριωμένα αποτελεί το μέγιστο τεχνικό έργο της Ελλάδας κατά τον περασμένο αιώνα. Αρκεί μια επίσκεψη- που σήμερα επιτρέπεται- εύκολα κάποιος να το διαπιστώσει και να θαυμάσει τα Οχυρά.

Περιληπτική Εξιστόρηση της Μάχης των Οχυρών

Στοά Πολυβολείου

Ο Ελληνικός Στρατός, με απαράμιλλο ηρωισμό, μάχεται σκληρά και νικηφόρα εναντίον των Ιταλών, από την 28η Οκτωβρίου 1940, στην Ήπειρο.

Ο Χίτλερ, από το Νοέμβριο του 1940 είχε αποφασίσει να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας. Στις 13 Δεκεμβρίου εξέδωσε την υπ’ αριθ. 20 απόρρητη διαταγή στην οποία αναφέρεται και η επίθεση εναντίον της Ελλάδας με το συνθηματικό όνομα «ΜΑΡΙΤΑ».

Στις 18 Δεκεμβρίου, ο Χίτλερ εξέδωσε τις κατευθύνσεις του για την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», που αφορούσε την επίθεση εναντίον της Ρωσίας μετά την κατάληψη της Ελλάδας. Το Μάρτιο του 1941 η Βουλγαρία προσχώρησε στον Άξονα Γερμανίας Ιταλίας Ιαπωνίας με τη δελεαστική υπόσχεση ότι θα της παραχωρούνταν ολόκληρη η Ανατολική Μακεδονία και η Δυτική Θράκη. Στις 2 Μαρτίου 1941 η 12η Γερμανική Στρατιά άρχισε να εισέρχεται στο Βουλγαρικό έδαφος και στις 9 Μαρτίου οι εμπροσθοφυλακές των Μεραρχιών είχαν φθάσει στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Το σύνολο των γερμανικών δυνάμεων, που διατέθηκαν εναντίον της Ελλάδας, ήταν:

Το XVIII Ορεινό Σώμα Στρατού αποτελούμενο από τη 2α Τεθωρακισμένη Μεραρχία, τις 5 και 6 Ορεινές Μεραρχίες, το 125ο Ανεξάρτητο Ενισχυμένο Σύνταγμα Πεζικού, την 72η Μεραρχία Πεζικού και ανάλογες μονάδες Διοικητικής Μέριμνας, αναπτυγμένο από το Πετρίτσι μέχρι το Νευροκόπι.

Το XXX Σώμα Στρατού αποτελούμενο από τις 164η και 50η Μεραρχίες Πεζικού, αναπτυγμένο στις περιοχές Πεσμακλή και Κίρτζαλη.

Την προκάλυψη όλου του γερμανικού μετώπου διατηρούσαν οι Βούλγαροι με τρεις μεραρχίες τους. Η πλήρης διάταξη φαίνεται στο Σχεδιάγραμμα 2.

Στη 12η Γερμανική Στρατιά από πλευράς Αεροπορίας διατέθηκε το VIII Σώμα Αεροπορίας με 650 αεροσκάφη (βομβαρδιστικά, κάθετης εφόρμησης (Στούκας), δίωξης, αναγνώρισης κλπ.).Ο συνολικός αριθμός των γερμαικών αεροσκαφών πρώτης γραμμής περνούσε τα 1.000.

Η αποστολή της Στρατιάς ήταν να διασπάσει τη «Γραμμή Μεταξά» με το XVIIIΟρεινό Σώμα Στρατού να διανοίξει τη στενωπό του Ρούπελ με ταυτόχρονη υπερκέραση της οχυρωμένης αυτής τοποθεσίας με τη 2η Τεθωρακισμένη Μεραρχία από τα δυτικά δια μέσου των κοιλάδων Στρούμνιτσα και Αξιού για να καταλάβει την Θεσσαλονίκη, να απομονώσει ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και να συνεχίσει στο εσωτερικό της Χώρας.

Η Ελλάδα παρέταξε 4 Μεραρχίες (XVIII,XIV,VII,XIX ), από τις οποίες 2 ήταν από «περιμαζεύματα τέως συνοριακών τομέων» (κατά Καθενιώτη), 1 από υπερήλικες και 2 από απειροπόλεμους οπλίτες. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούσαν το Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ) με Διοικητή τον Αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο ( από 8-2-41). Η Ταξιαρχία του Νέστου με 5 τάγματα πεζικού, αναπτυγμένη δυτικά του ποταμού μέχρι και το Οχυρό Εχίνου. Στη Θράκη ,ήταν αναπτυγμένη η Ταξιαρχία του Έβρου με 7 λόχους προκάλυψης και το Οχυρό Νυμφαία με Διοικητή τον Έφεδρο Υποστράτηγο Ιωάννη Ζήση, και όταν η Ταξιαρχία( 100 αξιωματικοί και 2000 οπλίτες) πέρασε στο τουρκικό έδαφος (περί τους 1300 άνδρες), σύμφωνα με το σχέδιο σύμπτυξης, αφοπλίστηκε και ο στρατηγός, φέροντας βαρέως το γεγονός αυτό, αυτοκτόνησε στις 9 Απριλίου στα Ύψαλα της τουρκικής Θράκης.

Αναλυτικά η διάταξη όλων των δυνάμεων φαίνεται στο Σχεδιάγραμμα 2.

ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ

Η προβλεπόμενη εμπόλεμη δύναμη των 21 Οχυρών ήταν: 329 Αξιωματικοί και 9.740 Οπλίτες (συνολικά 10.069), ωστόσο, η τοποθετημένη δύναμη στις 6 Απριλίου 1941 ήταν 5.630 άνδρες, δηλαδή το 62% περίπου της εμπόλεμης δύναμης. Επομένως, αν στην αριθμητική υπεροχή των Γερμανών προστεθεί και ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός τους, είναι εύκολο να διαπιστώσουμε την απόλυτη γερμανική υπεροχή.

Το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα (Συγκρότημα “W”) ήταν αναπτυγμένο στο Βέρμιο. Κανένας Βρετανός δεν ήταν στα Οχυρά, και άδικα έψαχναν, μετά τη συνθηκολόγηση, οι Γερμανοί να τους εντοπίσουν.

Από τις 05:15 της 6ης Απριλίου, ημέρα Κυριακή, χωρίς να τηρηθούν, τουλάχιστον, τα συνήθη διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας για απάντηση, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν ταυτόχρονα στο ελληνικό έδαφος και στη Νότια Γιουγκοσλαβία. (Επιχείρηση «ΜΑΡΙΤΑ»).

Η κύρια προσπάθεια των Γερμανών εκδηλώθηκε προς τα οχυρά της τοποθεσίας Μπέλες στη ζώνη της XVIII Μεραρχίας. Προηγήθηκε σφοδρός βομβαρδισμός εναντίον των Οχυρών Ιστίμπεη και Κελκαγιά που αποτελούσαν το «κλειδί» της τοποθεσίας και επεκτάθηκε και στα Οχυρά Ποποτλίβιτσα, Αρπαλούκι και Παλιουριώνες στην τοποθεσία του Μπέλες. Το Ιστίμπεη οι Γερμανοί το ονόμασαν «Το αγκίστρι του θανάτου»,και απέχει 200 μέτρα από τα σύνορα με υψόμετρο 1347μ.

Στη ζώνη της XIV Μεραρχίας η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε επίσης στις 0515 με εξαιρετική σφοδρότητα εναντίον των Οχυρών Ρούπελ, Καρατάς και Κάλης. Η επίθεση άρχισε με πυρά πυροβολικού και αεροπορικό βομβαρδισμό με το 125οΑνεξάρτητο Σύνταγμα, πολύ έμπειρο, γιατί είχε πολεμήσει και στη γραμμή Μαζινώ. Όλη την ημέρα 100-200 αεροσκάφη πετούσαν πάνω από το Ρούπελ και καταρρίφτηκαν τρία.

Στη ζώνη της VII Μεραρχία η Γερμανική επίθεση αρχικά απώθησε τα τμήματα προκάλυψης και ήλθε σε επαφή με τα Οχυρά Πυραμοειδές, Λίσσε και Περιθώρι, χωρίς να μπορέσουν να προωθηθούν από την ισχυρή αντίσταση των υπερασπιστών των Οχυρών.

Στη ζώνη της Ταξιαρχία Νέστου στην περιοχή της Ξάνθης οι Γερμανοί ανέτρεψαν τα συνοριακά φυλάκια και κατά τις απογευματινές ώρες έλαβαν την επαφή με το Οχυρό Εχίνου, όπου και καθηλώθηκαν από τα πυρά του Οχυρού.

Τέλος, στη ζώνη της Ταξιαρχίας Έβρου η επίθεση εκδηλώθηκε στις 0505. Τα ελληνικά τμήματα συμπτύχθηκαν επιβραδύνοντας τον εχθρό και στις 1100 ώρα είχε περικυκλωθεί το Οχυρό Νυμφαία. Η γενναία αντίσταση των υπερασπιστών του Οχυρού με αμείωτη ένταση συνεχίστηκε μέχρι τις βραδινές ώρες.

Ενώ τα Οχυρά αμύνονται σθεναρά σ’ όλη τη γραμμή του μετώπου, η κατάληψη του δυτικού τμήματος του Μπέλες και η διείσδυση γερμανικών τμημάτων στην κοιλάδα της Ροδόπολης δημιούργησε κίνδυνο για όλη την τοποθεσία του Μπέλες. Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβικής αντίστασης ευόδωσε την προέλαση και την είσοδο της 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας στο ελληνικό έδαφος. Ανατολικά του Στρυμόνα και μέχρι το Νέστο ποταμό η τοποθεσία παραμένει αρραγής και τα Οχυρά απόρθητα, με διαταγή να αμυνθούν «μέχρις εσχάτων».

Η φρουρά του Οχυρού Ιστίμπεη (200 μέτρα από τα βουλγαρικά σύνορα) εξαιτίας των αεροπορικών βομβαρδισμών, των πυρών πυροβολικού, των όλμων, των πολυβόλων, των αποπνικτικών αερίων και της φλεγόμενης βενζίνης που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί υποχρεώθηκε να παραδοθεί στις 1600 ώρα της 7ης Απριλίου.

Το Οχυρό Νυμφαία αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει στις 2330 ώρας της 7 Απριλίου, εξαιτίας των αποπνικτικών καπνογόνων που οι Γερμανοί έριξαν μέσα στο Οχυρό.

Το Οχυρό Κελκαγιά εξαιτίας αερίων και καπνού αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 1130 της 7ης Απριλίου.

Το Οχυρό Αρπαλούκι τη νύχτα 7/8 Απριλίου αποχώρησε και μετά σκληρό αγώνα στις γέφυρες του Στρυμόνα παραδόθηκε στους Γερμανούς.

Τα γερμανικά επιτιθέμενα τμήματα παρέκαμψαν το Οχυρό Νυμφαίας κατά τη διάρκεια της νύχτας 6/7 Απριλίου και έφτασαν στην Κομοτηνή.

Ο σκληρός και επικός αγώνας των ηρωικών υπερασπιστών όλων των Οχυρών, που η αναλυτική εξιστόρηση εκφεύγει από το πλαίσιο της ενημέρωσης αυτής, δεν επέτρεψε στις γερμανικές δυνάμεις να διασπάσουν τη «Γραμμή Μεταξά», ούτε την τρίτη μέρα της επίθεσης. Όμως, η γρήγορη κατάρρευση της γιουγκοσλαβικής αντίστασης, από την πρώτη κιόλας ημέρα, ιδιαίτερα στην περιοχή της κοιλάδας του Αξιού ποταμού και η ανυπαρξία διαθέσιμων δυνάμεων, για την κάλυψη του αριστερού πλευρού της οχυρωμένης τοποθεσίας του Μπέλες, έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα στη 2η Γερμανική Τεθωρακισμένη Μεραρχία να εισβάλει στο ελληνικό έδαφος δια μέσου των κοιλάδων του Στρούμνιτσα και του Αξιού ποταμού.

Τα περισσότερα οχυρά, που παρέμεναν απόρθητα, αποχώρησαν ή παραδόθηκαν στις 10 Απριλίου, μετά την υπογραφή του σχετικού Πρωτοκόλλου (9 Απριλίου 1941) και κατόπιν διαταγής των προϊσταμένων τους.

Η παράδοση της Θεσσαλονίκης έγινε την 9η Απριλίου από επιτροπή αποτελούμενη από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, τον Δήμαρχο και τον Αστυνομικό Διευθυντή της πόλης. Στις 1400 της 9ης Απριλίου υπογράφεται το πρωτόκολλο στο Γερμανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης μεταξύ του Διοικητή του ΤΣΑΜ και του Διοικητή της 2ηςΓερμανικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας. Παρά τις αλλεπάλληλες επιθέσεις των Γερμανών εναντίον του Οχυρού Παληουριώνες στο Μπέλες παρέμενε απόρθητο. Στις 1700 Γερμανοί κήρυκες πληροφόρησαν τη φρουρά του Οχυρού για τη συνθηκολόγηση. Ύστερα από αυτό αποφασίστηκε να γίνει εκεχειρία κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η παράδοση του Οχυρού έγινε στις 0900 της 10ης Απριλίου. Παρατάχθηκε γερμανικό τάγμα για απόδοση τιμών, ενώ ο Γερμανός Συνταγματάρχης που παρέλαβε ο Οχυρό προσφώνησε τον Διοικητή και έδωσε συγχαρητήρια στους άνδρες του Οχυρού. Η γερμανική σημαία αν υψώθηκε στο Οχυρό μετά την αποχώρηση των υπερασπιστών του. Ανάλογες τιμητικές εκδηλώσεις έγιναν και στα Οχυρά Ρούπελ, Λίσσε, Πυραμοειδές, Περιθώρι, Μυμφαία, Ιστίμπεη και Κελκαγιά.

Απόδοση τιμών στους μαχητές των οχυρών από τους Γερμανούς

Οι γενναίοι μαχητές των Οχυρών κατόρθωσαν με επιτυχία να αποκρούσουν όλες σχεδόν τις κατά μέτωπο γερμανικές επιθέσεις και να αποχωρήσουν με εθνική αξιοπρέπεια και τιμητικές εκδηλώσεις, όταν οι προϊστάμενοί τούς διέταξαν. Αναδείχθηκαν, έτσι, εφάμιλλοι των συναδέλφων τους, τού Ελληνοϊταλικού μετώπου, προκαλώντας τον θαυμασμό εχθρών και φίλων. Στα Οχυρά η υπεροψία του δυνατού κάμφθηκε από τη δύναμη του δικαίου και της πίστης και προστέθηκε το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ κατά τον Β΄ΠΠ, στην τρισένδοξη ιστορία μας. Και το τρίτο ΟΧΙ θα ακολουθήσει στη Μάχη της Κρήτης (20-29 Μαΐου 1941). Αγωνίστηκαν γενναία με άφθαστο ηρωισμό και πρωτοφανή αυτοθυσία εναντίον ενός πολυπληθέστερου εχθρού με συντριπτική υπεροχή πυρός και μέσων.

Ο ίδιος ο Χίτλερ σε λόγο του στις 4 Μαΐου είπε: «…Ο Έλληνας στρατιώτης ιδιαίτερα, από όλους τους αντιπάλους, πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία. Συνθηκολόγησε μόνο όταν η εξακολούθηση της αντίστασης δεν ήταν πλέον δυνατή και δε είχε κανένα λόγο». Παρόλη τη μικρή διάρκεια ο αγώνας αυτός του Ελληνικού Στρατού μπορεί να χαρακτηριστεί ως παράδειγμα θάρρους και αυτοθυσίας και ως μια από τις λαμπρότερες σελίδες της στρατιωτικής μας ιστορίας. Δεν είναι εφικτή η εξιστόρηση των γεγονότων που έλαβαν χώρα στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξάς από την πανίσχυρη πολεμική μηχανή της Γερμανίας με αεροσκάφη, άρματα, πυροβόλα, χημικά αέρια φλογοβόλα, και άλλα ειδικά πολεμικά μέσα για την κατάκτηση των Οχυρών. Ωστόσο οι υπερασπιστές των Οχυρών με πρωτοφανή ανδρεία, θάρρος και αυταπάρνηση, με αμείωτη ένταση αντιμετώπισαν τις αλλεπάλληλες επιθέσεις των Γερμανών επί τέσσερα ημερόνυχτα. Έκαναν το μέγιστο ανθρωπίνως δυνατό για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας μας και μάλιστα, όταν τα κράτη της Ευρώπης σε πολλές περιπτώσεις παραδίνονταν αμαχητί.

Ενδεικτικά, για να εκτιμηθεί η συμβολή της Ελλάδας κατά τον Β΄ΠΠ, παραθέτω τη διάρκεια της αντίστασης των ευρωπαϊκών χωρών σε ημέρες: Ελλάδα 219, Νορβηγία 61, Γαλλία 43, Πολωνία 30, Βέλγιο 18,Ολλανδία 4, Γ/Β 3, Τσεχοσλοβακία, Λουξεμβούργο και Δανία αμαχητί.

Λοχίας Πεζικού

Ίτσιος Δημήτριος

Αξίζει να αναφέρουμε έναν μόνο ηρωισμό, αυτόν του Έφεδρου Λοχία Ίντσιου Δημήτριου από τα Άνω Πορόια του Μπέλες που ήταν επικεφαλής του πολυβολείου Π8 στην περιοχή Ρουπέσκο. Το προσωπικό του πολυβολείου ήταν ο Λοχίας και 4 στρατιώτες από τους οποίους οι 2 ήταν συγχωριανοί του (Ζιώγας Θ. και Κοσάρτζης Ι.) και διέθεταν 38.000 φυσίγγια, οι οποίοι βάλλουν από τις πρωινές ώρες της 6ης Απριλίου εναντίον των Γερμανιών που με ορμή επιτίθενται. Ο Λοχίας αποφασίζει να συνεχίσει τον αγώνα, αν και τα παράπλευρα πολυβολεία είχαν σταματήσει να πυροβολούν, και μάλιστα λέει στους στρατιώτες του να φύγουν, πράγμα που οι συγχωριανοί του αρνήθηκαν. Μάχεται ηρωικά προς τους επιτιθέμενους Γερμανούς, για πέντε ώρες. Όμως, τα φυσίγγια εξαντλήθηκαν, δεν έχει καμιά επικοινωνία με τους προϊσταμένους του και αναγκάζονται να εξέλθουν από το πολυβολείο. Ο Γερμανός αξιωματικός σε άπταιστα ελληνικά κάνει νεύμα να τον πλησιάσει ο επικεφαλής. Ο Λοχίας άοπλος πλησιάζει και αναφέρει:

– Ιτσιος Δημήτριος, Λοχίας Πεζικού του ΙΙΙ/ 70 Τάγματος Πεζικού.

-Συγχαρητήρια Λοχία, του απαντά ο Γερμανός αξιωματικός και ακολούθησέ με. Τον οδηγεί στο ξέφωτο και του δείχνει τα πτώματα πλέον των 200 Γερμανών. (1 αξιωματικός και 232 στρατιώτες, σύμφωνα με γερμανική πηγή) και του λέει: Αυτό είναι έργο δικό σου

-Έκανα το καθήκον μου, απαντά ο Λοχίας.

-Έκανες το καθήκον σου και τώρα είναι η σειρά μου να σε «εκτελέσω», για να κάνω και εγώ το δικό μου καθήκον.

Βγάζει το πιστόλι και τον σκοτώνει!

Στο θρυλικό Π8 στην Ομορφοπλαγιά υπάρχει αναμνηστική στήλη, και στο χωριό Άνω Πορόια η προτομή του ηρωικού παλληκαριού.

Η Ευρώπη 1940-1941

Οι απώλειες των γερμανών κατά τη Μάχη των Οχυρών ήταν 2689 νεκροί και τραυματίες, αξιωματικοί και στρατιώτες, και 170 αγνοούμενοι, σύμφωνα με τις γερμανικές πηγές. Ο Διοικητής του 125ου Γερμανικού Συντάγματος που επιτέθηκε στο Οχυρό Ρούπελ – Κάλη – Καρατάς δακρύζοντας είπε: «Δεν θρηνώ ως στρατιώτης, διότι η θυσία ήταν επιβεβλημένη, αλλά κλαίω ως άνθρωπος, διότι από το Σύνταγμά μου απέμειναν μόνο λίγοι άνδρες».

Για την ηρωική και γενναία αντίσταση των Ελλήνων εναντίον των τεσσάρων χωρών που τις επιτέθηκαν (Ιταλία ,Αλβανία, Γερμανία και Βουλγαρία), έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά εγκωμιαστικά λόγια, Σταχυολογώ μόνο ελάχιστα, που δίνουν και τη συμβολή της Ελλάδας στον Β΄ΠΠ: « Η Ελλάδα κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων των Γερμανών και ανέτρεψε την πορεία του πολέμου και νικήσαμε». (Sir Robert Antony Eden, Υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας στο Βρ. Κοινοβούλιο 24/ 9 1942.)

«Αν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος των, η έκβαση του Β΄ ΠΠ θα ήταν ακαθόριστη». (Winston Churchill, 24/Απριλίου 1941 στο Βρετ. Κοινοβούλιο).

«Αν οι Ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν τον γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε». (Georgy Zhoukou, Σοβιετικός Στρατηγός , από τα απομνημονεύματα του).

Επίλογος

Συμπληρώθηκαν φέτος 72 χρόνια από την ελληνική εποποιία 1940-1941 και δυστυχώς η επέτειος αυτή βρίσκει τη χώρα μας να διεξαγάγει έναν οικονομικό πόλεμο με τον ίδιο αντίπαλο τού 1941 και να αγωνίζεται και κατά την ειρήνη, όπως και στον πόλεμο. Όμως, ανεξάρτητα, από τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε, έχουμε εθνική υποχρέωση και ιστορική επιταγή να επαναφέρουμε στη μνήμη μας τον τεράστιο και με τόσο κολοσσιαίες προεκτάσεις άθλο του Έθνους μας, για να διδασκόμαστε τι μπορεί να κάνει το Έθνος μας, όταν είναι ενωμένο και προσηλωμένο στα εθνικά ιδεώδη και στις εθνικές μας επιταγές. Και πρέπει να τιμούμε τους δημιουργούς του, τους συντελεστές του, τη μνήμη των πεσόντων, και τέλος, πρέπει να υπενθυμίζουμε σε όσους επιβουλεύονται το ιερό μας πάτριο έδαφος και την εθνική μας τιμή, ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, τι τους περιμένει, αν τολμήσουν. Το Έπος του 1940-1941 αποτελεί εθνικό οδοδείχτη και έτσι πρέπει να παραμείνει.

-Ο κ. Ιωάννης Δ. Κακουδάκης είναι Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ, τ. Διευθυντής της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ και τ. Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Στρατιωτικής Ιστορίας του ΓΕΕΘΑ

http://www.giannena-e.gr/Ihnilatontas%20tin%20Istoria/22-H_Machi_Ton_Oxeiron_Stratigos_Kakoudakis.aspx

From: Nicolas Kaloy

Date: December 2, 2013

Καλή αυτή η ανάμνηση. Εγώ, θυμάμαι ότι την διαβάσαμε όλοι στην Αθήνα, με δάκρυα στα μάτια, ο πατέρας μου, η μητέρα μου, αυτήν την 8η Μαρτίου 1941. Μετά ένα μήνα, μέρα προς μέρα, είχα τα γενέθλιά μου. Συμπλήρωνα τα 17 μου χρόνια, τελευταία τάξη του Γυμνασίου……

Έκτοτε, η Τύχη κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι, ώστε να βρίσκομαι σήμερα στην Γενεύη και να γιορτάζω σε λίγο τα 90 μου χρόνια.. Ο Μακιαβέλλι λέει (Κεφ. 25),”Για να μη εξαλειφθεί η ελεύθερη βούλησή μας, πιστεύω να είναι αλήθεια ότι η Τύχη είναι ο διαιτητής των μισών από τις πράξεις μας, αλλά μας αφήνει ακόμη να διευθύνουμε το άλλο μισό ή κάτι λιγότερο”. Εγώ νομίζω ότι έκανε λάθος. Η Τύχη κaθορίζει όχι το 50 αλλά το 70% των πράξεών μας. Και λέει και κάτι άλλο που νομίζω σωστό: Τύχη χωρίς αξία είναι πρόσκαιρη. Αξία χωρίς τύχη είναι χαμένη…

Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος, Ph.D.

Διδάκτωρ Φιλοσοφίας (Πανεπ. Γενεύης)

Από Γενεύη

=================================================================================

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Α.Ε. ΤΟΝ κ. Α. ΧΙΤΛΕΡ, ΑΡΧΙΚΑΓΚΕΛΛΑΡΙΟΝ TOΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Γ. Α. ΒΛΑΧΟΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

“Καθημερινή”, 8 Μαρτίου 1941

http://neohellenism.blogspot.gr/2012/09/blog-post_18.html

Ἐξοχώτατε,

Ἡ Ἑλλάς, τὸ γνωρίζετε, ἠθέλησε νὰ μείνη ἔξω τοῦ παρόντος πολέμου.

Ὅταν ἐξερράγη, ἤρχιζε μόλις ν’ ἀναρρωννύη ἀπὸ πλῆθος βαθυτάτων πληγῶν, τὰς ὁποίας εἶχον καταλίπει εἰς τὸ σῶμα της πόλεμοι ἐξωτερικοὶ καὶ ἐσωτερικαὶ διαιρέσεις, καὶ οὐδὲ δυνάμεις εἶχε, οὐδὲ διὰθεσιν, οὐδὲ λόγον ν᾿ ἀναμιχθῆ εἰς πόλεμον, τοῦ ὁποίου, ἂν τὸ τέλος πέπρωται πάντως νὰ ἔχη δι᾿ ὅλον τὸν κόσμον συνεπείας σημαντικάς, ἡ ἀρχή του δὲν παρουσίαζε δι’ αὐτὴν ἀμέσους κινδύνους.

Ἂς μὴ ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψει αἱ δηλώσεις της αἱ σχετικαί. Ἂς μὴ ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψει τὰ ἔγγραφα τὰ ὁποῖα εἰς ἐπίσημον Βίβλον ἐδημοσίευσε.

Ἂς μὴ ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψει τὸ πλῆθος τῶν λόγων, τῶν κειμένων, τῶν ἀποδείξεων διὰ τῶν ὁποίων πιστοποιεῖται ἡ ἐπίμονος αὕτη ἀπόφασίς της, νὰ μείνη ἐκτὸς τοῦ πολέμου.

Καὶ ἂς ληφθῆ τοῦτο μόνον: Τὸ ὅτι ἡ Ἑλλὰς ὅταν οἱ Ἰταλοὶ ἔπνιξαν εἰς τὸν λιμένα τῆς Τήνου τὴν «Ἕλλην» καὶ εὗρε τὰ θραύσματα τῶν τορπιλλῶν καὶ ἐβεβαιώθη ὅτι ἦσαν ἰταλικά, τὰ ἔκρυψε.

Διατί;…

Διότι, ἂν τὰ ἀπεκάλυπτε θὰ ἦτο ὑποχρεωμένη ἢ νὰ κηρύξη τὸν πόλεμον ἢ νὰ δεχθῆ τὴν κήρυξιν τοΰ πολέμου.

Δὲν ἤθελε λοιπὸν τὸν πόλεμον μὲ τοὺς Ἰταλοὺς ἡ Ἑλλάς.

Οὔτε μόνη, οὔτε μὲ Συμμάχους, οὔτε μὲ βαλκανικούς, οὔτε μὲ Ἄγγλους.

Ἤθελε εἰς τὴν μικρὰν αὐτὴν γωνίαν τῆς γῆς νὰ ζήση κατὰ δύναμιν ἥσυχος, ἐπειδὴ ἦτο κατάκοπος, ἐπειδὴ εἶχε πολεμήσει πολὺ καὶ ἐπειδὴ ἡ γεωγραφική της θέσις εἶναι τοιαύτη ὥστε νὰ μὴ θέλη νὰ ἔχη ἐχθροὺς οὔτε τοὺς Γερμανοὺς εἰς τὴν ξηράν, οὔτε τοὺς Ἄγγλους εἰς τὴν θάλασσαν.

Μέχρι τῆς στιγμῆς ἐκείνης, τῆς στιγμῆς κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπνίγη ἡ «Ἕλλη», ἡ Ἑλλὰς εἶχε, ἑκτὸς τῶν εἰρηνικῶν της διαθέσεων, πρόσθετον ἀσφάλειαν, δύο ὑπογραφάς, τὴν Ἰταλικήν, ἡ ὁποία τὴν εἶχε κατὰ πάσης ἐκ μέρους της ἐπιθέσεως ἀσφαλίσει, καὶ τὴν Ἀγγλικήν, ἡ ὁποία ἦλθεν ὡς αὐθόρμητος τῆς ἀκεραιότητός της ἐγγύησις.

Ἐν τούτοις, ὅταν ὀλίγον μετὰ τὴν «Ἕλλην» παρουσιάσθησαν ἁπταὶ ἀποδείξεις τῆς μελλούσης ἰταλικῆς ἐπιθέσεως, ἡ Ἑλλάς, πεισθεῖσα ὅτι ἡ μία ὑπογραφὴ δὲν εἶχεν ἀξίαν, δὲν ἐστράφη ὡς ὤφειλε πρὸς τὴν ἄλλην, ἀλλ᾿ἐστράφη -τὸ ἐνθυμεῖσθε, Ἐξοχώτατε;- πρὸς Ὑμᾶς.

Καὶ ἐζήτησε τὴν προστασίαν τὴν ἰδικήν σας.

Καὶ τί ἀπηντήθη τότε εἰς τὴν Ἑλλάδα;…

Τί ἀπηντήθη δὲν γνωρίζω καλῶς.

Γνωρίζω ὅμως ἐκ στόματος τοῦ ἀποθανόντος πρωθυπουργοῦ μας, ὅτι ἡ Γερμανία ἀπήντησεν εἰς τὸ διάβημά μας συνιστῶσα νὰ μὴ δώσωμεν ἀφορμὴν -νὰ μὴ ἐπιστρατευθῶμεν δηλαδὴ- καὶ νὰ εἴμεθα ἥσυχοι.

Δὲν ἐδώσαμεν λοιπὸν ἀφορμήν, δὲν ἐπεστρατεύθημεν, ἐμέναμεν ἥσυχοι ἢ μᾶλλον ἐκοιμώμεθα ἥσυχοι -διότι τὴν προηγουμένην μᾶς εἶχον κάμει καὶ γεῦμα οἱ Ἰταλοὶ- ὁπόταν μᾶς παρουσιάσθη μὲ τὸ τελεσίγραφον ὁ πρέσβυς τῆς Ἰταλίας.

Τότε λοιπὸν ποῦ καὶ πρὸς ποῖον ἠθέλατε νὰ στραφῆ ἡ Ἑλλάς;… Πρὸς τοὺς Ἰταλούς, τῶν ὁποίων εἶχε εἰς τὴν τσέπην της, μαζὶ μὲ τὰ θραύσματα τῶν τορπιλλῶν, καὶ τὴν ἄνευ ἀξίας ὑπογραφήν; Ἂλλ᾿ αὐτοὶ τῆς εἶχον κηρύξει τὸν πόλεμον.

Πρὸς Ὑμᾶς; Ἂλλ᾿ Ὑμεῖς ἀτυχῶς εὐρίσκεσθε ἐκεῖνο ἀκριβῶς τὸ πρωί, εἰς τὰς 28 Ὀκτωβρίου, εἰς Φλωρεντίαν.

Νὰ μείνη μόνη;  Ἀλλ᾿ οὔτε ἀεροπορίαν εἶχε, οὔτε ὑλικόν, οὔτε χρήματα, οὔτε στόλον.

Ἐστράφη λοιπὸν πρὸς τὴν τελευταίαν ἀπομείνασαν ὑπογραφήν: Πρὸς τοὺς Ἄγγλους.

Καὶ αὐτοί, τῶν ὁποίων ἐκαίετο ἡ Πατρίς, οἱ ὁποῖοι ἠγρύπνουν εἰς τὰς ἀκτὰς τῆς Μάγχης ἀνήσυχοι, οἱ ὁποῖοι τότε -ὅπως τὸ εἶχον δηλώσει- δὲν εἶχον ἐπαρκῆ τὰ μέσα διὰ τὴν ἰδίαν των προστασίαν, ἦλθαν.

Ἦλθαν ἀμέσως. Ἄνευ ἀξιώσεων, ἄνευ διαπραγματεύσεων, ἄνευ χαρτιῶν. Καὶ μετ᾿ ὀλίγας ἡμέρας, εἰς τὸ Μέτωπον τὸ ὁποῖον εἶχεν ἀνοίξει εἰς τὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου ὁ βάναυσος ἰταλικὸς αἰφνιδιασμός, ἔπιπταν Ἕλληνες στρατιῶται καὶ ὁ πρῶτος Ἄγγλος ἀεροπόρος.

Τί συνέβη ἀπὸ τὰς ὥρας ἐκεῖνας, τὸ γνωρίζετε καὶ Σεῖς καὶ ὁ κόσμος ὁλόκληρος.

Νικῶνται οἱ Ἰταλοί. Καὶ νικῶνται ἐκεῖ, στρατιωτικῶς, σῶμα πρὸς σῶμα, ἀπὸ ἡμᾶς, τοὺς μικρούς, τοὺς ἀδυνάτους. Ὄχι ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους. Διότι Ἄγγλος στρατιώτης δὲν ἐπάτησεν εἰς τὴν Ἀλβανίαν. Νικῶνται. Διατί; Διότι δὲν ἔχουν ἰδανικά, διότι δὲν ἔχουν ψυχήν. Διότι…

– Ἀλλ᾿ αὐτὸ εἶναι ἔξω τοῦ θέματος. Ἀπέναντι τῆς μάχης αὐτῆς βέβαιον εἶναι, διότι μᾶς ἐδηλώθη, ὅτι ἐμείνατε θεατής: «Ἡ ὑπόθεσις αὐτή, μᾶς εἴπατε, δὲν μ᾿ ἐνδιαφέρει. Εἶναι ἱστορία ἰταλική. Δὲν θὰ ἐπέμβω παρὰ μόνον ὅταν Ἀγγλικὸς στρατὸς ἀποβιβασθῆ εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, εἰς μεγάλας ποσότητας». Θὰ ἠμπορούσαμεν, ἔκτοτε, Ἐξοχώτατε, νὰ Σᾶς ἐρωτήσωμεν: «Καὶ ἡ Φλωρεντία;… Καὶ τὸ ὅτι τὴν ἡμέραν ἀκριβῶς κατὰ τὴν ὁποίαν μᾶς ἐπετίθεντο οἱ Ἰταλοί, συνηντᾶσθε μαζί τους εἰς τὰς ὄχθας τοῦ Ἄρνου καὶ τοὺς παρεδίδατε τὴν Ἑλλάδα;»…

Ἀλλὰ δὲν ἠθελήσαμεν. Μαζὶ μὲ τὰ θραύσματα τῶν ἰταλικῶν τορπιλλῶν ἐκρύψαμεν εἰς τὴν τσέπην μας καὶ τὴν Φλωρεντίαν καί, ὅταν κάποιοι ἀδιάκριτοι μᾶς τὴν ἐνεθύμιζαν, ἀπηντῶμεν: «Διεφώνησαν. Τοὺς ἐγέλασαν οἱ Ἰταλοί». Διατί;

Διότι ἔτσι ἠθέλαμεν νὰ πιστεύωμεν. Διότι μᾶς συνέφερεν ἔτσι. Ἔπειτα, καθὼς ἐπροχωροῦμεν ἡμεῖς εἰς τὴν Ἀλβανίαν, ἐπροχώρουν καὶ αἱ σχέσεις τῆς Γερμανίας καὶ τῆς Ἑλλάδος.

Ὁ Ἀγκυλωτὸς Σταυρὸς ἐκυμάτιζε εἰς τὸ Μέγαρον τῆς ἐν Ἀθήναις πρεσβείας σας τὴν πρώτην τοῦ Ἔτους, κατήρχετο μεσίστιος ὅταν ἀπέθνησκεν ὁ ἀείμνηστος Μεταξᾶς, ὁ πρέσβυς σας ἤρχετο νὰ συγχαρῆ τὸν νέον Πρωθυπουργόν, αἱ μεταξὺ Ὑμῶν καὶ ἡμῶν ἐμπορικαὶ συναλλαγαὶ εἶχον ἐπαναρχίσει καὶ διεμαρτυρήθητε κάποτε ἐντόνως διότι μία ἐφημερὶς τῆς Ἀμερικῆς ἔγραψεν ὅτι γερμανικὰ τάνκς παρουσιάσθησαν εἰς τὴν Ἀλβανίαν.

Ὅλα λοιπὸν καλά. Ἡμεῖς εἰς τὴν Ἀλβανίαν, Σεῖς θεαταί, καὶ οἱ Ἄγγλοι σύμμαχοί μας μὲ τὰ ἀεροπλάνα των, μὲ τὸν Στόλον των… – ΜΟΝΟΝ. Γνωρίζετε πόσον προσεπαθήσαμεν νὰ εἶναι τὸ «ΜΟΝΟΝ» τοῦτο πραγματικόν;… Ἀρκεῖ νὰ ἀναφερθῆ ὅτι, ὅταν ἓν Ἀγγλικὸν ἀεροπλάνον ἔπεσεν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, παρεκαλέσαμεν τοὺς Ἄγγλους νὰ μὴ τὸ σηκώσουν αὐτοί. Διὰ νὰ μὴ παρουσιασθοῦν ἐκεῖ ἔστω καὶ δέκα Ἄγγλοι στρατιῶται. Διὰ νὰ μὴ παρεξηγηθῶμεν, διὰ νὰ μὴ δώσωμεν ἀφορμήν. Γελᾶτε;… Ἔχετε δίκαιον.

Ἀλλὰ κατὰ τὸ διάστημα τοῦτο, ἐνῷ ἐδῶ εἴχομεν ὅπως ἔχομεν σχέσεις, ἐνῷ ἡ ἐκ τῆς στάσεως τῆς Γερμανίας δημιουργηθεῖσα κάποια γαλήνη ἔμενεν ἀδιατάρακτος, Σεῖς ἠρχίσατε νὰ συγκεντρώνετε στρατεύματα εἰς τὴν Ρουμανίαν.

Τὰ πρῶτα ἦσαν πρὸς ἐκπαίδευσιν τῶν Ρουμάνων.

Τὰ δεύτερα πρὸς προστασίαν τῶν πετρελαίων.

Τὰ τρίτα διὰ νὰ κρατήσουν τὰ σύνορα.

Τὰ τέταρτα… – ἀλλὰ τὰ τέταρτα πλέον ἦσαν τριακόσιαι χιλιάδες. Τότε ὁ ὑπογεγραμμένος μετέβη δημοσιογραφῶν εἰς τὴν Βουλγαρίαν, ἐπέρασε τὸν δρόμον τὸν ὁποῖον τώρα περνοῦν οἱ στρατοί σας καὶ ἐπανελθὼν εἶπεν εἰς τὸν μακαρίτην Πρωθυπουργόν:

– Ὁ μέχρι Σόφιας δρόμος ἔχει τώρα, προσφάτως, διαπλατυνθῆ.  Αἱ ξύλιναι γέφυραι ἔχουν τώρα, προσφάτως, ὑποστηριχθῆ μὲ πασσάλους. Τὰ ὑπολείμματα τῆς ξυλείας εὑρίσκονται ἀκόμη ἐκεῖ. Εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ Βούλγαροι ἔχουν ἑτοιμάσει τώρα, ὅπως ὅπως, τὸν δρόμον διὰ νὰ περάση στρατός…

Καὶ μετὰ τοῦτο;… Μετὰ τοῦτο, τί ἔπρεπε νὰ κάμη ἡ Ἑλλάς; Νὰ ζητήση βοήθειαν; Νὰ μὴ ζητήση; Νὰ πιστεύση; Νὰ μὴ πιστεύση; Νὰ βλέπη τοὺς Γερμανοὺς εἰς τὰ σύνορα τὰ βουλγαρικά, νὰ τοὺς μετρᾶ περνῶντας τὸν Δούναβιν, νὰ τοὺς παρακολουθῆ εἰσερχομένους εἰς τὴν Σόφιαν, νὰ τοὺς βλέπη συμμαχοῦντας μὲ τοὺς Βουλγάρους, ν᾿ ἀκούη τοὺς Βουλγάρους ὁμιλοῦντας περὶ τῶν ἐθνικῶν των διεκδικήσεων, καὶ νὰ στέκη ἀμέριμνος ἐν τῇ πεποιθήσει ὅτι οἱ Γερμανοὶ εὑρίσκονται εἰς τὴν Κοῦλαν διὰ νὰ προφυλάξουν τὰ πετρέλαια τὰ ρουμανικά;…

Ἀλλ᾿ ἔστω, ἂς τ᾿ ἀφήσωμεν ὅλα αὐτά, τὰ γενόμενα, τὰς δηλώσεις, τὴν ἱστορίαν καὶ ἂς ἔλθωμεν εἰς τὰ πράγματα. Φαίνεται -λέγουν τοῦ κόσμου τὰ ραδιόφωνα- ὅτι οἱ Γερμανοὶ θέλουν νὰ εἰσβάλουν εἰς τὴν Ἑλλάδα. Σᾶς ἐρωτῶμεν: ΔΙΑΤΙ; Ἂν ἡ κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐπιχείρησις, ὡς συμφέρουσα εἰς τὸν Ἄξονα, ἦτο ἀπ᾿ ἀρχῆς ἀναγκαία, τότε δὲν θὰ παρουσιάζετο πρὸ τεσσάρων μηνῶν μόνος ὁ κ. Γκράτσι εἰς τὰς τρεῖς τὸ πρωί. Θὰ παρουσιάζοντο ἡ Ἰταλία καὶ ἡ Γερμανία μαζί, ἄλλως, μὲ ἄλλο τελεσὶγράφον, ἄλλου περιεχομένου, ἄλλης προθεσμίας, ἄλλης μορφῆς.

Δὲν ὑπῆρξε, λοιπόν, ἀπ᾿ ἀρχῆς ἡ κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐπιχείρησις εἰς τὸν Ἄξονα ἀναγκαία. Εἶναι λοιπὸν τώρα;… Ἀλλὰ διατί;… Μήπως διὰ νὰ μὴ δημιουργηθῆ Μέτωπον κατὰ τῆς Γερμανίας εἰς τὰ Βαλκάνια; Ἀλλ᾿ αὐτὰ εἶναι μυθιστορήματα. Οὔτε ἡ μαχομένη Ἑλλάς, οὔτε ἡ Ἀγγλία -τὸ λέγει σαφῶς τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν τῆς προχθεσινῆς 6ης Μαρτίου, ἀλλὰ τὸ λέγει σαφέστερον ἀκόμη ἡ λογικὴ- οὔτε ἡ Σερβία, οὔτε ἡ Τουρκία, ἔχουν λόγον νὰ προκαλέσουν τὴν ἐξάπλωσιν τοῦ πολέμου. Αὐτὸς ποὺ εἶναι καὶ ὅπου εἶναι, τοὺς φθάνει. Ἀλλὰ τότε;… Μὴ διὰ νὰ σωθοῦν εἰς τὴν Ἄλβανίαν οἱ Ἰταλοί;… Ἀλλὰ περὶ ποίου εἴδους σωτηρίας θὰ πρόκειται; Οἱ Ἰταλοὶ δὲν θὰ εἶναι ἡττημένοι ὁριστικῶς, τελεσιδίκως, παγκοσμίως καὶ αἰωνίως μόλις καὶ εἷς μόνον Γερμανὸς στρατιώτης πατήση εἰς τὴν Ἑλλάδα; Δὲν θὰ φωνάζη ὅλος ὁ κόσμος ὅτι σαράντα πέντε ἑκατομμύρια αὐτοί, ἀφοῦ ἐπετέθησαν ἐναντίον ἡμῶν ποὺ εἴμεθα μόλις ὀκτώ, ἐζήτησαν τώρα τὴν βοήθειαν ἄλλων ὀγδοῆντα πέντε ἑκατομμυρίων, διὰ νὰ σωθοῦν;… Καὶ εἰς τὸ τέλος, ἂν θέλουν νὰ σωθοῦν, διατὶ νὰ ἔλθουν ἄλλοι κατὰ τρόπον ἀπολύτως ἐξευτελιστικὸν δι᾿ αὐτοὺς νὰ τοὺς σώσουν, ἀφοῦ τοὺς σώζομεν εὐχαρίστως ἡμεῖς χωρὶς ἐξευτελισμούς;

Ἂς φύγουν μόνοι ἀπὸ τὴν Ἀλβανίαν οἱ Ἰταλοί.  Ἂς εἰποῦν παντοῦ ὅτι μᾶς ἐνίκησαν, ὅτι ἐκουράσθησαν νὰ μᾶς κυνηγοῦν, ὅτι ἐχόρτασαν ἀπὸ δόξαν καὶ ἂς φύγουν. Ἡμεῖς τοὺς βοηθοῦμεν.

Ἀλλὰ θὰ μᾶς ἐρωτήσετε ἴσως, Ἐξοχώτατε: «Καλὰ ὅλα αὐτά. Καὶ οἱ Ἄγγλοι;…» Ἀλλὰ τοὺς Ἄγγλους, Ἐξοχώτατε, δὲν τοὺς ἐφέραμεν ἡμεῖς, τοὺς ἔφεραν εἰς τὴν Ἑλλάδα οἱ Ἰταλοί. Τώρα λοιπὸν εἰς αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ἔφεραν οἱ Ἰταλοί, νὰ τοὺς εἰποῦμεν νὰ φύγουν;… Καί, ἔστω, νὰ τοὺς εἰποῦμεν νὰ φύγουν. Ἀλλὰ εἰς ποιούς; Εἰς τοὺς ζωντανούς. Πῶς ὅμως νὰ διώξωμεν τοὺς νεκρούς, αὐτοὺς ποὺ ἔπεσαν εἰς τὰ βουνά μας, αὐτοὺς ποὺ προσεγειώθησαν εἰς τὴν Ἀττικὴν πληγωμένοι καὶ ἀφῆκαν ἐδῶ τὴν τὲλευταίαν πνοήν, αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι, ἐνῷ ἐκαίετο ἡ πατρὶς των, ἦλθαν καὶ ἠγωνίσθησαν ἐδῶ, καὶ ἔπεσαν ἐδῶ καὶ εὑρῆκαν ἐδῶ ἕνα τάφον;… Ἀκοῦτε, Ἐξοχώτατε, ὑπάρχουν ἀτιμίαι αἱ ὁποῖαι εἰς τὴν Ἑλλάδα δὲν γίνονται. Καὶ αὐτὰ εἶναι καθαραὶ ἀτιμίαι. Οὔτε τοὺς νεκρούς, οὔτε τοὺς ζωντανοὺς ἠμποροῦμεν νὰ διώξωμεν. Δὲν θὰ διώξωμεν κανένα, καὶ θὰ σταθῶμεν μαζὶ των, ἐδῶ, μέχρις ὅτου κάποια λάμψη ἀκτὶς ἡλίου καὶ περάση ἡ καταιγίς.

Καὶ Σεῖς; Σεῖς -λέγουν πάντοτε- θὰ ἐπιχειρήσετε νὰ εἰσβάλετε εἰς τὴν Ἑλλάδα. Καὶ ἡμεῖς, λαὸς ἀφελὴς ἀκόμη, δὲν τὸ πιστεύομεν. Δὲν πιστεύομεν ὅτι στρατὸς μὲ ἱστορίαν καὶ μὲ παράδοσιν -αὐτὸ καὶ οἱ ἐχθροί του δὲν τὸ ἀρνοῦνται- θὰ θελήση νὰ κηλιδωθῆ διὰ μιᾶς πράξεως παναθλίας. Δὲν πιστεύομεν ὅτι ἕνα Κράτος πάνοπλον, ὀγδοήκοντα πέντε ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, μαχόμενον διὰ νὰ δημιουργήση εἰς τὸν Κόσμον «νέαν τάξιν πραγμάτων» -τάξιν, φανταζόμεθα, ἀρετῆς- θὰ ζητήση νὰ πλευροκοπήση ἕνα Ἔθνος μικρόν, ποῦ ἀγωνίζεται ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας του, μαχόμενον πρὸς μίαν Αὐτοκρατορίαν σαράντα πέντε ἑκατομμυρίων.

Διότι τί θὰ κάμη ὁ Στρατὸς αὐτός, Ἐξοχώτατε, ἂν ἀντὶ πεζικοῦ, πυροβολικοῦ καὶ μεραρχιῶν, στείλη ἡ Ἑλλὰς φύλακας εἰς τὰ σύνορά της εἴκοσι χιλιάδας τραυματιῶν, χωρὶς πόδια, χωρὶς χέρια, μὲ τὰ αἵματα καὶ τοὺς ἐπιδέσμους, διὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν;… Αὐτοὺς τοὺς στρατιώτας φύλακας θὰ ὑπάρξη στρατὸς διὰ νὰ τοὺς κτυπήση;

Ἀλλ᾿ ὄχι, δὲν πρόκειται νὰ γίνη αὐτό. Ὁ ὀλίγος ἢ πολὺς στρατὸς τῶν Ἑλλήνων ποὺ εἶναι ἐλεύθερος, ὅπως ἐστάθη εἰς τὴν Ἤπειρον, θὰ σταθῆ, ἂν κληθῆ, εἰς τὴν Θράκην. Καὶ τί νὰ κάμη;… Θὰ πολεμήση. Καὶ ἐκεῖ. Καὶ θὰ ἀγωνισθῆ. Καὶ ἐκεῖ. Καὶ θ᾿ ἀποθάνη. Καὶ ἐκεῖ. Καὶ θ᾿ ἀναμείνη τὴν ἐκ Βερολίνου ἐπιστροφὴν τοῦ δρομέως, ὁ ὁποῖος ἦλθε πρὸ πέντε ἐτῶν καὶ ἔλαβε ἀπὸ τὴν Ὀλυμπίαν τὸ φῶς, διὰ νὰ μεταβάλη εἰς δαυλὸν τὴν λαμπάδα καὶ φέρη τὴν πυρκαϊὰν εἰς τὸν μικρόν, τὴν ἔκτασιν, αλλὰ μέγιστον αὐτὸν τόπον, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἔμαθε τὸν κόσμον ὅλον νὰ ζῆ, πρέπει τώρα νὰ τὸν μάθη καὶ ν᾿ ἀποθνήσκη.

Μετ᾿ ἐξόχου τιμῆς

Γ. Α. ΒΛΑΧΟΣ

  ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ «ΡΕΚΟΡ» ΤΟΥ Β’ Π.Π.

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ

Ελλάς : 219 (περιλαμβάνεται και η Μάχη της Κρήτης)

Νορβηγία : 61

Γαλλία : 43 (Η υπερδύναμη της εποχής)

Πολωνία : 30

Βέλγιο : 18

Ολλανδία : 4

Γιουγκοσλαβία : 3

Δανία : 0 μέρες. (Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ…)

Τσεχοσλοβακία : 0

Λουξεμβούργο : 0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676. (Ο αριθμός αυτός είναι ασήμαντος σε σχέση με όσους χάθηκαν εκτός πεδίων μαχών)

Σημειώστε ότι η Ελλάς είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτοχρόνως: Αλβανίας, Ιταλίας, Βουλγαρίας και Γερμανίας.

Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν:

Αλβανίας : 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)

Ιταλίας : 8000

Boυλγαρίας : 25000

Γερμανίας : 50000

Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες):

Ελλάς : 10% (750.000)

Σοβιετική Ένωση : 2,8%

Ολλανδία : 2,2%

Γαλλία : 2%

Πολωνία : 1,8%

Γιουγκοσλαβία : 1,7%

Βέλγιο : 1,5%

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

(Πηγή: Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου)

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970

Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση του Λαού και των ηγετών της Ελλάδος.”

(Από ομιλία του στο Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά την λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.)

Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992

Υπουργός των εξωτερικών τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας 1974

“Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης… Ποτέ μια ήττα δεν υπήρξε τόσο τιμητική για κείνους πού την υπέστησαν.”

(Από μήνυμά του πού απηύθηνε από το BBC του Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ο Χίτλερ κατέλαβε την Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι και έξι εβδομάδων κατά του Χίτλερ.)

Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953

Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από το 1924 έως 1953

“Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν διά να ευγνωμονώ τον Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου η αντίστασις έκρινε τον 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον.”

(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας την 31 Ιανουαρίου 1943 μετά την νίκη του Στάλιγκραντ και την συνθηκολόγηση του στρατάρχου Paulus.)

Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

“Επολεμήσατε άοπλοι και ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε”. (Όταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)

Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974

Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού

“Εάν ο Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στις πόρτες της Μόσχας, να συγκρατήσει και να ανατρέψει τον Γερμανικό χείμαρρο, το οφείλει στον Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τις Γερμανικές μεραρχίες όλον τον καιρό πού θα μπορούσαν να μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.”

(Απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945

Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945

“Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δεν είναι ακλόνητον εις τα στρατιωτικά πράγματα και ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις.”

(Από λόγο πού εκφώνησε στις 10/5/1941.)

Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945

Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1934-1945

“Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες, εξ’ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, επολέμησαν με παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον….”

(Από λόγο πού εκφώνησε στις 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)

Σέρ Άντονυ Ήντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977

Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957

“Ασχέτως προς ότι θα πουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, εκείνο το οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στην Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε την χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου και έτσι έφερε γενική μεταβολή στην όλη πορεία τού πολέμου και ενικήσαμε.”

(Από λόγο του στο Βρετανικό κοινοβούλιο στις 24/09/1942.)

Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965

Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει το ελάχιστο εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας των Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων της νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα των εθνών, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διά την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπειαν.”

“Εάν δεν υπήρχε η ανδρεία των Ελλήνων και η γενναιοψυχία τους, η έκβαση του Β’ Παγκόσμιο Πολέμου θα ήταν ακαθόριστη.”

(Από ομιλία του στο Αγγλικό κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941.)

“Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Ελληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.”

(Από λόγο πού εκφώνησε από το BBC τις πρώτες ημέρες του Ελληνοϊταλικού πολέμου.)

“Μαχόμενοι οι Έλληνες εναντίον του κοινού εχθρού θα μοιρασθούν μαζί μας τα αγαθά της ειρήνης.”

(Από λόγο που εξεφώνησε στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη η Ιταλία κατά της Ελλάδας.)

Σερ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969

Βρετανός Στρατάρχης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

“Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε το σύνολο των σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν να αναβάλει για έξι εβδομάδες την επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θα ήταν ή θέση της Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς την Ελλάδα.”

(Από ομιλία του στο Βρετανικό κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941.)

Γεώργιος ΣΤ’ (1898-1952)

Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952

“Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε η πρώτη μεγάλη καμπή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.”

(Από λόγο του στο κοινοβούλιον τον Μάιον 1945.)

Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945

Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945

“Εις την Ελλάδα παρασχέθη την 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά να αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά και τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θα ήτο η ίδια.”

“Οι Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου των αιώνων την αξιοπρέπειαν. Όταν όλος ο κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ο Ελληνικός λαός ετόλμησε να αμφισβητήσει το αήττητον του γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας το υπερήφανον πνεύμα της ελευθερίας.”

(Από ραδιοφωνικό λόγο που εξεφώνησε στις 10/6/1943.)

“Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στην απόπειρά τους να εισβάλλουν στο Ελληνικό έδαφος, γέμισε με ενθουσιασμό τις καρδιές τού αμερικανικού λαού και εκίνησε την συμπάθειά του. Προ ενός και πλέον αιώνος, κατά τον πόλεμον τής Ελληνικής ανεξαρτησίας, το έθνος μας…εξέφρασε την φλογερή του συμπάθεια για τους Έλληνες και ευχότανε για την Ελληνική νίκη…”

(Δήλωσή του στο Ύπατο Συμβούλιο της Αχέπα στις 25/04/1941, πού μεταδόθηκε ραδιοφωνικά από τον Λευκό Οίκο.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: “10 Απριλίου 1941, μετά την Συνθηκολόγησι με την Γερμανία παραδίδονται τα οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οι Γερμανοί εκφράζουν τον θαυμασμό τους στους Έλληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή και υπερηφάνεια το ότι είχαν σαν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό και ζητούν από τον Έλληνα διοικητή να επιθεωρήσει τον Γερμανικό στρατό ως ένδειξι τιμής και αναγνωρίσεως! Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά την πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού.”

“Ένας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στον διοικητή της ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ο Ελληνικός Στρατός ήταν ο πρώτος στρατός στον οποίον τα στούκας δεν προκάλεσαν πανικό. “Οι στρατιώται σας’’ είπε, ’’αντί να φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν εις την Γαλλία και την Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.’’

ΑΙΣΧΥΛΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟΙ ΕΜΕΙΣ, (ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ) ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ, ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΜΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ 1η: Η συλλογή των στοιχείων δεν είναι δική μου παρά μόνον η παράθεσις αυτών. http://www.giannena-e.gr/ihnilatontas%20tin%20istoria/Proud_to_Be_Greek.aspx

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ 2α: Βεβαίως όλα αυτά είτε ξεχάστηκαν είτε κάποιοι τείνουν να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε…
Οι πρώην εχθροί και νυν “σύμμαχοι” αλλά και οι δήθεν σύμμαχοι επιτίθενται ξανά…
Στο επισυναπτόμενον σημείωμα δίδεται η διαχρονική απάντησις: Ο ένας αδελφός στο Μέτωπο, ρωτάει τον πατέρα του για την διεύθυνση του άλλου αδελφού επίσης στο Μέτωπο… “Πάνθεον Ηρώων”……

IP Κατεγρά

ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΗΣ ΕΣΧΕΝ ΜΑΘΗΣΙΝ –  Ευριπίδης
(Ευτυχής όποιος είχε μάθησιν στήν Ιστορία)

ΤΟ ΚΟΣΜΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ  ΤΟΥ 1940

(του Υποστρατήγου ε. α  K.  Χ. *Κωνσταντινίδη)

Εμείς τα παιδιά του 1940 κάθε τέτοια εποχή θυμόμαστε την συγκλονιστική      Εποποιεία    της 28ης Οκτωβρίου 1940 και της Εθνικής μας Αντίστασης . Τότε που σύσσωμο το Ελληνικό Εθνος είπε το Κοσμοιστορικό ΟΧΙ στην φασιστική Ιταλία και  στην Ναζιστική Γερμανία. Απο τότε πέρασαν 66 χρόνια και τα παιδιά εκείνης της εποχής μπήκαμε στην Τρίτη ηλικία , αλλά ποτέ δεν ξεχάσαμε εκείνη την Μεγάλη Ημέρα. Μέσα σ’ένα  ξέφρενο παραλήρημα απο ενθουσιασμό, εθνικό παλμό  και υπερηφάνεια βαπτισθήκαμε στην προαιώνια ένδοξη Ιστορία του Ελληνικού Εθνους.  Εμείς τα παιδιά εκείνης της εποχής αντί να ζαρώσουμε απο τον φόβο και να σκεφθούμε  τις συνέπειες του πολέμου, είπαμε το δικό μας ΟΧΙ . Τέρμα η καλοπέραση  , τα μαθήματα , το παιχνίδι, η παιδική αφέλεια. Σε λίγο  ζήσαμε τις κακουχίες, την πείνα , την γύμνια, την προσφυγιά και το συνεχές κρυφτούλι με τον θάνατο.  Εκείνη την ημέρα  γίναμε άνδρες. Εκτοτε παρακολουθούσαμε τα πολεμικά ανακοινωθέντα.    Είχαμε  πλήρη συναίσθηση της μεγάλης μάχης που  μας έλαχε ο κλήρος να δώσουμε μαζί με τους πατεράδες μας και τους μεγαλύτερους αδελφούς μας. Και  μιμηθήκαμε τους αρχαίους μας προγόνους .  Μολών Λαβέ!   Θυμάμαι  οι φαντάροι μας με τα πενιχρά μέσα της εποχής   πήραν απο την Αστυνομία τις ατομικές προσκλήσεις  της  επιστράτευσης και έτρεχαν αμέσως  στο πλησιέστερο έμπεδο να παρουσιασθούν. Στα πρόσωπα τους ήταν ζωγραφισμένο το  χαμόγελο και  η αποφασιστικότητα της Νίκης .  Οταν  ξεκινούσαν τα  τραίνα  σηκώνονταν ουρανομήκεις παιάνες με εμβατήρια, γιατί ακόμη δεν είχαν κυκλοφορήσει τα τραγούδια της εθνικής μας αοιδού , της αξέχαστης Σοφίας Βέμπο. Σε λίγο αντήχησε και η ιαχή της Νίκης ΑΕΡΑ…Αλλά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από εκείνη την ημέρα που ήτο η μεγαλύτερη ημέρα της ζωής μας. Το παράδειγμα της Ελλάδος που μόνη και αβοήθητη στάθηκε εκ των πρώτων νικηφόρα στον Αξονα έστειλε ρίγη συγκινήσεως στους ξένους που δεν πίστευαν ότι μιά μικρή χώρα σαν την Ελλάδα θα πρόβαλε αντίσταση  στις σιδηρόφρακτες στρατιές του άξονα  . Το πράγμα φάνταζε  σκέτη τρέλλα. Και τότε έγιναν χείμμαρος οι δηλώσεις των ηγετών των διαφόρων κρατών: (Πηγή:Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου)

ü     Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970 Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

¨      «Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος.» (Από ομιλία του στό Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τήν λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.)

ü     Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992 Υπουργός των εξωτερικών τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974

¨      «Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν» (Από μήνυμά του πού απηύθηνε από τό BBC τού Λονδίνου στούς υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στίς 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε τήν Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι καί έξι εβδομάδων κάτα τού Χίτλερ.)

ü     Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953  Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953

¨      «Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον (Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31 Ιανουαρίου 1943 μετά τήν νίκη τού Στάλιγκραντ καί τήν συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)

ü     Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

¨      «Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε». (Οταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)

ü     Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974 Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού

¨       «Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.» (Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

ü     Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945 Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945

¨      «Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις.» (Από λόγο πού εκφώνησε στίς 10/5/1941.)

ü     Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945 Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945

¨      «Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ’ όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον….» (Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)

ü     Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977. Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957

¨      «Ασχέτως προς ότι θα πουν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο το οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε.» (Από λόγο του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.)

ü     Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965 Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

¨       «Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν.» …….. «Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β’ Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη.» (Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)

¨       «Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες.» (Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC τίς πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)

¨      «Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης.» (Από λόγο πού εξεφώνησε στίς 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)

ü     Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969 . Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

¨        «Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα.» (Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 28 Οκτωβρίου 1941.)

ü     Γεώργιος ΣΤ’ (1898-1952) Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952

¨       «Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.» (Από λόγο του στο κοινοβούλιον τόν Μάιον 1945.)

ü     Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945 . Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945

¨      «Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν’αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια.» ……. «Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας.» (Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943.)

¨      «Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στήν απόπειρά τους νά εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος, γέμισε μέ ενθουσιασμό τίς καρδιές τού αμερικανικού λαού καί εκίνησε τήν συμπάθειά του. Πρό ενός καί πλέον αιώνος, κατά τόν πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, τό εθνος μας…εξέφρασε τήν φλογερή του συμπάθεια γιά τούς Ελληνες καί ευχότανε γιά τήν ελληνική νίκη…» (Δήλωσή τουστό Υπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στίς 25/04/1941, πού μεταδώθηκε ραδιοφωνικά από τόν Λευκό Οίκο.)

Η Εποποιεία του 1940 ήτο μιά σύγχρονη Γιγαντομαχία και Τιτανομαχία σαν αυτές που αναφέρει η Ελληνική Αρχαιολογία. Ας σημειωθεί δε ότι  η Ελλάς είναι η μοναδική χώρα που   αντιμετώπισε τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα, Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας.

Την 10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγησι μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τα οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οι Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Έλληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ως ένδειξη τιμής και αναγνωρίσεως! Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά την πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού. Ένας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. «Οι στρατιώται σας» είπε, «αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.»   (Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, τεύχος Απριλίου 2003)

ü      Αισχύλος: «Γιατί μόνον εμείς, (οι Ελληνες) αντίθετα απο΄τους βαρβάρους δεν μετράμε ποτέ το πλήθος του εχθρού»  

Εμείς πάντα λέμε «και ούτος ο αριθμός  ικανός εστί » και χυνόμαστε στην μάχη Αρκεί να είμαστε ενωμένοι οι Ελληνες , γινόμαστε αήττητοι.

Ξέρετε παιδιά μου πόσες ημέρες κράτησε η  άμυνα των άλλων και πόσο των Ελλήνων  ;

Ελλάς:           219

Νορβηγία        61

Γαλλία            43  [Η υπερδύναμη της εποχής]

Πολωνία         30   

Βέλγιο             18

Ολλανδία          4

Γιουγκοσλαβία 3

Δανία               0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή  για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….]

Τσεχοσλοβακία 0

Λουξεμβούργο   0

 Τουρκία

Η γερμανόφιλη Τουρκία έγραψε στις παλαιές της αιματοβαμένες μπότες το Βαλκανικό Σύμφωνο και έμεινε εκτός του πολέμου με φιλική ουδετέρα προς την Γερμανία. Παρότι τώρα θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος του ΝΑΤΟ και  όλοι τρέχουν να της ανοίξουν την πόρτα στην Ε.Ε,  τότε  απαιτούσε ιταμότατα τα νησιά μας του Ανατολικού Αιγίου  προκειμένου  να βγει στον Πόλεμο στο πλευρό του Αξονος. Οταν δε εμείς στενάζαμε κάτω απο την τριπλή Κατοχή, η «φίλη» Τουρκία έστελνε τους Ομογενείς μας της Κωνσταντινουπόλεως στα Στρατόπεδα Εργασίας  της Ανατόλιας για να τους αρπάξει τις περιουσίες.

Ø      ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών  στους 13.676. Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :

Αλβανοί:       1165  (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)

Ιταλοί:          8000

Boύλγαροι:  25000

Γερμανοί:    50000

Συνολικες απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)

Ελλάς           10%     (750.000)

Σοβ. Ενωση  2,8%

Ολλανδία      2,2%

Γαλλία          2%

Πολωνία      1,8%

Γιουγκοσλαβία  1,7%

Βέλγιο         1,5%

Τι έγιναν  όμως αυτά τα κούφια λόγια τα μεγάλα; Μετά τον πόλεμο οι πάντες μας ξέχασαν,  εκτός φυσικά των ηγετών της  Γηραιάς Αλβιώνος  , Αυτοί είχαν  φροντήσει να μας ρίξουν το σπόρο του πιό άγριου και εξουθενωτικού Εμφύλιου Πολέμου. Αυτός  οπισθοδρόμησε το Εθνος μας περισσότερο  από  μισό αιώνα. Ετσι όχι μόνον δεν μοιρασθήκαμε  την Νίκη –όπως έλεγαν- αλλά μας παρέδωσαν στα δόντια του Γκρίζου Λύκου  για να μας ξεσχίζει τις σάρκες και  να πίνει το αίμα και τον  ιδρώτα του λαού μας.  Ομως ας γνωρίζουν ότι  «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».    Και θα κλείσω με την ρήση του μεγάλου φιλοσόφου Φρ. Νίτσε για τους Ελληνες:

Δεν υπάρχει λαός εις τον κόσμο ο οποίος να έχει προσφέρει τόσα εις την ανθρωπότητα όσα ο ςλληνικός και έχη καταπολεμηθεί τόσο πολύ απο τόσο πολλούς λαούς, οι οποιοι δεν προσέφεραν τίποτα εις αυτήν” – F. Nizsche

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940-45

Υ.Γ * Ο υπογράφων έχασε τον  πατέρα του σε εκείνον τον Πόλεμο, ο οποίος έπεσε από σφαίρες των Γερμανών Ναζί.

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_ccboard&view=postlist&forum=14&topic=737&Itemid=368&lang=el#ixzz2pKBy1E9W

Η ΕΥΡΩΠΗ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ-Η ΛΕΥΚΗ ΦΥΛΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ-Η ΛΕΥΚΗ ΦΥΛΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ
 
ΟΠΩΣ ΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ Η ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΗ ΛΕΥΚΗ ΦΥΛΗ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΤΕΙ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ -ΤΟ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ-ΕΙΤΕ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΑ ΔΙΑ ΚΙΝΗΤΡΩΝ
 
ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΩΓΜΟΥΣ ΘΑ ΑΣΠΑΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟ- ΟΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ- ΑΡΧΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ Ν.Δ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗ
 
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΓΕΝΕΙΣ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ (ΙΟΥΔΑΙΣΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ) ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΗ ΡΙΖΑ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΣΜΟ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ ΞΑΠΛΩΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ. Η ΡΑΓΔΑΙΑ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ.
 
Η ΚΥΡΙΑ Σινέντ Ο Κόνορ ΕΓΙΝΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΖΙΧΑΝΤΡΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙ ΑΝΕΥ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ ΚΑΘΕ ΕΝΤΟΛΗ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΣ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ , ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΙΝΑΧΘΕΙ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ.
 
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΤΙΣΜΟ ΒΑΔΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ ΠΡΟΣ
ΤΟ ΠΥΚΝΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΑΥΤΗ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ(ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΑ, ΔΕΣΠΟΤΙΣΜΟ, ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ, ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ, ΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΒΙΑ , ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΓΕΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝ κοκ)
 
 
 
 
 
 
 
ΑΜΦΙΚΤ ΥΩΝ
 
 
 
 
 
 
 
Τ
26/10/2018 – 07:00 | Τελευταία ενημέρωση: 26/10/2018 – 10:13
CELEBRITIES
Η Σινέντ Ο Κόνορ έγινε μουσουλμάνα – Που την οδήγησε η διπολική διαταραχή
13 5 0
Translate this page
EN
FR
DE
ES
RU
AR
 
13
5
0
Google +
0
Η Ιρλανδή τραγουδίστρια Σινέντ Ο Κόννορ, η οποία τα τελευταία χρόνια παλεύει εμ τη διπολική διαταραχή ασπάστηκε το Ισλάμ και ονομάζεται πλέον Σουxάντα Νταβίτ.
 
«Με περηφάνια σας ανακοινώνω ότι έγινα μουσουλμάνα». Με αυτές τις λέξεις, η 51χρονη σήμερα Σινέντ, ανακοίνωσε στους χιλιάδες φίλους της στο Twitter.
 
 
 
«Πρόκειται για τη φυσική κατάληξη στο ταξίδι οποιουδήποτε ευφυή θεολόγου. Κάθε μελέτη των γραφών οδηγεί στο Ισλάμ. Κι αυτό καθιστά όλα τα άλλα ιερά βιβλία περιττά. Θα λάβω ένα καινούργιο όνομα. Στο εξής θα με αποκαλούν “Σουxάντα”», συμπλήρωσε η Ιρλανδή τραγουδίστρια, ένα από τα ποπ είδωλα της δεκαετίας του 90.
 
Η λέξη «Σουxάντα», σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ, σημαίνει «Μάρτυρες», ενώ το πλήρες όνομα της Ο Κόννορ θα είναι από εδώ και στο εξής «Σουxάντα Νταβίτ».
 
 
Η τραγουδίστρια άλλαξε επίσης τη φωτογραφία του προφίλ της στην πλατφόρμα με το λογότυπο της Nike συνοδευόμενο από τη λεζάντα «Φόρεσε hijab. Just Do It», παραπέμποντας στο σλόγκαν της εταιρείας.
 
Την περασμένη Παρασκευή, η τραγουδίστρια είχε δημοσιεύσει ένα βίντεο όπου τραγουδούσε το ισλαμικό κάλεσμα για προσευχή, το λεγόμενο «αντχάν». «Αυτή είναι η απόπειρά μου να τραγουδίσω το αντχάν. Έκανα κάποια λάθη στη προφορά επειδή με παρέσυραν τα συναισθήματά μου», ανέφερε στο βίντεο η «Σουxάντα», δίνοντας την υπόσχεση στους φαν της ότι στο μέλλον θα εξασκηθεί περισσότερο και θα βελτιωθεί.

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ -ΕΚΛΟΓΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ  ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ

ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ -ΕΚΛΟΓΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ  ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ


Η ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΓΙΑ ΜΙΖΕΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΑ   . ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΝ Η ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΠΙΜΗ ΓΙΑ ΔΥΟ ΛΟΓΟΥΣ:

1/ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Ο ΣΥΡΙΖΑ  ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΦΛΕΓΟΝΤΑ ΖΗΤΉΜΑΤΑ ΉΤΟΙ  ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ , ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ, ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ  κ.α 

2/ ΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟΚΛΑΣΑΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΓΙΑ ΜΙΖΕΣ, ΛΑΔΩΜΑΤΑ, ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑ , ΚΑΚΟΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ  ΚΟΝΔΥΛΙΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ κοκ

ΠΡΟΦΑΝΩΣ Η ΚΡΕΠΑΛΗ ΤΗΣ ΚΛΟΠΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΘΙΣΗΣ  ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ  ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ-ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ.

ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΕ Η ΣΤΗΛΗ ΑΥΤΗ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ:

Α/ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΛΕΠΤΟΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΕΡΟ  ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ  ΜΕ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ  , ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Β/ Η ΑΝΕΞΑΡΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ  

Γ/ Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΒΙΟΥ  ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ  ΕΔΩΛΙΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΘΥΠΟΥΓΡΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑ ΑΝΑΚΥΚΛΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΘΑ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΑΔΕΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ “ΓΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ”


ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ  

  

Γιάννος Παπαντωνίου: «Μαγικό χέρι μαγείρεψε στοιχεία και αριθμούς στο κατηγορητήριο»

25/10/2018 – 09:46

Γιάννος Παπαντωνίου: «Μαγικό χέρι μαγείρεψε στοιχεία και αριθμούς στο κατηγορητήριο»

Translate this page

Αρνήθηκε ότι δωροδοκήθηκε ο Γιάννος Παπαντωνίου στην απολογία του κάνοντας λόγο για μαγείρεμα… στοιχείων στο κατηγορητήριο λέγοντας ότι «μαγικό χέρι» ουσιαστικά μαγείρεψε τους αριθμούς και συνέδεσε άσχετα μεταξύ τους πρόσωπα και κινήσεις λογαριασμών. 

Ο Γιάννος Παπαντωνίου και η σύζυγός του Σταυρούλα Κουράκου λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, έμαθαν ότι προφυλακίζονται με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα όσον αφορά «δώρο» που κατηγορείται ότι έλαβε από την εταιρία “THALES NEDERLAND B.V.” τουλάχιστον ύψους 2.835.197, 05 ελβετικών φράγκων το οποίο αποτέλεσε μέρος τουλάχιστον του συνολικού χρηματικού ποσού των 4.608.773, 02 ελβετικών φράγκων.

Αυτά τα χρήματα ο Γιάννος Παπαντωνίου φέρεται να τα έλαβε από  τον αντιπρόσωπο της γαλλικής εταιρίας στην Ελλάδα ο οποίος πλέον δεν βρίσκεται εν ζωή για να καταθέσει και εν συνεχεία τα κατέθεσε σε τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία, αφου έστησε ένα σχέδιο για να χαθούν τα ίχνη της προέλευσης των χρημάτων.

Όπως αποκαλύφθηκε χθες, φίλος του κ. Παπαντωνίου

Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας χθες ανέλαβε το διάστημα 2002 με 2003 για λογαριασμό του πρώην υπουργού να μεταφέρει 2,5 εκατ. ευρώ στο εξωτερικό .Τα χρήματα αυτά φέρεται ότι τα παραλάμβανε σε δεσμίδες μέσα σε κίτρινους φακέλους από το σπίτι του πρώην υπουργού στην Κηφισιά, τα έσπαγε σε μικρότερα ποσά και στη συνέχεια έφευγαν για την Ελβετία. Από εκεί, πάλι σε μικρά ποσά κατευθύνονταν σε τραπεζικό λογαριασμό με δικαιούχο τον πρώην υπουργό και συνδικαιούχο τη σύζυγό του Σταυρούλα Κουράκου.

Ο Γιάννος Παπαντωνίου από την πλευρά του, υποστήριξε ότι αυτά τα χρήματα προέρχονταν από κληρονομιές και έργα τέχνης, χωρίς ωστοσο να προσκομίσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά.

Σε ότι αφορά την αντίκρουση των κατηγοριών, ο πρώην υπουργός κατήγγειλε ότι το κατηγορήτηριο βασίζεται σε δήθεν στοιχεία και ασύνδετους συνειρμούς που καταλήγουν ότι ο ίδιος δωροδοκήθηκε.

Ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γιάννος Παπαντωνίου ότι το κατηγορητήριο «διαπιστώνει, όπως είναι φυσικό και αυτονόητο, χρηματικές ροές της εταιρίας προς τραπεζικούς λογαριασμούς του αντιπροσώπου της στην Κύπρο και την Ελλάδα. Διαπιστώνει επίσης, όπως είναι εξίσου φυσικό και αυτονόητο, αναλήψεις μετρητών του αντιπροσώπου από τους λογαριασμούς του στις ακόλουθες τράπεζες: ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ στην Ελλάδα, ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΤΕ και ASPIS BANK.

Εστιάζει σε αναλήψεις μετρητών του αντιπροσώπου κατά τα έτη 2002-2003, όταν φιλικό του πρόσωπο (σ.σ. του Γιάννου Παπαντωνίου) του κατέθετε χρηματικά ποσά σε μετρητά στους λογαριασμούς του στην τράπεζα EUROBANK EFG S.A. στην Αθήνα. Οι καταθέσεις πραγματοποιήθηκαν τμηματικά στο χρονικό διάστημα από 31-07-2002 έως 20-10-2003.

Ακολούθως, επιχειρεί να συσχετίσει χρονικά ορισμένες αναλήψεις μετρητών του αντιπροσώπου, ως δικαιούχου, από τους λογαριασμούς του στις προαναφερθείσες τράπεζες με καταθέσεις μετρητών στους λογαριασμούς του φιλικού του προσώπου του στην EUROBANK. Χαλαρή χρονική συνάφεια ορισμένων καταθέσεων μετρητών στην EUROBANK με ορισμένες αναλήψεις μετρητών του αντιπροσώπου από τους δικούς του λογαριασμούς σε τρεις διαφορετικές τράπεζες (ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ, ΤΤ, ASPIS BANK) δεν μπορεί να αποκλειστεί, δεδομένου ότι ορισμένες αναλήψεις και καταθέσεις μετρητών πραγματοποιούνται την ίδια χρονική περίοδο χωρίς, βέβαια, να υπάρχει ή να μπορεί να υπάρξει καμιά απολύτως αιτιώδης συνάφεια μεταξύ τους».

Ο πρώην υπουργός υποστήριξε ότι οι καταθέσεις των μετρητών από το φιλικό του πρόσωπο άρχισαν εννιά μήνες πριν ξεκινήσουν οι αναλήψεις από τον αντιπρόσωπο στην Ελλάδα της γαλλικη εταιρείας. Μάλιστα ο κ. Παπαντωνίου κάνει λόγο για μαγείρεμα αριθμών: «Για το χρονικό διάστημα 06-06-2003 έως 24-09-2003 δεν υπάρχει καμιά αριθμητική συσχέτιση μεταξύ αναλήψεων μετρητών από τον αντιπρόσωπο και των καταθέσεων μετρητών του φιλικού του προσώπου του στην EUROBANK. Η κατάληξη του κατηγορητηρίου, ότι δηλαδή οι καταθέσεις μετρητών στην EUROBANK αποτελούν χρήματα αναλήψεων σε μετρητά του αντιπροσώπου της εταιρίας από λογαριασμούς του σε άλλες τράπεζες, είναι εξωφρενική».

«Η σύνδεση αναλήψεων σε μετρητά ενός αντιπροσώπου οπλικών συστημάτων – που έχει πεθάνει – από λογαριασμούς του σε ελληνικές τράπεζες με καταθέσεις μετρητών φιλικού μου προσώπου σε δικούς του ελληνικούς λογαριασμούς είναι αδιανόητη όταν δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση μεταξύ τους!!! Ούτε ηλεκτρονική μεταβίβαση , ούτε επαφή, ούτε καν επικοινωνία ή γνωριμία !!! Και, βέβαια, καμιά απολύτως σχέση ή γνωριμία και, κατά μείζονα λόγο, συνάντηση μεταξύ του αντιπροσώπου και εμένα !!!

Κάποιο «μαγικό χέρι» φαίνεται να συνδέει τα μετρητά του ενός με τα μετρητά του άλλου. Δεν υπάρχει προηγούμενο στα δικαστικά χρονικά να αποδίδονται βαρύτατες κατηγορίες, όπως «παθητική δωροδοκία» ή «νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα», χωρίς καμιά απολύτως ένδειξη, ηλεκτρονική διαβίβαση ή μαρτυρική κατάθεση, μεταφοράς χρημάτων μεταξύ των εμπλεκομένων προσώπων. Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου πραγματοποίησαν, για να φτάσουν στο ποθούμενο συμπέρασμα, όχι απλώς λογικό άλμα αλλά ταξίδι στο διάστημα για να μεταβούν σε ένα άλλο Σύμπαν, απαξιώνοντας πλήρως την αποδεικτική διαδικασία».

Ο Γιάννος Παπαντωνίου μεταξύ άλλων κατέθεσε ακόμη ότι στις αρχές του 1985, μετά το τέλος της θητείας του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι συνολικές καταθέσεις του στο λογαριασμό της CREDIT SUISSE ήταν 585.000 δολάρια ΗΠΑ, δηλαδή περίπου 1.500.000 ελβετικά φράγκα».

Σε ότι αφορά τη σύμβαση με τη γαλλική εταιρία για τον εκσυγχρονισμό των έξι φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού ο  Γιάννος Παπαντωνίου φέρεται να υποστήριξε στην απολογία του πως «ο υπουργός δεν διαπραγματεύεται συμβάσεις του Δημοσίου. Αποδέχεται ή απορρίπτει – ή αναπέμπει – εισηγήσεις των αρμόδιων υπηρεσιακών οργάνων που είναι επιφορτισμένα με την επεξεργασία και διαπραγμάτευση των τεχνικών και οικονομικών στοιχείων που συγκροτούν τη σύμβαση.

Ο υπουργός κατά κανόνα αποδέχεται ομόφωνες εισηγήσεις δεδομένου ότι εμπιστεύεται τις υπηρεσίες. Μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα αν υποθέτει ότι έχει συγκροτηθεί εγκληματική οργάνωση σε υπηρεσιακό επίπεδο για την εξυπηρέτηση συμφερόντων που είναι ξένα προς το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου, μπορεί να απορρίψει ομόφωνες εισηγήσεις.

Ποινική ευθύνη υπουργού κατά τη σύναψη συμβάσεων του Δημοσίου μπορεί να προκύψει όταν ο υπουργός παραβλέψει αντίθετη – έστω μειοψηφική – εισήγηση από αρμόδια όργανα, είτε ασκήσει επιρροή σε υπηρεσιακούς παράγοντες για αλλαγή όρων κατά τρόπο που λειτουργεί υπέρ συμφερόντων ξένων προς το ελληνικό Δημόσιο (…).

Οι συντάκτες του κατηγορητηρίου αναλίσκονται σε μια φλύαρη και ανούσια εξιστόρηση της συμβασιακής διαδικασίας αναφορικά, ιδιαίτερα, με την αξιολόγηση των προσφορών των δυο ανταγωνιστριών εταιριών (THALES NEDERLAND B.V. και RAYTHEON INTERNATIONAL INC), παραβλέποντας το θεμελιώδες γεγονός ότι σε κανένα στάδιο της διαδικασίας δεν διατυπώνεται εναλλακτική πρόταση από οποιονδήποτε για οποιοδήποτε τεχνικό ή οικονομικό θέμα, και ότι η ανταγωνίστρια εταιρία RAUTHEON INTERNATIONAL INC – που ήλθε δεύτερη στην αξιολόγηση των προσφορών – δεν ήγειρε ποτέ καμιά απολύτως ένσταση».

Η υλοποίηση του προγράμματος εκσυγχρονισμού των έξι φρεγατών διασφάλισε απολύτως το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου και ενίσχυσε την εθνική ασφάλεια. Αντίθετα, ακύρωση ή διακοπή του προγράμματος δεν αποτελούσε επιλογή. Θα συνεπαγόταν:

(α) σημαντική ελάττωση της περιουσίας του Δημοσίου λόγω ραγδαίας απαξίωσης των έξη φρεγατών,

(β) δέσμευση δεκαπλάσιου περίπου ποσού για την υλοποίηση του εναλλακτικού προγράμματος κατασκευής νέων φρεγατών – στόχου απολύτως ανέφικτου από οικονομική άποψη ιδιαίτερα στο πλαίσιο των δημοσιονομικών δεσμεύσεων της χώρας εντός της ΟΝΕ – και

(γ) υπονόμευση της εθνικής ασφάλειας λόγω απώλειας του θαλάσσιου ελέγχου του Αιγαίου για περίπου μια δεκαετία.Είναι κατανοητές οι σκοπιμότητες που υπηρετούνται από ορισμένες ανακριτικές διαδικασίες.

Όμως, οι δικαστικοί λειτουργοί πρέπει να σέβονται τη διάκριση των εξουσιών που προβλέπουν τα δημοκρατικά συντάγματα».

Ο ΠΡΟΔΟΤΑΡΟΣ   !!!!!

Ο ΠΡΟΔΟΤΑΡΟΣ   !!!!!

ΑΚΟΥ ΛΟΓΙΚΗ ΝΑ ΦΡΙΞΕΙΣ  Ο ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟΣ ΒΟΛΕΥΤΗΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ!!!  ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥ. ΧΑΘΗΚΕ Η ΤΣΙΠΑ ΚΑΙ Η ΑΙΔΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ. ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΘΑ ΤΑ  ΠΡΑΞΕΙ ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΕΝΑ. ΠΟΙΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΡΕ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΕ ;; ΠΟΛΥ ΤΡΑΒΗΞΕ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ ΣΟΥ !!

Ο ΕΧΩΝ ΚΟΚΚΟ ΜΥΑΛΟΥ ΑΣΦΑΛΩΣ ΘΑ ΣΥΜΠΕΡΑΝΕΙ ΟΤΙ  ΤΑ ΕΠΙΑΣΕΣ ΧΟΝΤΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΕΙΣ. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ. 

“MISSION ACCOMPLED” . ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ  ΕΓΡΑΨΕ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ “ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΑ” ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ

ΑΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕΧΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΥ.


ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ

Αποφασισμένος ο Παπαχριστόπουλος: «Μόλις ψηφίσω τη συμφωνία των Πρεσπών θα παραδώσω και την έδρα»

Αποφασισμένος ο Παπαχριστόπουλος: «Μόλις ψηφίσω τη συμφωνία των Πρεσπών θα παραδώσω και την έδρα»

Translate this page

Αποφασισμένος να παραδώσει την έδρα του αμέσως μετά την ψήφιση της συνθήκης των Πρεσπών παρουσιάστηκε ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος μιλώντας στην ΕΡΤ. Ο βουλευτής των ΑΝΕΛ τόνισε μεταξύ άλλων πως δεν προτίθεται να ρίξει ούτε σταγόνα στον μύλο της διαπλοκής, στην οποία δεν συγκαταλέγεται ο Πάνος Καμμένος.

Αναλυτικά:

«Σταγόνα εγώ δεν θα ρίξω στον μύλο της διαπλοκής. Ο Πάνος Καμμένος δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς. Ξέρουμε ποιοι και γιατί θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση. Μόλις ψηφίσω τη συνθήκη των Πρεσπών θα παραδώσω και την έδρα. Δεν έχω καμία ανάγκη. Δεν έχω κανένα προνόμιο».

ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Ο ΑΟΡΑΤΟΣ “Κ(Υ)ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ” ΔΙΚΤΑΤΩΡ

ΚΑΜΜΕΝΟΣ: Ο ΑΟΡΑΤΟΣ “Κ(Υ)ΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ” ΔΙΚΤΑΤΩΡ
 
 
ΠΩΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ Η Ν.Δ ΧΩΡΙΣ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΔΟΛΙΟΥ, ΣΚΕΥΩΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΡΑΚΤΟΡΑ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΗΠΑ; Η ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ;
 
ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΕΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΤΟΝ ΚΑΜΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, ΔΛΑΔΗ Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΣΤΡΑ ΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΌ ΟΡΓΑΝΟ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ, ΟΠΩΣ Ο ΣΑΚΚΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΞ.
 
ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ . Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΟΤΑΝ Ο ΔΙΚΤΑΤΩΡ ΑΛΛΑ Ο ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΠΡΑΚΤΩΡΑΣ ΤΗΣ ΣΙΑ ΚΑΙ ΜΟΣΑΝΤ ΗΛΕΓΧΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΥΣΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ , ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΔΙΩΞΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
 
ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΟΤΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΧΡΕΩΘΕΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΤΟ ΘΥΜΑ.
 
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΑΝ “ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ” ΤΩΝ ΗΠΑ . Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΜΠΙΣΤΟΣ ΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΕΙΟΔΟΧΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΔΥΑ ΤΟΥ ΔΕΞΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥ ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ. Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ Α/Φ ΣΤΕΛΘ .
 
ΕΙΔΑΤΕ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΕΛ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ; ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠ’ ΕΞΩ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΚΕΔΟΝΟΚΛΑΣΤΗΣ(ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ).
 
ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΌΛΑ ΤΑ ΣΑΠΙΑ ΚΟΥΚΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΠΟΚΑΛΩ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ
 
 
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ
 
 
 
Οι εκλογές έρχονται, ο Π.Καμμένος φεύγει;- Ολα αλλάζουν το επόμενο εξάμηνο
 
22/10/2018 – 08:23 | Τελευταία ενημέρωση: 22/10/2018 – 08:34
 
ΑΝΕΛ
 
Οι εκλογές έρχονται, ο Π.Καμμένος φεύγει;- Ολα αλλάζουν το επόμενο εξάμηνο
Γράφει: Γιάννης Πετρίδης
 
 
 
30 15 0
Translate this page
 
EN
FR
DE
ES
RU
AR
 
30
 
 
15
 
 
2
 
Google +
 
0
 
 
H ημέρα που θα έρθει στην Βουλή το νομοσχέδιο για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών με το οποίο θα αναγνωρίζεται «μακεδονική» γλώσσα στο σλαβικό ιδίωμα που ομιλείται στα Σκόπια, επίσης θα αναγνωρίζεται «μακεδονική» εθνότητα στο συνονθύλευμα σλαβόφωνων, αλβανόφωνων, αθίγγανων κλπ. καθώς και το δικαίωμα να ονομάζονται «Μακεδονία» έστω «Βόρεια», θα είναι το καταληκτικό χρονικό όριο συμπόρευσης του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ
 
Αυτό, τουλάχιστον προκύπτει από την πρώτη επίσημη τοποθέτηση του Πάνου Καμμένου, μετά την έγκριση από την Σκοπιανή Βουλή των συνταγματικών αλλαγών, που προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών.
 
Ο ίδιος ο Π.Καμμένος έχει αρχίσει να σκέφτεται την παρουσία του «την επόμενη ημέρα» στην ελληνική πολιτική, καθώς το μεν κόμμα του αντιμετωπίζει καθαρά υπαρξιακό πρόβλημα, ο δε ο ίδιος ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ στην ηλικία των 52 ετών θα αντιμετωπίσει πρόβλημα πρόωρης συνταξιοδότησης από την πολιτική.
 
 
 
Χωρίς να εισέλθουν οι ΑΝΕΛ στην Βουλή και έχοντας καταστρέψει με την υποστήριξη στην κυβέρνηση και άρα την επιβίωση της συμφωνίας των Πρεσπών, όλες τις δυνατότητες να ηγηθεί ενός καθαρά δεξιού σχήματος, θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα παρουσίας στην ενεργό πολιτική ζωή.
 
Μόνο ένα ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ θα τον έσωζε, τυπικά, αλλά και τότε θα ήταν ένας «στρατηγός χωρίς στρατό» φιλοξενούμενος σε έναν πολιτικό χώρο με τον οποίο δεν έχει καμία σχέση.
 
Πάντως θέτοντας χρονικά όρια και περιθώρια ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων προσδιορίζει ουσιαστικά και το χρόνο επιβίωσης του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, άρα και το χρόνο των εκλογών: Το αργότερο τον Μάιο, αν όχι νωρίτερα, θα στηθούν πρόωρες εθνικές κάλπες.
 
Ετσι ή αλλιώς μετά τις ευρωεκλογές και το αναμενόμενο συντριπτικό ποσοστό σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ η νυν κυβέρνηση δεν θα μπορεί να επιβιώσει ούτε μία ημέρα.
 
Στην πραγματικότητα ο χρόνος της κυβέρνησης μπορεί να είναι αρκετά μικρότερος αν ο «καλός φίλος» του Α.Τσίπρα ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας Ζόραν Ζάεφ επιταχύνει τις διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης και οι συνταγματικές αλλαγές που απαιτούνται ολοκληρωθούν έως τις αρχές Ιανουαρίου, τότε η συμφωνία θα έλθει για τελική έγκριση στην Αθήνα στις αρχές του χρόνου, με ισχυρή την πίεση να ψηφιστεί μέχρι τον Φεβρουάριο.
 
Η αποχώρηση του Π.Καμμένου είναι βέβαιη και οι εκλογές εξίσου βέβαιες, μετά την κύρωση στην Βουλή της συμφωνίας των Πρεσπών.
 
Το κομβικό σημείο για την περαιτέρω σημείο για την αποδυνάμωση του Π.Καμμένου είναι η αποτυχία της πρόβλεψής του ότι αυτή η συμφωνία θα ναυαγούσε στα Σκόπια, όσο και αν η πιθανότητα αυτή ήταν μικρή
 
Μπορεί το δημοψήφισμα να τον δικαίωσε αρχικά, αλλά δεν εμπόδισε να πάει η συμφωνία στη Βουλή και εκεί ήταν όλα θέμα… τιμής!
 
Πόσο να αντέξουν κάποιοι φουκαράδες απίθανοι βουλευτές την πίεσης του μισού πλανήτη επάνω τους και την ψυχολογική πίεση από την θέα μερικών εκατομμυρίων δολαρίων που θα γίνονταν δικά τους αν ψήφιζαν υπέρ των συνταγματικών αλλαγών που προέβλεπε η συμφωνία των Πρεσπών;
 
Το πρόβλημα στο εσωτερικό του κόμματός του Π.Καμμένου είναι επίσης σοβαρό: Εχοντας συγχωρήσει διάφορα πράγματα στο παρελθόν στον Τ.Κουίκ, τώρα βρέθηκε όχι απλά προδομένος, αλλά και αποδυναμωμένος.
 
Οι εκλογές έρχονται, ο Π.Καμμένος φεύγει;- Ολα αλλάζουν το επόμενο εξάμηνο
 
22/10/2018 – 08:23 | Τελευταία ενημέρωση: 22/10/2018 – 08:34
 
ΑΝΕΛ
 
Οι εκλογές έρχονται, ο Π.Καμμένος φεύγει;- Ολα αλλάζουν το επόμενο εξάμηνο
Γράφει: Γιάννης Πετρίδης
 
 
 
30 15 0
Translate this page
 
EN
FR
DE
ES
RU
AR
 
30
 
 
15
 
 
2
 
Google +
 
0
 
 
H ημέρα που θα έρθει στην Βουλή το νομοσχέδιο για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών με το οποίο θα αναγνωρίζεται «μακεδονική» γλώσσα στο σλαβικό ιδίωμα που ομιλείται στα Σκόπια, επίσης θα αναγνωρίζεται «μακεδονική» εθνότητα στο συνονθύλευμα σλαβόφωνων, αλβανόφωνων, αθίγγανων κλπ. καθώς και το δικαίωμα να ονομάζονται «Μακεδονία» έστω «Βόρεια», θα είναι το καταληκτικό χρονικό όριο συμπόρευσης του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ
 
Αυτό, τουλάχιστον προκύπτει από την πρώτη επίσημη τοποθέτηση του Πάνου Καμμένου, μετά την έγκριση από την Σκοπιανή Βουλή των συνταγματικών αλλαγών, που προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών.
 
Ο ίδιος ο Π.Καμμένος έχει αρχίσει να σκέφτεται την παρουσία του «την επόμενη ημέρα» στην ελληνική πολιτική, καθώς το μεν κόμμα του αντιμετωπίζει καθαρά υπαρξιακό πρόβλημα, ο δε ο ίδιος ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ στην ηλικία των 52 ετών θα αντιμετωπίσει πρόβλημα πρόωρης συνταξιοδότησης από την πολιτική.
 
 
 
Χωρίς να εισέλθουν οι ΑΝΕΛ στην Βουλή και έχοντας καταστρέψει με την υποστήριξη στην κυβέρνηση και άρα την επιβίωση της συμφωνίας των Πρεσπών, όλες τις δυνατότητες να ηγηθεί ενός καθαρά δεξιού σχήματος, θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα παρουσίας στην ενεργό πολιτική ζωή.
 
Μόνο ένα ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ θα τον έσωζε, τυπικά, αλλά και τότε θα ήταν ένας «στρατηγός χωρίς στρατό» φιλοξενούμενος σε έναν πολιτικό χώρο με τον οποίο δεν έχει καμία σχέση.
 
Πάντως θέτοντας χρονικά όρια και περιθώρια ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων προσδιορίζει ουσιαστικά και το χρόνο επιβίωσης του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, άρα και το χρόνο των εκλογών: Το αργότερο τον Μάιο, αν όχι νωρίτερα, θα στηθούν πρόωρες εθνικές κάλπες.
 
Ετσι ή αλλιώς μετά τις ευρωεκλογές και το αναμενόμενο συντριπτικό ποσοστό σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ η νυν κυβέρνηση δεν θα μπορεί να επιβιώσει ούτε μία ημέρα.
 
Στην πραγματικότητα ο χρόνος της κυβέρνησης μπορεί να είναι αρκετά μικρότερος αν ο «καλός φίλος» του Α.Τσίπρα ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας Ζόραν Ζάεφ επιταχύνει τις διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης και οι συνταγματικές αλλαγές που απαιτούνται ολοκληρωθούν έως τις αρχές Ιανουαρίου, τότε η συμφωνία θα έλθει για τελική έγκριση στην Αθήνα στις αρχές του χρόνου, με ισχυρή την πίεση να ψηφιστεί μέχρι τον Φεβρουάριο.
 
Η αποχώρηση του Π.Καμμένου είναι βέβαιη και οι εκλογές εξίσου βέβαιες, μετά την κύρωση στην Βουλή της συμφωνίας των Πρεσπών.
 
Το κομβικό σημείο για την περαιτέρω σημείο για την αποδυνάμωση του Π.Καμμένου είναι η αποτυχία της πρόβλεψής του ότι αυτή η συμφωνία θα ναυαγούσε στα Σκόπια, όσο και αν η πιθανότητα αυτή ήταν μικρή
 
Μπορεί το δημοψήφισμα να τον δικαίωσε αρχικά, αλλά δεν εμπόδισε να πάει η συμφωνία στη Βουλή και εκεί ήταν όλα θέμα… τιμής!
 
Πόσο να αντέξουν κάποιοι φουκαράδες απίθανοι βουλευτές την πίεσης του μισού πλανήτη επάνω τους και την ψυχολογική πίεση από την θέα μερικών εκατομμυρίων δολαρίων που θα γίνονταν δικά τους αν ψήφιζαν υπέρ των συνταγματικών αλλαγών που προέβλεπε η συμφωνία των Πρεσπών;
 
Το πρόβλημα στο εσωτερικό του κόμματός του Π.Καμμένου είναι επίσης σοβαρό: Εχοντας συγχωρήσει διάφορα πράγματα στο παρελθόν στον Τ.Κουίκ, τώρα βρέθηκε όχι απλά προδομένος, αλλά και αποδυναμωμένος.
 
Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι για τον υπουργό Εθνικής Αμυνας και τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ. Η διαφυγή του στα δεξιά της ΝΔ και η έγκαιρη αποστασιοποίησή του απο τον «τοξικό», λόγω Σκοπιανού, ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ως η μοναδική πιθανότητα να επιβιώσει πολιτικά… Αν μπορεί πλέον να συμβεί κάτι τέτοιο…

ΣΠΕΙΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΓΚΑΝΚΣΤΕΡ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ

Η ΦΑΡΣΟΚΟΜΩΔΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕ- ΟΙ ΠΡΕΣΠΕΣ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΑΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΟΤΖΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ -ΟΙ ΜΙΖΕΣ ΠΗΓΑΝ ΣΥΝΝΕΦΟ-ΠΛΗΡΩΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΕΛΛΗΝΑ ΦΟΥΚΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ -ΤΑ ΕΔΩΣΕΣ ΚΑΚΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΓΛΥΚΙΑ- ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΔΩ ΣΤΟ Κ(Υ)ΝΟΒΟΥΛΙΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ 153 ΚΟΥΚΙΑ-ΠΗΡΕ ΤΟ ΕΠΑΘΛΟ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΚΩΝΕΙ ΨΗΛΑ – Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΛΑ ΤΟΥΡΚΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕ – Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ – Ο ΚΑΘΕ ΚΑΣΟΓΚΙ ΑΣ ΤΟ ΛΑΒΕΙ ΥΠ’ ΟΨΙΝ ΣΟΒΑΡΑ- ΕΓΩ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ – ΟΙ ΔΑΓΚΑΝΕΣ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΟΥΝ ΠΙΑ- ΑΡΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ – Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΔΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ- ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΖΕΙ Ο ΠΑΡΑΣ- ΠΑΝΤΩΣ Ο ΓΡΑΦΩΝ ΟΣΟ ΖΕΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΑ.
ΜΗΝ ΣΥΓΧΥΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΜΗ ΠΟΝΑΣ- ΣΠΕΙΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΓΚΑΝΚΣΤΕΡ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ
 
 
ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ
 
 
 
Newpost.gr
 
Έκτακτο: Ο Ζάεφ βρήκε τους 80 βουλευτές, εγκρίθηκαν οι συνταγματικές αλλαγές (Live)
Ολοκληρώθηκε η διαδικασία έπειτα από μπαράζ αναβολών
 
Δημοσίευση πριν από 15′ / Ανανεώθηκε πριν από 1′
 
Έκτακτο: Ο Ζάεφ βρήκε τους 80 βουλευτές, εγκρίθηκαν οι συνταγματικές αλλαγές (Live)
 
Photo: AFP
 
0
 
SHARES
 
FacebookTwitterΠερισσότερα…
 
 
 
του Newsroom
 
«Ναι» στην αναθεώρηση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ. όπως προβλέπει η συμφωνία των Πρεσπών, είπε τελικά η απαιτούμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων στο Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ, καθώς ο πρωθυπουργός Ζάεφ εξασφάλισε τη στήριξη οκτώ βουλευτών της αντιπολίτευσης.
 
 
 
Η διαδικασία της Παρασκευής παρά λίγο να ματαιωθεί, καθώς το VMRO επέμεινε ότι ο κανονισμός της Βουλής δεν επιτρέπει τη συνέχιση της συζήτησης χωρίς αίτημα του προέδρου του Κοινοβουλίου, κάτι που δεν είχε συμβεί μέχρι την προβλεπόμενη ώρα, στις 6.30 το απόγευμα.
 
Ακολούθησε ψηφοφορία για να αρθεί το αδιέξοδο, στην οποία η πλειοψηφία ενέκρινε τη συνέχιση της διαδικασίας.
 
Είχε προηγηθεί πολύωρο κοινοβουλευτικό θρίλερ, καθώς η συζήτηση, που είχε προγραμματιστεί αρχικά για τις 13.00 το απόγευμα της Παρασκευής, μετατέθηκε δύο φορές μέχρι τις 21.00 τοπική ώρα (22.00 ώρα Ελλάδας) και ξεκίνησε τελικά σχεδόν μιάμιση ώρα αργότερα.
 
Η κοινοβουλευτική διαδικασία πήρε διαστάσεις θρίλερ, καθώς το αντιπολιτευόμενο VMRO κατήγγειλε απόπειρες χρηματισμού βουλευτών της αντιπολίτευσης, με ποσά που φτάνουν τα 2 εκατ. ευρώ, προκειμένου να στηρίξουν τη συμφωνία με την Ελλάδα.
 
Η κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ αρνήθηκε τις κατηγορίες, προανήγγειλε προσφυγή στη Δικαιοσύνη κατά του VMRO, και επιπλέον διέψευσε τις αναφορές δύο ενημερωτικών ιστοσελίδων (Kurir.mk και Repuplica.mk) ότι η κυβέρνηση «άσκησε πιέσεις και εκβίασε» βουλευτές της αντιπολίτευσης, οι οποίοι φέρονται να «φοβούνται για τη ζωή και τις οικογένειές τους».